the monday morning smile of the week (7)

Absolute top-smile van de laatste week is de guitige monnik die in 'n tempel in Chinatown (Bangkok) iets gewichtigs zat te doen, maar toch wel even wilde lachen naar de fotograaf. Wat mij betreft ook de overall-winnaar van de afgelopen 7 weken... Het was waanzinnig druk op het grote tempelcomplex; heel veel mensen die offers brachten (en in het vuur gooiden) voor geluk in het nieuwe jaar. Er gaat een fortuin om in de "offer-handel"; rondom tempels stikt het van de stalletjes.

En dan nog even dit: de danseressen van de Erawan-shrine  - het kleine tempeltje op één van de drukste kruispunten van Bangkok, waar een paar maanden geleden de bom ontplofte - kunnen weer voorzichtig glimlachen. Nog maar nauwelijks bekomen van de schrik doen ze hun dansje en liedje voor een ieder die extra betaalt voor "achtergrond muziek" tijdens het gebed... Je kan kiezen voor 2, 4, 6 of 8 danseressen; de prijs varieert van 200 tot ruim 700 Baht.

vlak voor Kerstmis in Bangkok...

En jawel hoor, tijdens de lange wandelingen die we afgelopen dagen in Bangkok hebben gemaakt belandden we 2 keer op tempelcomplexen waar ceremonies bezig waren in verband met de crematie van de "hoge monnik".
Honderden (misschien wel duizenden) mensen staan eindeloos in de rij - in de brandende zon - om hun laatste eer te bewijzen. Wij gluren - netjes met onze pet in de hand - even mee, maar vinden het iets te brutaal om in de rij te gaan staan bij de hapjes en drankjes...
(ook 's avonds in één van de super-de-luxe shoppingmalls - bij de presentatie van de nieuwe roze en zwarte ijsjes van Magnum - herkennen we de aanwezige supersterren niet, maar uit de batterij tv-camera's en krijsende meiden begrijpen we dat Ola flink heeft uitgepakt om de ijsjes aan de man te krijgen. Ook hier lopen we het lekkers mis.)

De vorige 2 keer logeerden we in het Pullman G in de wijk Silom. Voordeel was dat we daar van 17.00 tot 19.00 uur werden gefêteerd op heerlijke hapjes en free flow of drinks (excecutive room!). Nadeel was dat we 's avonds dus nergens meer kwamen en niets meer hoefden te eten... Nu logeren we (gratis, vanwege de punten) in de Holiday Inn Express in Siam - tussen de schitterende shopping malls en vlak bij de skytrain en snelle ferry over de khlongs - en hebben dus alle tijd om 's avonds op stap te gaan. 

Zo wandelen we naar "Thip Samaï", the place to be voor Pad Thai: het meest Thaise (noedel) gerecht dat je kan bedenken in het beste Pad Thai restauarant dat er bestaat... Er staan maar 4 verschillende versies op de kaart en daarnaast alleen de befaamde vers geperste sinaasappelsap. Hoewel er konstant een flinke rij (veel toeristen door de "Lonely Planet", maar nog meer locals) voor het restaurant staat, sta je - voldaan - ook weer snel buiten! Wij gaan voor de ingepakte pad thai (in een flinterdunne omelette) en krijgen - omdat ik een paar woorden Thais spreek (?) - een sticker als souvenir (en bij het verlaten van de tent een vonk van het houtvuur in m'n oog).

En zo maken we de volgende dag één van de andere hoogtepunten van de stad mee; rond borreltijd een biertje drinken aan de rivier met uitzicht op de Wat Arun (die overigens volop in de steigers staat; dat hebben wij weer...) en de ondergaande zon. Om vervolgens in de avondspits met de overvolle ferry over de rivier en de skytrain - onder Japanse omstandigheden (als sardientjes in een blikje) - in een uur terug naar Siam te reizen. 

Maar ja, alles beter dan taxi of tuk tuk; het verkeer staat eigenlijk de hele dag vast. En dan te bedenken dat we de eerste keer (2013) toen we zelf van het vliegveld naar Hua Hin reden door ons navigatiesysteem dwars door Bangkok werden geleid...Nu 55555, toen bepaald geen genoegen!

3 dagen Bangkok is weer genoeg... Het is er razend druk (vooral zo het weekend voor de feestdagen, me dunkt), het is er dag en nacht een enorm kabaal (zelfs op de 21ste verdieping van het hotel horen we de stad...) en het stinkt er soms verschrikkelijk (we denken dat de kanalen niet alleen gebruikt worden voor het transport...) 

Maar de sfeer is geweldig en het ruikt er ook op bijna elke straathoek naar heerlijk eten. Ook hier weer heerlijk gesmikkeld en één keer toegegeven aan Paul's pizza-wens. Maar dan wel met 'n Bangkok-twist: in de vorm van een ijsco!

 Later vandaag 12 uur zitten en uitrusten in de 777 van de KLM en volgend jaar waarschijnlijk weer deze kant uit... Het blijft naar meer smaken!!

(vandaag - 'n dagje te vroeg in verband met 't vertrek - ook alvast de "monday morning smile")

laatste weekje Hua Hin

Terwijl we bij zonsondergang een tempel bezoeken maken we kennis met nog zo'n bijzonder cultuurverschijnsel in Thailand: Thai Boxing (oftewel Muay Thai). Bij de tempel is een 'gym' waar jong en oud onderwezen en getraind wordt. Als we het goed begrijpen mag - net als bij de hanengevechten - (bijna) alles (?) Hoewel de zon bijna verdwenen is zijn die paar ventilatoren aan het plafond blijkbaar niet voldoende en transpireren de boys zich een ongeluk. Ze gaan desondanks flink tekeer en zelfs tijdens de training gaat het hard tegen hard; we deinzen dan ook terug wanneer we bijna tegen de touwen staan te kijken naar de atletische lijven van de heren.... Schuchter vraag ik of ik foto's mag maken; dat vinden ze schitterend. (wel 'n tikkeltje lastig in de donkere gym)

boem!

Even later ontmoeten  we de monnik, die - met z'n flesje Fanta - mooi staat te wezen in het oranje licht van de ondergaande zon. Ton-sur-ton zullen we maar zeggen! (zie fotoalbum)

De volgende dag geven we - op Imperial Lakeview - zelf ook onderwijs... Eén van de caddies loopt haar tweede ronde ever en heeft duidelijk nog geen verstand van zaken. Aan haar beugelbekkie te zien is ze nauwelijks 13 of 14 jaar oud en dat is blijkbaar oud genoeg om te worden  ingewijd in het mooie vak van caddie. Gelukkig staat de andere caddie haar mannetje; ze werkt voor 2 en stuurt ons allebei de goede kant op! De kleine gaat - wellicht om het goed te maken - rond met een zak "worstenbroodjes" en na 16 holes raapt ze al haar moed bij elkaar en zegt "not enough pauwe" wanneer de putt net iets te kort blijkt te zijn. Dat is één van de geijkte opmerkingen van de caddies. (net zoals bijvoorbeeld "medium putt" of "putt vellie dow" bij een sterk aflopende putt)
We komen in het clubhuis toevallig - voor het derde jaar op rij - ook weer de 'louche Nederlandse ontwikkelaar' tegen, waar we ooit mee gespeeld hebben. Het is een klein wereldje hier in Hua Hin!

Bij onze favoriete strandtent kan je heerlijk lunchen; eerst even plat op een ligbed en dan aan tafel onder de zee van parasols. Als we er dinsdag voor de laatste keer met de voetjes in het zand  eten staan er opeens kaartjes op de tafels met de aankondiging (in het Nederlands!) dat ze sinds kort ook bitterballen, kroketten en frikadellen (met patat) serveren. Blijkbaar een paar vaste gasten die er om gevraagd hebben; wij vinden het zo eerlijk gezegd een stuk minder leuk.....

(ander goed nieuws voor de Nederlandse gemeenschap hier is dat de (Thaise) weduwe van Pim blijkbaar heeft geleerd haring te fileren want die zijn vanaf nu weer verkrijgbaar! Wij wachten wel even tot we weer thuis zijn...)

Het monument met de 7 oud-koningen, waar ik een paar weken geleden over schreef, heeft ondertussen voor een groot corruptieschandaal gezorgd. Het schijnt dat je erg voorzichtig moet zijn met wat je er over zegt, dus ik houd me maar op de vlakte. (laatst weer iemand opgepakt omdat-ie er via Facebook iets negatiefs over had gezegd...) Van de week zijn 2 leden van de democratische partij, die met de trein onderweg waren naar het park in Hua Hin, door het leger naar huis gestuurd. Het monument - nog geen 3 maanden geleden onthuld door de kroonprins - was die dag toevallig gesloten in verband met "renovatie"..... Tja.

Het bloemenslingertje aan de achteruitkijkspiegel durfden we niet weg te gooien (zijn niet goed op de hoogte van de mores; het schijnt dat je ze ergens in een bos aan een boom moet hangen; hij hangt nu hier  in de tuin) Hij stinkt trouwens toch niet meer en is bijna gemummificeerd. Het blijkt overigens dat de verkopers nogal kwistig formaldehyde gebruiken om de bloemen langer goed te houden. Da's een kankerverwekkende stofje, maar aan de andere kant, we hebben in ieder geval geen dodelijk ongeluk gehad... De auto, we noemden 'm liefkozend "tuk-tuk" (want erg veel groter is-t-ie niet), is inmiddels weer zonder (extra) krassen en deuken opgehaald. Al met al toch zo'n 3500 km mee gereden. (de benzineprijs is nog geen €0,70 per liter; we hebben in ruim 6 weken nog geen €140 aan benzine in de tank gegooid! Da's leuk toeren hier!)

Morgen met de taxi naar Bangkok. Maar goed dat we dat niet voor vandaag gepland hadden, want vanaf vanochtend vroeg is half Bangkok afgezet voor een begrafenis- en crematieplechtigheid (?) van de "Supreme Patriarch" van de boeddhistische monniken (ik neem aan 'de paus' van de boeddhisten) Hij is al in het jaar 2556 overleden - dat is 2 jaar geleden - en was toen 100 jaar. De komende 3 dagen zijn de kroonprins en zijn zus nog flink in de weer met allerlei ceremoniële activiteiten; de betreffende Wat is op steenworp afstand van ons hotel, dus misschien krijgen we er nog iets van mee.

monday morning smile of the week (6)

Kijk mij nog toch eens blij zijn met m'n dubbel geklapte boterham met - op z'n minst - 6 bolletjes kokosijs! 't Blijven mafkezen, want terwijl de Thai bepaald geen broodeters zijn, eten ze hun ijs bij voorkeur in een broodje of sandwich... Wij kregen vorig jaar als afsluiter van de food-walk door Bangkok een broodje ijs; die hebben we na al het andere eten wat we die dag te verstouwen hadden gekregen met moeite weg gewerkt. Wel lekker trouwens!

En dan nog even dit: dat het geen broodeters zijn zie je ook bij de fastfood restaurants (in dit geval de 7-eleven). Zo maak je van een hamburger een rijstburger...

wintertijd!

Iedereen blij hier: de winter is eindelijk begonnen. De regentijd begon later dan gewoonlijk (ook hier heerst droogte), het begin van de winter lag ook achter op schema. Ze gooien ’t op de klimaatveranderingen, misschien is “el Niño” wel de schuldige dit jaar? Winter betekent 4 graden koeler dan in de zomer, maar nog steeds rond de 30°C. 

Alleen in het noorden daalt het kwik soms tot onder de 20°C; daar komen de handschoenen en winterjassen dan ook echt uit de kast. Niet alleen de temperatuur, maar ook de luchtvochtigheid daalt flink en dat maakt het in de wintermaanden een stuk comfortabeler hier! Verder weinig “wintergevoel”; zelfs de overdreven kerstversiering bij de hotels en winkelcentra en de kerstliedjes in de supermarkten brengen daar weinig verandering in…

Market Village op z'n Kerstmist...

Nieuwsgierig als we zijn gaan we een kijkje nemen bij een enorme “schuur” die ze vorig jaar hier vlakbij aan het bouwen waren. Er staan 2 kolossale hanen voor de deur; die zie je ook vaak bij tempels dus het zou wellicht iets religieus kunnen zijn. 

We vallen echter met onze neus in de boter en zijn getuigen van een stukje Thaise cultuur; net op tijd voor een drukbezocht hanengevecht! Ruim 50 toeschouwers rondom de ring (tja, die noemen ze de “cockpit”!) op een grote tribune. De regels van het gevecht zijn zodanig aangepast (sporen zijn afgebonden, niet meer tot de dood er op volgt maar maximaal 20 minuten…) dat het past binnen de regels van de wet. Er zijn zelfs instituten waar de hanen van jongs af aan opgeleid en getraind worden. We snappen niet veel van de regels, maar begrijpen uit het geschreeuw en gejuich van het publiek dat sommige bewegingen extra punten opleveren. Ook is duidelijk dat er heel veel geld omgaat tijdens zo’n gevecht…

(terwijl we de tribune opklimmen horen we overal “farang!”(of falang; ze kunnen ook hier de ‘r’ niet uitspreken en het betekent overigens “blanke buitenlander”) en vervolgens luid lachen. Eerst voelen we ons ongemakkelijk, maar later blijkt dat ze het wel leuk vinden dat we er zijn en mogen we zelfs foto’s maken)

vogelpoep verdwijnt subiet in één van de kleurige emmertjes

Op woensdag doen we op Banyan weer mee met de “Power Tee Competition”. Prachtige baan, leuke wedstrijd en ik speel voor de verandering ‘ns de sterren van de hemel, maar kan niet op tegen de Thaise duikboten en val net buiten de prijzen. We genieten wel van de mooie zonsondergang en de heerlijke hapjes tijdens de borrel!

Een dag eerder werd Darren Clarke vanuit Bangkok per helikopter ingevlogen om een rondje te spelen op de schitterende baan. (en dat werd natuurlijk breed uitgemeten op de Facebook-pagina van de club!) Iets ten oosten van Bangkok hebben een aantal ‘golfsterren’ – inclusief Joost Luiten – zich verzameld voor de ‘Thailand Open’. En hoewel Joost de eerste dag goed staat te spelen vinden we 4 uur net  iets te ver rijden om ‘m te gaan aanmoedigen. Volgende week donderdag rijden we bovendien ook al die kant op…

Nog even wat “culi-klets”. In Surat Thani vind ik eindelijk een ‘streetfood stalletje’ waar ze Crispy Pork (Moo Grob, een populair gerecht hier) serveren! Smikkelen! Bij veel restaurants staat het weliswaar op de kaart, maar ‘t is eigenlijk elke dag “solly, finish today”. 

Heb het hier een keer zelf gemaakt en ’t is inderdaad wel flink arbeidsintensief. Het liep toen ook nog ‘ns 'n tikkeltje uit de hand. Buikspek eerst koken, dan uren drogen in de zon en vervolgens 2x frituren; en bij gebrek aan frituurpan dan wel wok met deksel ging het daar mis bij mij… Door al de olie die door de keuken spetterde ben ik vervolgens nog een uur bezig geweest met schoonmaken.

moo grob in Surat Thani

monday morning smile of the week (5)

Onze vissende buurman op Koh Lanta heeft de hele middag aan z'n boot zitten sleutelen en zoekt verkoeling. Hij is overigens ook de imam van het dorp en hij mag dan vrolijk glimlachen; hij is dus klaarblijkelijk wel de onverlaat die ons elke ochtend om 5 uur wakker maakt met z'n gezang... Dat schalt via een enorme luidspeaker vanaf de moskee door het hele dorp! (zo klinkt trouwens op maandagochtend vanaf de vuurtoren om 8 uur ook het volkslied over de hele baai) 

Ik ben trouwens bang dat-ie wel een beetje zal lispelen tijdens z'n diensten... (hij is overigens pas 58; dat geloof je toch niet...?!)

En dan nog even dit: op het strand van Relax Bay kan je - zoals uit onderstaande foto blijkt - speciale Thai Smile Massage krijgen. Dat is misschien wel nodig ook, want uit een artikel op internet heb ik begrepen dat er de laatste tijd minder gelachen wordt in Thailand. De poging van het leger om alle Thai weer blij te maken is blijkbaar nog niet helemaal succesvol. En ik heb geen idee of deze massage 'n "happy ending" heeft...

(http://www.hieristhailand.nl/minder-gelachen-in-thailand/)

wow!

Ondanks het feit dat we op de website  alle foto’s al gezien hebben is het toch een ”wow-moment” wanneer we in Koh Lanta Old Town het huis op palen binnenlopen. Wat ’n schitterende plek en wat een bijzonder huis voor de komende 5 dagen! En wat een leuke ontvangst door de eigenaren van het huis Mon & Mayaan; hij Thai, zij half Nederlands half Israëlisch (en nauwelijks 3 weken geleden bevallen van hun eerste kindje). Het huis wordt nu pas 2 maanden verhuurd en we hebben het maanden geleden dus gehuurd zonder van tevoren reviews te kunnen lezen; da’s heel bijzonder voor ons, want meestal pluizen we die altijd helemaal uit… Volledig afgegaan op de foto’s (https://www.airbnb.nl/rooms/6095946)

Ook een paar minpuntjes… We moeten – vooral de eerste paar nachten – erg wennen aan de nachtelijke geluiden. Vooral de branding bij hoogwater houdt ons wakker (we liggen er boven!), de imam die om 5 uur met veel kabaal de dorpsgenoten oproept voor ’t gebed en de hanen van de buren. Links wonen de vissers (’n familie van 12) en die gaan er - afhankelijk van het getij - soms midden in de nacht vandoor om te vissen… Aan de andere kant is de winkel van sinkel van de ladyboy/transgender; wanneer ik er een fles oestersaus wil kopen blijkt die helaas “Solly, finish!”. Dan maar op de fiets het dorp in.

Een groot pluspunt is de vrolijke visser die ‘n paar deuren verder een maand geleden z’n huis heeft omgebouwd tot restaurant. We eten er 2 avonden een waanzinnig stuk van de kolossale  ‘Blue Marlin’ die net uit de Andaman Zee gevist is. Met knoflook & peper saus o zo lekker!

Ander minpuntje is dat – behalve het toilet – alles direct in zee geloosd wordt; het douche- en afwaswater, de wasmachine (wel fijn dat die er is!) en al het “organische materiaal”. De ene keer dat ik zelf kook verdwijnt het groente afval dan ook direct via het keukenraam in zee. (voor de kippen, vissen, honden en katten (en ratten?) die de boel ‘wegwerken’)  Helaas beschouwt de familie links luiers blijkbaar ook als organisch materiaal en belandt er ook nog wel ‘ns een plastic fles in het water zo nu en dan.

Het uitzicht is er één uit duizenden; de zee, ’n paar eilandjes, de rest van het dorp en de schitterende dode boom, waarin – tijdens vloed – 2 visarenden huizen! M’n favoriete plekje is het zitje op de tweede verdieping; daar kan je met een borrel in je hand heel lang in de verte blijven staren…

Koh Lanta is een rustig eiland - met name de oostkust, waar wij bivakkeren – waar voornamelijk backpackers en een paar Zweedse ‘pakket-reizigers’ vakantie vieren. Op de veerboot heb je meteen het Texel-gevoel! Vakantie tijdens de vakantie… Hier scheuren de dames in zwarte jalabeja met hun motoren over de smalle wegen, geen bussen, geen supermarkt (ja, natuurlijk wel een paar 7/11 ‘s; die zie je hier in Thailand op bijna elke hoek van de straat…) ,’n paar watervallen en ’n grot. En natuurlijk ’n stuk of wat schitterende stranden! ’n Andere wereld na Phuket en Krabi. Maar ja, je leest op verschillende websites dat het er zo heerlijk rustig is; op die manier kan het niet lang meer duren! 

Voordat we het eiland weer verlaten bezoeken we – op weg naar de ferry –  Mon & Mayaan in hun nieuwe huisje in de bergen op het midden van het eiland; we wensen hen veel geluk met de kleine en hun Airbnb-business en denken dat het eiland er over een paar jaar wel heel anders uit zal zien… 

Als tussenstop naar Hua Hin rijden we in 4 uur naar Surat Thani. Overdag merken we niks van de verjaardag van koning Bhumibol (vandaag - 5 december - 88 geworden), maar wanneer we die avond richting de waterkant wandelen belanden we midden in een “vrijmarkt” , tv-beelden vanuit Bangkok en ‘n waar eetfestijn. Plotseling gaan alle lichten uit, ontsteekt iedereen een kaarsje en zingen ze met z’n allen het volkslied. Na dit ontroerende moment breekt het vuurwerk los. Zo vieren ze Koningsdag hier in Thailand! Wij vieren ’t met een roti met banaan…

ontberingen....

Ao Nang en - iets verder naar het oosten - Krabi zijn misschien wel net zo toeristisch als Phuket, maar door de kleinere schaal en het minder drukke verkeer wel een stuk vriendelijker. We logeren er 4 nachten in het boutique hotel Mini House (http://www.minihouseaonang.com/ ) dat volgens de reviews ’n stuk van de hoofdweg af ligt (dus rustig); de live muziek uit de kroeg aan de overkant komt echter luid en duidelijk door… Verder ‘n prima hotel! Elke dag staat er een mevrouw op de stoep roti's te bakken; we zijn inmiddels verslaafd aan de roti met banaan.

Vanuit Ao Nang kan je een aantal tropische eilanden bezoeken. We mijden de Phi Phi eilanden omdat we lezen dat het daar waanzinnig druk is en gaan (in 30 minuten)met de speedboat naar Hong Island + een paar naburige eilandjes. Daar aangekomen blijkt dat het in het hoogseizoen ook daar razend druk kan zijn. Met tientallen tegelijk worden we gedropt op strandjes die qua grootte het grote aantal badgasten eigenlijk niet aan kunnen. Niet helemaal wat we verwacht hadden van een tropische verrassing!

Wanneer we terug varen zien we boven het vaste land een pikzwarte lucht en al varend zien we een gordijn van regen dichterbij komen. Nu hadden we er ’s ochtends voor gezorgd dat we 2 van de 8 (onoverdekte) zitplaatsen op de voorboeg hadden; daar kregen we – de regen naderend – een tikkeltje spijt van. En nadat het noodweer losbrak bonkte de speedboat op de golven, de laatste 15 minuten van het tochtje waren niet erg prettig!

De volgende dag beklimmen we bij de Tiger Cave Temple de 1237 treden naar het grote Boeddhabeeld. Onder de tropische omstandigheden bepaald geen sinecure, zullen we maar zeggen… We passeren tijdens de klim een aantal lieden die we er van verdenken dat ze binnen niet al te lange tijd een AED nodig zullen hebben, maar ook fitte wandelaars rusten uit bij elk bochtje in de trap.

nog 650 te gaan...

Dat levert soms leuke gesprekjes op; zo ontmoeten we een jong Nederlands stel die – toen wij in Phang Nga zo rustig Loy Krathong vierden – op Koh Phangan met 30.000 straal bezopen feestvierders de beruchte full moon party beleven. (ook blijkbaar veel militairen in verband met eventuele aanslagen…) Uiteindelijk komt iedereen boven en klinkt er een luid applaus wanneer de dikke dame uit Engeland de laatste treden op strompelt…

De 3 mooiste stranden (waaronder het befaamde Railay West) zijn alleen via zee per longtailboat bereikbaar; ’t is maar een tochtje van 10 minuten. De stranden zijn mooi en voor een zondag niet extreem druk. We ontmoeten er het jonge stel; ze zijn bepakt en bezakt en er staat hen ‘n lange reis naar Amsterdam te wachten. De dikke dame uit Engeland hobbelt ook langs; ze meldt in het voorbijgaan dat ze het vandaag wat rustiger aan zal doen! Vlak voordat we terug naar Ao Nang willen varen breekt het noodweer weer los; door de vloed en flinke golfslag stappen we – op aandringen van de schipper – midden in de branding uit (geen steigers hier!) en zijn drijfnat tot boven het kruis (gelukkig net van te voren de telefoon veilig gesteld…) Tja, allemaal ontberingen…!

Om het geluk af te dwingen en deuken in de auto (of erger) te voorkomen kopen we bij een stoplicht van een verkoper voor € 0,50 een bloemenslingertje – ’n mooi roze exemplaar – om, zoals de hele goegemeente hier, aan de achteruitkijkspiegel te hangen. Bij de ferry naar onze volgende bestemming (het eiland Koh Lanta) brengt-ie niet veel geluk: we staan ruim een uur in de rij te wachten…

(wanneer Paul constateert dat de auto naar vuile was stinkt merken we uiteindelijk dat het de Phuang Malai is; de offerbloemen zullen dus waarschijnlijk geen lang leven beschoren zijn)

monday morning smile of the week (4)

Deze maandag een dubbele glimlach. Broer en zus - in padvinders outfit of schooluniform - vlak voordat ze hun krathong in de rivier gaan leggen. Overduidelijk erg trots op hun chique exemplaren!

Veel vrolijke gezichten tijdens dit belangrijkste feest van Thailand. 

't Was deze week moeilijk kiezen wie de glimlach van de week zou worden; een aantal andere kandidaten staan inmiddels in het fotoalbum.

En dan nog even dit: de altijd glimlachende Ronald McDonald voegt zich prima naar 's lands wijs. Hier in Thailand wuift-ie niet naar de passanten, maar begroet de gasten met de traditionele "wai". Mooi detail!

(how the Thai "wai": https://www.youtube.com/watch?v=SRtsCuVqxtQ )

rodondendrons

Het is die avond in Phang Nga groot feest, de avond van Loy Krathong. Vanaf de steiger in de rivier worden honderden kathrongs te water gelaten. Ook die van ons wordt meegenomen door de stroming en verdwijnt rap in de donkerte; helaas gaat het kaarsje uit op het moment suprême... Terwijl dit feest ook is om de godin van het water - aan het einde van het regenseizoen - te bedanken voor het water en excuses te maken voor het vervuilen ervan verdwijnt er dus heel veel (weliswaar bijna helemaal biologisch afbreekbare) rotzooi in. In de supermarkt verkopen ze tegenwoordig zelfs hele kleurrijke krathongs van brood; wel een stuk minder romantisch....

We komen welgeteld 5 andere falangs tegen en een falang met een kathrong in z'n hand is helemaal bijzonder; de Thai vinden het prachtig en we wensen elkaar 'n "loy krathong", zoals wij elkaar bij ons prettige kerstdagen wensen. Er is muziek (we hebben al de hele dag 2 fanfares horen oefenen; één links en één rechts van het Phang Nga Guesthouse, waar we 2 nachten logeren), 'n nachtmarkt en er zijn heel veel eetstalletjes; we proberen allerlei gegrilleerd & gefrituurd en toetjes en sprokkelen zo 'n mooie maaltijd bij elkaar voor zo'n € 3 voor ons tweeën!

We logeren in de 'Panorama Room' (er zijn 6 verschillende kamers), maar hebben helaas niet een echt panorama-zicht op het karstgebergte door de hoge kokosnoot- en bananenbomen. De ochtend na het feest sta ik al voor zessen op om de monniken - elke dag rond die tijd - te zien langskomen voor hun "bedel-ronde". De hele straat (nou ja, het boeddhistische deel dan) is al in rep en roer rond dat uur; er worden tafeltjes geïnstalleerd waarop de etenswaren worden klaargelegd voor de monniken. Die verdwijnen eerst in een nap van de monnik, waarna ze vervolgens in een grote emmer belanden. (en uiteindelijk achter de rododendrons worden geflikkerd...? 5555)
Vervolgens stapt de hele club (3 monniken en 'n paar 'emmer-dragers') in een klaarstaande auto op weg naar de volgende zijstraat. We zijn nu voor de vijfde keer in Thailand; het is de eerste keer dat ik dit ritueel meemaak. Wij krijgen iets later een bescheiden ontbijt geserveerd op het idyllische terrasje voor onze kamer. Top locatie!

Phang Nga ligt midden tussen het kalksteengebergte en aan de prachtige baai met dezelfde naam. Één van de hoogtepunten - midden in de baai - is een moslimdorp volledig gebouwd op palen tegen één van de bergen aangebouwd. Alleen de moskee staat op vaste grond. Er is zelfs een drijvend voetbalveld!

Maar eigenlijk leeft het hele dorp van één klein rotsblok dat bekend geworden is door de James Bond film "the Man with the Golden Gun" (1974). Al van verre wordt er langs de weg reclame gemaakt voor het "James Bond Island" van Phang Nga . We regelen ons boottochtje langs deze 2 highlights (en de rest) al om half acht 's ochtends om zo de grote hordes te vermijden. En dat is gelukt; we komen er als eerste aan, zelfs de souvenirverkopers zijn (gelukkig) nog niet gearriveerd...

full moon

Druk, erg druk. Vanaf de stranden van Khao Lak tot aan het hele eiland Phuket is het opeens veel drukker en plotseling ook veel duurder (+ 10% servicekosten, 7% btw; dat hebben we nog nooit meegemaakt in Thailand!)  Op Phuket staan we wanneer we met de auto rondrijden bijna constant in de file en bij alle highlights (zoals bijvoorbeeld 'the big buddha' en de uitzichtspunten) worden er bussen met Russen, Chinezen en Europeanen geleegd; opvallend is dat wij bijna de enigen zijn zonder ‘n selfie-stick… Phuket is wat ons betreft - ondanks de schitterende stranden! - eens, maar nooit meer.

In Patong – het Sodom en Gomorra van Phuket - logeren we één nachtje in de gloednieuwe (en schitterend ingerichte) Holiday Inn Express. De heerlijke binnentuin met idem zwembad is een oase van rust in de hectische stad, qua drukte bijna vergelijkbaar met Bangkok. Maar dat is- na de rustige avonden van de afgelopen dagen – ook wel weer ‘ns leuk! Bovendien volop westerse restaurants en we vinden dan ook een prima pizzeria om Paul’s pizza-wens in vervulling te laten gaan! De tent wordt gerund door een oude Italiaan met nog mooie ‘zwarte lokken’, een hout gestookte oven en een pittige Thaise vriendin die de kassa beheert…

(leuke bijkomstigheid: tijdens onze rondreis door het zuidwesten van de USA afgelopen voorjaar hebben we ook steeds in Holiday Inns gelogeerd en in combinatie met een ’punten-actie’ zoveel ”loyalty-punten” bij elkaar gespaard dat deze nacht en de laatste 3 in Bangkok gratis zijn!)

De laatste 2 nachten op Phuket logeren we in “Casa Blanca”, midden in het oude centrum van Phuket Town. De wijk barst nog van de oude huizen uit de tijd van de tinmijnen en de rubberplantages (sino-portugese architectuur) en is klaarblijkelijk erg populair bij de jonge (rugzak-) reizigers. Veel hippe restaurantjes en winkeltjes. 

Als ik aan de baas vraag naar de historie van het hotel komt de aap uit de mouw: het oude rijst- en suikerpakhuis dat er stond is met de grond gelijk gemaakt en er is een gloednieuw hotel  - in oude stijl – neergezet. Tja…

In tegenstelling tot het boeddhistische noorden is de meerderheid van de bevolking hier islamitisch. Geeft een ander sfeertje (om maar niet te spreken van de oproep tot gebed vanaf 5 uur 's ochtends...) en ‘n ander straatbeeld; hier eten we als ontbijt roti met kipcurry en roti met banaan (plus een lekkere Thai Iced Coffee erbij! http://hot-thai-kitchen.com/thai-iced-coffee/ )

De boeddhistische Thai vieren vandaag Loy Krathong (feest van het licht; vanavond vollemaan!), één van de grootste feesten van het jaar. Onderweg naar Phang Nga hebben we in ’n tempel een krathong  (soort drijvende lampion in de vorm van een lotusbloem, met 3 wierookstokjes, een kaarsje, wat muntjes) gekocht. Die gaan we aan het begin van de avond in de rivier leggen. De wegdrijvende lichtjes nemen het ongeluk met zich mee; de vorige keer plaatsten we de krathong in zee (bij Hua Hin) en die bleef maar terugkomen door de golfslag... Daarna schijnt het feest en het eten los te barsten; alcohol is van staatswege vandaag in de ban gedaan, aangezien tijdens Loy Krathong de meeste verkeersslachtoffers vallen. Wij wandelen – heeeeel voorzichtig – naar de rivier!

monday morning smile of the week (3)

De geheimzinnige glimlach van deze gastarbeider/vluchteling (?) uit Myanmar is dan weliswaar niet heel uitbundig, maar toch een mooi plaatje (hij schaamde zich voor z’n aangetaste gebit..)! De jonge Birmees was hard aan het werk bij de gouden pagode die we aan het begin van afgelopen week bezochten, vlakbij de grensplaats Ranong. Zoals uit onderstaande beschrijving van Wikipedia blijkt wordt de “thanaka” vooral door vrouwen en meisjes gebruikt, maar een beetje verkoeling kon hij wel gebruiken!

Wikipedia: Thanaka is een lichtgele stof die vrouwen en kinderen in Myanmar als bescherming tegen zonnebrand, als verkoeling en als cosmetica op hun gezicht smeren.

Het wordt gemaakt van de schors van de thanakaboom. De schors wordt op een steen tot poeder vermalen en vermengd met water tot een papje. Na het aanbrengen op het gezicht droogt de thanaka uit tot een hard laagje.

En dan nog even dit: van hogerhand is bepaald dat er geen strandstoelen meer mogen worden verhuurd op de stranden aan de westkust van Phuket….. (de campagne van de coupeplegers van vorig jaar heet “bring happiness back to Thais”; het strand is er dus voor iedereen en niet alleen voor de Russen, Chinezen en andere farangs!) De inventieve stoelenverhuurders hebben er iets op bedacht en zijn elke dag flink aan het graven en stapelen…  J

van Khao Sok naar Khao Lak

Geen olifant, geen tijger, geen tapir gezien… alleen een paar apenfamilies, de gebruikelijke vlinders en één varaan! Khao Sok bestaat eigenlijk uit 2 delen die 60 km van elkaar vandaan liggen; het park met een zeer bescheiden aantal hikes (je kan niet – zoals in veel andere parken – met de auto door het park toeren) en het waanzinnig grote (stuw-)meer. Dus dat betekent één dagje varen en één dagje wandelen.

Volgens de (ietwat wonderlijke) dame van ons “tentenkamp” kunnen wij – omdat we eigen vervoer hebben – prima zelf iets regelen bij de pier van het meer en hoeven we geen toertje te boeken. Maar ja, wanneer je geen woord Thais spreekt blijkt dat toch lastiger dan verwacht! Uiteindelijk belanden we, na betaling van 2000 Baht (= € 50) in de oudste – volledig van hout gemaakte – longtailboat in het haventje en er wordt ’n schipper opgeduikeld die nauwelijks te verstaan is. Temeer omdat de haperende en sputterende motor zoveel kabaal maakt dat enige conversatie onmogelijk is… We spreken af om 4 uur te gaan varen en kunnen zo een aardig stuk van het meer bevaren. Het is onder backpackers erg populair om één nachtje te logeren op één van de “floating resorts” (erg basic…); wij maken er ’n sanitaire stop en bovendien prettig om de benen even te strekken. Vanaf het moment dat we in het bootje stappen zie ik door verschillende naden water sijpelen, toch leggen we zonder problemen 4 uur later weer aan aan de pier!

Je kan maar 2 betrekkelijk korte en tamelijk saaie wandelingen zonder gids maken in het park; het bord met de waarschuwing dat je overstekende olifanten kan tegen komen maakt het niet veel spannender. Het wordt pas ‘n echte jungletocht wanneer we even uitpuffen op een stel rotsen bij een waterval en een familie makaken (ma makaaak, pa makaak en de kleine…) over diezelfde rotsen wil oversteken.

Op de foto komt pa nog best vriendelijk over, maar nog geen 3 seconden later komt-ie luid brullend en met opgetrokken bovenlip op ons afgerend; we staan blijkbaar iets te dicht bij de kleine. We schrikken ons het apenlazarus en deinzen al gillend terug. Gelukkig druipt-ie dan af, want een apenbeet is risky business…..

Na 3 km loop je tegen een bord aan met de boodschap dat het vanaf daar verplicht is met een gids te wandelen (want moeilijk, gevaarlijk, blablabla....) 1000 Baht boete als je het toch stiekem doet. het opperhoofd van het 'checkpoint' knijpt echter graag een oogje dicht, zodat we toch nog even echt door het regenwoud kunnen hiken. Na 'n poosje moeten we toegeven dat het inderdaad een zware wandeling is en keren om....

Wanneer we uitgeput en doorweekt van de transpiratie de auto in stappen zien we pas de enorme bloedvlek op Paul z’n broekspijp; blijkbaar heeft ’n bloedzuiger zich op z’n dijbeen tegoed gedaan aan z’n bloed. Door het antistollingsmiddel, dat die beesten gebruiken om optimaal te kunnen genieten, bloed het nu flink en kan ik eindelijk m’n EHBO-kitje gebruiken! Wondje ontsmetten, bloeden stelpen en een pleister erop; fluitje van een cent.  Het kost veel meer moeite om z’n favoriete korte broek schoon te krijgen….

De rit van de bergen van Khao Sok naar de kust (Khao Lak) duurt maar 1 ½ uur, maar onderweg maken we een paar stops voor Tsunami herdenkingsmonumenten, de Tsunami begraafplaats (voor ongeïdentificeerde slachtoffers) en ‘boat 813’ (een miltaire boot die voor de kust de veiligheid van de koninklijke hoogheden die daar kerstfeest vierden in de gaten hield en bijna 1 ½ km landinwaarts is terug gevonden. 'n kleinzoon van de koning heeft het natuurgeweld niet overleefd, net zoals 290.000 (!) andere slachtoffers in de hele regio….) Helaas wordt een en ander - bijna 11 jaar na dato - niet meer zo goed onderhouden.

Het zuiden van Thailand kent een iets langer regenseizoen; dit betekent dat het de hele dag prachtig weer is, maar dat tegen borreltijd de hemel even openbreekt. In plaats van een mooie zonsondergang (we logeren alleen vrijdag en zaterdag aan de westkust van Thailand) worden we op ons balkon met uitzicht op zee getrakteerd op een waanzinnig vuurwerk/onweer! Ook ’s nachts wat kabaal aangezien de hoge bomen rondom ons huisje grote zaaddozen met een vaartje afvuren en die vallen dan vervolgens met een flinke knal op het zinken dak…. Boem! (maar ach, het dunne tentdoek van de afgelopen 3 dagen was dan weer niet bestand tegen het lawaai van de grote familie uit Singapore; 'hebben de oordopjes dus altijd bij de hand!)

Thaise bbq.....

In Chumphon hadden we 's middags een leuk BBQ restaurant  ("OK. BBQ ") gezien, lekker dichtbij het hotel. Onze veronderstelling dat je daar een stukje gegrilde vis of kip zou kunnen krijgen was niet helemaal juist.... Toen we er 's avonds terug kwamen was het bomvol en een waanzinnig gekrakeel met barbecueënde gasten. Geen a la carte, maar een barbecue buffet! Er was nog net ergens één tafeltje vrij en voor we het wisten stond er een bak met smeulend houtskool op!

Daarover heen een grill met 'n ring waar een voorbij rennende ober een sloot bouillon in goot. Bovenop de grill een flink stuk spek om de boel vet te houden(?) We liepen de meute maar achterna naar het buffet en stapelden - net als de rest - een bord vol met god mag weten wat voor soorten vlees, balletjes en hompen... (vooral om de garnalen werd er bijna gevochten; daar moest je snel bij zijn wanneer ze werden aangevoerd, hadden we al gauw door!) Later terug voor de bijgerechten (noedel- en rijstgerechten) en een bak groenten voor in de bouillon. Wanneer we geen idee hadden of we alles volgens de regeltjes deden, keken we naar één van onze buurtafeltjes; die knikten dan vaak goedkeurend en lachten lief!

Hoewel we soms geen idee hadden wat er voor vlees (ingewanden? vis?) naar binnen ging was het uiteindelijk - in combinatie met de sushi en superzoete Thaise toetjes - een prima maaltijd en een leuke ervaring!! (en weer 'ns een heerlijk avondje voor een habbekrats; nog geen € 6 voor ons beiden.....) Bovendien de volgende dag 'stoelgangs-gewijs' helemaal niets aan 't handje!

a room with a view!

Eigenlijk, twee kamers met een prachtig uitzicht! En toch een wereld van verschil......

In het sjieke "Hidden Resort" in Ranong zijn we de enige gasten die genieten van één van de 8 stijlvolle "villa's" in de prachtige tropische tuin. 's Ochtends vroeg de gordijnen openen en dan zo'n heerlijk groen uitzicht!

Het diner was ook niet te versmaden; 'heb nog even voorzichtig gevraagd of ze zich niet misrekend had toen ik de nota moest aftekenen... Het ontbijt idem dito! Wat te denken van deze Energy Booster?  En wat zo leuk is; het personeel spreekt vloeiend Engels, zodat een normaal gesprek eindelijk 'ns mogelijk is!

De route gaat bijna helemaal over "de 4" - de snelweg (soms 4-, meestal 2-baans) van Bangkok tot aan de grens met Maleisië - en die ligt helaas grotendeels op de schop... Nu zijn een nieuw laagje asfalt en verbreding zeker geen overbodige luxe, maar de manier waarop ze 't doen is niet erg praktisch. Dat levert dus best veel oponthoud op. Bovendien staat Thailand nummer 3 op de lijst met meeste verkeersslachtoffers (na Eritrea en Libië) en dat geeft dan weer extra spanning en sensatie op! (ze rijden hier als maniakken....) Wel mooi dat ze de bochten met de meeste slachtoffers asfalteren met een rood laagje!

We gaan weg van de snelweg en bezoeken een "lotus swamp"; volgens de plaatjes een zee van roze bloemen. We tellen er hooguit 11 en zijn er dus blijkbaar tijdens het verkeerde seizoen! Bovendien heeft de 'boardwalk' z'n beste tijd gehad; halverwege moeten we rechtsomkeer maken....

In Ranong zit ik met de voetjes in de warm water bronnen (zeer heilzaam!) en bezoeken we een tempel waar we midden in een crematie-ceremonie belanden. Wanneer we later een grafheuvel bezoeken wordt er voortdurend getoeterd door het passerende verkeer. We denken eerst dat we erg populair zijn, maar later merken we we dat de passanten hun overleden geliefden groeten...Mooi!

Inmiddels zijn we bij het Khao Sok National Park beland en logeren 3 nachten in het Khao Sok Boutique Camps. Het tentje waar ik het eerder over had is een luxe tent met airco, koelkast en stortdouche. Wanneer we arriveren blijkt dat in de hele regio een stroomstoring is, dus niets van dit al...! Uiteindelijk zijn we het transpireren beu en gaan lekker op pad met de auto; airco op hoog! Verder geen klagen; de tent is prima en het uitzicht over het regenwoud schitterend!!