bijterje...

Tijdens onze vlucht naar Houston was het blijkbaar erg slecht weer in de USA; sneeuwstormen in het noordoosten en zware onweersbuien in de rest van het gebied waar we over vlogen. Veel turbulentie dus en een half uur langere reisduur omdat we om de heftigste buien heen vlogen… Eenmaal op de grond waren de buien rondom Houston nog in alle hevigheid bezig; geen lekkere autorit van Houston naar Austin (bijna 3 uur) dus. Constant inslagen, links en rechts van de weg, en hier en daar maar liefs 15 cm neerslag! Nu zijn ze hier blij met elke druppel, maar dit was echt teveel van het goede… Wel ’n goeie manier om niet inslaap te vallen achter het stuur.

Vlak voor Austin klaarde het op, de ontvangst op de Hartnell Drive was dan ook weer even warm als altijd! Minpuntje was dat Paul nog voordat we binnen waren gebeten werd door één van de twee nieuwe hondjes. En in de consternatie tilde het beestje z’n linker poot op en leegde z’n blaas tegen het been van z’n baasje… Sinds ons laatste bezoek in 2015 zijn Billy en Jacob in de hondenhemel beland en hebben Bingo en Cooper - allebei op straat gevonden – een tweede kans gekregen bij André en Chris. Cooper is vernoemd naar Anderson Cooper, de journalist van CNN; ook al zo’n bijtertje (zie interview met Stormy Daniels…) en Bingo is ‘just adorable’, maar ja, die heeft dan ook nog maar één tandje…. Inmiddels zij we ook de dikste vriendjes met Cooper, maar als je z’n koppie ziet, zal je begrijpen dat we op onze qui-vive blijven! Hij lijkt wat mij betreft op een Gremlin, maar dat zal ik niet meer hardop zeggen… (het is ’n heel chique en bijzonder rashondje; ’n Griffion Bruxelles, puppies doen zo’n $4000 per stuk….)

Wanneer we vrijdagochtend vroeg gaan golfen op de Riverside Golf Club blijkt hoe groot de ravage door het noodweer is. ‘Had voor de zekerheid gebeld of de baan wel open was en kreeg te horen dat - op wat plassen na - er niets aan de hand was. Dat was niet helemaal waar; het werd al snel duidelijk dat het kleine stroompje dat zich door de baan slingert zo’n 4 meter buiten z’n oever was getreden en de baan lag vol met afval dat door het water was meegesleurd…. ’t Was moeilijk naar ballen zoeken tussen alle bierblikjes en Coca Cola bekers! Maar afijn, we waren er weer even uit zullen we maar zeggen…

M’n koolhydraatarme dieet heb ik maar even op ’n laag pitje gezet; meteen de eerste avond belanden we bij Cenote, ‘n nieuwe hippe hamburgerketen in Austin, en krijg ik deze heerlijke hamburger voorgeschoteld. De Cenote Sweet & Spicy Burger: 1/3 pound of Texas beef patty, rucola, avocado, geitenkaas, chipotle mayo en mango serrano jam. (da's nog 'ns wat anders dan 'n Big Mac!) Ik heb maar niet gekeken hoeveel calorieën het betrof; op de achtergrond van de foto kan je nog maar net zien wat er van je wordt wanneer je hier regelmatig komt eten…. En het is er razend druk, maar dat kan ook komen omdat het donderdagavond 2-burgers- voor-de-prijs-van 1  is…..

Op zondag – eerste Paasdag (hier is er trouwens geen tweede, da’s ’n rare Nederlandse gewoonte…) – begint onze roadtrip richting Augusta. Het godsvruchtige volk zit dan in de kerk en de wegen zijn ‘s ochtends uitgestorven; dat komt mooi uit, want we hebben een tocht van 1600 km voor de boeg. Zelfs de grote supermarktketens die zelfs elke dag 24/24 open zijn normaal gesproken zijn op eerste Paasdag dicht… Mooie reisdag!

Na 2  dagen rijden zijn we iets ten oosten van Atlanta in Conyers beland. Morgenochtend vroeg (we vertrekken al rond 06.30 uur) nog 180 km te gaan naar de Masters. In Augusta zelf zijn zelfs de meest eenvoudige hotelketens, zoals de Super 8 en Motel 6, onbetaalbaar; zo’n €500 in plaats van de gebruikelijke €45….! Na de eerste 1400 km zetten we de stappenteller nog even aan het werk gezet en zijn de Arabia Mountain - net buiten Conyers - opgelopen. 'n Bijzonder rood (vet-)plantje kleurt de berg daar in dit seizoen mooi rood.