Uncle Ben & poutine....

Al in de vertrekhal had ik de volumineuze dame met het afzichtelijke nichtenhondje in de smiezen en dacht toen nog: je zal er maar naast zitten… En jawel, we zaten dus vlak voor de dame en hadden ruim 7 uur lang dat jankende minkukel onder onze stoelen! Verder prima vlucht en uitstekende service van Air Canada! Bovendien worden de binnenkomende reizigers veel vriendelijker en sneller ontvangen dan in ’t buurland (ze zijn zelfs zo vooruitstrevend dat we samen één immigratie-formuliertje mogen invullen!) Al met al betekent ‘t dat we binnen ‘n uur na de landing al in onze gloednieuwe en bijzonder ruime Nissan Altima wegrijden richting Bowmanville.

Daar rijden we de volgende ochtend – dankzij de jetlag – na een vroeg en voedzaam ontbijt (met de overheerlijke kaneelbroodjes van Holiday Inn Express) al om 7 uur weg en tuffen met ’n sukkelgangetje oostwaarts naar Montreal. ’n Tikkeltje maf dat in een land met prima wegen en enorme afstanden de maximum snelheid 100 km per uur is. En dan te bedenken dat we in totaal zo’n 5500 km zullen gaan rijden de komende 3½ weken… Het blijkt dat op de dag dat we aankomen de zomer echt is aangebroken met als gevolg dat er op de verschillende radiozenders nu al weer geklaagd wordt over de hoge temperaturen. En ik maar denken dat dat een typisch Nederlandse gewoonte was.

Check-in bij onze eerste Airbnb-huis in ’n hippe wijk van Montreal is pas om 16.00 uur, dus rijden we eerst langs de Premium Outlet boven de stad en scoren daar een paar Levi’s broeken. Ook nog tijd om eerst de Mont Royal op te rijden en te genieten van ’n schitterend uitzicht over de stad. ’t Is een wonderlijke gewaarwording om in Noord Amerika plotsklaps Frans te moeten spreken; Montreal is – na Parijs – de tweede Franssprekende stad ter wereld! Zelfs ‘Hudson Bay’ – de opvolger van V&D – heet hier ‘la Baie d’Hudson’…  Er heerst een lekker Frans sfeertje en bij de bakker in de grote Atwater Market, waar we aan het einde van de middag gaan foerageren, volop keuze aan Franse broden!

De eigenaresse van de loft die we voor 2 nachten hebben gereserveerd ligt op het moment dat we arriveren ergens te baren (ze is inmiddels bevallen van een gezonde dochter!), de sleutel vinden we in een kleine “lock box met geheime cijfercode” op de veranda. We rijden de auto de parkeergarage in en treffen ’n prima onderkomen aan, van alle gemakken voorzien. Mooi systeem dat Airbnb!

betaald parkeren!

Montreal is - ondanks de fikse niveauverschillen – een fietsvriendelijke stad. Niet alleen vanwege de mooie brede fietspaden, maar ook door het perfect uitgevoerde “witte fietsenplan / Bixi”; voor nog geen €4,00  voor 24 uur kan je hier de hele dag ’n fiets pakken, zolang de tochtjes maar niet langer dan 30 minuten duren. Dat is soms even uitkienen maar met 460 Bixi-stations lukt het meestal wel. Trouwens is het het voor fietsen ook betaald parkeren in de stad;dat zouden ze in Amsterdam ook 'ns moeten proberen. Dat zou een goudmijntje zijn...! We doorkruisen de hele stad en zien alle wijken die op ons lijstje staan. Prima manier om de stad te verkennen en wat een leuke stad!

Wanneer we rond lunchtijd op zoek gaan naar een ‘poutinerie’  belanden we plotsklaps aan tafel bij Uncle Ben; uncle zet 3 nieuwe soorten rijst op de markt en nodigt heel Montreal voor de deur van de kathedraal uit voor de lunch. 3 Heerlijke testertjes en ’t buikje is vol… Muziekje erbij, drankje... ’t Is druk aan tafel!

Maar even later gaan we toch nog even op zoek naar de plaatselijke lekkernij: de poutine. Frites met kaas en een mooie jus! ’n Heftig hapje maar na al dat gefiets moet ’t toch kunnen ?! Ik moet toegeven dat het er niet erg smakelijk uitziet……