de gele koorts heerst...!

De laatste vrijdag van november gaan we weer de strijd aan met de buren! Deze keer op Black Mountain; de nummer één baan van Thailand en de hele South East Pacific. Mooie baan, flink aan de prijs (zelfs via ons tussenkantoortje Sabai Sabai). 

Alle banen rondom Hua Hin zijn trouwens redelijk duur; wanneer je een uurtje richting het noorden rijdt worden de greenfee’s een stuk aantrekkelijker. We hebben voor volgende week dinsdag en woensdag 2 banen in de buurt van Ratchaburi gereserveerd (the Royal Ratchaburi en Dragon Hills) en inclusief de overnachting in een boutique hotel in de stad kost dat TBH 2000 (€ 50) per persoon: één greenfee hier in Hua Hin (inclusief de korting en de verplichte caddie fee en -tip) kost minimaal € 65…..
De Four Ball Better Ball eindigt overigens weer in een gelijkspel!

Voor een kennis gaan we op onderzoek uit naar een nieuw bouwproject, net buiten het centrum van de stad. Hij is bevriend met de ontwikkelaar en die heeft ‘m gevraagd mee te investeren, dus onze kennis wil graag weten hoe de stand van zaken is. Na enig speurwerk vinden we de bouwlocatie waar uiteindelijk zo’n 70 huizen zullen staan; er zijn er nu 2 af en 3 in aanbouw. Terwijl we rondlopen worden we aangesproken door een Europeaan, die er niet van gediend is dat ik met een camera rondloop (er zijn blijkbaar nogal wat vervelende concurrenten), maar wanneer blijkt dat hij de betreffende vriend is slaat hij  om als een blad aan de boom en krijgen we een uitgebreide rondleiding over het terrein. En inderdaad, het zijn mooie huizen, dito (Europese) materialen en schitterende vergezichten. Maar wel in het duurdere segment. 

Nu hebben wij niet zoveel verstand van investeren, maar gezien het feit dat er tientallen nieuwe (en ook nog onafgemaakte oude) projecten zijn vragen we ons af of de beloofde winsten haalbaar zullen zijn. Zo worden er bijvoorbeeld bij “the Energy” (http://www.theenergy.co.th/ ) alleen al zo’n 6000 appartementen gebouwd en bij Mahasamutr (http://www.mahasamutr.com/ ) bouwen ze 80 huizen rondom een aangelegde lagune van € 1.000.000 elk…. Het lijkt er op dat ze dezelfde kant op gaan als Spanje een aantal jaren geleden.

Tijdens een weg-van-de-snelweg-tochtje in de omgeving belanden we in een dorpje dat leeft van de ananassen. Dole heeft hier een enorme fabriek, waar ze al dat heerlijke fruit in blikjes stoppen. Door de enorme aanvoer van ananassen koop je ze hier in de stalletjes langs de weg  voor € 0,30 per stuk… Super zoet en sappig! Er wordt flink geoogst, ook vrachtwagentjes vol met Aloë vera bladen (het sap blijkt een wondermiddel voor van alles en nog wat te zijn)

Al met al blijkbaar een rijk dorp, want er wordt hard gewerkt aan een kolossaal gouden Boeddhabeeld. Ook in de omgeving een paar als tempel ingerichte grotten en ook hier eerst een fikse klim voordat je in de grot kan afdalen. En geen licht natuurlijk…! Maar hier zijn we op het juiste tijdstip;  rond het middaguur schijnt de zon door de opening hoog in de grot en in combinatie met het licht van de 2 offer kaarsjes die we op een tafeltje zien liggen geeft dat een feeëriek tafereel.

Al dat geklauter maakt hongerig, dus bij het eerste restaurant dat we tegenkomen stoppen we. En vanaf het moment dat we uit de auto stappen merken we aan het geroezemoes en ‘t zenuwachtige gedoe dat ze niet vaak farangs aan tafel hebben en we lijken dan ook een bezienswaardigheid. Er is geen menukaart; we worden in “de keuken” gevraagd om aan te wijzen wat we willen eten. Uiteindelijk wordt het Fried Rice with Shrimps; 2 borden vol en een fles mineraalwater voor €2,50….

Even later komt de echte bezienswaardigheid uit de keuken geschommeld. Een knaap van een jaar of 16 – die volgens z’n vader 200 kg (!) weegt – komt de ijsblokjes aanvullen. En dat terwijl z’n moeder niet echt vet kookt; de thaise keuken is juist heel gezond!  Wat te denken van deze “Fruits de Mer” Thai Style, met kokkels, mosselen, oesters en jakobsschelpen, die we eergisteren aan het strand aten? (waren we vroeger nog erg voorzichtig met wat we aten in Thailand; nu eten we echt alles wat de pot schaft, zelfs rauwe oesters; de bacteriën overleven de super hete dipsaus niet!)

Vergelijkbaar met de ‘oranjekoorts’ rondom Koningsdag heerst hier nu al een paar dagen de ‘gele koorts’ (geel is de kleur van de koning). Langs alle wegen worden de rood-wit-blauwe Thaise vlaggen en de gele vlaggen van het koningshuis neergezet en (bijna) iedereen draagt gele shirts en petten. Vrijdag (5 december) verjaart de langst regerende vorst (68 jaar!) en wordt hij 87. Hoewel hij aan de beterende hand schijnt te zijn viert hij ‘t dit jaar niet in Hua Hin in z’n zomerpaleis….

Vanavond vieren wij ons eigen feestje; nadat we bij de kleermaker voor de eerste keer gaan passen eten we een hapje bij het authetieke restaurant Jekpea, om vervolgens op het centrale plein een concert bij te wonen van – jawel! – de Dutch Swing College Band! Dat wordt swingen geblazen! Er zijn blijkbaar flink wat landgenoten neergestreken in Hua Hin; er is een restaurant genaamd “Say Cheese” , een café waar je het bekende frituurwerk kan krijgen en een ouwe visboer die voor de liefhebbers haring importeert. En er is zelfs een Nederlandse Vereniging die voor volgende week de wereldberoemde Sara Kroos heeft uitgenodigd voor een optreden….