De afgelopen jaren (dit is de negende keer dat we in
Thailand zijn) hebben we heel veel tempels bezocht, in allerlei soorten en
maten. De gouden tempel, de zilveren, houten, glazen, witte, “delfts blauwe”;
alleen de roze tempel ontbrak nog op ons lijstje. Tijdens de trip van Nakhon
Nayok naar Moo Si hebben we ‘m kunnen afvinken! Het thema werd goed doorgevoerd;
werkelijk alles was roze! Alleen de gewaden van de monniken blijven
oranje (of saffraan-)kleurig…
 |
| grootste liggende boeddha van 219 meter lang |
Even verderop stonden we plotsklaps oog in oog met de in
aanbouw zijnde (ongetwijfeld grootste ter wereld!) liggende boeddha. Voor elke
dag van de week is er een andere beeltenis met een andere houding van boeddha;
voor de dinsdag is dat de liggende. Ben je op dinsdag geboren dan ben je serieus,
moedig en actief, je geluksdag is donderdag, je pechdag is donderdag. Maar afijn, bij de Wat Pa Sawang Bun zijn ze
dus nog druk aan het bouwen van de voeten van dit Boeddhabeeld. Het goud voor
het gewaad was blijkbaar opeens op (financieel probleempje? op het bord bij het
beeld stond een banknummer; of we maar even wilden storten… 55555!), terwijl de
helft van het 219 (!!) meter lange beeld nog geverfd moet worden. (zie voor de
verhoudingen de foto hierboven met Paul bij het hoofd...)
De eindbestemming op dinsdag is “The Hiddén Village” (geen
idee waarom dat accent grave op de e staat, waarschijnlijk omdat het meest
overeenkomt met de typische Thaise uitspraak…).
Nog geen 2 jaar geleden was op Google Maps een kaal stuk land te zien op
5 minuten rijden van de noordelijke ingang van het Khao Yai NP. Nu - sinds een
jaar - staan er 11 schitterende en comfortabele villa’s rondom een heerlijk
zwembad in een ongelofelijk mooi tropisch bos met allerlei volgroeide bomen en
kleurrijke bloemen. Werkelijk idyllisch en knap gedaan!
Bovendien erg rustig,
ook omdat er maar één andere villa bezet was terwijl wij er waren. De dagen
begonnen met een overdadig ontbijt (naar keuze) dat op je gewenste tijd op je
terras geserveerd werd; het was zoveel dat het niet allemaal op de tafel paste
en het één en ander in de koelkast en golftas verdween….
En alle calorieën er af wandelen in het National Park was
helaas niet mogelijk. Ten eerste omdat het inmiddels weer erg warm was geworden
(nu zo rond de 35°C) en ten tweede omdat er niet erg veel
wandelmogelijkheden zijn. Daarnaast bleek er de tweede dag dat wij er waren
stukken van het park gecontroleerd verbrand werden. Niet ideaal zo tussen de
kleine brandjes door die door de stevige wind oplaaiden. Ook de dieren trokken
zich diep in het bos terug, alleen het onrustige gegil van de apen was in de
verte te horen. Ook geen overstekende
olifanten gezien; de kans daarop is ook erg klein. De kans is misschien groter
ze in het dorp of op de golfbaan tegen te komen. Omdat begin november de droge
tijd is begonnen waren de watervallen ook niet op hun mooist. De foodcourt was
echter top! 😉
20 jaar geleden hebben we – tijdens onze eerste rondreis –
ook al eens gespeeld op de golfbaan van Moo Si. Toen heette de baan (een
ontwerp van golflegende Jack Nicklaus) Mission Hills, nu blijkbaar een andere
eigenaar en een andere naam: Khao Yai Country Club. Golfsavers adviseert er
niet te gaan spelen in verband met slecht onderhoud, wij vinden dat onzin.
Wellicht is de baan niet zo gelikt als de meeste andere banen, maar de omgeving
en het uitzicht op de omringende bergen is spectaculair! Bovendien had ik juist
hier de beste (en gezelligste, goed Engels sprekende) caddie ooit… Maar ook
hier lopen we vast op de 6-ballen (dus 6 buggies, 6 spelers en 6 caddies; een
hele stoet zo voor je!) van de arrogante Koreanen, een 2-bal doorlaten is
blijkbaar geen optie…. En jawel, we scheuren wederom van hot naar her de hele
baan over om een rustig plekje te vinden. De fooi (standaard 400 THB = €11)
wordt met plezier verhoogd!
Paul vindt ook nog even tijd om naar de kapper te gaan; echt
veel tijd is niet nodig. Met de tondeuse is de “barber” in 10 minuten klaar en
voor 100 TBH heeft-ie weer ’n fris
koppie voor de rest van de reis!
Volgende etappeplaats is Nakhon Ratchasima, oftewel
kortgezegd Khorat (en dat wordt dus door een Thai uitgesproken als Koolat) Goed
opletten dus… Onderweg maar 2 stops; de leukste was een sprookjesachtige wat,
die vol hing met foto’s van – naar later blijkt – ene Sorapong Chatree. Ook
hier gebruiken we Google Translate en begrijpen dat hij een beroemde filmster
was, vorig jaar is overleden en een eigen altaartje ter plekke heeft, omdat hij
de grootste sponsor van de tempel was.
Leuk om tussendoor even een stad te bezoeken (het is de
vijfde stad van Thailand qua grootte), met een aardig oud centrum en grote
nachtmarkten. Ook is er een vestiging van de landelijke shoppingmalls “Terminal
21” in de stad. Het thema van de malls is vliegreizen; zo staan er bij
Pattaya 2 vliegtuigen voor de deur en hier in Khorat hebben ze een
verkeerstoren naast de mall gebouwd. Ook het Centre Point Hotel – waar we 2
nachten logeren – maakt deel uit van de keten. Da’s makkelijk, je stapt zo de
mall – met allerlei restaurants en een spotgoedkope foodcourt – in.
We installeren hier de Grab-App (in Thailand geen Über); ’n
prima systeem! Je stelt je bestemming in, krijgt een prijs voor de rit en model
en kenteken van de betreffende auto. Geen gezeik met met onderhandelen of ruzie
over de meter. We laten ons op vrijdagavond naar de kolossale en razenddrukke SaveOne
nightmarket brengen. Terwijl we langs de eerste kraampjes lopen begint het al
te druppelen en later breekt de bui los; de enige regen in 3 weken tot op
heden! Maar weer snel een 'Grab' besteld en terug naar het hotel door de drukke vrijdagavondspits. Hebben wij weer… 5555!
(voor de nieuwkomers: 5 in Thai is ‘ha’, dus in plaats van
een emoticon schrijven ze hier 5555…)
.jpg)
.jpg)
