Costa Blanca y Costa Calida

Het appartement dat we - na urenlang zoeken op ’t internet - hebben gehuurd maakt onderdeel uit van de urbanización “Campoamor”, die om de gelijknamige golfbaan heen is gebouwd. Net als in de rest van Spanje staan hier veel huizen leeg of te koop (voor afbraakprijzen!. ) Ons (via Micazu) geboekte appartement is van Nederlandse eigenaren en zeer comfortabel en gezellig ingericht; van top tot teen met Ikea spullen (dat heeft tot gevolg dat we op een drukke zaterdagmiddag in de Ikea van Murcia lopen om een gevalletje breuk te herstellen en op zoek zijn naar een nieuwe “Burken”….) ’t Huis is van alle gemakken voorzien, alleen voor een internetverbinding moeten we naar het clubhuis.
Paul sluit z’n magische kastje aan op de TV waardoor we naar gloednieuwe films kunnen kijken en seizoen 5 van Dexter en seizoen 7 van Desperate Housewives aan ons voorbij zien komen. Op één van de Nederlandse zenders is elke dag om 5 uur het programma “Droomhuis in de zon” ; telkens weer mensen die een huis in Spanje zoeken en vinden, maar of ze ’t ooit nog kunnen verkopen….? Tijdens het weerbericht zien we dat het in Nederland ook volop zonnig is, maar we constateren gelukkig ook dat het hier wel 20 ° warmer is…! Op het perfect beschutte dakterras kunnen we dan ook heerlijk in de zon liggen en streeploos bijkleuren. Niet verkeerd zo in februari…. Er lijkt zich een hoge drukgebied te nestelen boven het Iberisch schiereiland, want de verwachtingen voor de komende 10 dagen zijn fantastisch.



Met de “two4one-kaart” die we in ‘bruikleen ’hebben gekregen van Karel kunnen we met ons tweeën op de meeste banen in de regio spelen voor de prijs van één greenfee; da’s prettig golfen! (en de banen die niet meedoen aan de kaart hebben allerlei aanbiedingen om voldoende greenfeeërs te trekken nu de vluchten van Easyjet en Ryanair in de wintermaanden niet naar Murcia vliegen) Tijdens ons werkzame leven hebben we twee keer de kerstdagen doorgebracht in dit gebied, dus we kennen al een aantal banen. We spelen ook op 2 gloednieuwe banen : lo Romero en las Colinas. Dat zijn 2 prachtige golfbanen met - als gevolg van de financiële crisis - nog geen (of erg weinig) casas langs de fairways!
De dagen dat we niet golfen rijden we naar Alicante, Orihuela en Murcia en wandelen we langs de zoutmeren waar niet alleen flamingo’s rondvliegen zoals je kunt zien op de foto. Vooral Murcia is een gezellige stad met veel historie, Alicante kan ons niet zo bekoren. Maar misschien komt dat ook wel omdat we daar zijn op de tweede regendag van de afgelopen winter….. De waterbassins op de golfbanen zijn dan ook angstwekkend leeg zo aan het begin van het seizoen.

recept paëlla valenciana

(vergroten door foto aan te klikken)

Valencia

Ruim 4 uur rijden naar het zuiden ligt Valencia. De provincie Valencia is blijkbaar een zeer vruchtbare regio en staat bekend om de sinasappels; boomgaard na boomgaard en ze vallen als rijpe appeltjes uit de bomen dus het is de hoogste tijd om te gaan oogsten. Aan de kust liggen uitgestrekte rijstvelden; naast de Paëlla Valenciana kent de lokale keuken dan ook verschillende andere rijstgerechten. Ook verschijnt hier de grote zwarte “Osborne- stier” weer in het landschap, het enorme ‘reclamebord’ voor de sherry zie je niet aan de Costa Brava. Niet alleen hierom een volstrekt ander- meer Spaans - landschap dan in Catalunya.



De stad Valencia (3e stad van Spanje) doet qua uitstraling en sfeer niet veel onder voor Barcelona. Ook hier een prachtige oude stad (met schitterende overdekte markt) en daarnaast zeer bijzondere moderne architectuur met als hoogtepunt de “Ciudad de las artes y ciencas” (stad van de kunsten en wetenschappen) Dit deel van de stad met een aantal futuristische – Startrack-achtige – gebouwen geeft vooral ’s avonds met de verlichting verbijsterende beelden.
Ook veel prachtige winkels en restaurants. Bij ‘El Corte Ingles’ vieren ze toevallig de “twee dolle dwaze dagen” en scoren we voor ’n prikkie een brander voor de crema Catalan. Nadeel van het ‘grootsteedse’ is dat je hier voor 21.00 uur ’s avonds eigenlijk niet aan tafel kunt. We belanden daarom in een Amerikaans BBQ-restaurant en laten ons de ribs goed smaken. We besluiten de paëlla op een later moment te eten… We logeren in een onlangs gerenoveerd hotel ( van de Medium Hoteles-keten) met strakke meubeltjes en moderne materialen en kleuren. Ze zijn helaas vergeten de muren aan te pakken; die zijn nog steeds zo dun als bordkarton!



Onderweg naar Torrevieja kunnen we op de boulevard van Altea dan toch aan de paëlla. Ook deze kustplaats - vlak naast Benidorm – leeft van de overwinterende bejaarden uit het noorden. En hoewel het zonnig is , is het nog wel fris, maar de ouwetjes hebben hun korte broeken al uit de koffer gehaald….

Costa Brava

Vanaf de dag dat we aankomen in de Carrer de Llimoner tot we 11 dagen later weer vertrekken overheersen de strakblauwe kraakheldere luchten (de dagen beginnen soms wel met ochtendmist) en op beschutte plekjes voelt het zo nu en dan zomers aan. Uit de wind op het terras is een prima plek voor “De schaduw van de wind” van Carlos Ruiz Safón… Ook prima wandel- en golfweer. Met de couponnetjes uit het Golf-O-Max boekje (2 voor de prijs van 1!) spelen we op Mas Nou, Serres de Pals en Torremirona, en op vrijdag mogen weals gast van Inge weer meespelen met de Nederlandse Club op GC Costa Brava. Het is min of meer de gewoonte geworden dat we dan met z’n drieën de prijzen verdelen, maar deze keer wint alleen M. een paar balletjes.

Iets boven Barcelona ligt het Parque Natural de Montsenys; bij de informatie vragen we naar wandelingen en de juffrouw aldaar adviseert ons een 2 uur durende wandeling rondom een meer te gaan maken. Ze vergeet echter te melden dat de hoger gelegen wegen in het park nog bedekt zijn met een dikke laag ijs. Halverwege keren we dus om en maken uiteindelijk een kortere boswandeling. Na afloop belanden we in St Pol de Mar voor de lunch. Je kunt hier – op werkdagen – voor een habbekrats uitgebreid lunchen; dat is nog een overblijfsel uit de Franco-tijd (voor iedere werknemer een voedzame goedkope maaltijd). In het restaurantje direkt aan zee krijgen we als voorafje een boordevol bord (verse!) calamares, als hoofdgerecht een puike paëlla en als nagerecht en flinke flan. Daarnaast zet de signorina een koele fles rosé en een fles mineraalwater. Na de koffie betalen we voor dit alles €13 per persoon… En dan ook nog buiten in de zon. Samen met vrienden van Inge gaan we ons te buiten aan de lokale (seizoens-) lekkernij: de calçots (spreek uit: kalsots). Dat zijn bosuien die – nadat ze zijn zwartegblakerd op een vuur – in eenopgerolde krant geserveerd worden op je bord. De zwarte bladeren moet je op ingenieuze wijze verwijderen, het overgebleven deel doop je in een bijbehorend sausje en je laat de calçot als een haring naar binnen glijden….. De Spaanse keuken blijft ons verrassen!



Op zaterdag rijden we naar het klooster van Montserrat, het laatste stuk met een kabelbaan de bergen in. Het is een enorm complex tegen een “gekartelde”(vandaar de “serrat”) bergketen geplakt. Prachtige vergezichten! Ondanks het laagseizoen is het er razend druk en duurt het dus even voordat we met z’n allen langs de zwarte Madonna geschuifeld zijn. Zij is de beschermheilige van Catalunya, zodat alle Catalanen menen de glasplaat voor het beeld te moeten kussen; wij lopen maar met een grote boog om deze bron van bacteriën heen…

Om het thuisgevoel te complementeren is er in Platje d'Aro een nieuw winkeltje geopend; “Appie Heijn”. En hoewel ze klaarblijkelijk niet gelieerd zijn aan AH, liggen de schappen wel vol met huismerk- en euroshopperprodukten. Als klap op de vuurpijl ligt er bij de kassa een stapeltje kakelverse Allerhande’s ! Wat ’n feest.