klatergoud....

Nadat we ’n paar uur door Dubai getoerd hebben vullen we de tank voor € 0,37 per liter. Waarom betalen wij in Nederland in Jezus’ naam bijna € 1,50 meer ?! Ik begrijp wel dat het hier uit de aardkorst spuit, maar dan nog….  In het Engelstalige Dubai News zien we iets over een waarschuwing voor slecht zicht op de wegen, en dat terwijl weeroline.nl alleen maar goede weersberichten geeft. Later – op weg terug naar Abu Dhabi –  merken we dat de fikse wind in de woestijn voor ’n zandstorm zorgt, die zo nu en dan het zicht ietwat beperkt.

m'n eigen ster bij het clubhuis....

Terwijl we Abu Dhabi binnenrijden zien we al snel dat de stad er vriendelijker uitziet dan Dubai; veel meer groen, veel meer echte stad, maar net als in Dubai zijn de afstanden enorm dus we zijn blij dat we ons autootje hebben om alle iconen binnen 3 dagen te kunnen zien. Bovendien hebben we op internet gezien dat de Abu Dhabi Golf Club – die met het clubhuis in de vorm van een enorme valk – een mooie 9-holes aanbieding heeft. Daar waar je € 170 voor 18 holes op de championship course betaalt, betalen wij € 25 voor 9 holes op de 3^e lus inclusief buggy. Niet zo mooi als die andere lussen, maar toch proeven we de sfeer van de Abu Dhabi HSBC Golf Championship van half januari, waarbij alle sterren present zullen zijn. Ze zijn al druk bezig met het opbouwen van de tribunes en tenten….

In de stad wordt ook volop gebouwd en de architecten hebben hun fantasie de vrije loop gelaten. Wat de Eiffeltoren is voor Parijs en de Big Ben voor Londen moet de Capital Gate worden voor Abu Dhabi. Het gebouw staat veel schever dan de toren van Pisa en is zelfs het scheefste gebouw ter wereld (18° uit het lood). 

En wat te denken van het enige ronde gebouw ter wereld en de wonderlijk gevormde Emirates Towers… (zie fotoalbum) Schitterend! We tuffen met de Micra langs al deze gebouwen en passeren daarbij ook de gloednieuwe IKEA (we gaan even naar binnen, want ik moet ontzettend nodig plassen….) Vanzelfsprekend is alles identiek aan de winkels in Nederland met maar één groot verschil: er zijn praktisch geen klanten! Abu Dhabi moet duidelijk nog even wennen aan  het Zweedse woonwarenhuis (te goedkoop?). De gehaktballetjes en zalm laten we voor wat het is en eten later in ’n cafetaria een ‘camel hamburger’.

van rechts naar links staat hier IKEA!

In een informatiecentrum zien we de futuristische plannen voor het Saadiyat Island;  het lijkt erop dat de door de crisis uitgestelde bouw van de dependances van het Guggenheim Museum en het Louvre over ’n paar jaar eindelijk hun deuren gaan openen. ’t Ziet er allemaal zeer spectaculair uit! Hoewel we niet erg te spreken zijn over de inwoners (en hun wonderlijke ideeën) van dit land en misschien zelfs wel ’n beetje blij zijn dat we morgen naar huis vliegen, zijn deze musea in combinatie met de World Expo in Dubai in 2020 wellicht ’n reden om toch nog eens terug te gaan.

’t Toppunt van “over de top” is het Emirates Palace Hotel. Het kolossale hotel is de enige plek ter wereld waar je goud kunt “pinnen” uit een goudautomaat. Hier bestrooien ze de cappuccino niet met cacao, maar met 24 karaats goud vlokken  (echt waar!) en op de gebakjes geen hazelnoot maar een stukje bladgoud. Gelukkig hebben we goed ontbeten en nog geen behoefte aan zoetigheid…..

over the top....

Omdat we al 2 keer eerder in Bangkok zijn geweest – en de meeste highlights dus al gezien hebben – gaan we deze keer voor de minder voor de hand liggende ‘bezienswaardigheden’.  De wandeling die we gepland hebben gaat dwars over het Democracy Square, waar nog steeds duizenden demonstranten bivakkeren. Tegen de waarschuwingen van de ambassade in wandelen we rustig over het enorme gebied waar de demonstraties nog steeds plaatsvinden. Het gaat er voor ons gevoel op dat moment allemaal erg vredig aan toe. De demonstranten lijken het leuk te vinden dat we voorbij komen en laten zich graag fotograferen. Ook hier weer duimen omhoog. 

Later die dag wordt er in de hotelkamer een brief van de hotelmanager onder de deur door geschoven met de boodschap dat iedereen toch heel voorzichtig moet zijn met de situatie en ruim op tijd naar het vliegveld moet vertrekken… En dat laatste is waar; wanneer we donderdag met de taxi naar  het station rijden waar vandaan de treinen naar het vliegveld rijden zijn we  lang onderweg en blij dat taxi’s hier bijna niets kosten…..

De afgelopen 5 weken hebben we heel wat Wats bezocht. We bewaren de bijzonderste tempel voor het laatst; deze “shrine” met tientallen fallussen wordt vooral bezocht door dames die zwanger willen worden (en heren die van de viagra afwillen..?!)  We treffen her en der ook heel wat lunchende monniken; we maken uit de heerlijke luchtjes op dat ze hier zeker geen genoegen nemen met water en brood….. We zullen die heerlijke luchtjes van Thailand gaan missen! De hele dag – vanaf het ochtendgloren – wordt er op praktische elke hoek van de straat van alles en nog wat gebarbecued of gewokt.

De overgang van het boeddhistische Thailand naar de islamitische Verenigde Arabische Emiraten is enorm. Vanuit het hectische Bangkok rijden we, na ruim 6 uur vliegen (in ’n bijna lege 777) vanaf Abu Dhabi opeens dwars door de woestijn naar Dubai. De Thai komen met hun glimlach en heerlijk zangerige taaltje veel vriendelijker over dan de immer nors kijkende Emirati met hun witte gewaden en Yasser-Arafat-shawls (om maar niet te spreken over alle boerka’s; in de waanzinnig grote Carrefour zagen we een dame die helemaal geen ‘uitzicht’ had, ze moest een flapje omhoog doen  om een artikel te kunnen bekijken) ’s Lands wijs, ’s lands eer zullen we maar zeggen!

En dan te bedenken dat wij vanwege onze levenswijze voor een paar jaar in de lik kunnen belanden…. (en in de buurlanden zelfs de doodstraf zouden kunnen krijgen!) Het is dan ook even schrikken wanneer ik wordt terug geroepen door de meneer van de douane terwijl ik net met ’n zucht van verlichting met m’n stempeltjes in m’n paspoort was doorgelopen. Uiteindelijk gaan we zonder problemen door de douane en nemen onszelf voor ons heel mannelijk te gedragen... ;-)

Hoewel de olie in Dubai naar verluid op is, is er blijkbaar nog heel veel geld; het motto is hier “het kan niet op”. Met als mooiste voorbeeld de exorbitant grote skibaan midden in de woestijn, de waanzinnig chique hotels (wij logeren in de meest eenvoudige ibis, wel vlak naast de skibaan! Helaas kunnen we allebei niet skiën…) en de voorbij scheurende bolides. Bovendien wordt er ook nog steeds volop gebouwd; het ene gebouw nog mooier dan het ander, met als letterlijke hoogtepunt de “Burj Khalifa” (met ruim 800 meter het hoogste gebouw ter wereld) We hebben al lang van te voren kaartjes gereserveerd voor “At the Top” en mogen rond de zonsondergang naar boven; dat is het meest geliefde moment van de dag en dus ook al snel uitverkocht. Het is strakblauw, dus dat belooft veel goeds voor straks!

de Burj al-Arab 'n dag eerder....

doodssmak nummer 2.....

In Bangkok is de Nederlander Co van Kessel een begrip wanneer het om fietstochten gaat (http://www.covankessel.com/nl/ ); wij hebben gekozen voor de  “all-day  9 hours tour”. Met ’n groep van 9 fietsers en 3 gidsen vertrekken we al om 9 uur vanaf het startpunt bij de rivier en rijden in colonne door de smalle en overvolle straatjes van Chinatown, soms dwars door iemands keuken heen…. ‘Maken onderweg een repetitie van de Chinese opera mee in ’n openluchttheater voordat de fietsen op het Hua Lamphong Station in de trein worden gehesen voor een rit van bijna een uur richting het platteland ten oosten van de stad.

De mede-fietser zijn allemaal jonge backpackers die mooie verhalen hebben over hun reis van hostel naar hostel. En voortdurend zijn de Bangkokianen verbaasd 9 farangs op een fiets voorbij te zien komen of met fiets en al  in de trein en metro te zien.

Eenmaal aangekomen begint het echte werk; we fietsen voornamelijk langs de “klongs”(kanalen), over ongeveer 1 meter brede krakkemikkige betonnen paden op palen, met aan beide kanten water.

’t Is werkelijk een wonder dat er niemand het water inrijdt.  Maar ja, door een verkeerde schakelmanoeuvre maak ik tijdens het oversteken van een spoorlijn wel m’n tweede doodssmak van 2013…. Ik heb niet genoeg snelheid en kukel naar links en beland in een 2 meter diepe greppel naast het spoor. Terwijl ik val zie ik de röntgenfoto’s al weer voor me; gelukkig lijkt het deze keer mee te vallen en zijn een pleister van één van de lieftallige gidsen en een paar mojito’s later bij thuiskomst voldoende voor het herstel! Na die val wordt de rit over de smalle paadjes wel extra spannend….

De tocht gaat langs tempelcomplexen en over markten en wordt halverwege de dag - in een restaurant tussen de rijstvelden - onderbroken voor een heerlijke thaise maaltijd met ’n tafel vol verschillende gerechten (in van die mooie aluminium schalen!) , begeleid door wilde reisverhalen van het internationale reisgezelschap.

Omdat we aan het einde van de middag  blijkbaar nog steeds ver van het centrum zijn worden de fietsen nu in een longtailboat gezet en scheuren we met een flinke vaart door de klongs richting de stad.

Daar fietsen we naar een station van de skytrain en krijgen we instructies hoe we de mountainbikes de roltrappen op moeten krijgen. Vervolgens moeten er 12 fietsen in overvolle treinen worden geperst (we zijn inmiddels in de avondspits beland…) en moeten we tot overmaat van ramp ook nog ‘ns overstappen! Tot slot nog een rustig stuk over de stoep weer terug naar ons beginpunt aan de rivier. Al met al een inspannende en spannende trip en een geweldige ervaring!

We laten ons vervolgens rap door een tuktuk afzetten bij het hotel en zijn gelukkig net op tijd terug om te kunnen genieten van de complimentary drinks en snacks in de executive lounge (we hebben onszelf verwend met een executive room op één van de bovenste verdiepingen van het Pullman G Hotel op Silom Road en worden tijdens het ontbijt, ’s middags eventueel met ‘n high tea en tussen 17.00 en 19.00 uur met de genoemde mojito’s (of wat dan ook…) in de lounge vertroeteld!)

Morgen gaan we aan de wandel (zadelpijn…!).

geslaagd!

We staan te boek als reislustige types. Dat we nu  5 weken op dezelfde plaats zijn gebleven was dan ook een experiment en we kunnen stellen dat het experiment geslaagd is! En ook zeker voor herhaling vatbaar; wat ’n heerlijkheid hier… We hebben heel wat meegemaakt; van tyfoon tot politieke onrust, Loy Krathong feest tot verjaardag van de koning, leuke ontmoetingen, mooie golfervaringen en heerlijke maaltijden..... Er leek in het begin geen einde aan te kunnen komen, maar nu pakken we alles weer in en rijden morgen terug naar Bangkok. Nog één keertje lunchen in Hua Hin, met de voetjes in de branding!

Het 2-daagse golftoernooi op Black Mountain is een mooie afsluiting van de 5 weken in Hua Hin. Qua score niet geweldig, maar we hebben genoten van de schitterende baan en de heerlijk maaltijden. De baan en alles wat er omheen ligt  is een paar jaar geleden door een Zweedse miljardair gebouwd; alles tiptop en stijlvol. Met de Zweedse chef (gerookte zalm en biefstuk met pepersaus...), de sauna in de lockerroom (ook weer ‘ns lekker na 5 weken onthouding…) en de vele deelnemende Zweden waan je je eigenlijk niet meer in Thailand… We spelen beide keren met Nederlandse echtparen (nu ja, Tum was Thaise; wel bijzonder een farang die samen met z’n vriendin golft!) , dus horen we veel verhalen  over het leven hier in Hua Hin. 

Han heeft een paar jaar geleden op z’n mountainbike een stuk land ontdekt, waar hij de nummer 2 baan van Thailand “Banyan” heeft aangelegd, Cornelius is z’n fortuin – verdiend met een taxibedrijf en café op het Leidse Plein – samen met Tum aan het opmaken…. ’t Kan allemaal slechter!

De duikboten gaan er met de prijzen vandoor en zelfs bij de “lucky draw” vallen we niet in de prijzen. Toch 2 geweldige dagen achter de rug.

De verjaardag van de koning gaat bijna helemaal aan ons voorbij; we zien op TV alleen een klein stukje van de gebeurtenissen op de plek waar we een dag eerder rondwandelden. Tijdens de verjaardag dus geen rellen in Bangkok en ook nu is het er nog rustig. Morgen – 9 december (internationale anti-corruptie dag), de dag dat wij er arriveren – is echter D-day voor de demonstranten die tegen het corrupte bestuur van de familie Thaksin strijden. Naar verluid komen er miljoenen demonstranten naar Bangkok; maar hopen dat we zonder problemen vanaf het vliegveld (waar we de auto weer in gaan leveren) naar het hotel (http://www.pullmanbangkokhotelg.com/ )  midden in de stad kunnen komen…..

Vervolg op ‘beestenbende’….. Dit wonderlijke en wanstaltige beestje (2 cm groot, kop rechts) bivakkeert nu al een paar dagen op onze veranda; geen idee wat het is. Iemand anders wel ?! (’n oproep via Facebook heeft nog niets opgeleverd….)

(hierboven staat 'n filmpje met het wandelende beestje dat op iPads (en andere tablets?) niet zichtbaar is) 

het bekendste gerecht van Thailand.....

Zo tegen het einde van de 5 weken hier moeten we de koelkast "leeg-eten". 'n Mooie gelegenheid om Tom Kha Kai te maken! Zoals je zult zien 'n fluitje van een cent; alleen even naar de toko voor de ingredienten en mik de boel maar bij elkaar.... (die 2 hele kleine rode pepertjes (bird's eye chillies) op de knoflook in de kom komen uit de tuin van onze overbuurvrouw; pas op, ze zijn heeeeel heet!)

Tom kha kai

(Thaise kokossoep met kip / voor 2 personen)

Ingrediënten

• 2 dl kokosmelk (blik)
• 400 cl kippenbouillon
• 1 sjalot (gesnipperd)
• 3 cm verse gember in plakjes
• 1 teen knoflook (fijngehakt)
• 2 stengels citroengras (gekneusd en in korte stukken)
• 2 rode of groene rawits (pepertjes) fijngesneden
• 2 limoenblaadjes in tweeën gescheurd
• 1 limoen (het sap)
• 200 gr kipfilet in dunne plakken
• een paar champignons in plakjes
• 1 el nam pla (vissaus)
• beetje versgehakte koriander/Thaise basilicum
• zout

Bereiden

Breng de kippenbouillon aan de kook met de sjalot, knoflook, gember, citroengras, rawits en limoenblaadjes en laat op zacht vuur 15 minuten trekken. Voeg dan de kokosmelk toe en breng weer aan de kook. Breng op smaak met zout en doe de kip en de champignons erbij. Dertig seconden later is de kip gaar. Voeg het citroensap en de nam pla toe, bestrooi met koriander/ Thaise basilicum en serveer. De niet eetbare dingen (citroengras, gember en limoenblaadjes)vis je aan tafel uit de soep of uit je mond.

Voor de couleur locale kopen we aan de rand van de overdekte markt bij de plaatselijke "Malle Pietje"  'n paar typisch Thaise serveerschalen; maakt de maaltijd wellicht nog iets meer Thais. 't Zal nog wel 'n hele toer worden om die dingen in de koffers te krijgen.... (ze zijn gemaakt van aluminium en wegen dus  bijna niets!)

♫♪ oh, kom er eens kijken…. ♪♫

....naar de "huis-gekko" van 25 cm, die ons 's nachts wakker maakt met z'n gegil...

long live the king...!

♫ Er is er een jarig, hoera, hoera!

♪  Dat kun je wel zien dat is  hij…..♪♫ :

Je komt er warempel niet onderuit; werkelijk overal staat of hangt ’n portret van de koning. En overal vlaggen (rood-wit-blauwe, gele, roze) en gele en witte bloemen; al een paar dagen zijn ze bezig met het decoreren van de stad. Wanneer we op woensdag - één dag voordat het feest losbreekt - poolshoogte gaan nemen bij het paleis blijkt dat er al massa’s mensen een plekje hebben gereserveerd op de stoep tegenover het paleis, omdat de koning over meer dan 24 uur (!) een soort defilé gaat afnemen. Je moet er maar zin in hebben om 24 uur wacht te houden onder deze omstandigheden….. (’t lijkt op het reserveren van plekken voor de vrijmarkt; daar doen ze hier niet aan. Want eigenlijk is het hier iedere dag vrijmarkt; op elk beschikbaar plekje staat wel iemand iets te verkopen, voornamelijk etenswaren, maar ook zooi)

Iedereen is in de feeststemming en zoals we verwacht hadden zijn de demonstraties in Bangkok vrij plotseling (tijdelijk?) voorbij. Er zijn hier op straat verschillende tentjes waar ze gele poloshirts (geel is de favoriete kleur van de koning) met het wapen van de koning  verkopen; bijna iedereen heeft wel iets geels aan. Omstanders vinden het fantastisch wanneer wij er ook allebei één kopen (voor €4 per stuk!). We zullen ze echter niet dragen tijdens de festiviteiten, maar het is onze “team-outfit” voor de Four Ball, Better Ball van morgen en overmorgen…!

Over golf gesproken…. We hebben ondertussen bijna alle banen in de omgeving gespeeld; we hebben alleen de mooiste voor ’t laatst bewaard en dat is Black Mountain (de mooiste baan van heel Thailand…)  En we hebben één baan (Milford), die we 13 jaar geleden het leukst vonden  (en er zelfs 2 keer speelden) overgeslagen omdat die er inmiddels totaal verwaarloosd bijligt. We zijn wel even wezen kijken; wat ’n misère die ongemaaide fairways, het totaal vervallen clubhuis en de niet onderhouden toegangsweg en parking….. Overigens niet alleen daar zijn bij de tyfoon van 4 weken geleden ontzettend veel bomen omgewaaid. Op alle banen zijn er honderden als luciferhoutjes afgebroken of volledig ontworteld; daar zijn ze nog wel even zoet mee! Toch wordt er nog steeds gespeeld op Milford (want goedkoop), maar de golfkantoortjes verkopen geen greenfees meer voor de baan en wij zijn dan ook niet meer terug geweest... Alle andere banen zijn zeer de moeite waard om te spelen; op de meesten zijn de bouwprojecten niet doorgegaan, zodat je geen huizen tussen de holes ziet staan, zoals dat helaas vaak elders het geval is. De caddies bevallen de ene keer beter dan de andere, op de Royal Hua Hin had ik een oudere dame die tot vervelends toe m'n swing wel eens even zou verbeteren. Ik geef toe, ik speelde weer 'ns als een dweil, maar op advies zat ik na 'n poosje echt niet meer te wachten...

Vol verwachting klopt ons hart (♪♫) voor de 2 wedstrijden van morgen en overmorgen; het wordt een echt feestje. Voorafgaand aan het spelen staat er beide dagen een uitgebreid buffet klaar en de laatste dag na afloop een prizegiving dinner! De aangekondigde enorme prijzen blijken bij nader inzien geen geldprijzen te zijn maar reisjes naar prachtige golfbestemmingen in China, Singapore en Thailand, dinertjes in Hua Hin en tijdens de “lucky draw” worden er scooters, clubs en nog meer hotelovernachtingen weggegeven. Dus wellicht komen we met ’n scooter in onze bagage terug naar huis….En wij vinden ’t al een kadootje dat we er 2x kunnen spelen! Alleen al het clublogo vind ik schitterend; het gebergte vormt heel subtiel de letters “B M”.

En dan hebben we het nog maar niet over de baan, het veel belovende restaurant en het helikopter-platform (maar ja, voor ons is het nog geen 10 minuten rijden…. en dat is maar goed ook want het verkeer in Hua Hin zal morgen door het verjaardagsfeestje volledig plat liggen!) Wij zijn voor de eerste dag ingedeeld met ’n Nederlands stel, allebei investeerders/projectontwikkelaars. Zij zijn de grondleggers van Banyan, die andere schitterende golfbaan (nummer 2 in Thailand) met resort en huisjes. Lijkt ons leuk golf-gezelschap!

Tijdens ons tripje naar Petchaburi op dinsdag stuitten we in één van de Wat's op 'n stelletje wel zeer ongastvrije monniken.... En wij maar denken dat de Thai altijd met 'n glimlach op hun gezicht vriendelijk en gastvrij zijn! Deze laten hun tanden zien; we hebben dan ook maar niet "gerespassed"....

(foto's kan je vergroten door ze aan te klikken)