Thursday, November 30

culy-klets deel 3; "een vlieg in m'n soep!"


Ondertussen zijn we in Siem Reap, in Cambodja beland. Na 'n vlucht van 40 minuten; naar boven en naar beneden en dan toch nog een lekker hapje gegrilde kip met sticky rice en een biertje geserveerd. Knap werk van  Bangkok Airways!

Meteen de eerste avond een verrassend Cambodjaans gerecht onder het motto "er zit een vlieg in m'n soep": stirfried beef with fried red ants (in het Engels klinkt het minder erg...) Ik verklap je nu alvast dat het nog veel erger zal worden. Cambodja is één van de armste landen van Zuid-Oost Azië en hier is elk eiwit een eiwit...

Nog 'n paar Thaise gerechten van 50 Baht of minder; hier in Cambodja wordt er - naast met de Riel - voornamelijk met de US Dollar betaald en dat wordt meestal "mooi" afgerond, dus deze reeks zal hier waarschijnlijk wel stoppen...(?)

Hor Mok (vispastei) op de honderd jaar oude markt in Sam Chuk
Thai Spaghetti, food court Big C Kanchanaburi
Pad Krapao met 'n duizendjarig ei  (!) bij Ob Luang NP, Hot
Speciale (dunne) noedels bij Ba Mee Cha Kang in Kampaeng Phet
Pad Thai, bij "Green Restauarant"in Pai
'n pittige hamburger in 'n "broodje"van 2 plakken sticky rice (7Eleven)

Duizendjarige eieren - die we kregen bij de Pad Krapao - zijn eenden- of kippeneieren die ter conservering een paar weken tot maanden worden ingelegd in een mengsel van klei, as, zout, thee en rijstkaf (hoe bedenk je 't..!); het eiwit verandert in 'n soort donkerbruine drilpudding, het eigeel kleurt blauwgroen en krijgt een intense romige eierdooiersmaak. Ziet er niet al te appetijtelijk uit, maar is echt lekker!


Tuesday, November 28

'n week rondom de spoorlijn

De eerste nachten van ons weekje in en rondom Kanchanaburi logeren we in het Royal River Kwai Resort; kijk, da's nu een echt  resort met als grootste pluspunten het (openlucht) restaurant aan de rivier en het schitterende zwembad middenin 'n schaduwrijke tropische tuin (zwemmen gaat nog niet, maar dompelen met deze temperaturen is ook heerlijk!) We reserveren voor 's avonds een tafeltje direct aan het water, maar als we rond 7 uur aankomen is het zo pikkedonker dat we de rivier maar nauwelijks kunnen zien....


Wanneer we ons de eerste middag net aan het zwembad hebben geïnstalleerd arriveert er een grote groep Nederlanders... Uit de gesprekken links en rechts maak ik op dat het allemaal nabestaanden zijn van de slachtoffers van de bouw van de "dodenspoorlijn". 'n Dag later zien we op de erebegraafplaats in de stad een "verse" krans staan met de tekst "Voor altijd in ons hart - Pelgrims SHBSS 2017". Even googelen en we begrijpen dat het om een (twee-jaarlijkse) pelgrimage gaat van de Stichting Herdenking Birma-Siam Spoorweg. Alle deelnemers van de reis zijn (klein-)kinderen van de krijgsgevangenen die hier zijn omgekomen tijdens de bouw van de spoorlijn. Naast veel Britten en Australiërs zijn er bijna 3000 Nederlanders omgekomen....


Op de website van de stichting lees ik de dagverslagen en wordt gewezen op plekken die niet in de Lonely Planet beschreven zijn. Eén van die plekken is het Wang Pho treinviaduct; 'op een met explosieven uitgehouwen richel kronkelt zich 300 meter lang een houten viaduct langs de River Kwai, aan de aanleg hebben Nederlandse krijgsgevangenen een belangrijke bijdrage geleverd' zo lees ik in het verslag. Hij is - al krakend - nog steeds in gebruik. En alsof het allemaal perfect gepland is door de "reislijder" komt, wanneer wij daar arriveren, juist een trein aanrijden (die gaat maar een paar keer per dag op en neer van Bangkok naar Nam Tok!)

De Hellfire Pass met het bijbehorende museum en herdenkingsplaats zijn ook 'n must see; het museum is on-Thais mooi. Modern en informatief plus een schitterende (Engelstalige) informatiefolder; al snel blijkt dat het een Australisch project is, aangezien vooral Britten en Australiërs hebben gewerkt aan deze doorgang (ook wel 'cutting') dwars door de rotsen. Indrukwekkend!


En dan natuurlijk de brug; aan het einde van de oorlog door de Amerikanen gedeeltelijk gebombardeerd en dus niet helemaal origineel. Het is druk bezocht; wanneer wij er op zaterdagochtend vroeg zijn kunnen we nog rustig naar de overkant lopen en de Chinese tempel daar bezoeken. Terug is het dringen geblazen. Een straatmuzikant op de brug speelt onduidelijke melodieën op z'n viool; wanneer wij langslopen zet hij het thema van de film "the Bridge over the River Kwai" in, je weet wel dat fluit-muziekje. De violist en ik glimlachen ietwat melancholisch naar elkaar en het deuntje blijft de rest van de dag in m'n hoofd zitten...

Na de wandeling over de brug vertrekken we naar onze volgende verblijfplaats; 'n uur verder stroomopwaarts. Daar parkeren we de auto en worden we met 'n longtailboat binnen 15 minuten naar de Float House gebracht. Een drijvend hotel in een bocht van de rivier, midden in het Erawan National Park.
Een geweldige plek en een hotel dat onmiddellijk in onze top 5 van bijzondere verblijfplaatsen beland (naast onder anderen 'Wolwedans' in Namibië, 'Llao Llao' in Argentinië) Het enige nadeel is dat de longtailaboats - vooral 's ochtends vroeg en aan het einde van de middag - met veel kabaal en met grote snelheid voorbij varen en de hele handel door de golfslag flink heen en weer gaat! De schommelstoel schommelt uit zichzelf..... Da's 'n heerlijk dagje niets doen daar; we fietsen naar een grot en wandelen naar 'n Mong-dorp en verder niets...


Het draait trouwens niet alleen maar om de spoorlijn hier, met schitterende National Parks en - jazeker - bijzondere tempelcomplexen! de Erawan waterval is volgens velen de mooiste waterval van het land; wanneer we 's ochtends arriveren staat er 'n handje vol auto's op het parkeerterrein, maar 2 1/2 uur later na de beklimming en (glibberige) afdaling zijn de kolossale bussen niet te tellen. We zijn op de terugweg inderdaad heel veel Russen tegengekomen....
 
Voor onze derde overnachtingsplek rijden we naar de stad terug; 'the Glory' is (alweer) 'n gloednieuw hotel, stijlvol ingericht met heerlijk zwembad direct aan de rivier en midden in de gezellige drukte en 'the place to be'. Het festival - waar ik eerder over schreef - gooit enigszins roet in het eten. Allereerst - maar het minst erge - is dat de sound & light show in tegenstelling tot eerdere berichten alleen in het weekend wordt opgevoerd; die missen we dus.... Veel vervelender is dat de kermis rondom de brug - een kilometer hiervandaan, aan de overkant van de rivier - zoveel lawaai maakt dat we elkaar nauwelijks kunnen verstaan op het balkonnetje.... De bedoeling van het festival is om nieuwe toeristen te trekken, maar ik ben bang dat dat op deze manier niet gaat lukken. Toeristen vinden het over het algemeen niet prettig om tot middernacht te schudden in bed door heftige bassen van 3 verschillende muzieksoorten tegelijkertijd.

Op speciaal verzoek heeft de "wizzkid" er voor gezorgd dat we naar "the Bridge over the River Kwai" (uit 1957) en "the Railway Men" (2013) kunnen kijken (die worden in Leiden gedownload en hier naar toe geüpload, Joost mag weten hoe....) Die laatste film - 'n waar gebeurd verhaal - gaat over een Brit die in deze contreien gemarteld wordt door een Japanner. Hij treft de man na de oorlog weer en neemt wraak. Vervolgens worden ze vrienden voor het leven!
Dezelfde dag zien we 's avonds dus weer een trein rijden over het houten viaduct....


Vandaag rijden we terug naar Bangkok en leveren de Honda City na 4 weken en bijna 4000 km weer zonder kleerscheuren in, morgen vliegen we in 45 minuten naar Siem Raep in Cambodja. 'n Nieuw avontuur!

Saturday, November 25

reis van Pai naar Kanchnaburi in 4 etappes

De rit van Pai naar Kanchanburi ("de brug over de River Kwai") van 1000 km (ruim 16 uur rijden) hebben we opgedeeld in 4 etappes en we zijn op zoek gegaan naar 3 mooie etappeplaatsen en allerlei leuke tussenstops.

1e etappe: Pai - Kun Yuam, etappeplaats Kun Yuam Resort

Om het nu een resort te noemen gaat ons iets te ver.... Er zijn 4 kamers, 'n smoezelig restaurant en dito keuken, geen zwembad. Maar het uitzicht over de jungle is fenomenaal!!

Onderweg slaan we af voor de Lawa Cave, 'n spectaculaire grot - eigenlijk 3 immense grotten - zonder elektrische verlichting! Je krijgt dus een gids mee met een grote gaslamp en het transport in de grot gaat grotendeels per bamboe-vlot. 'n Mooi "weg-van-de-snelweg-moment"!


Kun Yuam zelf is in de feestsfeer; ook hier weer 'n festival. Alles staat deze week in het teken van de zonnebloemen. Juist deze dagen zijn de heuvels in de omgeving volledig geel gekleurd door (Mexicaanse) zonnebloemen. De festiviteiten - de kermis, live muziek en Thai boxing - gaan aan ons voorbij; we hebben als stelregel dat we niet rijden na zonsondergang (en vooral niet op onverlichte bochtige bergweggetjes!). De vrouw des huizes kruipt achter het fornuis en maakt een heerlijke pad krapao voor ons klaar.

2e etappe: Kun Yuam - Hot, etappeplaats Phuanna Eco House

Tja "eco house", in Thailand....Weinig ecologisch in dit land, me dunkt. We scheiden het afval en houden flesjes, blikjes en papier apart; vervolgens belanden ze uiteindelijk waarschijnlijk gewoon op de grote hoop! De airconditioners zijn energiezuinig, maar misschien juist daarom wel zo lawaaiig; we horen de motoren van de buren de hele nacht brommen. Ja, ze hebben een biologische tuin, die wordt 's ochtends gebruikt voor het heerlijke Noord-Thaise ontbijt. En ze hebben een rijstveld en daar ben ik dus meteen de eerste dag met 'n smak in terecht gekomen. Maar overigens ook hier schitterend uitzicht over die rijstvelden en de bergen in de verte.


De trip gaat dwars door het Doi Ithanon National Park, met als hoogtepunt het hoogste punt van Thailand, de 2  chedi's ter ere van de vorige koning en zijn echtgenote, dorpjes met bergstammen en een stuk of wat flinke watervallen (je kan zien dat het regenseizoen nog maar net voorbij is)

Hot zelf is een druk verkeersknooppunt met een belangrijke farmersmarket; dit is één van de weinige markten die we niet bezoeken. Hij begint namelijk om 12 uur 's nachts en duurt tot 5 uur 's ochtends! Er komen hier trouwens weinig westerlingen, dus de restaurantjes die er zijn (allemaal rondom het drukke busstation) zijn simpel en zonder Engelse kaart. Uiteindelijk toch 2 avonden heerlijk gegeten!


'Hebben in de buurt het Ob Luang NP bezocht, of zoals ze zelf zeggen de Grand Canyon van Thailand; dat vinden we iets teveel eer voor een kloofje van een paar meter breed en enkele tientallen meters lang.... Maar wel een leuke wandeling! Dat wandelen gaat met die rib niet zo erg lekker, ik ben dan ook blij dat we onze golfstokken niet bij ons hebben, die zouden we na die val niet meer hebben kunnen gebruiken...

3e etappe: Hot - Kamphaeng Phet, Navarat Heritage Hotel

De Junta doet z'n best om alle autorijders te vriend te houden; er wordt druk geasfalteerd en dat is op veel plaatsen geen overbodige luxe (ook dat merk je als je een gekneusde rib hebt...) Zo zoeven we over een prachtige snelweg richting Kamphaeng Phet, 'n provinciehoofdstad zonder veel allure, maar met 2 Historical Parks die het bezoeken meer dan waard zijn. Maar blijkbaar niet op de toeristische route liggen, want er zijn nauwelijks bezoekers...

gevalletje heiligschennis..? gelukkig niemand in de buurt!

Het hotel heeft ook kraak noch smaak, maar wel 'n ligbad en da's erg lekker voor de blessure! Op de nachtmarkt voor de deur van het hotel juist wel veel heerlijke smaakjes en bijzondere hapjes. De stad staat bekend om de speciale dunne noedels en die hebben we dan ook gegeten in het door de Lonely Planet aanbevolen restaurantje; het was er een drukte van belang! Geen farangs te bekennen....

4e etappe: Kamphaeng Phet - Kanchanaburi

De langste etappe - zo'n 5 uur rijden - onderbreken we halverwege in Sam Chuk en bezoeken daar de oudste markt van Thailand. Specialiteit van de markt - volgens foodvlogger Mark Wiens - zijn 'pork balls'. Omdat hij ook nogal van de bijzondere maaltijden is ga ik er vanuit dat het om de kloten van het beest gaat. Maar later blijkt dat het ordinaire gehaktballen betreft, maar dan wel met Amerikaanse formaten en met allerlei lekkere dipsausjes. En 't leuke is je mag ze allemaal proeven, dus helemaal niet nodig om zo'n enorme bal te kopen...



We kiezen uiteindelijk voor de andere specialiteit: "Hor Mok", 'n vispastei, die in Cambodja overigens "Amok" heet en we daar waarschijnlijk vaak zullen eten. Da's spijtig voor Paul, want die was helaas niet erg gecharmeerd van het gerecht. Gelukkig is er voor de minder avontuurlijke eters (en backpackers met een klein budget) in Thailand altijd een 7Eleven in de buurt (bijna één op elke straathoek!). Daar staat de koeling vol met kant-en-klaar maaltijden, tostie's en saucijzenbroodjes, die op verzoek ook opgewarmd of geroosterd worden. 't Is altijd fijn binnenkomen in de 7Elevens met het leuke melodietje van het deurbelletje en de heerlijke koelte...!

We zijn inmiddels aangekomen in Kanchanaburi en zullen daar de komende week (alweer onze laatste week in Thailand) op 3 verschillende bijzondere lokaties in en rondom de stad logeren; meer daarover later!

Monday, November 20

culy-klets deel 2 & Hot-news

Op de hoogste plek van Thailand - de Doi Ithanon - genieten we van een lunch met louter Noord-Thaise gerechten. Niet alleen de maaltijd is heerlijk, ook de temperatuur (18C!) is erg comfortabel. Wanneer we later die middag in Hot aankomen doet het dorp z'n naam eer aan en is het gewoon weer 34 C....
De keuken in het noorden is niet erg geraffineerd, maar zeer smaakvol; gegrilde kip, gefermenteerde worst, gestoomde (in 'n banananenblad) zuur varkensvlees en papayasalad. Elk 'n plastic zakje 'sticky rice' erbij en hoppakee!





Al jaren vraag ik me af hoe het werkt met de eieren aan een stokje. Nu de gasten aan het tafeltje naast ons ondere andere zo'n stokje tussen hun gerechten hebben liggen trek ik de stoute schoenen aan en probeer het uit te vissen. In gebrekkig Engels leggen ze uit dat de eieren eerst uitgeblazen worden, dan worden opgeklopt met vissaus en peper en hup, weer terug het ei in. Op'n stokje prikken en even stomen; zo makkelijk kan het zijn. We krijgen er één van hun stokje en geven toe; "aroy mak"! (heerlijk dus) Wel maf, 'n gepeld ei zonder dooier....


Nog even wat Hot-news:  net aangekomen bij het hotel in Hot raak ik zo enthousiast over de stijl van het gebouw (gloednieuw, maar met oude afgebladderde deuren en kozijnen!) dat ik al fotograferend nog even 'n stapje terugzet en vanaf het pad achterover anderhalve meter naar beneden het rijstveld in flikker. Met een enorme plof val ik op m'n rug tussen de rijstplantjes. Flink schrikken en bijna weer 'n bericht in de Telegraaf: 58-jarige Nederlander valt in Thailand het rijstveld in en moet vakantie afbreken..... Gelukkig kan ik er zelf weer uit klauteren en stelt dokter Somers vast dat het slechts een gekneusde rib is. Awel, diegenen die dat ook wel eens hebben gehad weten dat het geen pretje is; gelukkig ben ik de eerste nacht met behulp van 2 Ibuprofens redelijk goed doorgekomen. (zo komt de pillentas die we na elke reis weer ongebruikt uit de koffer halen toch een keer van pas!)  Ziehier de foto van net voor het incident...


Trouwens, het hotel biedt keus uit 2 ontbijtjes; American of Noord-Thais ontbijt. De keus is voor ons allebei snel gemaakt! Dit bord vol met heerlijke verrassingen heb ik zojuist soldaat gemaakt...


Sunday, November 19

the bridge on the River Pai....

Onlangs het bericht gelezen over de 46-jarige Nederlandse vrouw die in Thailand metersdiep een ravijn in was gekukeld? Dat was hier! Pai Canyon...


En 't verbaast me helemaal niet dat dat gebeurd is; de paadjes - met aan beide kanten diepe ravijnen - zijn soms maar 30 tot 40 cm breed! ("dood- en doodeng", zou André zeggen) In geen enkel ander geciviliseerd land zou dit veiligheidstechnisch toegestaan zijn... Naar aanleiding van het incident zouden er hekken en waarschuwingsbordjes worden geplaatst door de autoriteiten; zover is het klaarblijkelijk nog niet gekomen! 't Is overigens wel een schitterend gebied, maar je moet hier beslist niet op je teenslippertjes gaan rondlopen... De dame is met nek- en rugklachten uit het ravijn gevist en opgenomen  in het ziekenhuis. Inmiddels is ze volgens mij weer thuis.

Het is trouwens ook een hele onderneming om in Pai te komen. De weg is lang en er zijn misselijkmakend veel (haarspeld-)bochten; ik geloof iets van 750! Iedereen heeft haast en om het langzame verkeer te passeren worden er gevaarlijke toeren uitgehaald. Maar afijn, we zijn er.
Eenmaal aangekomen schrok ik me wezenloos; ik had best wel veel volk verwacht, maar 't is hier haast drukker dan op Khao San Road in Bangkok! Toen we hier 14 jaar geleden door heen reden leek het een rustig dorpje in een heerlijke vallei tussen de bergen, nu is het een paradijs voor backpackers en verlopen hippies. (ik denk dat wij in de categorie "ouwe farangs" vallen...)  Al die jonge rugzaktoeristen worden met kleine busjes aangevoerd en in "guesthouses" en hostels ondergebracht. 


Wij hebben met ons huisje van Family House@Pai iets meer comfort, maar geen koelkastje; dus elke middag voor een paar zakken ijs naar het winkeltje op de hoek, want 'n koel drankje met deze temperaturen is toch wel lekker! (m'n Thaise woordenschat is dan ook uitgebreid met 'nam keng' (ijsblokjes) en 'manaw' (limoen); allebei noodzakelijk om m'n wodkaatje aan te kleden....)

Het eerste wat backpackers doen wanneer ze gearriveerd zijn is  'n scooter uitzoeken bij een van de vele verhuurbedrijfjes en betalen daar dan een habbekrats voor. Ook zonder enige ervaring stappen ze probleemloos op de scooters, waarvoor je qua vermogen eigenlijk een motorrijbewijs nodig hebt,  en scheuren door de bergen en de drukke straatjes van Pai. Dat dat vaak fout gaat is zo klaar als een klontje; het lokale ziekenhuisje is druk met 2 dingen. Allereerst het verzorgen van "scooter-slachtoffers"; je ziet er heel wat strompelen door het dorp met ledematen in het verband. 
Het tweede waar ze druk mee zijn - en ik wilde dat eigenlijk eerst niet geloven - zijn slangenbeten. Maar sinds we vanochtend vanaf ons knusse terrasje  maar liefst 2 slangen - elk één meter lang - over ons paadje zagen kronkelen kan ik me er iets bij voorstellen...


Ze verdwenen onder het huisje en het personeel - druk doende met de tuin en de kamers - sloeg op tilt; niet echt een geruststellende gedachte! Al googelend (snake, red neck) kwam ik er al snel achter dat ze alleen kikkers, vis en padden eten en dat ze giftig zijn (ze verstuiven gif vanuit hun nek!?). De meevaller was dat mensen alleen na meerdere beten problemen kunnen krijgen. Maar ja, we letten sindsdien wel extra op wanneer we over het paadje lopen....

Net als bij de River Kwai hebben de Japanners hier ook een brug gebouwd tijdens de oorlog; da's één van de topattracties. De Aziaten - ik ga er maar vanuit dat het geen Japanners zijn....- lopen uitgebreid selfies te maken op de brug. 
Overigens is er 'n veel belangrijkere brug naar de overkant van de rivier bij ons hotel, dat wil zeggen die is er momenteel niet... Aan de andere kant zijn blijkbaar de parkeerplaatsen van het hotel; hier is het vechten om 'n plekje. Er zijn nu ondertussen 6 auto's voor 2 plekjes; dat wordt morgenochtend vroeg 'n heel gedoe om 'm uit de rij te krijgen. De brug - volledig van bamboe gemaakt - verdwijnt elk jaar tijdens het regenseizoen in de sterk stromende rivier en dit jaar hadden ze 'm te vroeg herbouwd. De monsoon kwam terug en weer ging de brug ten onder. Er wordt nu druk getimmerd aangezien er ook heel wat guesthouses aan de andere kant zijn... 't Is een mooi staaltje bouwkunde, want de overspanning is fiks!


(over de River Kwai gesproken: we lazen laatst dat er komende week (tijdens ons verblijf daar) een bijzonder festival zal zijn met onder andere een 'sound & light-show"  rondom de brug! We vallen weer met onze neus in de boter; we gaan deze keer eerst op zoek naar een vertaalapparaatje!)

De vier dagen in Pai waren - niet alleen door de 'vibe' van het dorp - heerlijk relaxed. Eigenlijk echt vakantie! 's Ochtends - later dan we gewend zijn - op ons gemakkie ontbijten en 'n beetje rondtoeren door de omgeving. Na de lunch in het dorp uitgebreid bij het zwembad vertoeven en vervolgens na de borrel weer het dorp in op zoek naar 'n restaurant. Die zijn er in overvloed en in allerlei smaken. Ook allerlei lekkers op de nachtmarkt! Voor vanavond heeft Paul 'n pizzeria bedongen; de komende dagen logeren we in dorpjes van niets, midden in de jungle en op het platte land. Daar mogen we in onze handjes knijpen als we überhaupt  'n restaurant kunnen vinden...

'n lichte zaterdaglunch

Wednesday, November 15

zwart/wit

Qua stad is Chiang Rai - ongeveer 3 uur rijden ten noorden van Chiang Mai - niet veel bijzonders; 'n flinke bups tempels, een dag- en een nachtmarkt en de gebruikelijke "clocktower" (hier (bijna) geen kerktorens met klokken...!) Maar als eerste zoeken we voor de lunch naar een getipt restaurant aan de rivier de Kok. Het heet Lu Lam en is vernoemd naar de regionale "signature dish" soep van varkensbloed. Die laten we voor wat het is, maar de idyllische locatie in combinatie met de lekkere dip plus papaya salad zorgen voor een mooie maaltijd!

In alle steden zijn de grote portretten van de overleden koning inmiddels haast allemaal vervangen door de statige portretten van zijn zoon. Alleen met de dubbelportretten van Buhmibol en zijn echtgenote hebben ze problemen; Vajiralongkorn heeft voor zover bekend - na 3 scheidingen - geen koningin aan z'n zijde. Thailand maakt zich op voor de kroning op 1 december aanstaande; dan zijn we net afgereisd naar Cambodja en zullen we dus de festiviteiten, zo die er al zullen zijn, missen. 


Vanaf die dag gaan ze ook weer beginnen met afbreken van het crematorium dat speciaal voor de crematie van de oude koning is gebouwd. Daar hebben ze een jaar aan gewerkt en US$ 30.000.000 aan uitgegeven. Tot december hebben de Thai (en toeristen) de kans om het bijzondere gebouw te bezoeken. Dat zijn er momenteel 200.000 per dag (!) en dus is er blijkbaar sprake van dat de periode wordt verlengd tot eind 2017. Dat zou mooi zijn, dan kunnen wij er ook nog even heen... (aan het einde van de 7 weken zijn we nog 3 dagen in Bangkok)

De belangrijkste reden waarom we naar Chiang Rai zijn gereden is de "White Temple". Deze hedendaagse en onconventionele tempel is eind van de vorige eeuw ontworpen en gebouwd door een bekende Thaise artiest. Pas rond 2070 zal het tempelcomplex helemaal afgebouwd zijn! ('n soort Sagrada Familia dus...) We voegen ons tussen de honderden ander toeristen; het is werkelijk een toeristische attractie van de bovenste plank!


'n Dag later bezoeken we Baandam - in de volksmond "the Black House" - net aan de andere kant van de rivier. Da's nog zo'n publiekstrekker, maar op ons vroege tijdstip valt het gelukkig nog wel mee. Het is een museum, huis en studio van een andere Thaise kunstenaar (die nota bene aan de Kunstacademie in Amsterdam heeft gestudeerd); 'n verzameling oorsponkelijke Thaise huizen en wonderlijke kunst. Het heeft wat weg van Salavdor Dalí. Zelfs de toiletten zien er sprookjesachtig uit...


Op weg naar Baandam vinken we tussen neus en lippen door de vierde tempel af: 'n - ook nog in aanbouw zijnd - Chinees tempelcomplex met onder andere een kolossaal Boeddhabeeld. Niet alleen mooi, maar ook erg bijzonder; met een lift zoef je in het binnenste van het Boeddhabeeld naar de 25ste verdieping, waar je op militaristische wijze - en onverstaanbaar -  ontvangen wordt door een liftboy in schitterend uniform. En als de deuren eenmaal open glijden staan we allebei versteld. Wow! Hoe gekker hoe mooier. De 2 monniken - er is 'n heel groepje op bezoek, blijkbaar 'n dagje uit -  die samen met ons naar boven zoeven geven geen krimp en vinden het allemaal maar heel gewoon zo lijkt het....

Verder volgen we de tips van m'n favoriete blogger/vlogger Mark Wiens en rijden langs theeplantages naar Mae Salong, 'n klein stukje China in Thailand (nadat Mao en zijn kameraden de burgeroorlog hadden gewonnen zijn veel Chinezen naar Noord Thailand gevlucht; ze mochten daar blijven als ze ook tegen de communisten daar zouden vechten. Die strijd is gewonnen!) Het door Mark getipte restaurant konden we deze keer niet vinden, zodat de lunch 'n beetje tegenviel...


Tussen Chiang Rai en onze volgende bestemming logeren we halverwege 'n nachtje bij Chiang Dao in 'n comfortabele 'homestay'. Dit keer van 'n jonge knappe Nederlander en zijn beeldschone Thaise vrouw; ze hebben 2 schitterende kamers aan hun huis en rondom het zwembad gebouwd (en verhuren daarnaast nog 3 huisjes elders op hun landgoed). Het is duidelijk dat er veel geld tegenaan gegooid is; de kamers zijn met smaak en kwaliteit ingericht. Daarnaast is het uitzicht op Doi Chiang Dao onbetaalbaar mooi, we genieten er van tijdens de borrel en bij het openschuiven van de gordijnen de volgende ochtend...

Mooi detail in onze kamer is de schommelstoel naast de open haard; het kan hier in de winter wat fris worden en hoog in de bergen kan er rijp optreden (dat komt dan meteen in de krant!), maar 'n open haardvuur?! Zo met die slippers voor de haard is het bijna jammer dat de Sint nog niet gearriveerd is...!


Sunday, November 12

Roos van het Noorden


’t Bordje bij de lift van de Airbnb in Chiang Mai doet ons terugdenken aan de vorige keer dat we in Chiang Mai waren. In 2003 logeerden we tijdens onze eerste rondreis door Thailand 2 of 3 nachten op de negende verdieping  van “The Imperial Mae Ping Hotel” en werden daar de eerste nacht al verrast door een fikse aardbeving. Dat wil zeggen; Paul en alle andere gasten werden verrast, ik had – omdat het pas onze derde nacht in Thailand was - een slaappil genomen en heb helemaal niets van het avontuur gemerkt….. 


Deze keer logeren we 5 nachten in een prachtig appartement in een gloednieuw appartementencomplex, middenin de stad, maar wel ver genoeg van alle kabaal. De eigenaar – een Brit op leeftijd – en zijn Thaise echtgenote (kleindochter van de koning van Laos, zo wordt trots verteld) hadden het onderkomen nog maar net gekocht toen er zich (plotseling?) een dochter aandiende en het optrekje te klein werd. Nu verhuren ze ’t via Airbnb en dat is big business! Maar afijn, bij de lift hangt dus een bordje waarop staat dat je er geen gebruik van mag maken in geval van een aardbeving; Chiang Mai ligt in een aardbeving-gevoelige zône (in het afgelopen jaar zijn er 2 bevingen geweest van 5 op de schaal van Richter). De appartemententoren is ongetwijfeld aardbeving-proof gebouwd….

Chiang Mai - de Roos van het Noorden - is de tweede stad van het land, maar absoluut niet vergelijkbaar met Bangkok. Leuke stad met 'n heerlijk klimaat ('t scheelt echt 'n paar graden!) Wel druk, maar ook “easy going”. En juist daardoor zijn er wellicht veel jeugdige toeristen, die hier gaan zip-linen, baden met olifanten, knuffelen met tijgers en wat dan ook… ’t Verkeer is overigens wel heel hectisch en we laten de auto dan ook bij voorkeur in de parkeergarage onder het appartementencomplex staan. 
We huren voor ‘n habbekrats fietsen en doorkruisen de stad; er staat hier bijna op elke hoek van de straat een tempel (meer dan 300!), dus die zien we hier veel! De belangrijkste is grotendeels bedekt met bladgoud, ’n andere - in de wijk van de zilversmeden – met zilver en schitterende zilveren reliëfs. De laatste was trouwens van oorsprong verboden terrein voor vrouwen, maar in het kader van het stijgende aantal toeristen (vooral het aantal onhebbelijke Chinezen is enorm gegroeid; zo erg dat de inwoners ondanks de goede handel de een grote hekel hebben gekregen aan deze groep toeristen) nu opengesteld is voor iedereen. Tja....


Of het echt zilver is zullen we nooit weten, datzelfde geldt trouwens ook voor de monniken die her en der zitten in de tempels; dit 3-tal lijkt levensecht, maar ze zijn gemaakt van fiberglas! De brillen zijn wellicht de oorspronkelijke van toen de heren nog in leven waren. Zo zitten er in veel tempels wel 'n stuk of wat! In het fotoalbum staat trouwens ’n foto van 2 dames die ook niet helemaal echt zijn, maar wel heel levenslustig..!

De auto komt twee keer tevoorschijn; één keer voor de Samoeng Loop; ’n veel gemaakt rondje van zo’n 100 km rondom de stad. We laten de cobra-farm, het insectenmuseum en de orchideeëntuin voor wat ze zijn en wandelen door een grot en langs 10 etappes van de Mae Sa watervallen.
En op zaterdag – en dat blijkt later niet zo handig te zijn – rijden we Doi (= berg) Suthep op; dat is overduidelijk een zeer geliefde bezigheid in het weekend, want naast de Europese jongelingen zijn er massa’s Thai op stap. Het is druk op de berg. Vooral bij de Wat; daar is het bijna dringen geblazen!


Ook in het Hmong dorpje - iets voorbij de tempel – is het verkeerstechnisch een chaos en in combinatie met ’n korte onverwachte tropische bui ’n lekker zooitje… De Hmong is één van de grootste “Hill-tribes” (oorspronkelijk uit China), die in hun klederdracht een graantje mee proberen te pikken van het toerisme; vandaar het hoge “Volendam-gehalte”… Toch leuk!

Zoals blijkt uit de blog over onze maaltijden is het flink lastig om koolhydraatarm te blijven eten hier (heb altijd gedacht dat Thais eten zo gezond was, maar dus veel koolhydraten, veel zout door de vissaus en veel suiker in onze favoriete toetjes als roti banaan, mango sticky rice…). 'Heb geen zin om hier knäckebrod met avocado te eten met al dat lekkers in overvloed. We beginnen 1 januari wel  weer.....! Gelukkig was ‘t “kippenpootje” in m’n kanom jeen nam ngee - ‘n typisch gerecht uit Noord Thailand – ‘n mooi mager stukje vlees….. (voor mij is weinig te gek, maar hier ga ik niet op knagen; ’t gerecht viel godzijdank in de 50-Baht-categorie!)



Thursday, November 9

culy-klets deel 1

Vandaag al weer precies een week onderweg... Tijd voor een update van maaltijden voor 50 Baht (of minder!) ; 't is 'n wonder dat je voor nog geen € 1,30 de heerlijkste gerechten voorgeschoteld krijgt en altijd klaargemaakt waar je naast zit of bij staat! Ze zien er misschien niet allemaal even mooi uit, maar stuk voor stuk smaken ze fantastisch!

crispy pork (wegrestaurant, op weg naar Sukhothai)

noodlesoup + heerlijk banaantje uit de tuin (onderweg in 'n bergdorpje)

khao soi (Khao Soi Muslim, Lampang)
som tam (maïs in plaats van papaya) met zout ei (food court, Maya Mall Chiang Mai)

chicken fried rice, dorpje tijdens de Samoeng Loop

pad see ew
mango sticky rice; toegegeven, deze is 10 Baht duurder, maar dan weer wel
met 2 vorkjes! heerlijk toetje op de nachtmarkt in Chiang Mai
Tja, de onderstaande dis valt niet in deze categorie, maar wel leuk om even te noemen; het is bij Kiat Ocha in de oude stad van Chiang Mai. Dat is  - volgens verschillende bronnen - één van de bekendste restaurants van de stad en dat terwijl ze alleen gekookte kip met rijst, gebakken kip met rijst en varkens saté serveren. That's it! En werkelijk de hele tent zit bomvol (met Thai en 'n enkele verdwaalde farang).





Tuesday, November 7

'n dagje op het platteland...

Op zondag hebben we samen met 4 fietsgenoten en gids Mr Paul van Cycling Sukhothai ruim 5 uur gefietst over het platteland rondom de stad. Goeie manier om de jetlag 'n beetje weg te fietsen en bovendien een leuke ervaring!
We fietsen langs rijstvelden, 'n Thaise whiskey (Lao Khao) stokerij, veel vissers (die met bijzondere vistechnieken visjes vangen voor de vissaus) en lunchen halverwege met heerlijke noedels en Thaise donuts. Op de lokale markt en onderweg allerlei bijzondere dingen geproefd...


geen koekjes; grondstof voor de Thaise whiskey!

zoute eieren zien er niet al te appetijtelijk uit.....

 rijst in overvloed!



visjes vangen voor de vissaus...

heerlijke crispy Thaise donuts
Halverwege tussen de rijstvelden krijgt Paul - met een enorme knal - een lekke band; 't is gelukkig niet al te ver lopen naar het eerstvolgende dorp, waar 'n mannetje voor 20 Baht (€ 0,50) op z'n dooie gemakkie de boel weer hersteld.

Net als vorig jaar hebben we ook nu een (iets korter) lijstje met bijzondere tempels die we willen bezoeken; we hebben er inmiddels al 2 afgevinkt.
De eerste net onder Lampang - vroeger het centrum van de teakhouthandel - is oud en bijna helemaal van hout.


...en de tweede was vandaag - onderweg van Lampang naar Chiang Mai - hoog op een berg de Wat Chaloem Phra Kiat. Eerst een stuk achter in de laadbak van een maniak  schuin de berg op gescheurd en vervolgens via een ingenieus trappensysteem nog eens ruim 800 meter geklauterd. (de winter is deze week ingevallen en met slechts 21C - zo 'koud' hebben we het hier nog nooit gehad! - is het prima klimmen geblazen) Het resultaat was adembenemend!


Vorig jaar schreef ik over het jonge stel dat de website & Facebookpagina "Tips Thailand" (https://tipsthailand.nl/  & https://www.facebook.com/tipsthailand/) beheert; we reizen blijkbaar gelijk op momenteel. Zij waren dit weekend ook bij de Sound & Light Show in Sukhothai en vandaag ook bovenop die berg... De tip voor Wat Chaloem kwam voor ons te laat!