Dat besluit om te blijven en pas op vrijdag terug te vliegen
bleek achteraf geen handig plan… Vlak nadat ik m’n blog had gepubliceerd riep
de Spaanse regering de noodtoestand af en werden binnenkomende vluchten
verboden. Een dag daarvoor werd tijdens het corona-tv programma “Feiten en
Fabels” ‘n echtpaar van in de 70 verteld dat ze zonder problemen naar
Lanzarote konden gaan. Duidelijke info!
Nog een dag later is er sprake van een volledige lockdown,
met als gevolg dat alle winkels (behalve supermarkten en apotheken) en restaurants
en kroegen voor 2 weken dicht zijn. Alle inwoners van Spanje moeten binnen
blijven en mogen alleen naar buiten komen om boodschappen te doen. Zo maar wat
wandelen is uit den boze! Autorijden ook alleen onder zeer strenge voorwaarden;
als toerist mag je naar het vliegveld rijden wanneer je ’n geldig vliegticket
en papieren van het autoverhuurbedrijf kan overleggen. Bij overtredingen gelden
boetes van €500 tot €2000 !
We staan er op de eerste dag – samen met veel andere
verbaasde toeristen – naar te kijken hoe een stuk of wat agenten de stranden
leegvegen.
Die lockdown – met name de “opsluiting” – is bepaald geen
pretje, tel daarbij de onzekerheid over wat gaat gebeuren op en de ellende is
kompleet. Daar komt dan ook nog ‘ns bij dat we bedacht hadden om de laatste 3
dagen in een hotel in Costa Teguise door te brengen.
’n Hotel is momenteel de meest
riskante plek om besmettingen op te lopen, zo denken we. Bovendien konden ze niet
garanderen dat het ontbijt en diner geserveerd konden blijven worden. (moet je indenken;
alle restaurants dicht en ook nog ‘ns geen ontbijt en dinermogelijkheden in het
hotel) Bovendien is opgesloten worden in een hotelkamer toch wel iets minder
prettig dan in ons huis met zwembad in Playa Blanca. We hebben Oasis Lanz Beach
Mate dus geannuleerd (we konden ter compensatie op een later moment 3 nachten
komen logeren…) en het huis 3 nachten bijgeboekt.
De €300 huur (op verzoek kregen we €25 korting per dag
vanwege de situatie!) waren nog maar koud van de creditcard afgeschreven toen Paul
bij toeval zag dat er voor de Transavia vlucht van Arrecife naar Eindhoven van
de volgende dag 3 plaatsen waren vrijgekomen! Met gezwinde spoed en trillende
handen 2 tickets gekocht en vervolgens een rondedansje gemaakt. Het wachten
sinds zondag voelde aan als ’n dag wachten op een late avondvlucht, maar in dit
geval waren het 5 dagen..! Wat ’n opluchting!
Vervolgens werd de €300 weer keurig door de verhuurder
(Villalia) teruggestort. In de tussentijd hadden we boodschappen gedaan voor de
komende dagen; de schoonmaak-staff treft morgen een mooi gevulde koelkast aan!
Vandaag zijn er flink wat repatriëringsvluchten vanuit
andere Europese landen gearriveerd; we rekenen er nu dus maar op dat dat morgen
ook nog gaat gebeuren. We bidden op onze blote knietjes dat het allemaal gaat
lukken, zodat we rond half vijf ‘s middags op Eindhoven zullen landen. Daphne,
die ons zo nu en dan inside information van Transavia doorspeelde komt ons
ophalen, de schat!
We hebben prachtige wandelingen gemaakt, de 2 golfbanen niet gemist en niet eens gezien. Veel vulkanen en heel veel lava, maar ja, dat is Lanzarote. Bestaat eigenlijk alleen maar uit lava! Ergens eind van de vorige eeuw is er op één van de eilanden nog een eruptie geweest; het wachten is op de volgende "big one"... (de vorige grote duurde van 1730 tot 1736!)