Tjeppanit...?! *

Net wanneer Paul’s pizza (tja, daar had-ie na een week rijst en noedels behoefte aan…) op tafel wordt gezet breekt het noodweer los en moeten we het tafeltje onder een afdakje schuiven. En als bij toverslag hebben alle fietsers en motorbikers plotseling een poncho aan. Wanneer we later terug naar het hotel lopen is het alsof er niets gebeurd is. De afgelopen week alleen deze bui en de paar druppels bij het zwembad in KL; prima reisweer dus! De afgelopen weken is het in dit deel van het land flink tekeer gegaan en zijn er veel overstromingen geweest. De trein waarmee we vanochtend zijn aangekomen heeft in verband met landslides een aantal dagen niet kunnen rijden.



We deelden onze “soft-sleeper-coupé” met een Brits stel en in combinatie met de fles wijn werd het een gezellige avond en de wijn in combinatie met de slaappil zorgde er zelfs voor dat we redelijk goed geslapen hebben. Bij aankomst in Hue werden we weer opgepikt en 15 minuten later zaten we aan ’n heerlijk ontbijt en konden we de kamer al in om de nachttrein even weg te spoelen. Het “Saigon Morin Hotel” is – net als het Metropole - een hotel met veel geschiedenis (begon ook in 1901); op één van de foto’s in de hal zagen we dat zelfs onze eigen toekomstige roerganger (Willem Alexander) er gelogeerd heeft… De gids die de komende3 dagen met ons op zal trekken doet ontzettend z’n best met z’n Engels, maar het kost ons erg veel moeite om hem te volgen. Voordat we ergens naar toe gaan lezen we even snel de ‘Lonely Planet’ door, zodat we enig idee hebben waar hij ’t over heeft. En maar ja-knikken….. Hoogtepunten in Hue zijn een boottocht over de ‘Perfume River’ naar een pagode (zie het fotoalbum voor de wonderlijke haardracht van de jeugdige monniken….), een uitgebreid bezoek aan de oude citadel en de ’Forbidden City’ en een bezoek aan één van de tombes van één van de keizers. Hoewel erg interessant zijn we blij wanneer we rond 16.00 uur weer worden afgezet bij het hotel; even geen (onverstaanbare) feiten meer!

De volgende dag (zaterdag) reizen we met gids en chauffeur door naar Hoi An; tijdens de rit van 6 uur (inclusief stops) raken we enigszins gewend aan z’n manier van praten en komen we er samen met de Lonely Planet wel uit. Het veel belovende bezoek aan een vissersdorpje bleek een stop op een parkeerplaats met uitzicht op de baai te zijn, maar de rest van de reis over de Hai Van Pass, langs het Champa Museum in Danang en de 5 Marble Mountains was top. In het dorpje aan de voet van deze bergen zitten honderden beeldhouwers marmer weg te bikken; gelukkig kwamen ze er net op tijd achter dat ze beter marmer uit China konden importeren, om te voorkomen dat er binnenkort geen Marble Mountains meer zijn. Hoi An is een prachtig oud stadje en staat (onder andere) bekend om de vele kleermakers; je kan eigenlijk niet zonder ‘n nieuw maatpak vertrekken (klaar in één dag!) Daarom rijdt de gids nog even langs de shop van z’n zuster, voordat hij ons afzet bij het Life Resort. Very cheap! We zullen zien….



* na enig gepuzzel zijn we er achter gekomen dat-ie met "Tjeppanit" Japanese bedoelde.....