Zoals het de echte Namibië-reiziger betaamt hebben wij ook
het boekje “Solitaire” van Ton van der Lee gelezen. Hij was ’n gevierd
filmproducer die de hectiek van Amsterdam heeft omgeruild voor de rust van
Solitaire; ’n kruispunt midden in de Namib woestijn. Toen hij er arriveerde was
er niet veel meer dan ’n tankstation en ’n klein winkeltje annex bakkerij; nu
is er ’n restaurant, lodge, camping…. Hij geeft ’n mooie sfeerbeeld van de
Namib .
Solitaire is ook ’n mooie tussenstop voor ’n kop koffie met appeltaart
(van Moose, één van de hoofdpersonen in het boek) tijdens de reis van
Swakopmund naar Sesriem. Wanneer we
Swakopmund ’s ochtends vroeg verlaten hangt er weer ’n dichte mist. Van Chris
hebben we gisteren geleerd dat de woestijn hier leeft van die “micro-drops”;
als het al regent valt er maar zo’n 20 mm per jaar! 50 km landinwaarts breekt
de zon door en brandt er meteen lustig op los. Het wordt wellicht saai, maar de
weg was weer abominabel…… We begrijpen niet hoe de Namibiërs kunnen blijven volhouden dat hun wegennet zo prima
is. Misschien zijn wij wel teveel verwend!
Uiteindelijk – na
zo’n 7 uur rijden – bereiken we Sesriem; daar logeren we in het Desert Camp
en hebben ’n prima “tent” me eigen braai (bbq), waar ’s avonds de impala-steaks
op liggen te sissen. De volgende ochtend weer voor dag en dauw op pad; we staan
om 06.15 uur al in de rij voor het hek van het Namib Naukluft Park (50.000 km²
woestijn!) om vlak na zonsopgang bij Deadvlei en Sossusvlei te kunnen zijn (nog
65 km rijden vanaf het hek) om zo de grootste hitte te vermijden en van het
mooie licht en de schaduwwerking op de rode duinen te kunnen profiteren. Het
laatste stuk van 4 km is alleen voor 4X4’s, dus dat zouden we in principe
moeten kunnen rijden, maar op het laatste moment besluiten we toch om de
shuttleverbinding verder te gaan. ‘Zijn daar later zo blij als ’n kind om
wanneer we verschillende 4x4’s zien die
vastzitten in het zand; één klojo hebben we op de heen- en de terugweg uit het
zand moeten duwen…. De druiloor.
Morgen slechts ’n korte etappe (120 km) naar Wolwedans; ’n
privé-reservaat (Namib Rand Nature Reserve) als onderdeel van het grote
nationale park. Onze verwachtingen voor Wolwedans zijn hooggespannen; het is
bepaald geen toeristenklasse, maar ’n full inclusive droombestemming (zie de
link) Zo nu en dan moet je ‘ns uit de band springen als het kan….. Helaas maar
voor 2 nachten! Maar hopen dat het daar
niet stormt, want daar logeren we in die tent waar alle wanden van omhoog
gerold worden….
(’t is jammer genoeg zo sjiek dat er geen wifi is J)