Woensdag 4 maart;
27 jaar geleden / Montaña Roja
Het is 27 jaar geleden dat we de eerste keer op Lanzarote
waren; de boulevard kunnen we ons nog enigszins herinneren, het hotel is er
warempel ook nog. Verder is er (vanzelfsprekend) veel veranderd en – vooral –
uitgebreid. ‘Kan me ook nog goed heugen dat we toen zeker één van de twee weken
afschuwelijk weer hadden; regen, regen en nog ‘ns regen… En als klap op de vuurpijl stond er op de
voorpagina van de (papieren) Telegraaf de kop “Lente begint in Nederland”… Dat was dit jaar wel anders… We hebben tot op
heden 3 weken stralend weer (op de 2 dagen Calima na dan); het is hier al
tijden kurkdroog met 120 mm neerslag in het afgelopen jaar (ik las dat er in
Nederland alleen al in de maand februari bijna 160 mm is gevallen!) Lang leve
de ontziltingsfabriek in Arrecife!
We wandelen de eerste dag ook meteen de Montaña Roja op;
bijzonder zo’n vulkaan in je achtertuin. Nou niet de meest spectaculaire
krater, maar toch bijzonder. Het blijkt een geliefde wandeling te zijn voor
zonsopkomst- en zonsondergang wandelingen. (hij heet dan wel Montaña, maar inmiddels hebben we geleerd dat er geen bergen zijn op Lanzarote; alle "bergen" zijn vulkanen!)
Donderdag 5 maart; rondje westkust
Vanaf dag 1 aan de west kant van het eiland hadden we
allebei het gevoel dat we met een nieuwe reis waren begonnen. Playa Blanca en
het naburige Puerto del Carmen hebben een hoog Costa del Sol gevoel, terwijl
het noorden rondom Charco del Palo een beetje de sfeer van Griekse eilandjes
uitstraalt. Tja, alles heeft z’n charme…
Vandaag staat een ritje langs een paar highlights in de
omgeving van Playa Blanca gepland. Bij het “groene meertje” en los
Hervideros (gestolde lavastromen in de zee) is het razend druk. Zo druk dat
we besluiten om later op een stiller moment van de dag (vlak voor borreltijd zo
denken wij) terug te komen.
Vrijdag 6 maart; vulkanen
’n Winderig dagje om om de Volcán Cuervo heen te lopen en om
Montaña Colorada te beklimmen. Behalve dat dat laatste door de storm redelijk
riskant was, vertelde de gids met wie we 'n opaar dagen later één van de 2 wandelingen in het Timanfaya
NP maakten, dat dat ten strengste verboden was. Oeps, en er was nog wel zo’n
mooi paadje naar boven. Tja, als er iemand plichtsgetrouw is dan ben ik het
wel; we zullen het nooit meer doen mevrouw…
Zaterdag 7 maart; Playas de Papagayo
Ten oosten van het dorp liggen ’n stuk of 5 prachtige baaien
met dito stranden. In 1993 waren die alleen bereikbaar via een ontzettend
slechte weg en waren we zeker 20 minuten onderweg. Nu is er ‘n - weliswaar nog
steeds onverharde – weg (die aan het begin langs een tolhuisje gaat; €3 por
favor!) en is er een enorme (en razend drukke) parkeerplaats vlakbij de stranden en de 2 restaurantjes. De charme van de
stranden is er ’n beetje vanaf… Wij wandelen heen en weer vanaf het dorp en
tellen weer flink wat stappen; vooral de terugweg – in de brandende zon en na ‘n
stevige sangria – hakt er stevig in.
Zondag 8 maart; Caldera Blanca
Al surfend ontdekken we dat de Caldera Blanca het hoogtepunt
van alle vulkanen is. Vanaf de parkeerplaats een uurtje heen, de krater met een
diameter van ruim 1 km ronden in een uur en weer een uurtje terug. Eenmaal op
de kraterrand heb je inderdaad zo’n “wow-momentje”, maar dat uur over de rand
wandelen korten we ’n tikkeltje in. Genoeg gewandeld!
Desalniettemin gaan we ons als beloning voor de 12.000
stappen en 26 verdiepingen te buiten in een tapasrestaurantje
in Tinajo. Hoogtepuntje van de lunch is het lokale toetje: Bienmesabe (=
Smaakt-me-goed) Een heerlijk mengseltje van onder andere gemalen amandelen en
zoete wijn. Weer ’n gerechtje om af te vinken!
 |
| één bienmesabe met 2 lepeltjes |
Maandag 9 maart; Marina Rubicon
Maken 'n lange wandeling langs de kust en langs allerlei nieuwe projecten (ook hier zijn niet alle bouwprojecten geslaagd, maar wel meer succesvol dan aan de Costa's op het vasteland, zo lijkt het) De Marina Rubicon ziet er uit als één van de nieuwste uitbreidingen en is redelijk goed geslaagd. Naast de enorme jachthaven hebben ze een gezellig Zuid-Frans stadje neergezet met allerlei restaurantjes, winkeltjes en dorpsplein inclusief kerkje. En, zoals Manrique had bedacht, geen enkele hoogbouw!
Dinsdag 10 maart; Timanfaya Parque Nacional
In Timanfayo Parque Nacional kan je je eigenlijk
alleen rond laten rijden door een bus (waar je niet eens mag uitstappen
onderweg). Bij toeval vind ik op internet een website waar je toch wandelingen
met een gids van het park kan boeken. Er zijn echter maar 2 wandelingen (met
Engelssprekende gids) per week en er kunnen maar 8 deelnemers per keer meelopen.
4 Weken voor de betreffende datum vroeg achter de computer want er is veel
animo voor de hikes (ze zijn ook nog ‘ns gratis!). En wonder boven wonder lukt
het om voor beide wandelingen in te schrijven! Mooie wandeling en leuk verhaal
van de ietwat bitse dame. Donderdag gaan we voor de tweede wandeling, dan langs
de kust.
Corona
Sinds een poosje maakt het Apple TV boxje standaard
deel uit van onze reisbagage. Dat komt deze keer goed uit, want naast dat we
onze favoriete Netflix series kunnen blijven zien zitten we nu uren voor de TV
en kijken naar alle journaals en programma’s over de coronacrisis op de
Nederlandse zenders… DWDD en Op1 zijn ook vaste prik. Jongens, wat ’n ellende!
(en sneu voor Matthijs dat de laatste 2 weken van z’n programma zonder publiek
worden uitgezonden)
Tot op heden nog maar 2 besmettingen bekend op het eiland,
maar ik kan me zomaar voorstellen dat we in het kader van het beschermen van
het toerisme wellicht niet alles te horen krijgen…
Ondertussen maken we ons ook
hier natuurlijk erg ongerust en balen van de bescheiden “lockdown”. Sinds de
laatste berichten gaan we ’s ochtends even naar de Spar (hier (nog) geen
hamsteractiviteiten), maken lange wandelingen en zijn veel tijd kwijt met het
opzoeken van informatie via social media en TV. We eten ’s middags en ’s avonds
thuis, hoewel alle restaurants volop blijven draaien en het gepeupel gezellig
mannetje aan mannetje op de terrassen zit…
We hebben overwogen om eerder terug te gaan (we zitten hier
niet echt op ons gemak), maar na lang wikken en wegen voorlopig toch maar
besloten om gewoon vrijdag (20/03) naar huis te vliegen. Nu maar hopen dat
Transavia blijft vliegen op de Canarische Eilanden; Daphne heeft me gerust
kunnen stellen door te melden dat ze in 2 andere gevallen (Noord Italië en
Israël) in ieder geval vluchten uitvoeren om gestrande reizigers op te halen.
Verder denken we dat we hier wellicht veiliger zitten dan thuis (hebben weinig contacten en betalen zelfs contactloos!) en bovendien is
de hamsterwoede in Nederland aan het einde van de volgende week waarschijnlijk
wel voorbij…
 |
| nrc.next, 14 maart |
No comments:
Post a Comment