'n witte stip op m'n voorhoofd..?!

Nou, die Lufthansa service is niet tegengevallen! Alles pünktlich natuurlijk (hoewel ze ’n paar dagen later maar weer ‘ns gingen staken…) en verwennerij op het “upperdeck”.  Mooie Franse wijnen bij de voor- en hoofdgerechten en een Duitse zoete wijn bij het dessert. Het cognacje  (in combinatie met een half slaaptabletje) sloeg goed toe en zorgde ervoor dat we zo maar zo’n 5 uur hebben geslapen op ons flatbed. Uiteindelijk kwamen we een half uur eerder aan dan gepland, via de fast-track snel door de immigration en door de priority koffers en golfbags als eerst op de band. Paul had nog maar net tijd genoeg om geld te pinnen en een simcard in z’n telefoon te laten zetten. Ten slotte werkte Hertz Thailand ook nog goed mee en reden we na 5 kwartier voor bij het hotel; lekkere ontvangst-mocktail bij het zwembad….

mocktail, welkomstdrankje

De volgende dag een korte rit van 3 uur naar Hua Hin. Het kuchen begon al rap en we gaven de schuld aan het hoge percentage fijnstof en de airconditioning in de auto; het kuchen veranderde in blaffen en achteraf blijkt het een vliegtuig-verkoudheids-virusje te zijn geweest, waar we – nu ruim een week later - nog steeds last van hebben… De aankomst-darmprobleempjes sudderen ook nog even door.

Onderweg bezoeken we 2 bijzondere tempels; de tweede is een Chinese tempel - geheel in het teken van de aanstaande jaarwisseling - vol versiering en vuurwerkknallen! Met enige terughoudendheid lopen we richting de tempel. Van verschillende kanten zie ik mensen met hun wijsvinger naar het voorhoofd wijzen en mij vervolgens toeknikken dat we naar binnen kunnen. Bij het Boeddhabeeld word ik op een trapje gezet en de wijsvinger van Boeddha  wordt met en fikse kwast witte verf ingesmeerd. Vervolgens moet ik met m'n voorhoofd tegen de witte wijsvinger aanleunen. Krijg ook nog een handgevlochten geluksamulet met 5 witte kralen in m'n knuisje geduwd. De vijf kralen vertegenwoordigen vijf zegen, levensduur, rijkdom, welvaart en geluk. Toen ik dit las heb ik 'm maar weer snel omgedaan!

zie de linker wijsvinger van de boeddha..

De plannen die we hadden voor deze 3 dagen Hua Hin zijn helaas niet allemaal doorgegaan. Zo wilden we graag weer ‘ns gaan golfen op de Eagle Milford Golfcourse. Dat was in 1999 – de eerste keer dat we in Hua Hin waren – onze favoriete baan in de omgeving. Helaas is de baan in de loop der jaren volledig verwaarloosd en hebben we een paar keer meewarig naar de baan staan kijken. Nu heeft een Koreaanse Investering Maatschappij de boel opgekocht en is de naam omgedoopt tot Hua Hin Korea Golf Club. We hebben al eerder verteld dat veel golf-regio’s worden overspoeld door Koreanen (want goedkoop golfen in vergelijking met golf in Korea). Het schijnt nog steeds niet helemaal top te zijn (terwijl de Koreanen daar wel prijs op stellen, me dunkt), maar met lage tarieven proberen ze wel weer spelers te lokken. De huidige aanbieding THB 800 (= ongeveer €25 voor 18 holes, buggy en caddie) is een schijntje en we wilden weer ‘ns zien hoe mooi de omgeving was. Na onze trip van ruim  3 weken strijken we weer neer in Hua Hin en gaan dan zekere naar Milford. Nu hadden we helemaal geen puf daarvoor. Het blijkt dat een andere mooie baan (bij het Kaeng Krachan NP) die sinds de corona-periode dicht was en nu overgenomen is door de Koreanen; daar nu al grote groepen met Koreanen en dus een overvolle baan. Ze verdwijnen meestal half februari, dus dan nog maar ‘ns gaan kijken. Zelfs ons favoriete strandje vonden we te ver onder de huidige omstandigheden, maar genoeg redelijke andere stranden in de buurt…

eindelijk -na ruim 10 jaar - Soi 88 ontdekt, ..

Waar we gelukkig wel toe gekomen zijn is de nightmarket  in Hua Hin (drukker dan ooit) en voor het eerst naar de foodcourt bij Soi 88 geweest. Al die jaren al eens naar toe willen gaan, maar omdat we niet graag in het donker rijden is het er nooit van gekomen… Dat is jammer, want het is een geweldige – en niet al te toeristische – foodcourt met authentieke gerechten en leuke muziek. Nu ’n paar minuutjes wandelen. (of kort ritje met de song taew).

Op zondag begint de echte rit; 2 dagen etappes van 4 uur rijden. De wegen zijn nog steeds oké en de rijstijl van de Thai idem dito. Zelfs de benzineprijs (€1 per liter ) is niet veel veranderd. De eerste etappe – vlakbij Chumphon – was een geweldige vondst. The Nest - een vrij nieuw hotel - aan een prive-strand – bleek een echt tropisch oord te zijn. Wel bijzonder dat de communicatie voornamelijk via Google Translate gaat. Maar alla, iedereen alleraardigst!

De tweede stop – Ma Lay Resort in Ban Pheng Krong – was simpel maar op slechts 10 minuten rijden naar de pier voor de ferry naar Koh Samui; erg praktisch dus! Het woord “resort” is ietwat teveel gezegd voor de 5 kamertjes (onbegrijpelijk hoe ze die foto’s kunnen maken!) en het simpele ontbijtje. Maar ook hier weer alleraardigst! (behalve dan de insecten die ons ’s nachts volledig hebben lek geprikt met bulten als resultaat die we nog nooit hadden gezien…)

garnalenvister; 6 uur 's ochtends voor Ma Lay

Op deze vaarroute tussen Donsak naar Koh Samui (anderhalf uur varen) zijn een paar maanden geleden  tijdens een zinderende storm 4 of 5 speedboten en ferry’s omgeslagen; in combinatie met de wonderlijke insecten zorgen die zorgen voor een onrustige nacht. Als we op staan is de zee volledig vlak; we zullen zien hoe het af zal lopen….