dubbel jarig!

M’n 56^ste verjaardag vieren we als gast van de KLM op 11 km hoogte. Wanneer de senior purser er achter komt dat het feest is vandaag is het personeel één en al hartelijkheid en word ik van alle kanten gefeliciteerd. Er wordt zelfs wodka (dat wordt in het kader van de bezuinigingen sinds kort niet meer in economy class geschonken…!) van boven gehaald om de feestvreugde te verhogen! Het enige wat er nog aan ontbreekt is dat het hele toestel “lang zal-ie leven” inzet… 

De purser hebben we heel toevallig tijdens onze vorige vlucht naar Houston eerder ontmoet en toen een tijd met ‘m zitten kletsen; hij wist zich – ruim een jaar later – onze eerste bestemming van toen nog te herinneren! Ik krijg champagne bij de lunch, een paar KLM-huisjes als cadeautje en een ferme handdruk bij vertrek uit het toestel. Lang leve de KLM!

Na 2 ½ uur rijden naar Austin wordt het feestje voortgezet aan de eettafel van André en Chris. Na de nodige borrels, ’n heerlijke quiche en één van André’s befaamde salades verliezen we het gevecht tegen de slaap rond 21.00 uur (4 uur ’s ochtends Nederlandse tijd…) en blijft de schitterende verjaardagstaart in de koelkast staan.

De volgende dag – die door de jetlag al om 05.00 uur begint – gaat het verjaardagsfeest nog even door. Al om 8 uur hebben we namelijk een afslagtijd op de Bluebonnnet Golfcourse, nog geen 7 minuten rijden vanaf de Hartnell Drive. Net als bij veel andere golfblubs in de omgeving mag je daar een week voorafgaand en een week na je verjaardag een keertje gratis spelen. En met Paul als “senior” spelen we dan voor nog geen $20 een prachtig 18-holes rondje in korte broek! Leuk cadeautje!

’s Avonds komt Mel met bloemen ’n hapje mee-eten. Tijdens de borrel komen de shotguns te voorschijn en spelen we een typisch Texaans spelletje; bierblikjes wegschieten, het blijkt dat ze daar zeer bedreven in is. De verjaardagstaart in combinatie met een glas roze champagne vormt een mooi einde aan alle festiviteiten J