monday morning smile of the week (4)

Deze maandag een dubbele glimlach. Broer en zus - in padvinders outfit of schooluniform - vlak voordat ze hun krathong in de rivier gaan leggen. Overduidelijk erg trots op hun chique exemplaren!

Veel vrolijke gezichten tijdens dit belangrijkste feest van Thailand. 

't Was deze week moeilijk kiezen wie de glimlach van de week zou worden; een aantal andere kandidaten staan inmiddels in het fotoalbum.

En dan nog even dit: de altijd glimlachende Ronald McDonald voegt zich prima naar 's lands wijs. Hier in Thailand wuift-ie niet naar de passanten, maar begroet de gasten met de traditionele "wai". Mooi detail!

(how the Thai "wai": https://www.youtube.com/watch?v=SRtsCuVqxtQ )

rodondendrons

Het is die avond in Phang Nga groot feest, de avond van Loy Krathong. Vanaf de steiger in de rivier worden honderden kathrongs te water gelaten. Ook die van ons wordt meegenomen door de stroming en verdwijnt rap in de donkerte; helaas gaat het kaarsje uit op het moment suprême... Terwijl dit feest ook is om de godin van het water - aan het einde van het regenseizoen - te bedanken voor het water en excuses te maken voor het vervuilen ervan verdwijnt er dus heel veel (weliswaar bijna helemaal biologisch afbreekbare) rotzooi in. In de supermarkt verkopen ze tegenwoordig zelfs hele kleurrijke krathongs van brood; wel een stuk minder romantisch....

We komen welgeteld 5 andere falangs tegen en een falang met een kathrong in z'n hand is helemaal bijzonder; de Thai vinden het prachtig en we wensen elkaar 'n "loy krathong", zoals wij elkaar bij ons prettige kerstdagen wensen. Er is muziek (we hebben al de hele dag 2 fanfares horen oefenen; één links en één rechts van het Phang Nga Guesthouse, waar we 2 nachten logeren), 'n nachtmarkt en er zijn heel veel eetstalletjes; we proberen allerlei gegrilleerd & gefrituurd en toetjes en sprokkelen zo 'n mooie maaltijd bij elkaar voor zo'n € 3 voor ons tweeën!

We logeren in de 'Panorama Room' (er zijn 6 verschillende kamers), maar hebben helaas niet een echt panorama-zicht op het karstgebergte door de hoge kokosnoot- en bananenbomen. De ochtend na het feest sta ik al voor zessen op om de monniken - elke dag rond die tijd - te zien langskomen voor hun "bedel-ronde". De hele straat (nou ja, het boeddhistische deel dan) is al in rep en roer rond dat uur; er worden tafeltjes geïnstalleerd waarop de etenswaren worden klaargelegd voor de monniken. Die verdwijnen eerst in een nap van de monnik, waarna ze vervolgens in een grote emmer belanden. (en uiteindelijk achter de rododendrons worden geflikkerd...? 5555)
Vervolgens stapt de hele club (3 monniken en 'n paar 'emmer-dragers') in een klaarstaande auto op weg naar de volgende zijstraat. We zijn nu voor de vijfde keer in Thailand; het is de eerste keer dat ik dit ritueel meemaak. Wij krijgen iets later een bescheiden ontbijt geserveerd op het idyllische terrasje voor onze kamer. Top locatie!

Phang Nga ligt midden tussen het kalksteengebergte en aan de prachtige baai met dezelfde naam. Één van de hoogtepunten - midden in de baai - is een moslimdorp volledig gebouwd op palen tegen één van de bergen aangebouwd. Alleen de moskee staat op vaste grond. Er is zelfs een drijvend voetbalveld!

Maar eigenlijk leeft het hele dorp van één klein rotsblok dat bekend geworden is door de James Bond film "the Man with the Golden Gun" (1974). Al van verre wordt er langs de weg reclame gemaakt voor het "James Bond Island" van Phang Nga . We regelen ons boottochtje langs deze 2 highlights (en de rest) al om half acht 's ochtends om zo de grote hordes te vermijden. En dat is gelukt; we komen er als eerste aan, zelfs de souvenirverkopers zijn (gelukkig) nog niet gearriveerd...

full moon

Druk, erg druk. Vanaf de stranden van Khao Lak tot aan het hele eiland Phuket is het opeens veel drukker en plotseling ook veel duurder (+ 10% servicekosten, 7% btw; dat hebben we nog nooit meegemaakt in Thailand!)  Op Phuket staan we wanneer we met de auto rondrijden bijna constant in de file en bij alle highlights (zoals bijvoorbeeld 'the big buddha' en de uitzichtspunten) worden er bussen met Russen, Chinezen en Europeanen geleegd; opvallend is dat wij bijna de enigen zijn zonder ‘n selfie-stick… Phuket is wat ons betreft - ondanks de schitterende stranden! - eens, maar nooit meer.

In Patong – het Sodom en Gomorra van Phuket - logeren we één nachtje in de gloednieuwe (en schitterend ingerichte) Holiday Inn Express. De heerlijke binnentuin met idem zwembad is een oase van rust in de hectische stad, qua drukte bijna vergelijkbaar met Bangkok. Maar dat is- na de rustige avonden van de afgelopen dagen – ook wel weer ‘ns leuk! Bovendien volop westerse restaurants en we vinden dan ook een prima pizzeria om Paul’s pizza-wens in vervulling te laten gaan! De tent wordt gerund door een oude Italiaan met nog mooie ‘zwarte lokken’, een hout gestookte oven en een pittige Thaise vriendin die de kassa beheert…

(leuke bijkomstigheid: tijdens onze rondreis door het zuidwesten van de USA afgelopen voorjaar hebben we ook steeds in Holiday Inns gelogeerd en in combinatie met een ’punten-actie’ zoveel ”loyalty-punten” bij elkaar gespaard dat deze nacht en de laatste 3 in Bangkok gratis zijn!)

De laatste 2 nachten op Phuket logeren we in “Casa Blanca”, midden in het oude centrum van Phuket Town. De wijk barst nog van de oude huizen uit de tijd van de tinmijnen en de rubberplantages (sino-portugese architectuur) en is klaarblijkelijk erg populair bij de jonge (rugzak-) reizigers. Veel hippe restaurantjes en winkeltjes. 

Als ik aan de baas vraag naar de historie van het hotel komt de aap uit de mouw: het oude rijst- en suikerpakhuis dat er stond is met de grond gelijk gemaakt en er is een gloednieuw hotel  - in oude stijl – neergezet. Tja…

In tegenstelling tot het boeddhistische noorden is de meerderheid van de bevolking hier islamitisch. Geeft een ander sfeertje (om maar niet te spreken van de oproep tot gebed vanaf 5 uur 's ochtends...) en ‘n ander straatbeeld; hier eten we als ontbijt roti met kipcurry en roti met banaan (plus een lekkere Thai Iced Coffee erbij! http://hot-thai-kitchen.com/thai-iced-coffee/ )

De boeddhistische Thai vieren vandaag Loy Krathong (feest van het licht; vanavond vollemaan!), één van de grootste feesten van het jaar. Onderweg naar Phang Nga hebben we in ’n tempel een krathong  (soort drijvende lampion in de vorm van een lotusbloem, met 3 wierookstokjes, een kaarsje, wat muntjes) gekocht. Die gaan we aan het begin van de avond in de rivier leggen. De wegdrijvende lichtjes nemen het ongeluk met zich mee; de vorige keer plaatsten we de krathong in zee (bij Hua Hin) en die bleef maar terugkomen door de golfslag... Daarna schijnt het feest en het eten los te barsten; alcohol is van staatswege vandaag in de ban gedaan, aangezien tijdens Loy Krathong de meeste verkeersslachtoffers vallen. Wij wandelen – heeeeel voorzichtig – naar de rivier!

monday morning smile of the week (3)

De geheimzinnige glimlach van deze gastarbeider/vluchteling (?) uit Myanmar is dan weliswaar niet heel uitbundig, maar toch een mooi plaatje (hij schaamde zich voor z’n aangetaste gebit..)! De jonge Birmees was hard aan het werk bij de gouden pagode die we aan het begin van afgelopen week bezochten, vlakbij de grensplaats Ranong. Zoals uit onderstaande beschrijving van Wikipedia blijkt wordt de “thanaka” vooral door vrouwen en meisjes gebruikt, maar een beetje verkoeling kon hij wel gebruiken!

Wikipedia: Thanaka is een lichtgele stof die vrouwen en kinderen in Myanmar als bescherming tegen zonnebrand, als verkoeling en als cosmetica op hun gezicht smeren.

Het wordt gemaakt van de schors van de thanakaboom. De schors wordt op een steen tot poeder vermalen en vermengd met water tot een papje. Na het aanbrengen op het gezicht droogt de thanaka uit tot een hard laagje.

En dan nog even dit: van hogerhand is bepaald dat er geen strandstoelen meer mogen worden verhuurd op de stranden aan de westkust van Phuket….. (de campagne van de coupeplegers van vorig jaar heet “bring happiness back to Thais”; het strand is er dus voor iedereen en niet alleen voor de Russen, Chinezen en andere farangs!) De inventieve stoelenverhuurders hebben er iets op bedacht en zijn elke dag flink aan het graven en stapelen…  J

van Khao Sok naar Khao Lak

Geen olifant, geen tijger, geen tapir gezien… alleen een paar apenfamilies, de gebruikelijke vlinders en één varaan! Khao Sok bestaat eigenlijk uit 2 delen die 60 km van elkaar vandaan liggen; het park met een zeer bescheiden aantal hikes (je kan niet – zoals in veel andere parken – met de auto door het park toeren) en het waanzinnig grote (stuw-)meer. Dus dat betekent één dagje varen en één dagje wandelen.

Volgens de (ietwat wonderlijke) dame van ons “tentenkamp” kunnen wij – omdat we eigen vervoer hebben – prima zelf iets regelen bij de pier van het meer en hoeven we geen toertje te boeken. Maar ja, wanneer je geen woord Thais spreekt blijkt dat toch lastiger dan verwacht! Uiteindelijk belanden we, na betaling van 2000 Baht (= € 50) in de oudste – volledig van hout gemaakte – longtailboat in het haventje en er wordt ’n schipper opgeduikeld die nauwelijks te verstaan is. Temeer omdat de haperende en sputterende motor zoveel kabaal maakt dat enige conversatie onmogelijk is… We spreken af om 4 uur te gaan varen en kunnen zo een aardig stuk van het meer bevaren. Het is onder backpackers erg populair om één nachtje te logeren op één van de “floating resorts” (erg basic…); wij maken er ’n sanitaire stop en bovendien prettig om de benen even te strekken. Vanaf het moment dat we in het bootje stappen zie ik door verschillende naden water sijpelen, toch leggen we zonder problemen 4 uur later weer aan aan de pier!

Je kan maar 2 betrekkelijk korte en tamelijk saaie wandelingen zonder gids maken in het park; het bord met de waarschuwing dat je overstekende olifanten kan tegen komen maakt het niet veel spannender. Het wordt pas ‘n echte jungletocht wanneer we even uitpuffen op een stel rotsen bij een waterval en een familie makaken (ma makaaak, pa makaak en de kleine…) over diezelfde rotsen wil oversteken.

Op de foto komt pa nog best vriendelijk over, maar nog geen 3 seconden later komt-ie luid brullend en met opgetrokken bovenlip op ons afgerend; we staan blijkbaar iets te dicht bij de kleine. We schrikken ons het apenlazarus en deinzen al gillend terug. Gelukkig druipt-ie dan af, want een apenbeet is risky business…..

Na 3 km loop je tegen een bord aan met de boodschap dat het vanaf daar verplicht is met een gids te wandelen (want moeilijk, gevaarlijk, blablabla....) 1000 Baht boete als je het toch stiekem doet. het opperhoofd van het 'checkpoint' knijpt echter graag een oogje dicht, zodat we toch nog even echt door het regenwoud kunnen hiken. Na 'n poosje moeten we toegeven dat het inderdaad een zware wandeling is en keren om....

Wanneer we uitgeput en doorweekt van de transpiratie de auto in stappen zien we pas de enorme bloedvlek op Paul z’n broekspijp; blijkbaar heeft ’n bloedzuiger zich op z’n dijbeen tegoed gedaan aan z’n bloed. Door het antistollingsmiddel, dat die beesten gebruiken om optimaal te kunnen genieten, bloed het nu flink en kan ik eindelijk m’n EHBO-kitje gebruiken! Wondje ontsmetten, bloeden stelpen en een pleister erop; fluitje van een cent.  Het kost veel meer moeite om z’n favoriete korte broek schoon te krijgen….

De rit van de bergen van Khao Sok naar de kust (Khao Lak) duurt maar 1 ½ uur, maar onderweg maken we een paar stops voor Tsunami herdenkingsmonumenten, de Tsunami begraafplaats (voor ongeïdentificeerde slachtoffers) en ‘boat 813’ (een miltaire boot die voor de kust de veiligheid van de koninklijke hoogheden die daar kerstfeest vierden in de gaten hield en bijna 1 ½ km landinwaarts is terug gevonden. 'n kleinzoon van de koning heeft het natuurgeweld niet overleefd, net zoals 290.000 (!) andere slachtoffers in de hele regio….) Helaas wordt een en ander - bijna 11 jaar na dato - niet meer zo goed onderhouden.

Het zuiden van Thailand kent een iets langer regenseizoen; dit betekent dat het de hele dag prachtig weer is, maar dat tegen borreltijd de hemel even openbreekt. In plaats van een mooie zonsondergang (we logeren alleen vrijdag en zaterdag aan de westkust van Thailand) worden we op ons balkon met uitzicht op zee getrakteerd op een waanzinnig vuurwerk/onweer! Ook ’s nachts wat kabaal aangezien de hoge bomen rondom ons huisje grote zaaddozen met een vaartje afvuren en die vallen dan vervolgens met een flinke knal op het zinken dak…. Boem! (maar ach, het dunne tentdoek van de afgelopen 3 dagen was dan weer niet bestand tegen het lawaai van de grote familie uit Singapore; 'hebben de oordopjes dus altijd bij de hand!)

Thaise bbq.....

In Chumphon hadden we 's middags een leuk BBQ restaurant  ("OK. BBQ ") gezien, lekker dichtbij het hotel. Onze veronderstelling dat je daar een stukje gegrilde vis of kip zou kunnen krijgen was niet helemaal juist.... Toen we er 's avonds terug kwamen was het bomvol en een waanzinnig gekrakeel met barbecueënde gasten. Geen a la carte, maar een barbecue buffet! Er was nog net ergens één tafeltje vrij en voor we het wisten stond er een bak met smeulend houtskool op!

Daarover heen een grill met 'n ring waar een voorbij rennende ober een sloot bouillon in goot. Bovenop de grill een flink stuk spek om de boel vet te houden(?) We liepen de meute maar achterna naar het buffet en stapelden - net als de rest - een bord vol met god mag weten wat voor soorten vlees, balletjes en hompen... (vooral om de garnalen werd er bijna gevochten; daar moest je snel bij zijn wanneer ze werden aangevoerd, hadden we al gauw door!) Later terug voor de bijgerechten (noedel- en rijstgerechten) en een bak groenten voor in de bouillon. Wanneer we geen idee hadden of we alles volgens de regeltjes deden, keken we naar één van onze buurtafeltjes; die knikten dan vaak goedkeurend en lachten lief!

Hoewel we soms geen idee hadden wat er voor vlees (ingewanden? vis?) naar binnen ging was het uiteindelijk - in combinatie met de sushi en superzoete Thaise toetjes - een prima maaltijd en een leuke ervaring!! (en weer 'ns een heerlijk avondje voor een habbekrats; nog geen € 6 voor ons beiden.....) Bovendien de volgende dag 'stoelgangs-gewijs' helemaal niets aan 't handje!

a room with a view!

Eigenlijk, twee kamers met een prachtig uitzicht! En toch een wereld van verschil......

In het sjieke "Hidden Resort" in Ranong zijn we de enige gasten die genieten van één van de 8 stijlvolle "villa's" in de prachtige tropische tuin. 's Ochtends vroeg de gordijnen openen en dan zo'n heerlijk groen uitzicht!

Het diner was ook niet te versmaden; 'heb nog even voorzichtig gevraagd of ze zich niet misrekend had toen ik de nota moest aftekenen... Het ontbijt idem dito! Wat te denken van deze Energy Booster?  En wat zo leuk is; het personeel spreekt vloeiend Engels, zodat een normaal gesprek eindelijk 'ns mogelijk is!

De route gaat bijna helemaal over "de 4" - de snelweg (soms 4-, meestal 2-baans) van Bangkok tot aan de grens met Maleisië - en die ligt helaas grotendeels op de schop... Nu zijn een nieuw laagje asfalt en verbreding zeker geen overbodige luxe, maar de manier waarop ze 't doen is niet erg praktisch. Dat levert dus best veel oponthoud op. Bovendien staat Thailand nummer 3 op de lijst met meeste verkeersslachtoffers (na Eritrea en Libië) en dat geeft dan weer extra spanning en sensatie op! (ze rijden hier als maniakken....) Wel mooi dat ze de bochten met de meeste slachtoffers asfalteren met een rood laagje!

We gaan weg van de snelweg en bezoeken een "lotus swamp"; volgens de plaatjes een zee van roze bloemen. We tellen er hooguit 11 en zijn er dus blijkbaar tijdens het verkeerde seizoen! Bovendien heeft de 'boardwalk' z'n beste tijd gehad; halverwege moeten we rechtsomkeer maken....

In Ranong zit ik met de voetjes in de warm water bronnen (zeer heilzaam!) en bezoeken we een tempel waar we midden in een crematie-ceremonie belanden. Wanneer we later een grafheuvel bezoeken wordt er voortdurend getoeterd door het passerende verkeer. We denken eerst dat we erg populair zijn, maar later merken we we dat de passanten hun overleden geliefden groeten...Mooi!

Inmiddels zijn we bij het Khao Sok National Park beland en logeren 3 nachten in het Khao Sok Boutique Camps. Het tentje waar ik het eerder over had is een luxe tent met airco, koelkast en stortdouche. Wanneer we arriveren blijkt dat in de hele regio een stroomstoring is, dus niets van dit al...! Uiteindelijk zijn we het transpireren beu en gaan lekker op pad met de auto; airco op hoog! Verder geen klagen; de tent is prima en het uitzicht over het regenwoud schitterend!!

monday morning smile of the week (2)

De Royal Hua Hin - midden in het centrum van het hectische dorp -  is de oudste golfclub van Thailand en heeft - zo lijkt het - ook de oudste caddies ingehuurd... Noi, goed ingepakt bij 33 C, blijft lachen ondanks m'n matige spel. Dat is bijzonder, meestal worden de caddies wat knorrig na verloop van tijd ;-) 

Dus Noi verdient het predicaat "glimlach van de week"!

En dan nog even dit: minder vrolijk nieuws afgelopen week voor de Hollandse gemeenschap in Hua Hin en omgeving. Pim - de visboer uit Haarlem die hier is neergestreken en haring importeert - is plotseling overleden. De lokale beroemdheid is herdacht in "Say Cheese" (het stamcafé van de Hollandse club) - onder het genot van veel haringen waarschijnlijk - en inmiddels onder grote belangstelling gecremeerd.... :-(

zeven koningen...

Zo rond zes uur ’s avonds is misschien wel de mooiste tijd van de dag (en niet alleen omdat het dan borreltijd is 5555!). Het koelt wat af en is heerlijk stil op de krekels en een paar wonderlijke vogelgeluiden na dan… (eentje imiteert - ook 's nachts helaas - feilloos een knikker die op een marmeren vloer valt!) En het geschreeuw van de tokays (gekko); hij roept inderdaad zijn eigen naam! Ook in Villa Lisa huizen 2 kolossale exemplaren (ruim 25 cm!). De massaman-curry staat inmiddels te pruttelen, Blackie komt weer even checken wat het wordt vanavond, zelfs de poes toont ondertussen interesse. En dan – boem – om tien over zes is het plotseling pikkedonker….

Sinds heel kort heeft Hua Hin er een nieuwe attractie bij; even ten zuiden van het dorp is een – wat mij betreft misschien iets te pompeus - monument opgericht ter ere van 7 vroegere koningen van Siam. Met 7 beelden van bijna 15 meter hoog wel indrukwekkend en druk bezocht. Zoals ik al eens eerder schreef vereren de Thailanders hun koningen als (half-)goden; zo ook de huidige koning. Dorpen en steden hangen vol met enorme portretten en iedereen heeft een foto van de koning en koningin in huis. Ook in Villa Lisa staat een portret op de kast…! Het is bovendien strafbaar om de vorst te beledigen; onlangs zijn er weer 2 lieden om die reden voor een paar jaar in de lik verdwenen.

Binnenkort verjaart de koning (wordt 88) – op dezelfde dag als de oude Klaas – en ter ere hiervan stapt heel Thailand (en de Thailanders in de rest van de wereld) op de fiets. De fietstocht – onder de naam “Bike for Dad” – is bedoeld om de eenheid van alle Thai onder de koning aan te tonen en komt niet toevallig langs het “Erawan heiligdom” in Bangkok, waar onlangs die bom ontplofte…

Het koninklijk paar is ziek en ze verblijven dan ook allebei al ruim een jaar in een ziekenhuis in Bangkok. Zo nu en dan wordt hij in een rolstoel naar buiten gerold om te laten zien dat-ie nog leeft. In Hua Hin worden ondertussen enkele van hun portretten vervangen door portretten van de kroonprins! Een veeg teken wellicht..?!

Ondertussen zijn we ook druk met de voorbereidingen voor onze rondrit van 3 weken door het zuiden van het land. Eigenlijk zijn we daar al maanden mee bezig en we hebben dan ook een paar bijzondere overnachtingsplekken kunnen boeken.

We rijden zondag met het autootje via Chumphon (aan de kant van de Golf van Thailand) en Ranong (aan de Andaman Zee en grensplaats met Myanmar) naar het Khao Sok National Park; naar verluid het mooiste national park van het land en logeren daar 3 nachten in een tent met schitterend uitzicht over het regenwoud. Dan via Khao Lak NP en het gebied dat in 2004 zwaar getroffen is door de tsunami naar Phuket. Dat werd ons door veel mensen afgeraden, maar we willen het toch graag met eigen ogen zien; we logeren maar één nacht in het Sodom en Gomorra (Patong) en 2 nachten in het oude centrum van de hoofdstad Phuket. Via de prachtige kustlijn van Phang Na komen we in Krabi, of liever gezegd iets verderop in Ao Nang. De eerste 5 dagen van december logeren we op Koh Lanta; één van de weinige rustige eilanden in de Andaman Zee, en dan zitten we ook nog aan de rustige oostkust in de hoofdstad in een oude paalwoning boven de zee...

(massaman-curry, zoals het hoort... ik heb het vanavond met een zakje gemaakt!)

the "monday morning smile of the week"

Het lijkt me mooi om elke nieuwe week op maandag met een 'Thaise glimlach' te beginnen. Thailand is niet voor niks "het land van de glimlach".... Dus dat moet zonder twijfel elke week een lieve, vertederende, ontwapenende of stoute glimlach kunnen opleveren, me dunkt.
Deze jonge dame in het vissersdorp aan de voet van Chopsticks Hill bijt het spits af en lacht een beetje als een boer die kiespijn heeft; ze moet nog een enorme zak met krabpoten leeg krabben.....

En dan nog even dit: op het mededelingenbord in de haven van het dorpje zag ik onderstaande aankondiging. Geen idee waar het over gaat maar het is blijkbaar wel erg grappig.... 555!

555

Verschillende luchtvaartmaatschappijen bieden al wifi aan aan boord (zo heb ik ’n keer - met Etihad - vanaf Abu Dhabi tot aan Amsterdam zitten wordfeuden, e-mailen en surfen; de vlucht was om voordat ik er erg in had…) De KLM schrijft op haar website dat ze sinds 2013 met een experiment in één (1!) vliegtuig - op een vloot van 115 toestellen - wifi aanbiedt aan de reizigers…… Dat ’t kan is al lang al duidelijk, of het rendabel is moet blijkbaar nog uitgetest worden. In ieder geval heeft Paul uitgedokterd dat wij stronttoevallig met dat ene bewuste toestel naar Bangkok zullen vliegen. Jippie!

Terwijl we aan boord gaan staat het ook nog eens met een grote sticker aan de buitenkant van het toestel aangekondigd: ”Wi-Fi on board!” Maar ja, je voelt ‘m al aankomen; de bemanning had geen idee waarom we om en wachtwoord vroegen en wist niets van een experiment… Dan maar weer gewoon een paar films plus stevige borrels om in te slapen!

Ondertussen heeft de KLM wel een fortuin gestoken in een nieuw filmpje met veiligheidsinstructies. En - eerlijk is eerlijk- het is een heel leuk filmpje geworden. Er zijn ruim duizend handgemaakte Delfts blauwe tegeltjes voor gebakken; de KLM is trots op haar Nederlandse afkomst! Of de geserveerde hutspot met gehaktballetjes nu zo’n goede manier is om dat te benadrukken betwijfel ik…

In Hua Hin worden we weer warm welkom geheten door Cees en Panjit (we huren dit keer Villa Lisa, het huis naast Villa Chan; ook nu weer ’n schot in de roos!) Ook leuk bij de herkenning is de befaamde Thaise glimlach van het “mango-vrouwtje” op de markt en de 2 bewakers bij het hek van Summerland, die daarbij hun nog steeds zeer incomplete gebitten bloot lachen. Zelfs buurhond Blackie weet – na enig snuffelwerk – weer wie we zijn en gaat kwispelend naar huis. Maar is er weer als de kippen bij wanneer ze ons met pannen en borden hoort rommelen!

Tijdens ons eerste rondje golf – op Majestic Creek – worden de Thaise golftermen weer even opgefrist. Want hoe leuk is het om “tok naam” te kunnen roepen wanneer je golfmaatje z’n bal het water in raust! Hahaha, of liever gezegd “555”, want 5 in het Thais spreek je uit als ‘ha’ en 555 is dus in dit geval geen gironummer , maar de thaise internet-taal voor ‘lachen’ (LOL)! Hij had overigens - ondanks de waterbal - wel 37 punten....

Overigens is het zo’n eerste keer ook wel weer even wennen aan de vochtige warmte; het bevordert m’n spel niet echt. De caddie weet niet dat we nog maar net zijn gearriveerd en kijkt ietwat nors als ik weer een ‘ha’ maak op een par 3; ik ben er blij mee!

Een dreigende onweersbui tijdens de eerste paar holes drijft uiteindelijk de goede kant op; we hopen dat dat één van de laatste stuiptrekkingen is van de regentijd. We weten inmiddels uit ervaring dat dan de luchtvochtigheid ook rap gaat dalen en zodoende krijgt m'n spelniveau ook weer meer pit!  555