jungle island!

De zee was inderdaad als een spiegeltje zo glad en dus hadden we een heerlijke overtocht naar Koh Samui. Het jungle island is qua oppervlakte met 250 km² het derde eiland van Thailand; in vergelijking met 175 km² van Texel dus ook niet erg groot. De rijafstanden vallen dan ook erg mee. Helaas is het in het noorden erg toeristisch - en dus druk - en zijn de wegen niet overal goed berijdbaar (we hebben zelfs en paar keer rechtsomkeert moeten maken) 

Onder andere om de reden van de rust in het zuiden hebben we een prachtig “boutique” hotel gevonden in Thong Krut. “The Beach Samui” (https://www.thebeachsamui.com) is echt een schitterend hotelletje en – waarschijnlijk omdat we er een week verbleven (de meeste gasten waren er 1 of 2 nachten) – kregen we al lang voor onze aankomst een upgrade naar de suite met 2 slaapkamers. Heerlijk ruim met 2 badkamers (en ’n prachtige badkuip op het balkon!) een keukentje en eettafel (heb zelfs één keer een maaltijd in mekaar geflanst). Elke ochtend werd naar keuze het ontbijt op het balkon geserveerd, steeds weer ’n klein feestje. En terwijl wij lekker zaten te ontbijten liepen de boten voor het snorkelen en de lange boottrip naar het Ang Thon NP elke ochtend weer bomvol. Ons niet gezien: veel te vol en kans op slecht weer! (10 jaar geleden hadden we een onverwachte onweersbui op de terugreis na een dagje eilanden in de buurt van Krabi met een open speedboot; was geen genoegen! En gaat met enige regelmaat ook flink mis.) 

Thailand staat - terecht - bekend om z'n strenge drugswetten en 25 jaar Bangkok Hilton (de meest gevreesde gevangenis ter wereld) is dan ook bepaald geen genoegen! Maar sinds kort is gebruik van cannabis voor medisch gebruik toegestaan en zie je regelmatig "weed shops" in het stads-/dorpsbeeld. En in het kader van onze well-being is The Beach het eerste boutique hotel waar een "gelicenseerde herbalist" kruiden en cannabis producten verkoopt naast de incheckbalie van het hotel. De kant-en-klare joints gaan als warme broodjes over de toonbank. 'n Bekende geur; alsof we door Amsterdam wandelen!

ontbijten met Khao Tom garnalen en CBD-infused thee

Ook organiseren ze kookcursussen waarbij je kan kiezen tussen met en zonder CBD-infused ingrediënten. (CBD is 'n stof die voorkomt in cannabis) Ik bestel CBD-infused thee bij m'n ontbijt in de veronderstelling dat ik de rest van de dag high over het eiland zal rond hobbelen; dat blijkt helaas niet zo te zijn. Maar het schijnt wel goed te zijn voor de lever....

Ondanks het feit dat de droge tijd is aangebroken hadden we een dag of 2 harde wind en ’n paar fikse buien; we waren gewaarschuwd dat el Niño voor heet en regenachtig weer zou kunnen zorgen. De hitte valt nog wel mee en de regenval gelukkig ook. Maar voor de boottochtjes zijn wind en regen niet echt fijn; bumpy rides en weinig zicht onder water. Voordeel was dat het strand na de wind bezaaid lag met prachtige stukken (dood) koraal. Voordat we de mooiste stukken in de koffer hadden gelegd hebben we opgezocht hoe de regels zijn met koraal op Schiphol; het blijkt dat je één stukje van 3 centimeter mee mag nemen…. Dit is ‘m geworden! 

Het hotel en de naburige restaurants op het strand zijn een poosje bezig geweest om de boel op te ruimen. Het meeste koraal werd ingegraven onder een laag zand; zo hoeft het strand niet meer opgehoogd te worden. De oude Italiaan – die samen met z’n Thaise vrouw een perfect Italiaans restaurant (La Coppola) runt naast “The Beach” – vertelt ons dat al dat koraal op het strand maar één keer per jaar gebeurt, maar wel elke keer een hele klus is. Wanneer we 2 dagen later vertrekken is er niets meer van te zien! 

Van de viering van het Chinese Nieuwjaar hebben we – op de met enige regelmaat afgevuurde ‘duizendklappers’ na – niet veel gemerkt, behalve dan de zegening van de bootjes die voor het hotel in zee liggen. Een ouwe baas zit achter een tafeltje met allerlei offerandes (’n hele gekookte kip, enorm stuk crispy pork, zoetigheden, fruit en een fikse fles Thaise whiskey) een hele poos naar de boten te staren en vervolgens bindt-ie aan alle boten een paar kleurrijke linten. En hopla, het is geregeld. Bij één van de tafeltjes heeft iemand – de oude baas? – om 8 uur ’s ochtends een flink glas uit de fles geschonken… Die is ook meteen gezegend. 

(spoiler alert: In de week dat wij op Koh Samui waren begonnen in het Four Seasons Hotel op het eiland de opnames van White Lotus seizoen 3. Nadat S1 op Hawaï plaats vond en S2 op Sicilië, wordt seizoen 3 van deze geweldige serie opgenomen op Koh Samui (en op Phuket en in Bangkok). Het is een Amerikaanse komedie-drama televisieserie en volgt gasten en medewerkers van de fictieve resortketen White Lotus met alle perikelen van dien. Jennifer Coolidge was de meest favoriete actrice van S1 en S2; helaas lijkt ze aan het einde van S2 dood in zee te liggen. Zal ze er toch weer bij zijn deze keer?? Geruchten gaan… Ik had een hoopje haar op het eiland tegen het lijf te lopen, da’s niet gebeurd. Leuke serie; probeer S1 en S2 ergens te zien! Helaas alleen te zien door een abonnement op HBO af te sluiten, of via de magic fingers van Paul….)

'n witte stip op m'n voorhoofd..?!

Nou, die Lufthansa service is niet tegengevallen! Alles pünktlich natuurlijk (hoewel ze ’n paar dagen later maar weer ‘ns gingen staken…) en verwennerij op het “upperdeck”.  Mooie Franse wijnen bij de voor- en hoofdgerechten en een Duitse zoete wijn bij het dessert. Het cognacje  (in combinatie met een half slaaptabletje) sloeg goed toe en zorgde ervoor dat we zo maar zo’n 5 uur hebben geslapen op ons flatbed. Uiteindelijk kwamen we een half uur eerder aan dan gepland, via de fast-track snel door de immigration en door de priority koffers en golfbags als eerst op de band. Paul had nog maar net tijd genoeg om geld te pinnen en een simcard in z’n telefoon te laten zetten. Ten slotte werkte Hertz Thailand ook nog goed mee en reden we na 5 kwartier voor bij het hotel; lekkere ontvangst-mocktail bij het zwembad….

mocktail, welkomstdrankje

De volgende dag een korte rit van 3 uur naar Hua Hin. Het kuchen begon al rap en we gaven de schuld aan het hoge percentage fijnstof en de airconditioning in de auto; het kuchen veranderde in blaffen en achteraf blijkt het een vliegtuig-verkoudheids-virusje te zijn geweest, waar we – nu ruim een week later - nog steeds last van hebben… De aankomst-darmprobleempjes sudderen ook nog even door.

Onderweg bezoeken we 2 bijzondere tempels; de tweede is een Chinese tempel - geheel in het teken van de aanstaande jaarwisseling - vol versiering en vuurwerkknallen! Met enige terughoudendheid lopen we richting de tempel. Van verschillende kanten zie ik mensen met hun wijsvinger naar het voorhoofd wijzen en mij vervolgens toeknikken dat we naar binnen kunnen. Bij het Boeddhabeeld word ik op een trapje gezet en de wijsvinger van Boeddha  wordt met en fikse kwast witte verf ingesmeerd. Vervolgens moet ik met m'n voorhoofd tegen de witte wijsvinger aanleunen. Krijg ook nog een handgevlochten geluksamulet met 5 witte kralen in m'n knuisje geduwd. De vijf kralen vertegenwoordigen vijf zegen, levensduur, rijkdom, welvaart en geluk. Toen ik dit las heb ik 'm maar weer snel omgedaan!

zie de linker wijsvinger van de boeddha..

De plannen die we hadden voor deze 3 dagen Hua Hin zijn helaas niet allemaal doorgegaan. Zo wilden we graag weer ‘ns gaan golfen op de Eagle Milford Golfcourse. Dat was in 1999 – de eerste keer dat we in Hua Hin waren – onze favoriete baan in de omgeving. Helaas is de baan in de loop der jaren volledig verwaarloosd en hebben we een paar keer meewarig naar de baan staan kijken. Nu heeft een Koreaanse Investering Maatschappij de boel opgekocht en is de naam omgedoopt tot Hua Hin Korea Golf Club. We hebben al eerder verteld dat veel golf-regio’s worden overspoeld door Koreanen (want goedkoop golfen in vergelijking met golf in Korea). Het schijnt nog steeds niet helemaal top te zijn (terwijl de Koreanen daar wel prijs op stellen, me dunkt), maar met lage tarieven proberen ze wel weer spelers te lokken. De huidige aanbieding THB 800 (= ongeveer €25 voor 18 holes, buggy en caddie) is een schijntje en we wilden weer ‘ns zien hoe mooi de omgeving was. Na onze trip van ruim  3 weken strijken we weer neer in Hua Hin en gaan dan zekere naar Milford. Nu hadden we helemaal geen puf daarvoor. Het blijkt dat een andere mooie baan (bij het Kaeng Krachan NP) die sinds de corona-periode dicht was en nu overgenomen is door de Koreanen; daar nu al grote groepen met Koreanen en dus een overvolle baan. Ze verdwijnen meestal half februari, dus dan nog maar ‘ns gaan kijken. Zelfs ons favoriete strandje vonden we te ver onder de huidige omstandigheden, maar genoeg redelijke andere stranden in de buurt…

eindelijk -na ruim 10 jaar - Soi 88 ontdekt, ..

Waar we gelukkig wel toe gekomen zijn is de nightmarket  in Hua Hin (drukker dan ooit) en voor het eerst naar de foodcourt bij Soi 88 geweest. Al die jaren al eens naar toe willen gaan, maar omdat we niet graag in het donker rijden is het er nooit van gekomen… Dat is jammer, want het is een geweldige – en niet al te toeristische – foodcourt met authentieke gerechten en leuke muziek. Nu ’n paar minuutjes wandelen. (of kort ritje met de song taew).

Op zondag begint de echte rit; 2 dagen etappes van 4 uur rijden. De wegen zijn nog steeds oké en de rijstijl van de Thai idem dito. Zelfs de benzineprijs (€1 per liter ) is niet veel veranderd. De eerste etappe – vlakbij Chumphon – was een geweldige vondst. The Nest - een vrij nieuw hotel - aan een prive-strand – bleek een echt tropisch oord te zijn. Wel bijzonder dat de communicatie voornamelijk via Google Translate gaat. Maar alla, iedereen alleraardigst!

De tweede stop – Ma Lay Resort in Ban Pheng Krong – was simpel maar op slechts 10 minuten rijden naar de pier voor de ferry naar Koh Samui; erg praktisch dus! Het woord “resort” is ietwat teveel gezegd voor de 5 kamertjes (onbegrijpelijk hoe ze die foto’s kunnen maken!) en het simpele ontbijtje. Maar ook hier weer alleraardigst! (behalve dan de insecten die ons ’s nachts volledig hebben lek geprikt met bulten als resultaat die we nog nooit hadden gezien…)

garnalenvister; 6 uur 's ochtends voor Ma Lay

Op deze vaarroute tussen Donsak naar Koh Samui (anderhalf uur varen) zijn een paar maanden geleden  tijdens een zinderende storm 4 of 5 speedboten en ferry’s omgeslagen; in combinatie met de wonderlijke insecten zorgen die zorgen voor een onrustige nacht. Als we op staan is de zee volledig vlak; we zullen zien hoe het af zal lopen….