Roos van het Noorden

’t Bordje bij de lift van de Airbnb in Chiang Mai doet ons terugdenken aan de vorige keer dat we in Chiang Mai waren. In 2003 logeerden we tijdens onze eerste rondreis door Thailand 2 of 3 nachten op de negende verdieping  van “The Imperial Mae Ping Hotel” en werden daar de eerste nacht al verrast door een fikse aardbeving. Dat wil zeggen; Paul en alle andere gasten werden verrast, ik had – omdat het pas onze derde nacht in Thailand was - een slaappil genomen en heb helemaal niets van het avontuur gemerkt….. 

Deze keer logeren we 5 nachten in een prachtig appartement in een gloednieuw appartementencomplex, middenin de stad, maar wel ver genoeg van alle kabaal. De eigenaar – een Brit op leeftijd – en zijn Thaise echtgenote (kleindochter van de koning van Laos, zo wordt trots verteld) hadden het onderkomen nog maar net gekocht toen er zich (plotseling?) een dochter aandiende en het optrekje te klein werd. Nu verhuren ze ’t via Airbnb en dat is big business! Maar afijn, bij de lift hangt dus een bordje waarop staat dat je er geen gebruik van mag maken in geval van een aardbeving; Chiang Mai ligt in een aardbeving-gevoelige zône (in het afgelopen jaar zijn er 2 bevingen geweest van 5 op de schaal van Richter). De appartemententoren is ongetwijfeld aardbeving-proof gebouwd….

Chiang Mai - de Roos van het Noorden - is de tweede stad van het land, maar absoluut niet vergelijkbaar met Bangkok. Leuke stad met 'n heerlijk klimaat ('t scheelt echt 'n paar graden!) Wel druk, maar ook “easy going”. En juist daardoor zijn er wellicht veel jeugdige toeristen, die hier gaan zip-linen, baden met olifanten, knuffelen met tijgers en wat dan ook… ’t Verkeer is overigens wel heel hectisch en we laten de auto dan ook bij voorkeur in de parkeergarage onder het appartementencomplex staan. 

We huren voor ‘n habbekrats fietsen en doorkruisen de stad; er staat hier bijna op elke hoek van de straat een tempel (meer dan 300!), dus die zien we hier veel! De belangrijkste is grotendeels bedekt met bladgoud, ’n andere - in de wijk van de zilversmeden – met zilver en schitterende zilveren reliëfs. De laatste was trouwens van oorsprong verboden terrein voor vrouwen, maar in het kader van het stijgende aantal toeristen (vooral het aantal onhebbelijke Chinezen is enorm gegroeid; zo erg dat de inwoners ondanks de goede handel de een grote hekel hebben gekregen aan deze groep toeristen) nu opengesteld is voor iedereen. Tja....

Of het echt zilver is zullen we nooit weten, datzelfde geldt trouwens ook voor de monniken die her en der zitten in de tempels; dit 3-tal lijkt levensecht, maar ze zijn gemaakt van fiberglas! De brillen zijn wellicht de oorspronkelijke van toen de heren nog in leven waren. Zo zitten er in veel tempels wel 'n stuk of wat! In het fotoalbum staat trouwens ’n foto van 2 dames die ook niet helemaal echt zijn, maar wel heel levenslustig..!

De auto komt twee keer tevoorschijn; één keer voor de Samoeng Loop; ’n veel gemaakt rondje van zo’n 100 km rondom de stad. We laten de cobra-farm, het insectenmuseum en de orchideeëntuin voor wat ze zijn en wandelen door een grot en langs 10 etappes van de Mae Sa watervallen.

En op zaterdag – en dat blijkt later niet zo handig te zijn – rijden we Doi (= berg) Suthep op; dat is overduidelijk een zeer geliefde bezigheid in het weekend, want naast de Europese jongelingen zijn er massa’s Thai op stap. Het is druk op de berg. Vooral bij de Wat; daar is het bijna dringen geblazen!

Ook in het Hmong dorpje - iets voorbij de tempel – is het verkeerstechnisch een chaos en in combinatie met ’n korte onverwachte tropische bui ’n lekker zooitje… De Hmong is één van de grootste “Hill-tribes” (oorspronkelijk uit China), die in hun klederdracht een graantje mee proberen te pikken van het toerisme; vandaar het hoge “Volendam-gehalte”… Toch leuk!

Zoals blijkt uit de blog over onze maaltijden is het flink lastig om koolhydraatarm te blijven eten hier (heb altijd gedacht dat Thais eten zo gezond was, maar dus veel koolhydraten, veel zout door de vissaus en veel suiker in onze favoriete toetjes als roti banaan, mango sticky rice…). 'Heb geen zin om hier knäckebrod met avocado te eten met al dat lekkers in overvloed. We beginnen 1 januari wel  weer.....! Gelukkig was ‘t “kippenpootje” in m’n kanom jeen nam ngee - ‘n typisch gerecht uit Noord Thailand – ‘n mooi mager stukje vlees….. (voor mij is weinig te gek, maar hier ga ik niet op knagen; ’t gerecht viel godzijdank in de 50-Baht-categorie!)