Dit is de enige
plek waar we tijdens deze reis giraffen kunnen zien en bij het inchecken wordt gemeld
dat ze meestal ’s ochtends tussen 4 en 5 uur langs komen wandelen. Nu ben ik
hier al meestal rond die tijd wakker (het wordt om 5 uur licht), dus vol
verwachting klopt het hart….
Maar goed, eerst nog even terug naar onze vorige
verblijfplaats. Vanaf Addo rijden we in zo’n 2 uur naar Graaff Reinet, in 1786
gesticht door de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Er staan dan ook heel wat
gebouwen en huizen van Kaap-Hollandse architectuur. Het huisje dat we voor 3
nachten via Airbnb hebben gehuurd is er en mooi voorbeeld van. Een schattig
huisje met een klein zwembadje (en braai) in de achtertuin. Prima plek om te
bivakkeren! En ook nog ‘ns op loopafstand van restaurants en winkels.
We hebben
even geïnformeerd en het schijnt dat je daar veilig kan rondlopen na het
invallen van de duisternis. Toch ’n heel ander gevoel dan in Thailand… Hier
geen Thaise glimlach; best wel veel mensen die we treffen zijn nors of zelfs
onvriendelijk. Daar tegenover staat dat het wegensysteem in Zuid Afrika weer
veel beter is. In Thailand sterven er 75 mensen per dag(!) in het verkeer, in
Zuid Afrika worden er 58 per dag(!) vermoord…. Genoeg vergeleken.
Vanaf 2, Park Street is het maar een kort ritje naar de
Valley of Desolation en het Camdeboo NP. Het park kan je beslist troosteloos
noemen. De stad heeft al in 4 jaar geen drup regen gehad, de grote dam
(waterreservoir) is volledig uitgedroogd. Onlangs hebben ze met een stel
vrijwilligers alle dode en rottende vissen opgeruimd; het is een triest
gezicht. Een vriendelijk lid van de Graaff Reinet Golfclub - we spelen zondag
voordat we doorrijden naar Beaufort West 9 holes – meent dat we maar eens terug
moeten komen na een buitje. Eerlijk gezegd vind ik de fairways en greens mooi
groen en prima van kwaliteit, de rest is uitgedroogd en zo hard als beton. Hij
vertelt ook dat de gemeente bid voor regen.
Volgens mij kunnen ze beter gaan
vloeken dan volgt er waarschijnlijk als straf een zondvloed..?!
Het is zo erg in de stad dat er regelmatig geen water uit de
kraan komt (gelukkig heeft het huisje een 5000 liter tank naast het huis staan,
dus als de kraan er mee stopt zetten we het schakelaartje om en stroomt er weer
volop water. Ook werden we gewaarschuwd voor stroomuitval en de lade lag vol
met kaarsen; die hebben we gelukkig niet hoeven te gebruiken. Bijna overal
staan grote reclame borden om mensen aan te moedigen zuinig met water om te
gaan. Zo zijn er strenge regels betreffende het bewateren van de tuin en wassen
van de auto. Voor het doorspoelen van het toilet geldt de gulden regel “when
it’s yellow, let it mellow, when it’s brown, flush it down!”. Overigens
zijn de “dams” rondom Kaapstad weer redelijk gevuld.
We bezoeken ook het “Mountain Zebra National Park” (ruim ’n
uur rijden, maar ook hier weer prima wegen); de mountain zebra leeft bij
voorkeur in de bergen, dat moge duidelijk zijn, en is vooral herkenbaar aan de
roodbruine neus. Het park staat bekend als één van de mooiste en rustigste
parken van het land en de leeuwen maken het rondrijden extra spannend, ook al zie
je ze uiteindelijk niet…. Prachtige rit door de bergen gemaakt.
(Heb even het schrijven onderbroken; er loopt een giraffe
door de voortuin! Vanochtend vroeg rond 6 uur – we hadden net koffie gemaakt – liepen
er een stuk of wat van die prachtige beesten over de toegangsweg. Kikken!)
Het huisje in Ko Ka Tsara is geweldig; gloednieuw, leuk
ingericht en mooie braai op het terras. En jawel, net als in Hua Hin komt er
een zwarte hond aangelopen, zodra er
heerlijke luchten vanaf de braai het terrein over gaan… (kennen jullie Blackie
van Kees nog..?) Ze hebben een paar leuke hikes uitgezet op het terrein (hier
geen roofdieren) en een heerlijk zwembad. Water in overvloed uit hun eigen bron.
De sproeiers staan de hele dag aan; het is een groene oase in de droge Karoo.
Doen lekker rustig aan en heb tijd om wat te experimenteren
met de braai. M’n eerst ‘braaibroodjies’ op het vuur gelegd (eigenlijk ’n ordinaire tosti met tomaat ui en
chutney, maar een razend populair bijgerecht), een ‘spatchcock chicken’ in het
rooster geklemd en vanavond gaan we de ‘skilpadjies’ (lamslever omhuld met netvet;
uiteindelijk zien ze er uit als schildpadjes) proberen.
De temperatuur gaat ondertussen richting dik in de dertigers
en morgen gaan we waarschijnlijk de 40°C halen. Laten we nu juist dan geen
airco hebben; we logeren in Stuurmansfontein in een “corbelled house” (zie ‘leuke
links’ hiernaast); een huisje gebouwd tijdens de boerenoorlogen, nu een
nationaal monument. Maar dus geen stroom, geen telefoonontvangst, geen wifi en
in the middle of nowhere. Spannend, maar ook spectaculair; de sterrenhemel die
we gaan zien schijnt heel bijzonder te zijn….
No comments:
Post a Comment