En al voor het donker is hebben we er 4 van de 5 gespot! De
luipaarden zijn al jaren niet meer “live” gezien, maar verschijnen nog wel zo
nu en dan op de night-cams. Daar rekenen we dus maar niet op! Maar op weg naar
onze cottage staat ’n andere auto midden op de weg stil; da’s altijd een goed
teken. Even contact zoeken met de bestuurder en hopla de eerste leeuw in beeld.
Of-t-ie ons in beeld heeft is onduidelijk, want hij lijkt in diepe slaap te
zijn. Opent even z’n ogen en droomt weer verder hoe hij later de koning van het
dierenrijk zal worden; met z’n verwarde manen lijkt hij sprekend op Scar, de boosaardige
oom van Simba in de Lion King….
We logeren in één van de 11 onlangs gerenoveerde cottages in
het Nyathi deel van het park (ook nog ‘ns 13.000 hectare groot). Het huisje
heeft een enorm terras met bijna 180° zicht op de omgeving en de vlakte met
de drinkplaats. Volgens Blackie – de gastheer van het mooie oord – maken we een
kleine kans om een neushoorn te zien op de enorme vlakte beneden ons. (je zou trouwens
maar zwart zijn en dan Blackie heten…) En jawel hoor, even later paraderen
moeder en kind in de verte voorbij. Met dit schitterende uitzicht ontsteken we
de braai en gaan een mooie maaltijd tegemoet. Trouwens ook vanuit het ligbad, vanonder
de douche en vanuit het dompelbad op het
terras heb je hetzelfde uitzicht; zo hoef je niets te missen van het spektakel!
Er wonen ook 2 Savanne-zwaluwen onder het dak; ze wachten
telkens tot we even opzij gaan zodat ze hun nest kunnen bereiken. Ze zijn voor
geen meter bang en zitten op nog geen halve meter afstand op de balustrade te wachten; mooi stel.
Terwijl we eerder die dag bij een drinkplaats naar een grote
groep olifanten staan te kijken breekt de paniek plotsklaps los…Een nog jonge
olifant komt al klapperend met z’n oren recht op ons afrennen; we staan
blijkbaar op zijn paadje (het zogenaamde olifantenpaadje) en daar is het
agressieve baasje niet van gediend. Op nog geen meter van de voorportier
stopt-ie gelukkig toch nog en ondertussen probeer ik tegelijkertijd met de ene
hand de automaat in z’n achteruit te krijgen en met de andere hand een foto te
maken… We weten dat je de dieren niet in de weg moet staan (in Thailand gaan ze gewoon met hun hele gewicht op auto's zitten), maar deze kwam een
beetje vanuit het niets aangerend. Een minuut of 10 later is m’n hartslag weer redelijk normaal.
Het meest bedreigde dier in het park? De vleugelloze
mestkever, 'n kevertje van niks! Het beestje komt bijna alleen voor in Addo en leeft van de
olifantendrollen (en met ruim 600 van die beesten present zijn die drollen er
voldoende) De mestkevers zijn beschermd en hebben voorrang op alle wegen en dat
betekent dus dat je niet over de uitwerpselen mag rijden. Da’s nog geen
sinecure omdat de (onverharde) wegen inderdaad bezaaid liggen en je tijdens het
rijden ook moet letten op kuilen, hobbels en stenen. Bovendien wil je zo tussen
neus en lippen door ook wat rondkijken om dieren te spotten. Nadat ik ooit in
Canada dwars over een beschermde schildpad ben gereden heb ik nu heel goed
opgelet...
Het is nu echt voorjaar hier en dan geldt het gezegde: "in november leggen alle vogels 'n ei". Tja dat rijmt niet hier aan deze kant van de evenaar... (misschien wel in het Khoisan?) Maar er is wel veel jong spul op de savanne. In de 'main camp' van Addo is een ondergrondse hide; je staat bijna tussen de olifanten bij de drinkplaats. En hoewel we met z'n allen doodstil door dat spleetje zitten te turen hebben ze donders goed in de gaten dat we er zijn en blijven op hun hoede! Slimme beesten.
Als we hadden geweten dat Addo zo geweldig was hadden we zeker 2 nachten geboekt in Nyathi!
1 comment:
Wat een leuk verslag
Post a Comment