50 tinten blauw...

Het hotel in Bangkok doet z’n naam eer aan; ik weet niet hoeveel tinten blauw…(godzijdank is blauw m'n lievelingskleur!) Leuk hotel, trendy, hip of artistiek, ’t is maar hoe je het noemen wilt. ’t Enige nadeel is dat het vanaf Sukhumvit Road (de belangrijkste – en langste – (winkel-) straat van de stad) ’n flinke tippel is naar het achterafstraatje waar Tints of Blue aan ligt. Vooral als je last van je voeten hebt... Ze hebben wel 'n (blauwe!) tuk tuk om je naar het kruispunt van skytrain en ondergrondse te brengen, maar voor de terugweg heb je 'n beetje mazzel nodig dat-ie net iemand af komt zetten...

Maar elk nadeel heb z'n voordeel; voor Bangkokiaanse begrippen is de kamerprijs (€50) zeer redelijk! (we hebben zelfs 3 nachten geboekt, terwijl we de derde nacht al ver voor middernacht ons boeltje oppakken om naar het vliegveld af te reizen; lekker om tot laat gebruik te kunnen maken van de kamer) Ander voordeel is dat het erg stil is. Hoorden we in de andere hotels - hoe hoog we ook zaten - het lawaai van de stad; hier hoor je alleen de airco en de koelkast aanslaan...

Afijn, uiteindelijk toch op loopafstand van Sukhumvit Road...Met alle schitterende shoppingmalls (de één nog mooier en nieuwer dan d'ander) en ook een drietal Gourmet Markets. (nog veeeel mooier en exclusiever dan die in Hua Hin) binnen handbereik. Het motto van die winkels is "Let's Give Good" (zie badge); nou, op 'n paar kleine proeverijtjes na wordt er weinig gegeven en voornamelijk geïnd..!!

"Let's Give Good"......

Op één van de vele info-websites over Bangkok heb ik gezien dat er sinds een paar weken 'n nieuwe nachtmarkt bij is in de stad; we gaan opzoek, maar dat kost heel wat moeite. Blijkbaar is de markt zo nieuw dat de meeste bewoners er nog nooit van hebben gehoord, ook de nieuwe App (Mapme) biedt geen soelaas. Na veel heen en weer gewandel lopen we er opeens tegenaan! Het is geen markt waar je etenswaar kunt kopen, maar waar wel veel te eten is.

Wij laten ons uiteindelijk verleiden door de foto van een noedelsoep met zeevruchten op de voorpagina van één van de menukaarten. De wulpse ladyboy die ons aan 'n tafeltje schuift wil per se niet met Paul op de foto, maar wanneer hij/zij later wat lenteuitjes komt brengen staat ze er per abuis toch op.... Die kom met noedelsoep maak ik keurig soldaat met chopsticks en soeplepel (oefening baart kunst!); wat jammer dat die duffe Duitse dame niet in de buurt is om daar getuige van te zijn... We nemen 'n zalige 'mango with sticky rice' als afsluiter van de dag!

Na 'n stevig ontbijtje met omelet-soep (!) en 'n heerlijk toetje van "vruchtjes" van tapiocameel in kokosmelk gekookt (ik had de fel gekleurde tapioca parels al in m'n koffer zitten) kunnen we er maandagochtend goed tegen aan. We reizen per ondergrondse, water-bussen, tuk tuk en skytrain, maar wandelen vooral heel veel door Thonburi, de wijk aan de overkant van de rivier (het Brooklyn van Bangkok volgens één van de websites). De Wat Arun (de belangrijkste tempel van Bangkok) hebben we 13 jaar geleden bezocht en staat nu al 4 jaar in de steigers; die slaan we over, maar er de rest aan deze wijk hebben we nog nooit gezien.

ontbijt....

Op de terugweg maken we 'n tussenstop in Silom en gaan nog 'ns kijken bij de MahaNakhon toren, het hoogste gebouw van Thailand. De afgelopen 3 reizen hebben we vanuit onze hotelkamers naar de toren in wording gekeken en nu - ook al lijkt dat niet zo! - is 't af en onlangs met veel bombarie geopend. 

We eten weer 'ns bij Hai Somtam Convent (https://www.eatingthaifood.com/hai-som-tam-convent-thai-food-silom/ ) en winkelen wat in het golfers-Walhalla; 4 verdiepingen winkelcentrum met alleen maar golfwinkeltjes.... Ter afkoeling nemen we 'n duik in het zwembad op het dak van 't hotel!

De laatste dag de laatste tempel... En de laatste kaafae yen (ijskoffie) in 'n leuk tentje aan de rivier; 'n goeie tip van Tips Thailand (http://tipsthailand.nl/ ; de website is leuk, maar de Facebook-groep is te kneuterig voor woorden. Ik kan niet goed tegen vragen als "ik ben nu in Krabi, wat kan ik hier doen?" . En toen ik suggereerde dat de jongedame in kwestie eens 'n Lonely Planet zou moeten raadplegen, kreeg ik 'n sneer van de beheerder van de groep en heb ik me subiet uitgeschreven!

Wij hebben voorlopig geen tips meer nodig.... De reis zit erop! Met 'n koffer vol met eetgerei, etenswaren en vieze was gaan we over 'n paar uur naar het vliegveld en vliegen dan om 2 uur vannacht naar huis. De knop gaat om en we gaan richting kerstfeest! Hier hebben ze 'n mooie balans gevonden tussen de rouw (wat de reis overigens niet of nauwelijks beïnvloed heeft) en de stijlvolle kerstversiering; er is weer muziek en er is weer vrolijkheid. Nu moeten ze nog gaan wennen aan de nieuwe koning! 

Wij gaan straks - bij Cabbages & Condoms (ooit opgezet om "family planning" te promoten; je krijgt dan ook in plaats van pepermuntjes 2 condooms bij de nota) - nog één keer genieten van een Thaise maaltijd.... Voorlopig voor het laatst in korte broek en op flipflops; straks komt voor het eerst sinds 7 weken de lange broek weer uit de koffer!

Veilige Feestdagen
(zie kerstornamenten...)

HHH !

Heerlijk Hua Hin! De vier weekjes HH zitten er weer bijna op en 't was wederom flink genieten. Niet alleen vanwege het 't fantastische huis, het zalige klimaat, 't tropische fruit, de schitterende golfbanen en de leuke avonturen; ook culinair gezien was 't weer heerlijk!

Want zeg nou eerlijk, wat is er lekkerder dan zo'n lunch in de foodcourt van BlúPort; en dat voor maar €1,50....! Ook, zoals eerder gezegd, 'n prachtige supermarkt daar. Die is vooral gericht op de expats en toeristen; waar anders vind je zo'n mooie - bijna 3 cm dikke ! - karbonade in Thailand....? Na alle rijst- en noedelgerechten (en 'n stuk of wat pastaatjes) voor de broodnodige variatie!

uit eigen keuken...

Tijdens één van de vele bezoekjes aan de markt treffen we een verkoper van Khao Lam; 'n heerlijk zoet toetje gemaakt met kleefrijst, suiker, zoete rode bonen en kokosroom. De hele mikmak wordt in een holle bamboe-koker op hete kolen gekookt en smullen maar ! Na aanschaf slaat de verkoper met 'n enorme hamer de bamboebuis doormidden, zodat je het toetje makkelijk kan oppeuzelen. (https://www.eatingthaifood.com/thai-khao-lam-bamboo/ )

De laatste vrijdag is één van de weinige grijzige dagen... (er wordt maar liefst 82 mm regen voorspeld, maar gelukkig zitten de weermannen er - op een flinke bui in de ochtend na - weer 'ns goed naast!) Maar zelfs grijze dagen kunnen heerlijk zijn hier; heerlijk koel in huis en koel tijdens de zware klimpartij naar de Pala-U waterval in het Kaeng Krachan NP (die fikse bui zorgt trouwens ook voor flink wat vallend water = nam tok = waterval). Bovendien blijven de kleuren en geuren op de markt - zelfs onder grauwe omstandigheden - natuurlijk ook overheerlijk!

Waarschijnlijk ook door het koelere weer deze avond eindelijk geen kevertjes-plaag... Elke avond - stipt om 18.15 uur - duiken er hordes kleine kevertjes naar beneden, bij voorkeur op de buitentafel, maar ook in het zwembad. Gelukkig vind ik het heerlijk om 's ochtends het water schoon te maken met het net; niets zo onbenullig als dat klusje!

Afijn, toen kwam er 'n olifant met 'n hele lange snuit en die blies het mooie Hua-Hin-verhaaltje uit.... Nog wel 3 heerlijke daagjes in Bangkok te gaan (we logeren weer in 'n andere wijk - Sukhumvit - dan de voorgaande jaren en in 'n gloednieuw en hip hotel (http://www.tintsofblue.com/ ). Dan vliegen we - in de nacht van dinsdag op woensdag om 2 uur - richting Amsterdam met 'n tussenstop in Abu Dhabi.

(er volgt nog één blog vanuit BKK!)

damesbezoek

Maar 15 minuten te laat rijdt de trein uit Bangkok rond 17.30 uur het mooie station van Hua Hin binnen. Opeens staat het perron niet alleen vol met fotograferende dagjesmensen, maar stroomt de trein leeg met van alles en nog wat. Niet veel backpackers; Hua Hin is niet erg geliefd bij die groep reizigers en die slaan deze bestemming dan ook meestal over... Zo niet Pascale en Lieke, die komen gezellig 4 daagjes logeren! De dames komen na 3 maanden reizen en feesten in Zuid Oost Azië - zo vlak voor hun vertrek naar Nederland - ook even uitpuffen bij de "oompjes"..... Na al die nachten in rommelige en onrustige - soms niet brandveilige - hostels met enorme slaapzalen (dat kost dan ook maar een paar euro per nacht...), zijn de bedden en de rust van Villa Lisa 'n heerlijke afwisseling, zo blijkt.

Tijdens de borrel en de bbq komen de verhalen los; over alle leuke ontmoetingen, spannende avonturen maar ook over de brand en Pascale's uitglijder met de scooter. Da's trouwens gelukkig ook goed afgelopen, alleen nog maar een paar fikse littekens. Die scooters zijn qua vermogen trouwens eigenlijk motoren; je hebt dan ook een motorrijbewijs nodig en aangezien bijna niemand die heeft kan dat verzekeringstechnisch nog wel eens voor problemen zorgen! 't Is overigens geweldig hoe je met een strak budget van €33 per dag (inclusief overnachting!) ruim 3 maanden kunt reizen; ik geloof dat wij iets teveel verwend zijn. Hoewel Paul - tijdens het uitzoeken van een hostel in Bangkok voor de dames - de smaak van de dormitories wel te pakken leek te krijgen... Tja,voor €8 logeren in hartje BKK...

Natuurlijk gaan we toeren langs alle "highlights" van de omgeving. 'n Paar wats, de 7 koningen, 'n vissersdorpje en lunchen op het strand. Zelf vind ik de spontane stop tussen de ananasvelden 't hoogtepunt. Waren we tijdens de rijstoogst in de Isaan, hier zijn ze overal met enorme messen de superzoete ananassen aan het oogsten. We krijgen er twee toegestopt en moeten het menu voor die avond aanpassen. Dat wordt nu dus "sweet & sour chicken".....

'n Toevallig passerende hotemetoot van de "Dole"-fabriek komt even kletsen en legt uit dat de meeste ananassen in  hun blikjes verdwijnen. Eerlijk gezegd vind ik ze zo vers van het land in blokjes bij het ontbijt het lekkerst! 

(foto: Lieke)

De vogende dag staat de hoogste highlight  - en tegelijkertijd de diepste - op het programma; de Phraya Nakhon Cave. Daar waren wij 'n paar jaar geleden ook al eens, maar toen niet op het juiste moment. Tussen half elf en half twaalf schijnt de zon namelijk door de opening in het dak van de grot precies op het tempeltje en da's werkelijk 'n schitterend schouwspel! En aangezien het 'n uurtje rijden is en vervolgens een uur wandelen, klimmen en afdalen (2 bergen!) moest de wekker worden gezet.... Maar - dat waren we met elkaar eens - zeer de moeite van het vroege opstaan waard. (het was dus ook niet zo rustig als 't lijkt op de foto) 

's Avonds trotseren we drukke vrijdagavond spits en wandelen wat over de nachtmarkt en door het hectische uitgaansgebied van het dorp (plus ook even langs de kleermaker voor 'n pas...)  Op de terugweg vinden we één van de laatste tafeltjes in een waanzinnig druk "Moo Kataa- restaurant". Vorig jaar tijdens onze trip belandden we ook al 'ns bij zo'n Thais BBQ buffet en hadden toen geen idee wat de bedoeling was. Nu waren we helemaal voorbereid! (Ik heb trouwens onlangs - ondanks wat gesputter van Paul - op de markt in Cha-am zo'n ding gekocht en wil het zeker volgende zomer op 'n zwoele zomeravond gaan proberen! (dat kleine bbq-tje geeft overigens heel veel warmte af, zweten dus!) Nu nog kijken of-t-ie in de koffer past....)

(foto: Pascale)

De laatste dag, voordat ze naar Bangkok afreizen voor de terugvlucht, willen de dames nog wat werken aan de bruine teint. Alsof ze de afgelopen maanden niet voldoende zon gezien hebben op al de tropische eilanden. :-)  We rijden (in ongeveer 'n half uurtje) naar ons favoriete strandje - Sai Noi, letterlijk vertaald zand klein - en gaan daar 'n paar uur plat. Wij onder de parasols, de dames in de brandende zon... Ook kan je daar heerlijk met de voetjes in het zand lunchen; het omelet met oesters is niet te versmaden! 

Inmiddels is het stil in huis en zijn Lieke en Pascale nog 2 daagjes in Bangkok; vanavond vlak voor twaalven vliegen ze richting Amsterdam. Wat 'n overgang zal dat zijn na al die maanden Azië!

(helaas zijn we niet meer toegekomen aan de hanengevechten, waren de bezwete thai boxers niet aan het trainen wanneer we langs reden en hebben de olifanten niet achter het huis gelogeerd tijdens die ontzettend gezellige 4 dagen...)

sinterklaasgedichtje

’n Ietwat sombere Thaise weerman

kondigt bliksem en bakken vol nats an

Maar de jarige Sint

schenkt ons gezwind

’n droog rondje golf op Kaeng Krachan!

Wel degelijk ‘n mooi St Nicolaas kadootje, want de voorspellingen zijn niet best! Maandag ruim 50 mm en dinsdag zelfs 85 mm neerslag…. In Zuid Thailand is het bar en boos (80% staat blank en 11 doden tot op heden) en daar krijgen we ’n staartje van mee.
Min of meer tegen beter weten in rijden we weer ruim ’n uur om op een schitterend gelegen (tegen het Kaeng Krachan NP aan), rustige (hier geen Koreanen!) en goedkope baan (1000 Baht) te spelen. Maar dankzij de oude Klaas spelen we onder droge condities en wanneer we - doorweekt van het transpiratievocht - in het restaurant ’n heerlijke kom Tom Kha Kai naar binnen werken begint ’t te regenen…(maar al die voorspelde millimeters zijn zeker niet gevallen!)

Hua Hin stond het afgelopen weekend ook in het teken van Sinterklaas. De Nederlandse gemeenschap ontving de goedheiligman (inclusief 2 zwarte pieten en zijn schimmel) in het Nederlandse café “Say Cheese”. Ruim 100 volwassenen en 30 kinderen zongen – begeleid door ’n accordeon – sinterklaasliedjes. De meeste kinderen (hier geboren uit Thaise moeder en Nederlandse vader) komen naar verluid niet verder dan “Jingle Bells”… De Thaise Sint is trouwens ’n beetje een mietje, want hij houdt z’n paard vast aan de teugel en is bang van het beest af te vallen!

(bron: www.thailandblog.nl )

Ook veel golf het afgelopen weekend. Niet zelf jammer genoeg, maar als bezoeker op Black Mountain bij een toernooi van de Aziatische "Challenge Tour". Veel aankomende talenten dus en 'n stuk of wat "sterren" om publiek te trekken. Nog maar koud gearriveerd wint Paul 'n mooie parapluie door 5 keer achter elkaar uit te holen in het tented village (nou ja,"village"; er staan 3 tenten...) We lopen mee met Johan Edfors en Aphibanrat en blijven watertanden bij de schitterende holes van Black Mountain.

Tussen neus en lippen door ook nog even op de foto met de organisator van het toernooi, Thailands beste golfer Tongchai Jaidee.

Verder rommelen we maar 'n beetje wat aan, boodschappen doen op de markt, afspraken met de kleermaker en chillen bij het zwembad. Ruim de tijd voor Jan Six, Juliana en Pablo Escobar. 

Ondertussen hebben we ook de logeerkamer in orde gemaakt; morgen arriveren nichtje Pascale en haar reisgenootje Lieke voor 'n paar dagen. Ze komen bijna regelrecht vanuit Cambodja aan; daar zijn eergisteren nacht  uit het hostel gevlucht, dat daarna volledig is afgebrand! Gelukkig waren er geen gewonden en hebben ze nog net op tijd de (meeste) bagage en paspoorten bij elkaar kunnen pakken. 

De schrik zit er - denk ik - goed in en ik hoop dat ze de laatste paar daagjes van hun 3 maanden-lange reis door Thailand, Laos, Cambodja, Vietnam en Maleisië kunnen genieten van Hua Hin! (ze komen met de trein vanuit Bangkok; 'n reis van 4 uur (200 km) en wanneer je 3e klasse reist kost dat net iets meer dan €1....)

Wij nemen 'n borrel op de goede afloop; niets mooier dan 'stevige wodka met de geur van de rook van de insecten spiraal in je neus. Veel tropischer kan je 't niet krijgen!

sprinkhanenplaag...

Plotseling zit m’n rechter oor helemaal dicht en dus hartstikke doof aan één kant! Blijkbaar ’n bekend euvel bij het veelvuldig gebruik van oordopjes, en die gebruik ik niet alleen vanwege rumoerige hotelgasten en vogelgeluiden vanaf vroeg in de ochtend; ook het geronk van m’n bedgenoot doet me vaak naar de oordopjes grijpen…

Hoe dan ook, buurman Cees weet snel raad en stuurt me naar een smoezelig kliniekje in een achteraf straatje. Daar praktiseert een KNO-arts van één van de gerenommeerde ziekenhuizen van de stad –  na zijn dienst aldaar – en klust wat bij van 17.00 tot 20.00 uur om zijn honorarium op te krikken. Godzijdank krijg ik van de dame achter de balie een afspraak en wordt als eerste die avond geholpen. Ze maakt me duidelijk dat dat “vellie vellie special” is, want normaal gesproken ga je gewoon buiten voor de deur zitten en wacht je op je beurt. Het scheelt een boel ergernis, maar geeft wel wat scheve ogen van de Thai. (maar ja, “die hebben ze toch al”, hoor ik je denken….)

De goeie man zit 10 minuten met enge puntige apparaten in m’n oor te frutselen (terwijl de assistentes in Leiden met 2 keer met veel kracht spoelen de boel onder controle hebben) en voor 500 Baht is het klusje geklaard…. Als dat bijverdienen is dan zal z’n ziekenhuis-inkomen wel navenant zijn vrees ik!

Die €13 ga ik maar niet declareren bij de reisverzekering…

De hele stad (eigenlijk heel Thailand) staat vol met kolossale portretten van de overleden koning. Dat was voorheen ook wel zo, maar nu veel meer en allemaal in zwart-wit. Alle scholen, bedrijven, hotels en winkels hebben een herdenkingsplek met condoleanceregister (en kilometers lang zwart-witte linten). De grote malls steken elkaar de loef af met de grootste, de mooiste, de bijzonderste…. In de periode van rouw is er blijkbaar geen plaats voor kerstmuziek en kerstversiering in de winkelcentra; we gaan maar ‘ns op zoek naar Sky Radio Christmas Station om een beetje in de sfeer te komen.

Ondertussen is – volgens berichten op internet – de kroonprins tot koning benoemd (de kroning is waarschijnlijk pas eind volgend jaar); ik neem aan dat hij even op en neer vanuit Duitsland is gekomen. Daar lijkt hij met veel plezier te bivakkeren met echtgenote nummer 4, een stewardess van Thai Airways.

Nog nooit zijn we op 'n golfbaan zo enthousiast en vriendelijk ontvangen als op de Sawang Resort & Golf Course; de baan ligt ruime een uur rijden ten noorden van Hua Hin en wordt blijkbaar niet vaak bezocht door golfers uit deze regio. We hebben dan ook een leuk (goedkoop) pakketje kunnen boeken; 2 rondjes golf inclusief buggy en caddie, een overnachting en een ontbijt-, lunch- , en dinerbuffet voor de prijs van één gemiddelde greenfee in Hua Hin! (2700 Baht p/p) De eigenaresse staat bijna te dansen van blijdschap wanneer we arriveren en lijkt alles te willen doen om het ons naar de zin te maken… Maar dat zal helaas heel wat moeite gaan kosten!

De baan is prima; ander niveau dan hier in HH, maar leuk ontwerp en best goed onderhouden. Je moet de bunkers mijden; die worden nooit geharkt en je moet er genoegen mee nemen dat je tussen 120+ luide en rochelende Koreanen loopt…. Ze zijn helemaal door het dolle, want de prijs voor alleen al ’n caddie is in Zuid Korea blijkbaar 3000 Baht; voor dat bedrag kunnen ze hier 3 keer spelen. En dat doen ze dus; 2x 18 holes per dag. Al om 6 uur ’s ochtends staan de buggies in rotten van 3 opgesteld!

Onze caddie voor de eerste ronde is Gong, een bijna tandeloos baasje die veel verstand van golf heeft. Hij spreekt geen woord Engels, maar toch begrijpen we elkaar meestal en hebben soms de grootste lol! Hij was blijkbaar jarenlang de caddie van Nong May, een nieuwe ster aan het Thaise damesgolf-firmament. Ze speelt inmiddels de sterren van de hemel in de USA en Gong is verdrietig omdat-ie niets meer van haar hoort… (zo horen we van de enthousiaste dame)

Gong

Verder gaan de Koreaanse gasten als een sprinkhanenplaag over de (Koreaanse) buffetten heen; wanneer we ’s avonds om kwart over zes het restaurant binnenkomen is er nog maar één ander tafeltje bezet en in de buffetbakken zijn nog een paar restjes achtergebleven. Een half uur later gaat het licht uit…

De muren  van de erg oubollige hotelkamers zijn flinterdun en de Koreanen staan al om 4 uur (!) op, ze maken zoveel kabaal dat ik vanaf die tijd niet meer kan slapen. Tot 6 uur, want dan begint het ontbijt, maar dan komen de caddies aan op hun bulderende brommers die ze onder onze deur parkeren.  Ach jee, zaten m’n oren nog maar dicht!

‘t Ontbijt is van 6 tot half acht (dat hebben we nog nooit meegemaakt in ’n hotel…) en als we om zeven uur binnenkomen liggen er nog 2 verschrompelde gebakken eieren en ’n stuk of wat koude knakworstjes in de bakken (plus nog wat onduidelijke restjes van Koreaanse groentegerechten) We kunnen gelukkig wat eerder spelen dan gepland en sluiten aan bij alle vierballen… Om iets voor 11 uur loopt de baan bijna leeg; dan begint het lunchbuffet!!

De enthousiaste mevrouw van de dag ervoor hebben we niet meer gezien; ik geloof dat ze door had dat we “not amused” waren.

ontbijtje op Banyan, heel wat anders dan op Sawang...

(op Banyan hadden we afgelopen zondag niet veel kans; we speelden van de backtees en met bijna 50% handicapverrekening waren we kansloos. Temeer daar de pro van de club en een stuk of wat lokale duikboten meespeelden… Maar ja, we genoten van het ontbijtje, de baan, het heerlijke buffet na afloop, de leuke flightgenoten en de goeie deal!)