keep Austin weird!

Het is hier al maanden kurkdroog geweest wanneer op donderdag het noodweer losbreekt. Het begint weer met dreigende tornado-waarschuwingen en op het hoogtepunt – rond 10 uur ’s ochtends – valt in de hele hoofdstad van Texas de stroom uit…! André veronderstelt dat het door de verouderde bovenleidingen wel eens een ’n paar dagen zou kunnen duren. Godzijdank heeft-ie , omdat hij verwacht dat de dollar en de Amerikaanse economie binnenkort volledig in elkaar zullen storten, een fors noodpakket opgebouwd, zodat het ons de komende dagen aan niets zal ontbreken (behalve dan aan koelkast en airco….). Na ruim een uur floepen de lampen echter weer aan en voelt het buiten ’n stuk prettiger aan! Dan kan het grote shoppen weer gaan beginnen: we rijden naar de outlet stores in San Marcos en Georgetown, de Golfsmith en de prachtige Barton Creek Mall, waar onder andere ’s lands 5 grootste warenhuizen van de partij zijn (Macy’s, JC Penney, Sears, Nordstrom en Dillard’s ; in die laatste tikken we nu al een paar jaar prachtige Ralph Lauren overhemden op de kop voor zo’n € 20 per stuk. Kom daar maar ‘ns voor in Nederland! En waar anders krijg je een Levi’s 505 spijkerbroek voor € 22….?), het chique “the Domain” en de hippe Central Market. De iPad 2 gaat aan m’n neus voorbij; daarvoor in de plaats komt een Kindle e-Reader van Amazon; ’n mooi, licht en handzaam apparaatje waar zo’n 3500 boeken op passen.


Hoewel we nu al 5 jaar op rij bij André en Chris logeren, zijn er nog veel dingen in Austin die we niet gezien hebben. Dit keer gaan we als ware toeristen te werk. We rijden Mount Bonnel op en zien onder ons de prachtige huizen langs de Colorado River, bezoeken de Lyndon B Johnson Library (alle ex-presidenten hebben zo’n museum in hun home-town), de farmersmarket, de enorme campus van de University of Texas, Zilker Park… En op vrijdag de 13e hebben we ’n tafeltje op de patio gereserveerd bij TGIF (“Thank God It’s Friday”). Vanaf ons tafeltje hebben we prima zicht op de brug vanwaar elke avond rond zonsondergang zo’n 1.500.000 vleermuizen uitzwermen boven de stad. Een prachtig gezicht en de toeristische attraktie van Austin; de brug en de oevers staan vol met toeschouwers! Austin staat bekend als de hoofdstad van de live muziek en is een relaxte stad; het motto luidt dan ook “Keep Austin Weird” . In South Austin bezoeken we ’n weirdo die in z’n achtertuin van afval een 3 etage hoge “Cathedral of Junk”gebouwd heeft gebouwd. Leuke stad!


Op zaterdag worden er ’n paar buren uitgenodigd voor een super Amerikaanse BBQ met ribs, corn on the cob, baked beans , cole slaw en chocolate brownies als toetje. De begeleidende wijn zorgt voor een paar leuke buurt-roddels; het lijkt hier wel op Wisteria Lane van de Desperate Housewives! De dag erna kijken we naar de season-finale van die serie. Gelukkig maken de dames hier niet van die bijzondere dingen mee….. Leuk land!

Obama is te duur....!

Met een vaartje van maximaal 70 m/h (= 110 km/u) toeren we de 1820 km over de "Interstate 10 West" naar Austin; de brede – en over het algemeen rustige – highways ten spijt kan je hier niet lekker even ‘gassen’ (vooral niet na die waarschuwing van een paar dagen geleden….) We rijden door 5 staten en met de Sirius-radio (een satelliet radio met themazenders; bijvoorbeeld één kanaal met alleen maar Elvis, Frank Sinatra en Love Songs) hebben we bij elke staat toepasselijke achtergrondmuziek: ’n stevige blueszender in Mississippi ("the birthplace of American music"), het blue-grass kanaal in Louisiana en louter country in Texas. ’n Mooie afsluiting van de 3000 mijl lange roadtrip! Wanneer we aankomen op de Hartnell Drive wijst de thermometer 100 F (minus 32 en gedeeld door 2 = 34 C)aan bovendien is het ietwat vochtig.Later zal het iets afkoelen. Leve de aircondtioners!


Tijdens de rit door de zuidelijke staten zien we tussen de enorme billboards voor casino’s, hoerenhuizen en de “judgementday” (21 mei zal de wereld vergaan, we denken dan ook maar hier te blijven voor die laatste paar daagjes….!) staan ook reclameborden voor helplijnen voor mensen met problemen naar aanleiding van de ’BP-oil-spill’ van vorig jaar; bij ons is dat al weer volledig uit het nieuws, hier leeft het nog volop. In Baton Rouge lopen we langs de Mississippi; de rivier is al flink buiten z’n oevers getreden, maar nog lang niet op het hoogste punt. Dat komt hier pas over 2 weken, terwijl iets stroomopwaarts in Vicksburg en Memphis (waar we tijdens de vorige roadtrip zijn geweest) de piramide al flink onder water staat. Hier liggen de zandzakken klaar!
Na afloop van de trip roepen we Arby’s uit als ons favoriete lunch restaurant: in dit fastfoodrestaurant geen kleffe hamburgers, maar broodjes met bijna 2 ons rosbief in plakjes. Zo proberen al die tenten zich te onderscheiden met nieuwe hapje en gezonde salades. Gaat de goede kant op!



Het zijn roerige tijden; de Schwarzeneggertjes gescheiden, Seve overleden, Jan Kees uit de kast (nu Mark nog….) en Obama op bezoek hier in Austin. Hij is hier in het kader van de geldinzameling voor zijn herverkiezings campagne. We hadden ‘m natuurlijk dolgraag gezien vandaag, maar alleen al voor het bijwonen van de (geweldige!) speech betaal je al $1000(gelukkig zend de lokale nieuwszender het bezoek én de speech volledig uit) terwijl je voor het diner zo’n $35.000 (vijfendertig duizend)moet neertellen. We besluiten om thuis een pastaatje in mekaar te flansen ! ( “Salmon – Cilantropesto Linguini” : 4 sjalotjes doorzichtig aanbakken in flinke klont boter, gesnipperde gerookte zalm (75 g pp) kort meeroeren. Afblussen met ’n forse scheut wodka of jenever en met deksel erop laten rusten. Voor de pesto 50 g koriander (blad en steel), 75 g cashewnoten, 3 tenen knoflook een ferme groene Spaanse peper en 50 g gemalen Parmezaanse kaas, royaal verse peper en zeezout en scheut olijfolie (later eventueel olie toevoegen als de pesto te droog is) in de keukenmachine fijnmalen. Linguini koken volgens de gebruiksaanwijzing, en mengen met zalmmengsel en pesto. Extra Parmezaanse kaas, koriander en verse peper over het gerecht strooien. ’n Rucola-salade maakt het mooi af. ‘Kan me nauwelijks voorstellen dat Obama en z’n gasten zo lekker gegeten hebben…! We horen later dat-ie wel met $2.000.000 naar huis is gegaan)

the Deep South

Uit die 150 golfbanen kiezen we – na grondige voorbereidingen thuis – een mooie baan met een paar schitterende holes langs de Shalotte River en moeras. We spelen met Tom en Bruce, 2 heren op leeftijd die dagelijks hun rondje lopen(of liever: rijden…) op de River Edge golfbaan en ons dus kunnen wijzen op de ins en outs van de baan.Je kunt merken dat we weer in "the Deep South" zijn nu er alligators op de baan rondlopen... De greens zien er niet uit, dus krijgen we ’n prachtig prijsje! Ook prachtige prijsjes in de outlet malls; en dan mogen we ze ook nog ‘ns met 0,7 vermenigvuldigen! We hebben inmiddels door dat de dollar iets sterker aan het worden is (de negatieve kant van Osama’s dood….?), dus we moeten snel toeslaan!


Op reis door South Carolina bezoeken we de Brookgreen Gardens (’n oude plantage omgebouwd tot beeldentuin; het park is mooi, de beelden Amerikaanse kitsch van de bovenste plank) en de Hampton Plantation (’n verlaten rijstplantage aan een riviertje, waar de muggen ondertussen het heft in handen hebben genomen). Vol met muggenbeten rijden we Charleston (eind 17e eeuw gesticht ter ere van Charles II en bakermat van de dans) in en logeren midden in het ‘historic district’. De stad is zo on-amerikaans; geen hoogbouw, maar prachtig gerestaureerde huizen uit de 17e eeuw, bakstenen straatjes, kinderhoofdjes. En door de hele stad ruik je de zoete geur van de jasmijn, die in bijna alle tuintjes uitbundig staat te bloeien. Leuke stad met veel historie! De donkere kant van de stad is de slavenhandel; we bezoeken in “the old slavemarket” (waar zo’n 150 jaar geleden nog slaven werden verhandeld) ’n indrukwekkende tentoonstelling over de gang van zaken in die dagen. Niet iets waar ze trots op kunnen zijn! We zijn hier vlakbij Augusta; ’n golfbaan waar tot voor kort geen zwarten mochten spelen, totdat Tiger daar als eerste zwarte één van de belangrijkste toernooien van het jaar won. In de buurt van Mira zijn banen waar kortgeleden joden niet welkom waren; André roept om de haverklap dat de Amerikanen volledige geschift zijn (met uitzondering van echtgenoot Chris waarschijnlijk…) en we begrijpen wel waarom hij dat zegt…



Op de ’ I 95 ’– de highway tussen Charleston en onze volgende bestemming Savannah (Georgia) – worden we met veel bombarie door de lokale sherrif aan de kant gezet, Marc uit de auto gehaald en ondervraagd. (de antwoorden worden gecontroleerd bij de medepassagiers!) Uiteindelijk krijg ik ’n waarschuwing voor het overschrijden van de middenstreep (wat ’n k..smoes!) en heb ik ’n strafblad in de USA. Gelukkig begreep-t-ie m’n rijbewijs niet helemaal en sta ik geregistreerd als Marc Alkmaar… Ook volledig geschift dus!
Leefde Charleston van de rijstproductie, Savannah is groot geworden door de katoenplantages. Iets meer stad dan Charleston, maar ook hier veel oude huizen, geschiedenis en de karakteristieke eikenbomen met het “Spaanse mos”. Gezellig riverfront met restaurants en vlakbij Tybee Island, waar we aan het strand crabcakes en hotdogs eten. Morgen begint de reis naar Austin (1820 km) met overnachtingen in Tallahassee (hoofdtstad van Florida) en Baton Rouge (hoofdstad van Louisiana), waar we door alle hotelovernachtingen nu genoeg puntjes hebben verzameld voor 2 gratis nachten bij La Quinta en Hampton Inn. Ergens moeten we ook de Mississippi over; we horen voortdurend dat de rivier flink buiten haar oevers is getreden, maar rekenen erop dat we er zo vlak bij de kust zonder problemen over kunnen.

feestje....

Zoals je je kunt voorstellen is het vandaag (de dag nadat Osama Bin Laden omgebracht is) groot feest in Amerika. Tegelijkertijd wordt iedereen gewaarschuwd voor represailles en geadviseerd om “big gatherings” te vermijden. Wij rijden vandaag naar Myrtle Beach, het golf-walhalla van de USA met zo’n 150 golfbanen…! De reisgids vertelt dat dit het Mallorca van de USA is en dat de Amerikaanse studenten hier hun ‘spring break’ vieren; dat blijkt waar te zijn.(wel degelijk ’n fikse ‘gathering’) Het lijkt alsof wij de enige ouderen zijn tussen honderden studentjes en het schijnt dat het één groot bacchanaal en waanzinnige orgie is hier; we hopen dat het vannacht ’n beetje rustig blijft…. We hebben een enorm 3-kamer appartement met grote keuken, dus kunnen we eindelijk ‘ns zelf koken en de was doen. Bovendien hebben we een geweldig uitzicht over ‘the Atlantic’.

Na de tornado-watch in Ocean City is het weer volledig omgeslagen en hebben we nu stralend en heerlijk zomerweer; dat schijnt zo even te blijven! Mooi reisweer. Tijdens deze trip bezoeken of doorkruisen we 15 staten (voor de statistieken: New York, New Jersey, Pennsylvania, Maryland, Virginia, Delaware, Washington DC, North - & South Carolina, Georgia, Florida, Alabama, Louisiana, Mississippi en Texas) We bedenken ons dat het reizen wel erg veranderd is sinds 1981, toen we voor het eerst door de USA hebben gereisd (nog maar nauwelijks m’n rijbewijs en meteen met zo’n Amerikaanse slee door Los Angeles rijden. Spannend!). Nu zoveel gemak met het navigatie-systeem, mobiele telefoon, digitale fototoestel en internet; we weten precies hoe laat we ergens aankomen en boeken hotels en greenfee’s en checken reviews van hotels en restaurants via het internet, lezen de NRC en zien films op de iPad, hebben met André’s iPhone onderweg internet en luisteren om 17.00 uur in de auto live naar “Met het oog op morgen”! 'The Times They Are a-Changin'….
De afgelopen dagen veel historie en natuur; we zijn in Jamestown, de geboorteplaats van Amerika en de democratie: in 1607 hebben de Britten hier de eerste nederzetting gesticht. Archeologische opgravingen hebben ’t één en ander blootgelegd. Hier speelde zich ook de geschiedenis met Pocahontas af; het waargebeurde verhaal van het indianenmeisje dat trouwt met een Britse militair. In het nabijgelegen Williamsburg is het oude centrum volledig gerestaureerd. De in klederdracht gehesen ‘bewoners’ maken het geheel ’n tikkeltje toeristisch, maar geven toch wel ’n prima idee hoe Amerika eruit zag ten tijde van de burgeroorlog. De Amerikanen zelf zijn er dol op; het is hier razend druk!


De volgende dag rijden we door naar de Outer Banks; een reeks smalle eilanden voor de kust van North Carolina. De bewoners van deze staat teren nog steeds op het feit dat de Wright broers hier ruim 100 jaar geleden de eerste gemotoriseerde vlucht hebben uitgevoerd ( van – let wel – 3 ½ second!). Het motto van de staat luidt dan ook: “first in flight”. We staan even stil bij het kolossale monument dat ter ere van de broers op de betreffende airstrip staat op één van de eilanden van de Outer Banks. Tja, ’t is wel een uitvinding die de wereld veranderd heeft…. In Ocracoke, ’n piepklein dorpje rondom een baai hangt een typisch jaren-60 sfeertje. Je kan er eigenlijk alleen maar vissen of op het strand zitten; wij vinden er bij Jolly Roger een prachtige plek voor de avondmaal met een niet te evenaren zonsondergang…. Na een tocht van 2 ½ uur met de ferry komen we de volgende dag in Atlantic Beach aan. We golfen er op de Country Club Crystal Coast en vinden eindelijk ’n restaurant met krabben op de kaart.