week 2 van dag tot dag in beeld

Woensdag 26 februari; the mystic hole

We wandelen wat rondom de Montaña Tinamala, een vulkaan te midden van een waar maanlandschap. Halverwege negeren we de verbodsborden en lopen we het “mystieke gat” in; zeker erg mystiek en de meningen zijn verdeeld over wat het oorspronkelijk geweest is. Een waterreservoir of een mijn…? We zullen het nooit weten, maar mooi is het wel!

Donderdag 27 februari; onder de vulkaan

Wikiloc, ’n App met wandelroutes, leidt ons vlekkeloos rondom de Montaña Negra. Nu is dat wellicht niet zo lastig om rond een vulkaan te wandelen, maar toch is het handig als je telefoon een seintje geeft als je per abuis van de route afwijkt… Handige App (Komoot is er nog zo een) en mooie wandeling tussen de vulkanen door. 

Bovendien is dit het wijngebied van het eiland; leuk om te zien hoe de druivenranken door muurtjes en in kuilen worden beschermd tegen de altijd waaiende Noorderwind. Maar ja, ook die mooie rommelige muurtjes van lavastenen worden tegenwoordig vervangen door strakke muren. De moderne tijd….

Vrijdag 28 februari; la Graciosa

Een ferrytochtje van 30 minuten brengt ons op la Graciosa, met 700 bewoners het kleinste bewoonde eiland van de Canarische eilanden. Je kan er prachtig wandelen of fietsen (op de niet verharde wegen!) We beklimmen de Montaña Bermeja voor het schitterende uitzicht over de rest van de (onbewoonde) eilandjes van de archipel.

Voor de lunch parkeren we onze fietsen bij één van de vele restaurantjes (het eiland leeft van het toerisme) en zie ik een pan met lapas naar een tafeltje verder op gaan. Hoera! De puntkokkel of napslak (het Spaanse lapas klinkt ’n stuk beter!) stond hoog op m’n lijstje met “must-eat-gerechten”, maar al één van de eerste dagen vertelde een restaurateur me dat die pas vanaf 1 april verkrijgbaar zouden zijn. Flauwe 1 aprilgrap..?

Zaterdag 29 februari; los Cocoteros

Tijdens onze wandeling langs de prachtige ruige kust bij los Cocoteros lopen we tegen een simpel monument aan ter nagedachtenis van 25 immigranten uit Afrika die hier in 2009 vlak voor de kust schipbreuk leden en verdronken.

Zondag 1 maart;  de planten van m’n ouders…

M’n ouders hebben – voordat het noodlot toesloeg –  vele jaren overwinterd op Tenerife. En elke keer kwamen ze terug met een koffer vol stekjes en complete planten die ze op het eiland verzameld hadden. De euphorbia’s waren favoriet en die hebben het – door de goeie verzorging en warme zolder – lang volgehouden. Tijdens de wandeling rondom Órzola liepen we tussen honderden van die planten en de herinneringen aan de planten van Piet en Corry kwamen weer bovendrijven. Voordat we over ruim 2 weken terugvliegen nog maar ergens wat van die planten zien te pikken…

Maandag 2 maart; spoiler allert!

We kunnen niet om “la Cueva de los Verdes” heen; één van de hoogtepunten van het eiland. Het is een lavastroom waarvan de buitenkant gestold is en de rest de zee is ingestroomd; zo blijft er een holle buis over met allerlei mooie lavastructuren en in één van de holtes een podium met vleugel (die in kleine onderdelen naar beneden  is getransporteerd !). Op gezette tijden worden er concerten gegeven; de akoestiek schijnt fantastisch te zijn door de structuur van de lava. Ook hier heeft Manrique een vinger in de pap gehad

Aan het einde van de wandeling door de diepte staan we plotseling voor een enorm gat. De gids vertelt er een heel verhaal omheen en één van de bezoekers mag een steen naar beneden gooien om daarmee de diepte aan te geven. Met ons vijftigen staan we te wachten op een ’n enorme knal, maar nu blijkt dat het “gat” een weerspiegeling is in een meertje van 15 cm diep (het zwarte lavazand zorgt voor een perfecte spiegeling!). Dus plons, en de illusie valt in het water… Ons werd vriendelijk verzocht deze “verrassing” niet door te vertellen aangezien de lol er dan vanaf zou zijn. Maar deze spoiler allert staat natuurlijk ook op het internet; toch waren er nog veel ooooh’s en aaaah’s op het moment suprême….

Dinsdag 3 maart; verhuizen

Na 2 weken in Charco del Palos in het noorden van het eiland rijden we vandaag (in 50 minuten) naar Playa Blanca in het zuiden. Via Airbnb ontdekten we ‘n prachtige villa (Bella Vista A8) die we uiteindelijk via de eigenaar zelf hebben gehuurd; dat scheelt een slok op een borrel, Airbnb verdient goud met al die huizen! Dit huis - met ’n heerlijk verwarmd privé zwembad - staat onderaan de vulkaan (Montaña Roja), gelukkig was de laatste eruptie ongeveer 300 jaar geleden…

We moeten wel even opletten dat we hier als we de straat op gaan even iets aantrekken, dat zijn we na 2 weekjes Charco del Palo niet meer gewend… Overigens is Spanje - denk ik - het enige land waar naaktlopen overal is toegestaan; we zijn zelfs ’n keer op de Ramblas in Barcelona ‘n bloterik tegen het lijf gelopen!