Wednesday, December 10

pizza!

Tijdens ons ‘golfuitje’ logeren we in het Ratchaburi in het gloednieuwe hotel “Space 59”.  Erg hip en ‘industrial design’, wat volgens mij wil zeggen; veel beton, grijstinten en hout! En weer staan we versteld, want voor een overnachting inclusief de hele mikmak (ontbijt, wifi, parkeren en gebruik van 2 fietsen) betalen we hier in de provincie € 19 ……. Aangezien het ook nog 'ns het enige prima hotel in de stad is, is het bom- en bomvol.  Dan blijkt dat er ook nadelen zitten aan al dat beton; de akoestiek is dramatisch en slapen zonder oordopjes is dan ook niet mogelijk.


We maken met plezier gebruik van de fietsen en toeren wat rond in de stad en langs de rivier; we komen welgeteld 3 andere westerlingen tegen, dus het is niet vreemd dat er soms vreemd wordt opgekeken naar de bleekneuzen op de fiets! Iedereen blijft glimlachen, Thailand wordt dan ook niet voor niets “het land van de glimlach” genoemd. Ratchaburi – hoewel best wel een gezellige stad – zal nooit een echte toeristentrekker worden, zo denken wij….

’s Avonds hebben we wat moeite om een geschikt restaurant te vinden, onder andere omdat we niet graag (ongemakkelijk) op de grond willen zitten…. Wanneer we iets verderop een drukbezocht - dus blijkbaar goed - buurtrestaurant zien zoeken we dan ook maar een tafeltje. Niemand spreekt er Engels, wij geen Thais en er is geen menukaart; op de stoep staan in 5 grote pannen 5 onduidelijke gerechten te pruttelen. We wijzen maar wat aan! Op een reisblog heb ik gelezen dat Ratchaburi bekend staat om “hoi tod”, een omelet met mosselen of oesters. 


Ik spreek ’t maar uit zoals ’t er stond en jawel; de mevrouw glimlacht en begrijpt me.  Binnen 2 minuten staat er echter een schaaltje met een dozijn rauwe oesters in een pittige zure saus op tafel….. Toch niet helemaal goed over gekomen blijkbaar! (desondanks wel lekker!) Uiteindelijk staan er 2 borden met dampende rijst  en 4 gerechten midden op de tafel. Wanneer we aangeven te willen betalen komt de mevrouw met een fikse rekenmachine, ratelt er even flink op los en laat het eindbedrag zien; alles bij elkaar toch  wel weer zo’n € 2,75….. 
't Wordt weer eens tijd voor een pizza, geloof ik!


Het hoofddoel van het tripje zijn de 2 schitterende golfbanen in de omgeving. Ondanks dat ze nogal afgelegen en midden in de jungle liggen zijn ze over het algemeen prima onderhouden en is het er zelfs redelijk druk! Maar wel ver weg (nou ja, 2 uur rijden…) van het toeristische Hua Hin; de aanwijzingen van de caddies zijn er nog lastiger te begrijpen dan aan de kust. En de ontwerper van de scorekaart had blijkbaar ook wat moeite met het Romeinse schrift…..

Dat omelet met oesters heb ik inmiddels in een visrestaurant hier in Hua Hin gegeten; aroy! Ondertussen proberen we thuis zo nu en dan een recept uit “Pok Pok” uit, maar met al die ananassen in de buurt ook weer ‘ns een toprecept uit de studietijd boven tafel gehaald: kippenlevertjes met ananas, maar dan wel met een Thaise twist. 

Daar was Blackie ook wel van gediend, en zeg nu zelf; die mooie reebruine bietsende ogen zijn toch  niet te weerstaan….? Zoals eerder gezegd; vanavond maar weer ‘ns een pizza in het dorp!


1 comment:

Anonymous said...

Het is goed dat jullie hebben gespaard voor deze vakantie als ik zie wat jullie moeten betalen voor het hotel en het eten in restaurantjes. Maar toch wel heel erg leuk om in de lokale dingen te eten, al verstaan ze je niet.
En dan ja een piza, is ook niet te versmaden.
Wat een lievie is Blackie.
Nog een goede week te gaan dan zit alles er weer op.
Maar genieten doen jullie nog steeds.

Liefs loes.