over the top....

Omdat we al 2 keer eerder in Bangkok zijn geweest – en de meeste highlights dus al gezien hebben – gaan we deze keer voor de minder voor de hand liggende ‘bezienswaardigheden’.  De wandeling die we gepland hebben gaat dwars over het Democracy Square, waar nog steeds duizenden demonstranten bivakkeren. Tegen de waarschuwingen van de ambassade in wandelen we rustig over het enorme gebied waar de demonstraties nog steeds plaatsvinden. Het gaat er voor ons gevoel op dat moment allemaal erg vredig aan toe. De demonstranten lijken het leuk te vinden dat we voorbij komen en laten zich graag fotograferen. Ook hier weer duimen omhoog. 

Later die dag wordt er in de hotelkamer een brief van de hotelmanager onder de deur door geschoven met de boodschap dat iedereen toch heel voorzichtig moet zijn met de situatie en ruim op tijd naar het vliegveld moet vertrekken… En dat laatste is waar; wanneer we donderdag met de taxi naar  het station rijden waar vandaan de treinen naar het vliegveld rijden zijn we  lang onderweg en blij dat taxi’s hier bijna niets kosten…..

De afgelopen 5 weken hebben we heel wat Wats bezocht. We bewaren de bijzonderste tempel voor het laatst; deze “shrine” met tientallen fallussen wordt vooral bezocht door dames die zwanger willen worden (en heren die van de viagra afwillen..?!)  We treffen her en der ook heel wat lunchende monniken; we maken uit de heerlijke luchtjes op dat ze hier zeker geen genoegen nemen met water en brood….. We zullen die heerlijke luchtjes van Thailand gaan missen! De hele dag – vanaf het ochtendgloren – wordt er op praktische elke hoek van de straat van alles en nog wat gebarbecued of gewokt.

De overgang van het boeddhistische Thailand naar de islamitische Verenigde Arabische Emiraten is enorm. Vanuit het hectische Bangkok rijden we, na ruim 6 uur vliegen (in ’n bijna lege 777) vanaf Abu Dhabi opeens dwars door de woestijn naar Dubai. De Thai komen met hun glimlach en heerlijk zangerige taaltje veel vriendelijker over dan de immer nors kijkende Emirati met hun witte gewaden en Yasser-Arafat-shawls (om maar niet te spreken over alle boerka’s; in de waanzinnig grote Carrefour zagen we een dame die helemaal geen ‘uitzicht’ had, ze moest een flapje omhoog doen  om een artikel te kunnen bekijken) ’s Lands wijs, ’s lands eer zullen we maar zeggen!

En dan te bedenken dat wij vanwege onze levenswijze voor een paar jaar in de lik kunnen belanden…. (en in de buurlanden zelfs de doodstraf zouden kunnen krijgen!) Het is dan ook even schrikken wanneer ik wordt terug geroepen door de meneer van de douane terwijl ik net met ’n zucht van verlichting met m’n stempeltjes in m’n paspoort was doorgelopen. Uiteindelijk gaan we zonder problemen door de douane en nemen onszelf voor ons heel mannelijk te gedragen... ;-)

Hoewel de olie in Dubai naar verluid op is, is er blijkbaar nog heel veel geld; het motto is hier “het kan niet op”. Met als mooiste voorbeeld de exorbitant grote skibaan midden in de woestijn, de waanzinnig chique hotels (wij logeren in de meest eenvoudige ibis, wel vlak naast de skibaan! Helaas kunnen we allebei niet skiën…) en de voorbij scheurende bolides. Bovendien wordt er ook nog steeds volop gebouwd; het ene gebouw nog mooier dan het ander, met als letterlijke hoogtepunt de “Burj Khalifa” (met ruim 800 meter het hoogste gebouw ter wereld) We hebben al lang van te voren kaartjes gereserveerd voor “At the Top” en mogen rond de zonsondergang naar boven; dat is het meest geliefde moment van de dag en dus ook al snel uitverkocht. Het is strakblauw, dus dat belooft veel goeds voor straks!

de Burj al-Arab 'n dag eerder....