the Deep South

Uit die 150 golfbanen kiezen we – na grondige voorbereidingen thuis – een mooie baan met een paar schitterende holes langs de Shalotte River en moeras. We spelen met Tom en Bruce, 2 heren op leeftijd die dagelijks hun rondje lopen(of liever: rijden…) op de River Edge golfbaan en ons dus kunnen wijzen op de ins en outs van de baan.Je kunt merken dat we weer in "the Deep South" zijn nu er alligators op de baan rondlopen... De greens zien er niet uit, dus krijgen we ’n prachtig prijsje! Ook prachtige prijsjes in de outlet malls; en dan mogen we ze ook nog ‘ns met 0,7 vermenigvuldigen! We hebben inmiddels door dat de dollar iets sterker aan het worden is (de negatieve kant van Osama’s dood….?), dus we moeten snel toeslaan!


Op reis door South Carolina bezoeken we de Brookgreen Gardens (’n oude plantage omgebouwd tot beeldentuin; het park is mooi, de beelden Amerikaanse kitsch van de bovenste plank) en de Hampton Plantation (’n verlaten rijstplantage aan een riviertje, waar de muggen ondertussen het heft in handen hebben genomen). Vol met muggenbeten rijden we Charleston (eind 17e eeuw gesticht ter ere van Charles II en bakermat van de dans) in en logeren midden in het ‘historic district’. De stad is zo on-amerikaans; geen hoogbouw, maar prachtig gerestaureerde huizen uit de 17e eeuw, bakstenen straatjes, kinderhoofdjes. En door de hele stad ruik je de zoete geur van de jasmijn, die in bijna alle tuintjes uitbundig staat te bloeien. Leuke stad met veel historie! De donkere kant van de stad is de slavenhandel; we bezoeken in “the old slavemarket” (waar zo’n 150 jaar geleden nog slaven werden verhandeld) ’n indrukwekkende tentoonstelling over de gang van zaken in die dagen. Niet iets waar ze trots op kunnen zijn! We zijn hier vlakbij Augusta; ’n golfbaan waar tot voor kort geen zwarten mochten spelen, totdat Tiger daar als eerste zwarte één van de belangrijkste toernooien van het jaar won. In de buurt van Mira zijn banen waar kortgeleden joden niet welkom waren; André roept om de haverklap dat de Amerikanen volledige geschift zijn (met uitzondering van echtgenoot Chris waarschijnlijk…) en we begrijpen wel waarom hij dat zegt…



Op de ’ I 95 ’– de highway tussen Charleston en onze volgende bestemming Savannah (Georgia) – worden we met veel bombarie door de lokale sherrif aan de kant gezet, Marc uit de auto gehaald en ondervraagd. (de antwoorden worden gecontroleerd bij de medepassagiers!) Uiteindelijk krijg ik ’n waarschuwing voor het overschrijden van de middenstreep (wat ’n k..smoes!) en heb ik ’n strafblad in de USA. Gelukkig begreep-t-ie m’n rijbewijs niet helemaal en sta ik geregistreerd als Marc Alkmaar… Ook volledig geschift dus!
Leefde Charleston van de rijstproductie, Savannah is groot geworden door de katoenplantages. Iets meer stad dan Charleston, maar ook hier veel oude huizen, geschiedenis en de karakteristieke eikenbomen met het “Spaanse mos”. Gezellig riverfront met restaurants en vlakbij Tybee Island, waar we aan het strand crabcakes en hotdogs eten. Morgen begint de reis naar Austin (1820 km) met overnachtingen in Tallahassee (hoofdtstad van Florida) en Baton Rouge (hoofdstad van Louisiana), waar we door alle hotelovernachtingen nu genoeg puntjes hebben verzameld voor 2 gratis nachten bij La Quinta en Hampton Inn. Ergens moeten we ook de Mississippi over; we horen voortdurend dat de rivier flink buiten haar oevers is getreden, maar rekenen erop dat we er zo vlak bij de kust zonder problemen over kunnen.