Na het gezamenlijke gebed (!) en het obligate volkslied
incluis verering van de “stars and stripes” begint de Rodeo (klemtoon op de
eerste ‘o’ ). Paarden – met en zonder
zadel - en enorme stieren proberen de cowboys binnen de kortst mogelijke tijd van hun rug te
schudden. En voor de allerkleinsten zijn een paar wilde schapen aangerukt; de 5
– 7 jarigen klampen zich wanhopig vast aan de vacht, maar vallen natuurlijk
uiteindelijk toch met een smak in het zand…. Ze vallen uiteindelijk ook alle 8
in de prijzen!
Nadat er ook nog een paar rondes kalfjes in volle vaart met
lasso’s gevangen worden door 2 cowboys te paard wordt er midden in de arena een
podium opgebouwd. Later wordt the First Lady of Country Music – the good old
(82) Loretta Lynn - als een soort Zangeres
Zonder Naam het podium opgesleept. Ondanks haar hoge leeftijd zingt ze in
iets minder dan een uur een groot deel van haar repertoire. Door haar Tennessee-accent
verstaan we er niet veel van, maar we deunen lekker mee op de country tonen. Al
met al een super Amerikaanse happening!
Texas-weather (en misschien wel van het hele land) is
volledig in de war. Zaterdag rijden we naar San Antonio en wandelen wat langs
de befaamde “River Walk” en maken nog een klein vleugje mee van de zonnige Mardi Gras-viering (Vette Dinsdag) mee en op zondagochtend staan we nog in onze korte broek
in de tuin en is het drukkend warm. Halverwege de ochtend stroomt een nieuw
“arctic front” richting Austin en daalt de temperatuur binnen een paar minuten
25° F !
’s Avonds, wanneer we terugkomen van de Rodeo, ligt er ijs
op de auto en kost het moeite om op temperatuur te komen…. Even later vieren we
– net als miljoenen Amerikanen – een “Oscar-feestje” op de bank voor de
(kolossale) buis en zijn nog net op tijd thuis voor de rode loper. Serveer daar
een paar wodkaatjes en ‘n mooie meatloaf met patatoes and greenpees bij en je
hebt een leuke avond!
De volgende dag is de cirkel compleet; het vriest een paar
graden en het waait hard en wij hebben een afslagtijd op één van de mooiste (en
voor ons nieuwe) banen in de omgeving (“Wolfdancer Golf Club”
http://www.wolfdancergolfclub.com/golf-course)
Net als tijdens het begin van onze trip op de golfbaan in Aransas – zo’n 4 weken
geleden – zijn we de enigen in de
baan. De ijsmutsen, winterhandschoenen en overwanten (die we de afgelopen 4 weken gelukkig niet nodig hebben gehad) zijn niet bestand tegen
de snijdende koude. Gelukkig zit de koeler in de buggy weer vol met ijsblokjes...
Toch leuk; 't is werkelijk 'n schitterende baan en deze keer schijnt de zon tenminste! Na afloop worden we door het personeel van de baan voor de zoveelste keer gecomplimenteerd met "onze" speedskate resultaten als blijkt dat wij de "crazy Dutchmen" zijn.
