Gordon in Hua Hin..?

Om kwart voor twee scheuren we de parkeergarage van de Blu Port Shopping Mall in; maar net op tijd! We willen een voorraadje wijn en bier inslaan en dat kan alleen van 11 uur ’s ochtends tot 2 uur ’s middags (en van 17:00 tot 23:00 uur). Bovendien is het de volgende dag één van de belangrijkste boeddhistische feestdagen (Makha Bucha) en dat soort dagen zijn altijd alcoholloos, dus ook de hele dag geen alcoholverkoop….Als de wijn en het bier in de achterklep liggen kunnen we op ons gemak lunchen in de foodcourt van de Mall.

makreelsalade

Daarna doen we rustig de rest van de boodschappen en slaan flink wat proviand in om regelmatig zelf te kunnen koken in het mooie huis dat we voor de komende 3 weken hebben gehuurd (OPV 429 in Orchid Paradise Homes: https://www.thaivacationhomes.com/ ) Het zelfde huis als vorig jaar; dat beviel erg goed, op de geluidsoverlast van de bouw van het buurhuis na. Nu even van tevoren gecheckt of er dit jaar ook werkzaamheden in de buurt zouden zijn. Dat was niet het geval, en het klopt: het is nu heerlijk rustig om ons heen!

OPV 429

En we kunnen lekker dompelen in ons zwembad. Dat is ook echt nodig in verband met de hittegolf die – waarschijnlijk als gevolg van el Niño“ – Thailand al een poosje teistert. Deze temperaturen  (rond de 35 °C, maar door de hoge luchtvochtigheid gevoelstemperatuur 43 °C!) worden eigenlijk pas in April verwacht. Wij kunnen er nu al van genieten…. Met de airco in de woonkamer is het lastig om onder de 28 °C komen, in de kleine slaapkamer gaat dat prima dus wel een prima slaaptemperatuur. Gelukkig krijgen we een grote ventilator te leen; dat maakt het overdag goed draagbaar. Ik ben benieuwd hoe dat het laatste weekend in Bangkok zal zijn. Echt veel wandelen is niet prettig onder die omstandigheden…

Dat winkelen doen we veelal overdekt; op de oude markt (niet airconditioned natuurlijk, toch koel), maar in Blu Port en Market Village is het heerlijk vertoeven. Volgens mij wandelen en zitten daar de meeste mensen om af te koelen. In de 2 malls hebben we vooral in de Chinese UNIQLO en Thaise concurrent AIIZ geshopt. We hebben moet vragen hoe je AIIZ uitspreekt...

100% katoen voor €15.....

Het is blijkbaar A to Z [Ee toe Zie]. En dan te bedenken dat de Thai niets met ons Latijnse alfabet hebben. Leuke kleding voor de komende zomer en vooral voor het komende tropische lustrumfeest. Zo heb ik voor mezelf, en een paar commissiegenoten, 'n paar over-the-top tropische shirts in de koffer zitten.

Ook hebben de Thai niets (misschien steeds meer en meer?) met brood. Je ziet steeds meer prachtige bakkerijen waar je de lekkerste baguettes en volkoren broden kunt krijgen. En natuurlijk allerlei gebakjes; het blijven enorme zoetekauwen! Zo zag ik bij het afrekenen van de broodjes deze  pork floss bun en ik kon ‘m niet weerstaan. Als je ook nieuwsgierig bent naar de samenstelling zoek het dan maar even op!

pork floss bun

We hebben toch weer een aantal plekken gevonden die we afgelopen jaren ( we komen sinds 2013 In Hua Hin, met uitzondering door de reis naar Zuid-Afrika en natuurlijk de 3 coronajaren) nog niet bezocht hebben. Onder andere de “abandoned temple”: daar is door iemand – in the middle of nowhere – heel veel geld ingestoken, maar dat is nu blijkbaar op en de bouw ligt stil. Het is een tikkeltje aan het vervallen, maar toch hebben we één monnik door de bosschages zien scharrelen.

Ook Gordon is hier gesignaleerd en blijkbaar als monnik ingewijd! Hij krijgt, zoals je op de foto ziet, nog steeds veel shit over zich heen en heeft-ie z’n veel besproken nieuw kapsel afgeschoren…

Gordon ingewijd...

Helaas staat de laatste week van ons verblijf hier in het teken van ’n gebroken kies… Bij de makkelijke kant-en-klare noedels van de Big C wilde ik graag een paar bbq-stokje – ook makkelijk – van de markt halen. Ziet er heerlijk uit (zie fotoalbum). Helaas zat er in het middelste worstje een stukje bot, tja kan gebeuren hè. Één van m’n kiezen was daar niet tegen bestand en brak in tweeën. Ondertussen bij 2 verschillende tandartsen geweest en - nadat we meldden dat we allebei collega’s waren – met veel egards ontvangen. De eerste collega heeft de boel met “super glue” weer gerepareerd, maar 24 uur later was-t-ie weer los. De volgende – alleraardigste - jongedame heeft (op mijn verzoek) het losse stuk verwijderd en een  noodvulling aangebracht. Prima werk, maar helaas toch wel wat napijn. En pessimistisch als ik ben zag ik allerlei spoken….  So far so good!

de man van de "super glue"

We beleefden ook een leuk moment in diezelfde week op ons favoriete strandje (Sai Noi = zand klein. sai is trouwens ook ‘bunker’). Op 9 maart om 8 uur Nederlandse tijd, 2 uur ’s middags bij ons gaat de inschrijving voor de eerste lustrumwedstrijd open en – net als bij het lustrumuitje een paar maanden eerder  - zien we de inschrijflijst vollopen op de iPad. Wat een goed gevoel geeft dat! Binnen 24 uur bijna 100 inschrijvers (momenteel 109). We hebben het aantal deelnemers verhoogd van 60 naar 84, maar nog steeds een fikse wachtlijst dus.Veel enthousiasme voor het lustrumjaar, dat doet me goed! Binnenkort weer hard aan de slag met de verschillende festiviteiten (hier in Thailand trouwens ook zo nu en dan). 

Morgen naar Bangkok en 3 dagen later naar Amsterdam. Als Lufthansa tenminste niet staakt; dat gebeurt nogal de laatste weken.

met de iPad tegen de prik nam pla...

reisverhalen en ’n beetje culi-klets

Na een mooie week op Koh Samui steken we van rechts naar links van de Golf van Thailand naar de Andamanse Zee. Onderweg rijden we langs met veel beleid uitgekozen tempels. Bij toeval vinden we een wat waar een festival gaande is. Er hangt een grote banner naast de “wihan” met een groot deel van de koninklijke familie. De jongedame linksonder is de kroonprinses: zij ligt al ruim een jaar in coma nadat ze getroffen werd door hartklachten. Probleempje is dat de 4 oudste zonen van de koning - die hij samen met z’n tweede vrouw kreeg - uit de familie zijn gezet net als hun moeder (overspel). Zijn 18 jarige jongste zoon heeft geestelijke problemen en woont al jaren in Duitsland.. Al met al er is momenteel geen kroonopvolging van de 71 jarige vorst geregeld… De dame linksboven is de koningin-moeder, die na een beroerte in 2012 niet meer in het openbaar is geweest. De koning zelf woont ook in Beieren  en heeft daar een hele vleugel van een hotel voor zijn 20 maîtresses (hoezo overspel..?). De vrolijkheid spat van de fotomontage af, maar of er reden voor vrolijkheid is vraag ik me af.

Ook het restaurant in Sichon aan de monding van een rivier komen we niet toevallig tegen; het krijgt goede recensies en heeft een leuke menukaart. Nog niet helemaal bekomen van het ontbijt bestelt Paul een paar fishcakes en  gefrituurde garnalen, door die op de kaart met foto’s aan te wijzen (da’s meestal de veiligste manier…). Maar dat gaat niet helemaal goed deze keer: er komt een mooi opgemaakt bord met rauwe garnalen! We eten echt van alles, maar dat gaat ons iets te ver. Garnalen weer terug.

Al thuis in Leiden heb ik m’n zinnen gezet op een omelet met krabvlees: in Bangkok is dat een hype bij het streetfood-restaurant van Jay Fai (= restaurant aan de straatkant) en is de bijnaam van de kleine Thaise eigenaar die met haar lasbril op - naast de omeletten een paar visgerechten uit de wok tovert - al een paar jaar een Michelinster voor haar streetfoodrestaurant heeft gekregen. Vanwege dat laatste staan er elke dag  - ondanks de fikse prijs (THB 1000 / €25 voor een omelet) - dikke rijen  Bangkokianen en toeristen buiten. Het omelet in Sichon was trouwens ook heerlijk!

Voor een bezoek aan Nakhon Si Thammarat – de hoofdstad van Nakhon Si Thammarat (alle 77 provincies hebben de zelfde namen als de hoofdsteden) – is één dag genoeg wat ons betreft. De Wat Phra Mahathat is één van de belangrijkste tempels van het land; de indrukwekkende  stupa staat helaas in de steigers. Dat hebben wij weer…. Verder genieten we 's avonds van een heerlijke kom Noodlesoup op straat bij een leuk familierestaurantje en de volgende dag van het Thaise ontbijt in het Navakitel Design Hotel; https://www.navakiteldesignhotel.com. Dat design betekent vooral veel beton en dat betekent dan weer dat het nogal gehorig is, maar dan wel weer een cool design. Het Thaise ontbijt bestaat uit een Khao Tom (rijstsoep) , heerlijke dim sums en mijn favoriet: patongo (thaise donuts met zoete geconcentreerde melk om in te dippen)  Daar lust ik wel pap van! Voor de enkele farang (westerling) in het hotel liggen er ook 2 geroosterde boterhammetjes met wat jam; die laten we links liggen.

Een andere reden om deze kant op te gaan is het Khao Luang National Park; er staan een paar mooie watervallen op ons lijstje. Bij de eerste werd duidelijk dat het park dicht is vanwege de zware regenval in de bergen. Na de ellende met het voetbalteam waarbij de voetballertjes 17 dagen vastzaten in een grot na een flash flood door regenoverlast zijn ze extra voorzichtig. Geen watervallen vandaag…. We toeren wat door de prachtige bergachtige omgeving en vinden een dorp waar durian boomgaarden in de bergen zijn. Zo is m’n dag toch nog goed en heb ik m’n jaarlijkse durian-momentje.

We zijn uiteindelijk ‘n tikkeltje vroeg bij D’Endless Resotel. De kamer is gelukkig beschikbaar; we waren – zo bleek later – de enige gasten. Het hotel ligt in “the middle of nowhere” dus we wilden graag daar dineren. Zou tot 20:00 uur kunnen, dat werd bij inchecken 18:00 uur en even later 17:30 uur . Uiteindelijk werden we om 17:00 uur gebeld dat we meteen moesten komen; vroeg dinertje en gezellig met z’n tweetjes… Omdat het die dag Valentijnsdag was sloten we af met een chocolade brownie. Romantisch etentje hoor!

De volgende dag schijnt de zon weer en is het National Park weer open! Elk nadeel heb z’n voordeel; door de overmatige regenval van gisteren zijn de watervallen flink gevuld en komen ze met veel gebulder naar beneden. En dat we in een regenwoud rondlopen is maar al te duidelijk als we de parkeerplaats oplopen en allebei flink bloeden aan de voeten: bloedzuigers...!

Na een overnachting in Krabi – in een hip en drukbezocht hotel van een nieuwe Thaise hotelketen (Blu Monkey) – gaan we de volgende dag via de Pakasai Country Club naar Koh Lanta. We hadden het hotel gekozen omdat het vlakbij de nachtmarkt zou zijn; dat bleek echter niet meer te bestaan. Het ligbad op het balkon keek uit op de markt, dus het was wat lastig om ongezien in en uit het bad te stappen. Wel leuk om zo midden in de drukke stad buiten te badderen! Overigens waren alle badproducten van het merk Banana en roken daadwerkelijk allemaal naar banaan! En naast de gratis koffie- en theefaciliteiten ook banaantjes voor het grijpen. Geinig. Het ontbijt viel een beetje tegen, maar de zoetigheden (zie foto) waren heerlijk en leuk om te proberen.

zoete ontbijthapjes in Krabi

Via Messenger boeken we een afslagtijd bij de Pakasoi Country Club; het lijkt te zijn gelukt, maar Mr Marc blijkt bij aankomst niet op de lijst te staan. No ploblum! Wanneer wij we ons om half negen melden blijkt er een handje vol spelers de baan in te zijn. We tuffen met z’n vieren in een buggy over de mooie baan en zijn tweeënhalf uur later weer terug in het clubhuis. Leuke ronde, niet geweldig gespeeld.

De volgende 4 dagen verblijven we op Koh Lanta. Zo’n 10 jaar geleden hebben we daar ook gelogeerd; we hadden toen via Airbnb een huis op palen in de zee gehuurd in Old Town aan de zuidoostkust. Heerlijk rustig en een hippieachtig sfeertje. Deze keer zitten we aan de noordwestkust in het gedeelte waar zich de meeste toeristen bivakkeren. Het Twin Lotus Resort and Spa ligt direct aan het strand en vooral het ontbijtbuffet wordt alom geprezen. Wij zijn het ermee eens; eindelijk weer ‘ns Franse kazen, vleeswaren, heerlijk brood en volop fruit en….. patongo!!

We maken een wandeling door het National Park op de zuidpunt: veel klauteren en transpireren, maar met als toegift een duik in het azuurblauwe zeewater op de plek waar de wandeling eindigt. We maken een “sentimental journey” naar Old Town en we toeren over het buureiland Koh Lanta Noi. Nog steeds is Koh Lanta veel minder druk dan Koh Samui, maar gezien de toename van het toerisme in het hele land zal ook dat wel gaan veranderen. Jammer! (

En voor je het weet zijn we weer op het vasteland op weg richting Khao Sok NP. Vanaf ons terras hebben we prachtige zichten op de bergen en indrukwekkende wolkenluchten die in de verte zeker voor onweersbuien hebben gezorgd. De volgende dag krijgen we een voedzame maaltijd voordat we naar de golfbaan gaan. De prachtig gelegen baan is ietwat vochtig en het spel weer niet optimaal maar het tropische regenwoud waar de baan in is aangelegd maakt een boel goed!

een voedzaam ontbijt voorafgaand aan de 18 holes ronde

Laatste stop van de trip is dezelfde als de eerste: The Nest Private Beach Resort. Heerlijk oord en deze keer kunnen we ook genieten van de culinaire geneugten. ’t Heeft ’n paar weken geduurd, maar nu zijn we qua gezondheid weer helemaal top!

Op weg naar Hua Hin stoppen we nog even bij de Gouden Tempel; werkelijk alles op dit terrein is goudkleurig. Alle gebouwen, beelden, noem maar op. Als we tijdens het bezoek een schilder bezig zien laat hij ons zien waar al dat goud vandaan komt: de verfpot!

wat 'n desillusie....

jungle island!

De zee was inderdaad als een spiegeltje zo glad en dus hadden we een heerlijke overtocht naar Koh Samui. Het jungle island is qua oppervlakte met 250 km² het derde eiland van Thailand; in vergelijking met 175 km² van Texel dus ook niet erg groot. De rijafstanden vallen dan ook erg mee. Helaas is het in het noorden erg toeristisch - en dus druk - en zijn de wegen niet overal goed berijdbaar (we hebben zelfs en paar keer rechtsomkeert moeten maken) 

Onder andere om de reden van de rust in het zuiden hebben we een prachtig “boutique” hotel gevonden in Thong Krut. “The Beach Samui” (https://www.thebeachsamui.com) is echt een schitterend hotelletje en – waarschijnlijk omdat we er een week verbleven (de meeste gasten waren er 1 of 2 nachten) – kregen we al lang voor onze aankomst een upgrade naar de suite met 2 slaapkamers. Heerlijk ruim met 2 badkamers (en ’n prachtige badkuip op het balkon!) een keukentje en eettafel (heb zelfs één keer een maaltijd in mekaar geflanst). Elke ochtend werd naar keuze het ontbijt op het balkon geserveerd, steeds weer ’n klein feestje. En terwijl wij lekker zaten te ontbijten liepen de boten voor het snorkelen en de lange boottrip naar het Ang Thon NP elke ochtend weer bomvol. Ons niet gezien: veel te vol en kans op slecht weer! (10 jaar geleden hadden we een onverwachte onweersbui op de terugreis na een dagje eilanden in de buurt van Krabi met een open speedboot; was geen genoegen! En gaat met enige regelmaat ook flink mis.) 

Thailand staat - terecht - bekend om z'n strenge drugswetten en 25 jaar Bangkok Hilton (de meest gevreesde gevangenis ter wereld) is dan ook bepaald geen genoegen! Maar sinds kort is gebruik van cannabis voor medisch gebruik toegestaan en zie je regelmatig "weed shops" in het stads-/dorpsbeeld. En in het kader van onze well-being is The Beach het eerste boutique hotel waar een "gelicenseerde herbalist" kruiden en cannabis producten verkoopt naast de incheckbalie van het hotel. De kant-en-klare joints gaan als warme broodjes over de toonbank. 'n Bekende geur; alsof we door Amsterdam wandelen!

ontbijten met Khao Tom garnalen en CBD-infused thee

Ook organiseren ze kookcursussen waarbij je kan kiezen tussen met en zonder CBD-infused ingrediënten. (CBD is 'n stof die voorkomt in cannabis) Ik bestel CBD-infused thee bij m'n ontbijt in de veronderstelling dat ik de rest van de dag high over het eiland zal rond hobbelen; dat blijkt helaas niet zo te zijn. Maar het schijnt wel goed te zijn voor de lever....

Ondanks het feit dat de droge tijd is aangebroken hadden we een dag of 2 harde wind en ’n paar fikse buien; we waren gewaarschuwd dat el Niño voor heet en regenachtig weer zou kunnen zorgen. De hitte valt nog wel mee en de regenval gelukkig ook. Maar voor de boottochtjes zijn wind en regen niet echt fijn; bumpy rides en weinig zicht onder water. Voordeel was dat het strand na de wind bezaaid lag met prachtige stukken (dood) koraal. Voordat we de mooiste stukken in de koffer hadden gelegd hebben we opgezocht hoe de regels zijn met koraal op Schiphol; het blijkt dat je één stukje van 3 centimeter mee mag nemen…. Dit is ‘m geworden! 

Het hotel en de naburige restaurants op het strand zijn een poosje bezig geweest om de boel op te ruimen. Het meeste koraal werd ingegraven onder een laag zand; zo hoeft het strand niet meer opgehoogd te worden. De oude Italiaan – die samen met z’n Thaise vrouw een perfect Italiaans restaurant (La Coppola) runt naast “The Beach” – vertelt ons dat al dat koraal op het strand maar één keer per jaar gebeurt, maar wel elke keer een hele klus is. Wanneer we 2 dagen later vertrekken is er niets meer van te zien! 

Van de viering van het Chinese Nieuwjaar hebben we – op de met enige regelmaat afgevuurde ‘duizendklappers’ na – niet veel gemerkt, behalve dan de zegening van de bootjes die voor het hotel in zee liggen. Een ouwe baas zit achter een tafeltje met allerlei offerandes (’n hele gekookte kip, enorm stuk crispy pork, zoetigheden, fruit en een fikse fles Thaise whiskey) een hele poos naar de boten te staren en vervolgens bindt-ie aan alle boten een paar kleurrijke linten. En hopla, het is geregeld. Bij één van de tafeltjes heeft iemand – de oude baas? – om 8 uur ’s ochtends een flink glas uit de fles geschonken… Die is ook meteen gezegend. 

(spoiler alert: In de week dat wij op Koh Samui waren begonnen in het Four Seasons Hotel op het eiland de opnames van White Lotus seizoen 3. Nadat S1 op Hawaï plaats vond en S2 op Sicilië, wordt seizoen 3 van deze geweldige serie opgenomen op Koh Samui (en op Phuket en in Bangkok). Het is een Amerikaanse komedie-drama televisieserie en volgt gasten en medewerkers van de fictieve resortketen White Lotus met alle perikelen van dien. Jennifer Coolidge was de meest favoriete actrice van S1 en S2; helaas lijkt ze aan het einde van S2 dood in zee te liggen. Zal ze er toch weer bij zijn deze keer?? Geruchten gaan… Ik had een hoopje haar op het eiland tegen het lijf te lopen, da’s niet gebeurd. Leuke serie; probeer S1 en S2 ergens te zien! Helaas alleen te zien door een abonnement op HBO af te sluiten, of via de magic fingers van Paul….)

'n witte stip op m'n voorhoofd..?!

Nou, die Lufthansa service is niet tegengevallen! Alles pünktlich natuurlijk (hoewel ze ’n paar dagen later maar weer ‘ns gingen staken…) en verwennerij op het “upperdeck”.  Mooie Franse wijnen bij de voor- en hoofdgerechten en een Duitse zoete wijn bij het dessert. Het cognacje  (in combinatie met een half slaaptabletje) sloeg goed toe en zorgde ervoor dat we zo maar zo’n 5 uur hebben geslapen op ons flatbed. Uiteindelijk kwamen we een half uur eerder aan dan gepland, via de fast-track snel door de immigration en door de priority koffers en golfbags als eerst op de band. Paul had nog maar net tijd genoeg om geld te pinnen en een simcard in z’n telefoon te laten zetten. Ten slotte werkte Hertz Thailand ook nog goed mee en reden we na 5 kwartier voor bij het hotel; lekkere ontvangst-mocktail bij het zwembad….

mocktail, welkomstdrankje

De volgende dag een korte rit van 3 uur naar Hua Hin. Het kuchen begon al rap en we gaven de schuld aan het hoge percentage fijnstof en de airconditioning in de auto; het kuchen veranderde in blaffen en achteraf blijkt het een vliegtuig-verkoudheids-virusje te zijn geweest, waar we – nu ruim een week later - nog steeds last van hebben… De aankomst-darmprobleempjes sudderen ook nog even door.

Onderweg bezoeken we 2 bijzondere tempels; de tweede is een Chinese tempel - geheel in het teken van de aanstaande jaarwisseling - vol versiering en vuurwerkknallen! Met enige terughoudendheid lopen we richting de tempel. Van verschillende kanten zie ik mensen met hun wijsvinger naar het voorhoofd wijzen en mij vervolgens toeknikken dat we naar binnen kunnen. Bij het Boeddhabeeld word ik op een trapje gezet en de wijsvinger van Boeddha  wordt met en fikse kwast witte verf ingesmeerd. Vervolgens moet ik met m'n voorhoofd tegen de witte wijsvinger aanleunen. Krijg ook nog een handgevlochten geluksamulet met 5 witte kralen in m'n knuisje geduwd. De vijf kralen vertegenwoordigen vijf zegen, levensduur, rijkdom, welvaart en geluk. Toen ik dit las heb ik 'm maar weer snel omgedaan!

zie de linker wijsvinger van de boeddha..

De plannen die we hadden voor deze 3 dagen Hua Hin zijn helaas niet allemaal doorgegaan. Zo wilden we graag weer ‘ns gaan golfen op de Eagle Milford Golfcourse. Dat was in 1999 – de eerste keer dat we in Hua Hin waren – onze favoriete baan in de omgeving. Helaas is de baan in de loop der jaren volledig verwaarloosd en hebben we een paar keer meewarig naar de baan staan kijken. Nu heeft een Koreaanse Investering Maatschappij de boel opgekocht en is de naam omgedoopt tot Hua Hin Korea Golf Club. We hebben al eerder verteld dat veel golf-regio’s worden overspoeld door Koreanen (want goedkoop golfen in vergelijking met golf in Korea). Het schijnt nog steeds niet helemaal top te zijn (terwijl de Koreanen daar wel prijs op stellen, me dunkt), maar met lage tarieven proberen ze wel weer spelers te lokken. De huidige aanbieding THB 800 (= ongeveer €25 voor 18 holes, buggy en caddie) is een schijntje en we wilden weer ‘ns zien hoe mooi de omgeving was. Na onze trip van ruim  3 weken strijken we weer neer in Hua Hin en gaan dan zekere naar Milford. Nu hadden we helemaal geen puf daarvoor. Het blijkt dat een andere mooie baan (bij het Kaeng Krachan NP) die sinds de corona-periode dicht was en nu overgenomen is door de Koreanen; daar nu al grote groepen met Koreanen en dus een overvolle baan. Ze verdwijnen meestal half februari, dus dan nog maar ‘ns gaan kijken. Zelfs ons favoriete strandje vonden we te ver onder de huidige omstandigheden, maar genoeg redelijke andere stranden in de buurt…

eindelijk -na ruim 10 jaar - Soi 88 ontdekt, ..

Waar we gelukkig wel toe gekomen zijn is de nightmarket  in Hua Hin (drukker dan ooit) en voor het eerst naar de foodcourt bij Soi 88 geweest. Al die jaren al eens naar toe willen gaan, maar omdat we niet graag in het donker rijden is het er nooit van gekomen… Dat is jammer, want het is een geweldige – en niet al te toeristische – foodcourt met authentieke gerechten en leuke muziek. Nu ’n paar minuutjes wandelen. (of kort ritje met de song taew).

Op zondag begint de echte rit; 2 dagen etappes van 4 uur rijden. De wegen zijn nog steeds oké en de rijstijl van de Thai idem dito. Zelfs de benzineprijs (€1 per liter ) is niet veel veranderd. De eerste etappe – vlakbij Chumphon – was een geweldige vondst. The Nest - een vrij nieuw hotel - aan een prive-strand – bleek een echt tropisch oord te zijn. Wel bijzonder dat de communicatie voornamelijk via Google Translate gaat. Maar alla, iedereen alleraardigst!

De tweede stop – Ma Lay Resort in Ban Pheng Krong – was simpel maar op slechts 10 minuten rijden naar de pier voor de ferry naar Koh Samui; erg praktisch dus! Het woord “resort” is ietwat teveel gezegd voor de 5 kamertjes (onbegrijpelijk hoe ze die foto’s kunnen maken!) en het simpele ontbijtje. Maar ook hier weer alleraardigst! (behalve dan de insecten die ons ’s nachts volledig hebben lek geprikt met bulten als resultaat die we nog nooit hadden gezien…)

garnalenvister; 6 uur 's ochtends voor Ma Lay

Op deze vaarroute tussen Donsak naar Koh Samui (anderhalf uur varen) zijn een paar maanden geleden  tijdens een zinderende storm 4 of 5 speedboten en ferry’s omgeslagen; in combinatie met de wonderlijke insecten zorgen die zorgen voor een onrustige nacht. Als we op staan is de zee volledig vlak; we zullen zien hoe het af zal lopen….

voorpret!

Over een paar uurtjes vertrekken we voor de 10^e keer naar Thailand en komen de “polarsteps” van Paul weer in beweging. (https://www.polarsteps.com/PaulSomers/10088295-thailand-2024?s=36077EA3-CEAA-45EA-AD42-1A55B7901223 ) Voorlopig alleen maar veel vliegkilometers voordat er daadwerkelijk steps gezet gaan worden.

We vliegen deze keer met Lufthansa; daar vonden we 7 maanden geleden een prachtige deal! De luchtvaartmaatschappij had toen net besloten om de A380’s (de “dubbeldekkers”) – die tijdens de corona-jaren waren opgeslagen in Spanje – maar weer ‘ns te gaan gebruiken. En nu vliegt het kolossale toestel vanuit München op en neer naar Boston, New York, Los Angeles en Bangkok. In het begin hanteerden ze geweldige prijzen, zodat we nu 2 businessclass stoelen op ‘the upperdeck’ hebben voor de helft van de reguliere prijs! Nog wel ’n tikkeltje prijzig, maar in het kader van ons beider 65^e verjaardag vonden we dat ’n mooi verjaarspresent.

voorpret is de halve pret!

De businessclass biedt veel voordelen; het mooiste vinden we de ‘full flat’ stoelen; eenvoudig verstelbaar tot een volledig plat bed. (en ook nog ‘ns met een lekker kussentje, lakentje, dekentje en zelfs een pyjama shirt…) Heen en terug hebben we een nachtvlucht, dus een paar uur slapen maakt de reis een stuk prettiger. Maar ook de lounges, de priority lanes op de vliegvelden en de culinaire hoogstandjes en alcoholische versnaperingen maken er een feestje van. ’n Mooi begin van een mooie reis.

(bovendien mogen we ieder 2 stuks ruimbagage van 32 kg elk meenemen: Paul’s koffer en golfbag wegen samen 25 kg, die van mij 27 kg, dus dat voorrecht is aan ons niet besteed. In plaats van 128 kg van ons samen dus maar 52 kg in het ruim...)

We pikken meteen de auto op bij het vliegveld en rijden in 10 minuten naar het eerste hotel ((The Park Nine Hotel Suvarnabhumi) en rijden de volgende dag voor 3 nachtjes door naar Hua Hin (G Hua Hin Resort & Mall) om weer even te acclimatiseren aan het tijdverschil en vochtige warmte. Vervolgens zakken we af richting het zuiden; eerst langs de Golf van Thailand naar Koh Samui (via Chumphon (The Nest Private Beach Resort) en Nangkham Beach (Ma Lay Resort). Na een week op Koh (= eiland) Samui (The Beach Samui) rijden we dwars door de “slurf van de olifant” (zie kaart hieronder: de vorm van Thailand is als een olifiantenkop met een slurf richting Maleisië) naar Koh Lanta in de Andamanse Zee. Tussenstops in Nakhon Si Tammarat (Navakitel Design Hotel), Lan Saka District  (d ‘Endless Resotel) en Krabi (Blu Monkey Hotel). Op Lanta logeren we een paar dagen in the Twin Lotus Resort & Spa: we zijn eerder op Koh Lanta geweest en vonden het een heel relaxed eiland (dat waarschijnlijk in schril contrast met het super toeristische Koh Samui)

Dan weer richting Hua Hin. Via Khao Sok (Belong Jin the Dam Resort) en Chumphon (The Nest Private Beach Resort). Tijdens de trip golfen we bij Krabi (Pakasai Country Club)  en bij het Kaho Sok National Park (Ratchaprapha Dam Golf Course).

In Hua Hin hebben we weer het prachtige huis geboekt waar we vorig jaar waren. We gaan er maar vanuit dat er deze keer geen werkzaamheden in de buurt zijn…. Als afsluiter 3 nachtjes in het Tower Club  at lebua in Bangkok met prachtig uitzicht over de Chao Phraya Rivier. (’n beetje afhankelijk van de hoogte van de fijnstof percentages; dat is hier in de droge tijd regelmatig veel te hoog in verband met de grootschalige verbranding van landbouwafval en bosbranden. We hebben de FFP2 mondmaskers – deze keer niet tegen corona – toch maar weer in de koffer gestopt)

Over 11 dagen (zaterdag 10 februari) vieren de Chinezen de overgang naar het nieuwe jaar en aangezien er ruim 7 miljoen Chinezen in Thailand wonen (bijna 15% van de bevolking) wordt dit feest groots gevierd. We zijn op die dag op Koh Samui; ons hotel daar is op loopafstand (via het strand) van een grote Chinese tempel, dus we zullen wel het één en ander meekrijgen. Iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar; het jaar van de draak. In China wordt de draak geassocieerd met voorspoed en succes, het staat symbool voor kracht en moed.

Ik ben geboren in het jaar van het varken. Volgens Wikipedia zijn mijn karaktereigenschappen: "tolerant en begrijpend. sensueel, geestdriftig, aardig, sympathiek en waarheidsgetrouw, gesteld op gezelligheid en lekker eten, goedgelovig en naïef ". Ach ja, ik heb nooit zo geloofd in sterrenbeelden en de dierenriem....

culi-klets 3

In het lokale - Engelstalige - sufferdje van Hua Hin, de "Hua Hin Today" las ik een artikel over een aantal restaurants in het dorp met bijzondere versies van pad krapao. Zoals de oplettende lezer wellicht weet is dat gerecht niet alleen het meest populaire (streetfood) gerecht van de Thai, maar ook ons lievelingsgerecht. (ook omdat het zo eenvoudig te maken is!) 

Was het voorheen nog lastig om de krapao (holy basil) te krijgen in Nederland (ritje naar Amsterdam of Voorburg), sinds ik zaad meeneem (of door anderen aangeleverd krijg) uit Thailand staat het de hele zomer op het terras! (en in de winter in de prachtige Hong Kong Superstore in de Kinkerstraat in Amsterdam) De 'gewone' versie wordt gemaakt met runder-, varkens-, of kipgehakt, maar er zijn ook allerlei variaties met inktvis, zure worst uit de Thaise Isaan, of krab. 

In het artikel werd "Mae La Crab Khrapao" geroemd om z'n krapao met krab. Wij er op af! In een achteraf straatje sluiten we aan bij de wachtenden buiten op de stoep (op de lijst van wachtenden alleen op plek 22 westerlingen...) Na een half uur wachten schuiven we aan voor een heerlijke maaltijd, terwijl ze (ongevraagd) de pittigheid aangepast hebben aan de farangs!

wachtlijst voor Mae La Crab Khrapao

Na 3 weken rondtoeren en alleen maar restaurant-eten is het fijn dat we in Hua Hin weer zelf kunnen kokerellen. Soms een pizza of karbonade met gebakken aardappeltjes (zoals eerder gezegd zijn westerse ingrediënten waanzinnig duur...), maar meestal pak ik m'n map met recepten van Pailin Chongchitnant en haar collega's. In combinatie met de YouTube filmpjes op de iPad op het aanrecht lukt het vaak om een nieuw gerecht in elkaar te flansen. Het is alleen al leuk om alle bijzondere ingrediënten op de markt en de supermarkten te zoeken ( zoals de dragon beans, de gezouten vis en de Vietnamese pittige worst voor de yum moo yor). Zo waren de 2 gerechten met de Mama instant noodles - heel populaire gerechten in Thailand - allebei erg lekker en ook in Nederland makkelijk te maken.

Tijdens één van de wandelingen door Bangkok belanden we voor een lunch hapje in een restaurant met maar een stuk of 6 tafels en een paar mooie stukken crispy pork in de etalage. Een paar van de tafels zijn bezet door een clubje jonge dames die een berg "tuinafval" aan het schoonmaken zijn. Met behulp van Google Translate komen we er achter dat het een berg watermimosa is: een waterplant gekweekt voor de jonge scheuten en bladeren, er blijft uiteindelijk maar weinig over van die enorme berg. Één van de dames maakt er uiteindelijk een heerlijke roerbakmaaltijd met crispy pork en een een kommetje witte rijst van!

OP onze laatste dag in Bangkok gaan we op zoek naar "Phed Mark", het restaurant van Mark Wiens, de foodblogger uit Bangkok. In het restaurantje van niets (zitplaatsen voor 10 gasten) serveren ze alleen pad krapao in 9 versies en 5 pittigheid niveau's. Ik kies voor de zure worst uit de Isaan en medium signature pittigheid level. Dat laatste hadden we ietwat onderschat, zodat we nog ruim een uur met een heftige brand in onze monden rondliepen... Wel een mooie afsluiter van de trip!

(overigens hebben we de avond voor vertrek in de Sports Bar in het Novotel Hotel op de luchthaven nog van één bijzondere krapao-versie genoten. Kleine hamburgertjes met krapao-burgers, holy-basil saus en kousenband plus na 7 weken eindelijk weer 'ns frietjes...)

Tot slot - om nog eens watertandend terug te kunnen kijken - hieronder een paar home-cooking hoogtepunten uit de eigen keuken in Hua Hin...

de Yum Mama , salade met
Mama instant noedels als basis

5 dagen Krung Thep Maha Nakhon, oftewel Bangkok....

De laatste dag Hua Hin staat in het teken van “de kunst”… De eerste stop is een verlaten fabriek die een paar jaar geleden volgespoten is met graffiti en muurschilderingen. Helaas is het één en ander volledig overgroeid met alles wat maar groen is. Zo hoog dat de schilderingen nauwelijks meer te zien zijn en er ’n kans bestaat dat je een slang over het hoofd ziet… (Gelukkig heb ik me een paar maanden geleden aangesloten bij een Facebookgroep die “Snakes in Hua Hin” heet en waar er door leden minimaal 2 keer per dag een foto van een slang in huis, tuin of omgeving wordt geplaatst met het verzoek aan de experts om het beest te identificeren. Ik heb er inmiddels zoveel voorbij zien komen – van de ongevaarlijke kukri’s en boomslangen tot de levensgevaarlijke cobra’s en vipers – dat ik de meeste wel kan herkennen. Heb bovendien een telefoonnummer in m’n telefoon opgeslagen om hulp in te roepen als er iets giftigs in de buurt rondwaart; zij komen het beest dan subiet verwijderen en elders weer in de natuur terugbrengen, Tja, de meeste zijn ook nog ‘ns beschermd!)  Helaas geen slang gezien de afgelopen 3 weken natuurlijk; maar ze worden zo vaak aangetroffen dat je op je hoede blijft…

Na de fabriek gaan we in Hua Hin op zoek naar de street art van Joe Ngong, de Banksy van het dorp. Overal tref je zijn “ogen”, “mannetjes” en “poezen” Veel dorpsgenoten vinden het vandalisme, maar intrigerend is het wel. Helaas is z’n atelier die dag dicht, dus we kunnen ‘m niet vragen wat er voor gedachte achter steekt. Verder probeert de gemeente de oudste wijken van het dorp op te pimpen met “officiële” kleurrijke muurschilderingen; de achterliggende gedachte is dat mensen met elkaar in gesprek komen bij het zoeken naar de schilderingen, maar verder dan wat heen en weer wijzen komt het in de meeste gevallen niet helaas.

Later die middag bezoeken we voor het eerst het Artist Village; het bestaat al jaren maar we waren er nooit toegekomen om er te gaan kijken. En dat was dom. We waren erg onder de indruk van het complex van oude woningen en de kunst, meubilair en tuinen. Een eventuele volgende keer in Hua Hin gaan we zeker weer!

Ook die middag kwam de verhuurder de meterstanden van elektriciteit en water opnemen; dit was niet inbegrepen in de huur, waarschijnlijk om te voorkomen dat iedereen de hele dag alle ruimten van het huis koud zouden houden. Wij waren – net zoals thuis – redelijk zuinig geweest met allebei en hadden in 3 weken voor zo’n €115 (ja , ook hier hoge prijzen) “verstookt”…. Ter compensatie van de overlast van de bouwwerkzaamheden heeft ‘meneer Geir’ (dat rijmt!) uiteindelijk besloten ons deze kosten kwijt te schelden. Charmant…

Op zondag was het in verband met een lang vrij weekend (maandag is het Makha Bucha; de één na belangrijkste Boeddhistische feestdag van het jaar) lekker rustig op de weg. De rit naar Bangkok – zo’n drie en een half uur – verliep vrij voorspoedig , totdat we rondom om Bangkok bij wegwerkzaamheden de weg kwijt raakten en wat extra kilometers hebben gereden.

Maandag is dus een belangrijke feestdag en dat merk je in de skytrain en rivierboten tijdens de ochtendspits; er is geen spits… We treinen en varen in alle rust (da’s heel bijzonder voor BKK!) naar de Wat Arun , de tempel der tempels. Eenmaal daar aangekomen is het – rond 9 uur ’s ochtends –  wel hartstikke druk met Thai die in vol ornaat foto’s maken en offers brengen.

Worden bij ons de Christelijke  feestdagen als Kerstmis, Paasfeest en carnaval meestal omlijst met flink veel alcohol, hier is vandaag alcoholverkoop verboden. Het schijnt trouwens dat er in veel tenten toch alcohol in koffiekopjes wordt geschonken (verkoop in winkels beslist niet), maar wij hadden (natuurlijk 😉) onze voorraad op peil. Overigens kan je in Thailand so wie so alleen tussen 11:00 en 14:00 uur en van 17:00 uur tot middernacht alcoholische dranken kopen. Altijd even rekening mee houden met de boodschappen want de kassa  laat alcohol buiten die tijden niet toe….

(kort nadat ik het vorige schreef bestelden we een hotpot in een restaurantje in de gezellige studentenwijk Sam Yan onder ons hotel en vroeg ik gekscherend om een Chang bier… No Ploblem! Nadat de grote fles bier en 2 glazen pontificaal op tafel stonden maakte een collega van de jongedame die onze bestelling had neergezet  haar blijkbaar attent op het alcoholverbod en verdwenen de glazen subiet op de stoelzittingen naast ons… En ik had – al knipogend – nog zo m’n wijsvinger op m’n lippen gehouden toen de drank op tafel kwam; je zou denken dat dat een wereldwijd gebruikt handgebaar is…?!)

de glazen zijn net onder tafel verdewenen!

We wandelen weer heel wat af - langs waanzinnige shoppingmalls, wats en een aantal nieuwe parken. De luchtsamenstelling is abominabel de laatste tijd; de hoeveelheid fijnstof is 2 maal de "toegestane" waarde, dus het advies luidt om niet alleen in het openbaarvervoer maar ook buiten een mondkapje te gebruiken. De stad probeert flink te vergroenen door nieuwe parken aan te leggen, en dat doen ze op een stijlvolle manier. Het groen moet alleen nog wat groeien hier en daar...

We "hoeven" minder dit jaar... Voorgaande jaren liepen we uren te jakkeren om maar niets te zullen missen. (FOMO zullen we maar zeggen; fear of missing out ('n ziekte van deze tijd!) We zijn nu op een leeftijd dat we aan JOMO lijden... (joy of missing out) We liggen hier uren bij en in het zwembad op de elfde verdieping van het Siam@SIam Design Hotel Bangkok en genieten van de complimentary smoothies en zoete verrassingen (in plaats van de gratis borrels en canapés in Siam@Siam Pattaya) in Chim Chim , het restaurant op de begane grond. Het leuke van deze "teleurstelling" is dat we 's avonds buiten de deur gaan eten en daarna in de rooftop bar ons gratis drankje nuttigen, al dan niet met live muziek.

heerlijke mango smoothies!

De komende en laatste nacht - na bijna 7 weken Thailand - verblijven we in het Novotel Hotel op het vliegveld Suvarnabhumi; morgen moeten we ons om half zeven melden bij de incheckbalie van Emirates. Da's maar 10 minuten lopen vanaf onze hotelkamer! Even pauze in Dubai en 's avonds om 20:00 uur is de landing op Schiphol gepland; da's 02:00 uur 's nachts onze tijd dus tijd voor een dutje....Misschien toch volgend jaar nog maar een keer deze kant op..?!

 (er volgt nog een culi-klets 3)