Rustig maar gestaag doorlopen…..

De knul die ons van het vliegveld ophaalt praat - tijdens het ritje van een uur naar het centrum - in z’n beste Engels honderduit over Hanoi en Vietnam. En hoewel hij moet toegeven dat men nog steeds niet kan zeggen wat men wil is hij erg blij met de “booming economy” . Minder blij is-t-ie met de Chinezen, die eind vorige eeuw het land nog zijn binnengevallen….De verkeerssituatie noemt hij ‘n georganiseerde chaos; er zijn zo’n 2.000.000 (toeterende) motorbikes in Hanoi met daarnaast nog de cyclo’s (fietstaxi’s) en ’n groeiend aantal auto’s. En alles rijdt zonder zich aan de regels te houden van links naar rechts. Voor het oversteken heeft-ie een goed advies: wanneer je eenmaal aan het oversteken bent gewoon rustig doorlopen zonder op of om te kijken en geen onverhoedse bewegingen maken. Op die manier zullen alle andere verkeersdeelnemers je niet omver rijden. En verdomd, het werkt! Het behoeft enige moed moet ik toegeven, maar het is de enige manier om aan de overkant van de straat te komen……




De wisselkoers wordt ook nog even doorgenomen; wanneer je hier pint trek je 4.000.000 Dong uit de muur en het wordt dus even wennen aan al die nullen…De kosten van ’n taxiritje van 40.000 Dong vermenigvuldig je met 4 en dan haal je 5 nullen weg; blijft er dus maar € 1,60 over! Hoeveel er overblijft van de kamerprijs willen we liever niet weten; het Sofitel Metropole is naar verluid het mooiste hotel van Vietnam (en misschien wel van Indochina) en staat als hoogtepunt in alle reisgidsen. Het is in de koloniale tijd (rond 1901) door de Fransen gebouwd, maar zo hebben we gemerkt, is inmiddels aan alle eisen van de moderne reiziger aangepast (zo staat er bij het overdadige ontbijtbuffet bijvoorbeeld gelukkig geen potje honing maar een komplete raat, waar de honing uitloopt ….) Wat ’n luxe; helaas logeren we hier maar 2 nachten…!

De rest van de dag brengen we door in de “Old Quarter”; een wirwar van straatjes waar van alles en nog wat verkocht wordt. In het ene straatje 2e hands schoenen, in het andere duizenden Ray-Ban zonnebrillen en in de volgende liggen alleen maar hompen vlees, onafgedekt en zonder koeling (we hopen maar dat die ‘beef’ later niet in onze Pho (typische Vietnamese soep) zal belanden. Daar tussendoor fietsen dan nog allerlei handelaren en torsen verkoopsters manden aan een juk. Zo tijdens de avondspits een prima plek om het oversteken onder de knie te krijgen.




De volgende dag toeren we met ’n gids en chauffeur door de stad. Schuifelen eerst samen met een grote menigte Vietnamezen (en toeristen) langs Ho Chi Min. Hij is pas net weer terug van z’n jaarlijkse opknapbeurt in Rusland (daar kunnen ze blijkbaar fijn balsemen…) en ligt erbij alsof-t-ie zo van Madamme Tussaud vandaan komt. Het mausoleum en de huizen waar hij gewoond en gewerkt heeft die we later bezoeken lijken een waar bedevaartsoord voor de Vietnamezen.
Morgen (woensdag) de volgende etappe naar de prachtige kalksteen rotsformaties in de Chinese Zee bij Halong Bay.