Gordon in Hua Hin..?

Om kwart voor twee scheuren we de parkeergarage van de Blu Port Shopping Mall in; maar net op tijd! We willen een voorraadje wijn en bier inslaan en dat kan alleen van 11 uur ’s ochtends tot 2 uur ’s middags (en van 17:00 tot 23:00 uur). Bovendien is het de volgende dag één van de belangrijkste boeddhistische feestdagen (Makha Bucha) en dat soort dagen zijn altijd alcoholloos, dus ook de hele dag geen alcoholverkoop….Als de wijn en het bier in de achterklep liggen kunnen we op ons gemak lunchen in de foodcourt van de Mall.

makreelsalade

Daarna doen we rustig de rest van de boodschappen en slaan flink wat proviand in om regelmatig zelf te kunnen koken in het mooie huis dat we voor de komende 3 weken hebben gehuurd (OPV 429 in Orchid Paradise Homes: https://www.thaivacationhomes.com/ ) Het zelfde huis als vorig jaar; dat beviel erg goed, op de geluidsoverlast van de bouw van het buurhuis na. Nu even van tevoren gecheckt of er dit jaar ook werkzaamheden in de buurt zouden zijn. Dat was niet het geval, en het klopt: het is nu heerlijk rustig om ons heen!

OPV 429

En we kunnen lekker dompelen in ons zwembad. Dat is ook echt nodig in verband met de hittegolf die – waarschijnlijk als gevolg van el Niño“ – Thailand al een poosje teistert. Deze temperaturen  (rond de 35 °C, maar door de hoge luchtvochtigheid gevoelstemperatuur 43 °C!) worden eigenlijk pas in April verwacht. Wij kunnen er nu al van genieten…. Met de airco in de woonkamer is het lastig om onder de 28 °C komen, in de kleine slaapkamer gaat dat prima dus wel een prima slaaptemperatuur. Gelukkig krijgen we een grote ventilator te leen; dat maakt het overdag goed draagbaar. Ik ben benieuwd hoe dat het laatste weekend in Bangkok zal zijn. Echt veel wandelen is niet prettig onder die omstandigheden…

Dat winkelen doen we veelal overdekt; op de oude markt (niet airconditioned natuurlijk, toch koel), maar in Blu Port en Market Village is het heerlijk vertoeven. Volgens mij wandelen en zitten daar de meeste mensen om af te koelen. In de 2 malls hebben we vooral in de Chinese UNIQLO en Thaise concurrent AIIZ geshopt. We hebben moet vragen hoe je AIIZ uitspreekt...

100% katoen voor €15.....

Het is blijkbaar A to Z [Ee toe Zie]. En dan te bedenken dat de Thai niets met ons Latijnse alfabet hebben. Leuke kleding voor de komende zomer en vooral voor het komende tropische lustrumfeest. Zo heb ik voor mezelf, en een paar commissiegenoten, 'n paar over-the-top tropische shirts in de koffer zitten.

Ook hebben de Thai niets (misschien steeds meer en meer?) met brood. Je ziet steeds meer prachtige bakkerijen waar je de lekkerste baguettes en volkoren broden kunt krijgen. En natuurlijk allerlei gebakjes; het blijven enorme zoetekauwen! Zo zag ik bij het afrekenen van de broodjes deze  pork floss bun en ik kon ‘m niet weerstaan. Als je ook nieuwsgierig bent naar de samenstelling zoek het dan maar even op!

pork floss bun

We hebben toch weer een aantal plekken gevonden die we afgelopen jaren ( we komen sinds 2013 In Hua Hin, met uitzondering door de reis naar Zuid-Afrika en natuurlijk de 3 coronajaren) nog niet bezocht hebben. Onder andere de “abandoned temple”: daar is door iemand – in the middle of nowhere – heel veel geld ingestoken, maar dat is nu blijkbaar op en de bouw ligt stil. Het is een tikkeltje aan het vervallen, maar toch hebben we één monnik door de bosschages zien scharrelen.

Ook Gordon is hier gesignaleerd en blijkbaar als monnik ingewijd! Hij krijgt, zoals je op de foto ziet, nog steeds veel shit over zich heen en heeft-ie z’n veel besproken nieuw kapsel afgeschoren…

Gordon ingewijd...

Helaas staat de laatste week van ons verblijf hier in het teken van ’n gebroken kies… Bij de makkelijke kant-en-klare noedels van de Big C wilde ik graag een paar bbq-stokje – ook makkelijk – van de markt halen. Ziet er heerlijk uit (zie fotoalbum). Helaas zat er in het middelste worstje een stukje bot, tja kan gebeuren hè. Één van m’n kiezen was daar niet tegen bestand en brak in tweeën. Ondertussen bij 2 verschillende tandartsen geweest en - nadat we meldden dat we allebei collega’s waren – met veel egards ontvangen. De eerste collega heeft de boel met “super glue” weer gerepareerd, maar 24 uur later was-t-ie weer los. De volgende – alleraardigste - jongedame heeft (op mijn verzoek) het losse stuk verwijderd en een  noodvulling aangebracht. Prima werk, maar helaas toch wel wat napijn. En pessimistisch als ik ben zag ik allerlei spoken….  So far so good!

de man van de "super glue"

We beleefden ook een leuk moment in diezelfde week op ons favoriete strandje (Sai Noi = zand klein. sai is trouwens ook ‘bunker’). Op 9 maart om 8 uur Nederlandse tijd, 2 uur ’s middags bij ons gaat de inschrijving voor de eerste lustrumwedstrijd open en – net als bij het lustrumuitje een paar maanden eerder  - zien we de inschrijflijst vollopen op de iPad. Wat een goed gevoel geeft dat! Binnen 24 uur bijna 100 inschrijvers (momenteel 109). We hebben het aantal deelnemers verhoogd van 60 naar 84, maar nog steeds een fikse wachtlijst dus.Veel enthousiasme voor het lustrumjaar, dat doet me goed! Binnenkort weer hard aan de slag met de verschillende festiviteiten (hier in Thailand trouwens ook zo nu en dan). 

Morgen naar Bangkok en 3 dagen later naar Amsterdam. Als Lufthansa tenminste niet staakt; dat gebeurt nogal de laatste weken.

met de iPad tegen de prik nam pla...

reisverhalen en ’n beetje culi-klets

Na een mooie week op Koh Samui steken we van rechts naar links van de Golf van Thailand naar de Andamanse Zee. Onderweg rijden we langs met veel beleid uitgekozen tempels. Bij toeval vinden we een wat waar een festival gaande is. Er hangt een grote banner naast de “wihan” met een groot deel van de koninklijke familie. De jongedame linksonder is de kroonprinses: zij ligt al ruim een jaar in coma nadat ze getroffen werd door hartklachten. Probleempje is dat de 4 oudste zonen van de koning - die hij samen met z’n tweede vrouw kreeg - uit de familie zijn gezet net als hun moeder (overspel). Zijn 18 jarige jongste zoon heeft geestelijke problemen en woont al jaren in Duitsland.. Al met al er is momenteel geen kroonopvolging van de 71 jarige vorst geregeld… De dame linksboven is de koningin-moeder, die na een beroerte in 2012 niet meer in het openbaar is geweest. De koning zelf woont ook in Beieren  en heeft daar een hele vleugel van een hotel voor zijn 20 maîtresses (hoezo overspel..?). De vrolijkheid spat van de fotomontage af, maar of er reden voor vrolijkheid is vraag ik me af.

Ook het restaurant in Sichon aan de monding van een rivier komen we niet toevallig tegen; het krijgt goede recensies en heeft een leuke menukaart. Nog niet helemaal bekomen van het ontbijt bestelt Paul een paar fishcakes en  gefrituurde garnalen, door die op de kaart met foto’s aan te wijzen (da’s meestal de veiligste manier…). Maar dat gaat niet helemaal goed deze keer: er komt een mooi opgemaakt bord met rauwe garnalen! We eten echt van alles, maar dat gaat ons iets te ver. Garnalen weer terug.

Al thuis in Leiden heb ik m’n zinnen gezet op een omelet met krabvlees: in Bangkok is dat een hype bij het streetfood-restaurant van Jay Fai (= restaurant aan de straatkant) en is de bijnaam van de kleine Thaise eigenaar die met haar lasbril op - naast de omeletten een paar visgerechten uit de wok tovert - al een paar jaar een Michelinster voor haar streetfoodrestaurant heeft gekregen. Vanwege dat laatste staan er elke dag  - ondanks de fikse prijs (THB 1000 / €25 voor een omelet) - dikke rijen  Bangkokianen en toeristen buiten. Het omelet in Sichon was trouwens ook heerlijk!

Voor een bezoek aan Nakhon Si Thammarat – de hoofdstad van Nakhon Si Thammarat (alle 77 provincies hebben de zelfde namen als de hoofdsteden) – is één dag genoeg wat ons betreft. De Wat Phra Mahathat is één van de belangrijkste tempels van het land; de indrukwekkende  stupa staat helaas in de steigers. Dat hebben wij weer…. Verder genieten we 's avonds van een heerlijke kom Noodlesoup op straat bij een leuk familierestaurantje en de volgende dag van het Thaise ontbijt in het Navakitel Design Hotel; https://www.navakiteldesignhotel.com. Dat design betekent vooral veel beton en dat betekent dan weer dat het nogal gehorig is, maar dan wel weer een cool design. Het Thaise ontbijt bestaat uit een Khao Tom (rijstsoep) , heerlijke dim sums en mijn favoriet: patongo (thaise donuts met zoete geconcentreerde melk om in te dippen)  Daar lust ik wel pap van! Voor de enkele farang (westerling) in het hotel liggen er ook 2 geroosterde boterhammetjes met wat jam; die laten we links liggen.

Een andere reden om deze kant op te gaan is het Khao Luang National Park; er staan een paar mooie watervallen op ons lijstje. Bij de eerste werd duidelijk dat het park dicht is vanwege de zware regenval in de bergen. Na de ellende met het voetbalteam waarbij de voetballertjes 17 dagen vastzaten in een grot na een flash flood door regenoverlast zijn ze extra voorzichtig. Geen watervallen vandaag…. We toeren wat door de prachtige bergachtige omgeving en vinden een dorp waar durian boomgaarden in de bergen zijn. Zo is m’n dag toch nog goed en heb ik m’n jaarlijkse durian-momentje.

We zijn uiteindelijk ‘n tikkeltje vroeg bij D’Endless Resotel. De kamer is gelukkig beschikbaar; we waren – zo bleek later – de enige gasten. Het hotel ligt in “the middle of nowhere” dus we wilden graag daar dineren. Zou tot 20:00 uur kunnen, dat werd bij inchecken 18:00 uur en even later 17:30 uur . Uiteindelijk werden we om 17:00 uur gebeld dat we meteen moesten komen; vroeg dinertje en gezellig met z’n tweetjes… Omdat het die dag Valentijnsdag was sloten we af met een chocolade brownie. Romantisch etentje hoor!

De volgende dag schijnt de zon weer en is het National Park weer open! Elk nadeel heb z’n voordeel; door de overmatige regenval van gisteren zijn de watervallen flink gevuld en komen ze met veel gebulder naar beneden. En dat we in een regenwoud rondlopen is maar al te duidelijk als we de parkeerplaats oplopen en allebei flink bloeden aan de voeten: bloedzuigers...!

Na een overnachting in Krabi – in een hip en drukbezocht hotel van een nieuwe Thaise hotelketen (Blu Monkey) – gaan we de volgende dag via de Pakasai Country Club naar Koh Lanta. We hadden het hotel gekozen omdat het vlakbij de nachtmarkt zou zijn; dat bleek echter niet meer te bestaan. Het ligbad op het balkon keek uit op de markt, dus het was wat lastig om ongezien in en uit het bad te stappen. Wel leuk om zo midden in de drukke stad buiten te badderen! Overigens waren alle badproducten van het merk Banana en roken daadwerkelijk allemaal naar banaan! En naast de gratis koffie- en theefaciliteiten ook banaantjes voor het grijpen. Geinig. Het ontbijt viel een beetje tegen, maar de zoetigheden (zie foto) waren heerlijk en leuk om te proberen.

zoete ontbijthapjes in Krabi

Via Messenger boeken we een afslagtijd bij de Pakasoi Country Club; het lijkt te zijn gelukt, maar Mr Marc blijkt bij aankomst niet op de lijst te staan. No ploblum! Wanneer wij we ons om half negen melden blijkt er een handje vol spelers de baan in te zijn. We tuffen met z’n vieren in een buggy over de mooie baan en zijn tweeënhalf uur later weer terug in het clubhuis. Leuke ronde, niet geweldig gespeeld.

De volgende 4 dagen verblijven we op Koh Lanta. Zo’n 10 jaar geleden hebben we daar ook gelogeerd; we hadden toen via Airbnb een huis op palen in de zee gehuurd in Old Town aan de zuidoostkust. Heerlijk rustig en een hippieachtig sfeertje. Deze keer zitten we aan de noordwestkust in het gedeelte waar zich de meeste toeristen bivakkeren. Het Twin Lotus Resort and Spa ligt direct aan het strand en vooral het ontbijtbuffet wordt alom geprezen. Wij zijn het ermee eens; eindelijk weer ‘ns Franse kazen, vleeswaren, heerlijk brood en volop fruit en….. patongo!!

We maken een wandeling door het National Park op de zuidpunt: veel klauteren en transpireren, maar met als toegift een duik in het azuurblauwe zeewater op de plek waar de wandeling eindigt. We maken een “sentimental journey” naar Old Town en we toeren over het buureiland Koh Lanta Noi. Nog steeds is Koh Lanta veel minder druk dan Koh Samui, maar gezien de toename van het toerisme in het hele land zal ook dat wel gaan veranderen. Jammer! (

En voor je het weet zijn we weer op het vasteland op weg richting Khao Sok NP. Vanaf ons terras hebben we prachtige zichten op de bergen en indrukwekkende wolkenluchten die in de verte zeker voor onweersbuien hebben gezorgd. De volgende dag krijgen we een voedzame maaltijd voordat we naar de golfbaan gaan. De prachtig gelegen baan is ietwat vochtig en het spel weer niet optimaal maar het tropische regenwoud waar de baan in is aangelegd maakt een boel goed!

een voedzaam ontbijt voorafgaand aan de 18 holes ronde

Laatste stop van de trip is dezelfde als de eerste: The Nest Private Beach Resort. Heerlijk oord en deze keer kunnen we ook genieten van de culinaire geneugten. ’t Heeft ’n paar weken geduurd, maar nu zijn we qua gezondheid weer helemaal top!

Op weg naar Hua Hin stoppen we nog even bij de Gouden Tempel; werkelijk alles op dit terrein is goudkleurig. Alle gebouwen, beelden, noem maar op. Als we tijdens het bezoek een schilder bezig zien laat hij ons zien waar al dat goud vandaan komt: de verfpot!

wat 'n desillusie....