Saturday, November 30

er hangt 'n luchtje aan Ban Pak Nam......

lunchen in het vissersdorp Ban Pak Nam!
het ene moment liggen de inktvisjes - met duizenden tegelijk - lekker te drogen (en te stinken!) in de zon


....het andere moment ligt er één - gefrituurd en wel - op je bord!  Mmmmmmm, lekker dippen in de chilisaus!



(terwijl ik dit berichtje bewerk zie ik plotseling 'n lichtgroene slang van zo'n 70 cm over ons pad glijden; geen idee welk soort 't was, maar op het internet lees ik dat bijna alle groene slangen giftig zijn......)

Friday, November 29

† 29 november 2013……..


honderden militairen in Hua Hin.....

’t Stikt van de kleermakers in Hua Hin; ze proberen je allemaal naar binnen te lokken. De kleermakerij waar ik m’n zilveren jasje laat maken – Jasmine - werd ons aangeraden door Cees. (“Aaah…. Mister Cees; you’ll get good discount!”) en ’t moet gezegd worden; ze doen ’t erg netjes en correct, hoewel die discount uiteindelijk wat tegen lijkt te vallen… Gisteren – na 2 keer passen – het eindresultaat opgehaald; vind het zelf ’n mooi “Boss-jasje”, het glimmen valt reuze mee!



Hoewel de twee kleermakers allebei prima Engels spraken (net als alle andere kleermakers komen ze uit India of Nepal) hadden ze voor het reclamebord buiten blijkbaar niet de moeite genomen naar Nederlandse vertalingen te informeren bij klanten. Wanneer je Google-translator er op loslaat krijg je wonderlijke vertalingen… Zo wordt ‘n jasje “omslag”, ’n gilet “borstrok” en een topje een “spits” ! We hebben er maar niets van gezegd en op verzoek beloofd reclame voor ze te maken in Nederland.



De Thai zelf hebben ook moeite met vertalen. Wanneer we op zoek gaan naar het Khao Sam Roi Yot National Park kunnen we de juiste afslag niet vinden (we hadden al geconcludeerd dat het GPS-apparaat niet de juiste aanwijzingen gaf…) Er staan alleen borden in het Thaise schrift; pas wanneer we de afslag na veel gedoe gevonden hebben staat er plotseling om de 100 meter een bord met de boodschap dat we bijna in het NP zijn.
Eenmaal aangekomen beklimmen we één van de prachtig gevormde bergen voor het uitzicht over de baai, de rijstvelden en de rest van het gebergte dat ’n beetje doet denken aan het Karstgebergte in China. Doorweekt komen we boven aan en treffen daar een ’n paar Zweedse gezinnen aan met ’n hele zwik kinderen van rond de 5 jaar; ’t is werkelijk ’n wonder dat die de bijna onmogelijke klauterpartij hebben overleefd. Vanaf de top zien we ook de garnalenkwekerijen; het park lijkt één grote kwekerij te zijn! Een prima plek dus om tijdens de lunch tussen de garanalenvijvers Tom Yum Goong  (de garnalensoep van het recept van 7 september) te eten.

’s Middags kunnen we er weer tegen en beklimmen we aan de kust 2 heuvels om uiteindelijk af te kunnen dalen in de Phraya Nakhon grot. Ter ere van de koningen is in deze grot een paviljoen gebouwd; ’n bijzondere gewaarwording. De huidige koning is er in z’n hele leven maar 2 keer geweest en dat verbaast me niets; het kost enorm veel inspanning om er te komen. Nu hij in ’n rolstoel zit zal het helemaal niet meer lukken… Na even uitpuffen klimmen we de spekgladde grot uit en gaan de 2 heuvels weer over. Dan is een kokosnoot heerlijk dorstlessend!


Wanneer we 2 dagen later het voormalige zomerpaleis willen bezoeken wordt Paul er op gewezen dat z’n korte broek te kort is… Moet de knieën bedekken. Door z’n broek iets te laten zakken lukt dat wel, maar de mevrouw is onverbiddelijk! ’n Sarong biedt de oplossing. De koning wordt in Thailand aanbeden als een heilige. Overal in de stad hangen enorme billboards met foto’s van het koninklijk paar en staan kleinere foto’s met altaartjes. Terwijl Nederland uitkijkt naar de verjaardag van de goedheiligman op 5 december, zijn hier de voorbereidingen  voor de verjaardag van de koning (ook op 5 december) in volle gang. Terwijl bij ons op Koninginnedag de alcohol rijkelijk vloeit gaat hier de hele dag de kraan juist dicht. (je kan hier trouwens dagelijks tussen 14.00 uur en 17.00 nergens alcohol kopen, tenzij je 10 liter of meer inslaat; logica?)



Uit de lokale media begrijpen we dat er honderden soldaten op weg zijn naar Hua Hin. Gelukkig niet vanwege de demonstraties – die inmiddels ook buiten Bangkok plaatsvinden – maar vanwege de verjaardag van de koning, die hier in z’n zomerpaleis z’n verjaardag zal vieren. We hopen dat de rellen uit respect voor de koning  vóór de vijfde afgelopen zullen zijn. Maar ja, de dag nadat we in Bangkok aankomen (10 december) is het de Dag van de Constitutie, dus dat is wellicht  ’n mooie aanleiding om de straat weer op te gaan…..

Tuesday, November 26

olifanten getrompetter.....

Villa Chan maakt deel uit van “Summerland Village”, ’n project van een Nederlandse projectontwikkelaar die hier zes jaar geleden  op 10 minuten rijden van Hua Hin (over ’n abominabele weg!)  zo’n 25 huizen heeft neergezet. Inmiddels is hij met de noorderzon vertrokken maar het project lijkt – in tegenstelling tot veel andere initiatieven in de omgeving – redelijk succesvol. Er staat hier en daar wat te koop, maar er zijn redelijk wat huizen permanent bewoond en er wordt ook veel verhuurd. Bovendien wordt één en ander prima onderhouden; er zijn constant tuinlieden aan het werk en ook de zwembadboys lopen af en aan (de zwembaden hebben geen vaste reinigingspomp; er gaat ’n kolossale pomp van huis naar huis, die als een soort kunstnier het water prachtig helder houdt!). De abominabele weg is niet alleen bezaaid met enorme kuilen, maar ook met tientallen zwerfhonden (http://www.streetdogshuahin.com/eng/) die als een soort heilige koeien midden op de weg blijven liggen en op die manier het ritje nog inspannender maken.


Rondom het park is ’n fikse muur opgebouwd en bij de poort zitten een paar ‘guards’ die elke keer bij het passeren keurig salueren en hun slechte gebitten bloot lachen…. Onze ramen staan dan ook dag en nacht open, ook als we niet thuis zijn (volgens Cees geen enkel probleem); blijft ’n beetje vreemd voelen na onze ervaring met de nachtelijk inbraak en het wegjagen van de inbrekers van afgelopen voorjaar in Spanje…. De ‘waardevolle spullen’ liggen vanzelfsprekend in de kluis! Volgens Cees mag je bovendien zonder probleem elke Thai die na zonsondergang op je terrein komt neerschieten; met z’n “9 millimeter” onder z’n bed ’n echte cowboy dus….. Maar – in combinatie met Blackie –  wel een geruststellende gedachte!

Het huis voelde vanaf het eerste moment prima. ’t Is prettig ingericht; goed bed, mooie badkamer, airco’s op de juiste plekken, echter niet van alle (gebruikelijke) gemakken voorzien (geen oven, vaatwasser en wasmachine; dus geen pizza’s (!), weer gezellig samen afwassen en de was ligt na afleveren voor een paar Bath binnen 24 uur gestreken en wel op de veranda) De tuin met de veranda, de sala, de kokosnoten en het heerlijke zwembad, maken het tropengevoel kompleet.
Bedenk daarbij het getrompetter van olifanten, die zo nu en dan na hun werkzaamheden in het naburige “Elephant Village” (rondjes lopen met toeristen op de rug!) in het bos achter ons huis overnachten. Hoe mooi kan je het krijgen…. Overigens is de warmte – nu het regenseizoen definitief achter de rug lijkt te zijn – ’n stuk draaglijker dan de eerste paar dagen. Het blijft 33°C, maar ’t is ’n stuk minder vochtig!



Uit de Bangkok Post en inmiddels ook het NOS Journaal begrijpen we dat het steeds onrustiger wordt in Bangkok en dat er zelfs verwacht wordt dat de rellen uit de hand gaan lopen. De planning is dat we daar  over 2 weken 4 dagen bivakkeren…. De Nederlandse ambassade in Bangkok adviseert reizigers inmiddels om “waakzaamheid te betrachten”, dat zullen we dus maar doen.  We houden het allemaal goed in de peiling!


(nog ’n klein culinair hoogtepuntje: Al jaren zien we op de markten in Azië de stoommandjes met kleine visjes, bezaaid met vliegen en ik ben al net zo lang nieuwsgierig naar wat het precies is. Het blijken makreeltjes te zijn. Ze schijnen voornamelijk gegeten te worden in het gebied waar we waren tijdens ons weekend-uitje; ’n uitgelezen moment om toe te slaan dus! ’n Lekker gefrituurd makreeltje bij de lunch; er zat gelukkig zoveel chilipaste op dat  alles wat de vliegen er op achtergelaten hadden zonder problemen “gedesinfecteerd” was…….)


vanavond beef green curry!

Friday, November 22

weekendje weg


Vrijdag en zaterdag maken we ’n uitje naar Amphawa, 2 uur rijden richting Bangkok. Daar wordt in het weekend een erg populaire “floating market” gehouden; vanaf de bootjes worden voornamelijk heerlijke gerechten verkocht, die je vers van de bbq of uit de wok op je bord krijgt. Verder worden er allerlei exotische snacks verkocht, die je ook mag proeven… Smikkelen en smullen dus en ’n leuk sfeertje!



Op weg naar Amphawa bezoeken we in Samut Songhkram de befaamde Maeklong Railway market. ’n Wonderlijke markt die wordt gehouden langs en op de spoorlijn van Bangkok naar hier.


Telkens wanneer er ’n trein aankomt – zo’n 6 keer per dag –  gaat er ’n alarm af, worden alle zonneschermen weggeklapt en koopwaar voor zover mogelijk naar achter geschoven….



Vervolgens perst de trein zich onder luid kabaal  tussen de stalletjes en de menigte door; als-ie voorbij is is het binnen no-time business as usual!  Leuke belevenis.



Morgen rijden we noordwaarts langs de rivier de Mae Klong richting Ratchaburi en hopen op meer leuke verrassingen.
Dit weekend ook voor de eerste pas naar de kleermaker. In het kader van het thema van het lustrumjaar – “zilver” – heb ik me inmiddels een zilverkleurig jasje laten aanmeten voor de officiële gebeurtenissen van 2014. Misschien wordt-ie wel iets te glimmend…… We’ll see! Er wordt in ieder geval ´n officieel Boss labeltje ingenaaid…

Na het inmeten belanden we bij een pizzeria; gelukkig hebben ze voor de serieuze Thailand fan ook een pizza met thaise ingredienten op de kaart staan. Lekker spicy!  Vanaf ons tafeltje op de stoep van het restaurant zien aan de overkant van de weg een dame een kraampje opbouwen; het lijkt vanuit de verte alsof ze eieren probeert te verkopen, maar als we beter kijken zien we dat het golfballen zijn. Die komen als geroepen na m´n off-day op Imperial Lakeview ; vanaf bijna elke hole wel ´n bal in het meer geslagen… En dat terwijl Paul de dag van z´n leven had. Dat belooft veel voor de wedstrijd op Black Mountain!

Wednesday, November 20

beestenbende

Bijna alle Thai en farangs wandelen met hun krathong door het smalle straatje naar het grote strand bij het Hilton en Sofitel Hotel. Het is er - zo vlak na de optocht - ’n drukte van belang. De meeste krathongs stranden echter in de branding; het strand is bezaaid met kaarsjes die het niet ver geschopt hebben….. Wij belandden uiteindelijk op een ander strand naast de monding van een stroompje en hopen daarvan te profiteren, maar ook de onze blijft zielig op het strand steken. Totdat ’n klein jochie de zee inloopt en het ding ‘n duwtje richting stroming geeft; en jawel, hij verdwijnt richting horizon! Voordat-ie uit het zicht verdwijnt draaien we ons om om te voorkomen dat we ‘m weer richting strand zullen zien schommelen….


Gewapend met ’n boodschappenlijstje met de fonetische opgeschreven ingrediënten voor de “Kaeng Karìe Kài “ (gewoon kipcurry met groenten…) naar de markt en supermarkt. Op de markt gaat alles makkelijk (aanwijzen en dokken), maar de Tesco Lotus – ’n supermarkt à la de Franse hypermarchés – levert meer problemen op. Uiteindelijk loopt zelfs de manager mee te zoeken naar de sàttôhs (petehbonen), niemand heeft ooit gehoord van die groente. Later zie ik in de weekfolder ’n fotootje van de bonen; ze zijn dus potdorie waarschijnlijk nog in de aanbieding ook…..!

De kleine witte aubergine’s op de foto hebben er voor gezorgd dat de groente in het Engels “eggplant” wordt genoemd.

de ingrediënten voor de kipcurry


’s Avonds tijdens het avondeten is het telkens ’n beestenbende op de veranda. Allereerst is daar de teef van Cees en Panjit, die naar de - niet zo Thaise - naam “Blackie” luistert (en ja, ze is helemaal zwart). Blackie is een soort Michelin keurmeester. Zo gauw de wok aangaat ruikt ze dat 2 deuren verder blijkbaar zonder problemen en steekt ze haar neus vanaf de schuifpui de keuken in. Als ze ’t niets vindt is ze binnen de kortste keren weer weg, is ’t de moeite waard blijft ze zitten. Maar als het super is gaat ze er rustig bij liggen en wacht geduldig af. Voor de Kaeng Karìe Kài gaat ze languit liggen!

Verder is vanaf de eerste schemering de veranda vergeven van de gekko’s; kleine leuke beestjes  die geen vlieg kwaad doen (nou ja, die dan misschien net wel…) Maar zo nu en dan komt er ook 'n knaap van zo’n 25- 30 cm tevoorschijn. Dat zal ook wel geen verkeerde jongen zijn, maar we verdenken hem er wel van dat hij ons zo nu en dan wakker gilt ’s nachts; gekko’s maken schelle klikkende of gillende geluiden die klaarblijkelijk dwars door de oordopjes heengaan. Dat geluid samen met de geluiden van de tropische vogels in de tuin maken het trouwens wel mooi wakker worden hier!



Dit beestje (weet iemand wat het is?) woont samen met z’n gade in de bougainville-haag en is - vooral ’s ochtends tijdens ons ontbijt - druk bezig met foerageren en veilig stellen van z’n territorium. De schitterende vlinders in allerlei kleuren laat-ie met rust. 

Saturday, November 16

sabai sabai

Ook hier hebben de weersvoorspellers het niet altijd bij het rechte eind gelukkig! ’t Is weliswaar grijs en zo nu en dan regenachtig, maar beslist niet als vorige week. Voor de zekerheid hadden we onze afslagtijd op de Sea Pine Golfclub verschoven naar maandag wat resulteerde in ’n heerlijk lummel-zaterdag.


’n Mooie dag om ’n bezoekje te brengen aan “the Venetian”, een Amerikaans aandoende ‘mall’. ’n Enorm winkelcentrum iets buiten de stad gebouwd in de stijl van Venetië, compleet met Dogepaleis, Campanile en gondels (en de Trevifontein in aanbouw; was dat niet ’n andere stad…?) Uit de luidspeakers galmen voortdurend Italiaanse aria’s. ’t Is een razend populaire attractie; ze worden met bussen tegelijk aangevoerd. Wel wonderlijk dat je hier alleen maar Thais kunt eten, er is geen pizza of pasta te vinden.

Daarna doen we ons vaste rondje door de stad. ‘Lopen even binnen bij Sabai Sabai Golf (sabai = comfortabel en ontspannen); ’n vrolijk kantoortje waar je met reductie greenfees kunt kopen. Daar zijn we vaste klant, want de normale greenfees zijn pittig aan de prijs; elke korting is welkom! We worden er al verwelkomd als Khun Marc en Khun Paul. (khun = meneer)

sabai sabai golf

Op de markt kopen we voor de volgende dag voor 30 Bath (€ 0,75!) ’n kleine krathong. Terwijl we met het ding in de hand naar de auto teruglopen worden we verschillende keren aangesproken door Thai die het blijkbaar bijzonder vinden dat ’n farang (blanke westerling) ’n krathong te water laat. Er gaan heel wat duimen omhoog!  Thuis slaagt-ie met vlag en wimpel voor de vaartest in het zwembad. Zondagavond – bij volle maan – gaat hij de zee op en hopen we maar dat-ie heel ver zal wegdrijven! Wanneer 2 echtelieden beiden ’n khratong te water laten is het belangrijk dat ze naast elkaar wegdrijven; des te langer blijven de partners samen. Er zijn van die smiechten die ze met ’n touwtje stiekem aan elkaar verbinden….

’t Is wederom feest in Villa Chan. Van Mårten - de organisator - horen we dat we niet meer op de wachtlijst staan voor de Tee Time Thailand Invitational, maar daadwerkelijk mee kunnen doen op 5 en 6 december. Yeah!! Hoewel we natuurlijk überhaupt niet geïnviteerd waren voor deze wedstrijd - die wordt gehouden op Black Mountain, de mooiste baan van Thailand (op nog geen 10 minuten rijafstand!) – zijn we zo brutaal geweest om ons zelf aan te melden. En met succes dus! We zijn benieuwd naar het spelersveld; op de poster hebben ze ’t over pro’s, dus wellicht vallen we helemaal uit de toon. Maar aan de ander kant willen we de eerste prijs van €2500,00 niet eens winnen, want dan verliezen we onze amateurstatus. We zetten onze hoop in op de loterij tijdens het prize-giving diner; daar zijn ook grote geldprijzen mee te winnen….. (als die krathong nou ‘ns hééél ver wegdrijft?)


Thursday, November 14

feest van licht en water

Heel Thailand maakt zich op voor Loy Krathong (= “drijvend mandje”); het belangrijkste en misschien wel het meest feeërieke feest van het jaar. Bij volle maan (zondag 17 november) laten alle Thais een mandje gemaakt van bananenbladeren en in de vorm van een lotusbloem te water (rivier, kanaal, zee en in ons geval ons zwembad….) Net zoals wij vroeger rond Sint Maarten onze eigen lampions maakten, maken ze de Krathongs vaak zelf; in het mandje staan een kaars, 3 wierookstokjes, bloemen, muntjes, wat haar en soms nagels van de maker. (ze staan trouwens ook in grote getalen te koop op de markt en in de supermarkten…) De krathong is – na afloop van het regenseizoen – een offer voor de ‘Moeder van het Water’. De Thais geloven dat bij het wegdrijven van de krathong ook zonden en ongeluk (eigenlijk al het ‘negatieve’) zullen weggaan. Hoe verder de krathong wegdrijft en hoe langer de kaars blijft branden, hoe meer voorspoed en geluk in de toekomst.  Ook worden er grote lampionnen met kaarsjes opgelaten; dat moet ’n schitterend gezicht zijn! Verder zijn er optochten, wordt er vuurwerk afgestoken en zijn er verkiezingen van de mooiste krathong en van de mooiste jongedame in nationale klederdracht. Helaas is de hoogste patriarch van Thailand (een 100-jarige monnik) onlangs overleden en is er sprake van nationale rouw; er gaan geruchten dat de festiviteiten om die reden aangepast zullen gaan worden….

krathongs in aanbouw op de markt

Ondertussen maken we met het autootje leuke tripjes in de omgeving. We rijden over het platteland naar de watervallen van Pala-U in het Kaeng Krachan National Park  (er lopen daar olifanten en tijgers rond; wij zien alleen een paar schitterende vlinders en natuurlijk de watervallen). Door de hevige regenval van afgelopen vrijdag kunnen we maar tot het 4e plateau (er zijn er 11) klauteren, maar dat vinden we onder de bloedhete omstandigheden prima! De autorit gaat dwars door bananen-, aloë vera- en ananasplantages; de annanassen worden nu geoogst en keurig opgestapeld in vrachtwagentjes naar de stad gereden. Langs de weg betaal je nu voor ’n enorme – heerlijk rijpe – ananas maar  €0,40. Zalig al dat fruit!


We bezoeken ook een aantal Wats , het enorme Boeddhabeeld aan de kust, iets onder Hua Hin en lunchen in een modern en stijlvol restaurant midden in de Hua Hin Hills Vineyard en met een schitterend uitzicht over de wijngaarden en de omgeving. Daar waan je je plotseling in een andere wereld. De wijn is flink aan de prijs, net zoals alle alcoholica hier overigens. De eenvoudige lunch (‘n heerlijk soepje met een glas wijn van het landgoed) is ongetwijfeld de duurste maaltijd van ons hele verblijf hier in Hua Hin…..
Daarnaast is het heerlijk toeven onder de sala (typisch Thais bouwwerk, tegen de zon en tegen de regen) naast ons huis; vooral tijdens de heetste uren van de dag (eigenlijk al vanaf even na zonsopkomst rond kwart over zes) , jammer genoeg vinden de muggen het tegen zonsondergang (rond kwart over zes) ook ’n lekker plekje. Dan vluchten we naar de veranda, terwijl de sala er juist dan met de kerstlampjes zo idyllisch uitziet... En ondertussen flink veel dompelen in het zwembad!


Volgens de thaise weervoorspellers ligt er nu een “tropical depression” in de Zuid Chinese Zee op de loer, die juist dit weekend met veel regen en wind over onze regio zal gaan trekken. Nu maar hopen dat de festiviteiten rondom Loy Krathong  niet in het water zullen vallen…..!


Monday, November 11

อักษรไทย !

Haiyan is boven Vietnam naar het noorden afgezwaaid; het is hier nu dan ook zeer stabiel, windstil en dus bloedheet. Inmiddels zien we op BVN (Beste Van Nederland) het NOS journaal met beelden van de Filipijnen. En wij maar zeuren over elektriciteit en internet….


De golfwedstrijd op Banyan Golfclub is erg leuk, maar we zijn weinig succesvol, hoewel we meer punten hebben dan onze medespelers die  al jaren lid zijn van de de club. (allebei oudere Britten die hier met hun thaise vriendin samen wonen; het wemelt hier nog steeds van de westerse mannen met thaise vriendinnen) We hebben ons inmiddels ingeschreven voor een wedstrijd op 27 november; nieuwe ronde, nieuwe kansen! Tijdens het geweldige buffet en de prijsuitreiking krijgen we te horen dat Banyan vorige week is verkozen tot één na mooiste baan van Thailand en het clubhuis tot allermooiste van zuidoost Azië. En wij blijven maar dromen over het mooiste clubhuis van Warmond en omstreken….. (het is erg stil aan het clubhuisfront dus we gaan er vanuit dat de verbouwing weer niet doorgaat)

Boodschappen doen in Thailand is  geen sinecure aangezien de tekst op de meeste verpakkingen alleen in het Thais staat. Het is dus vaak flink zoeken naar de ingrediënten voor de recepten (en ook de gebruiksaanwijzing is meestal niet helemaal duidelijk). Gisteren bij de Big C  3 keer personeel gevraagd die vervolgens telkens opzoek moeten gaan naar collega’s die ’n klein beetje Engels spreken. Meestal komen we er met handen en voeten wel uit! De supermarkten zijn prachtig met ‘n mooie sortering, maar – vergeleken met 10 jaar geleden – wel wat aan de prijs. Met het kaartje van Cees hebben we zelfs de gloednieuwe Makro bezocht. 

onze vaste leverancier: 2 kg heerlijk zoete mango's voor € 2,50......
De overdekte markt in het dorp is natuurlijk veel leuker. Daar verkopen ze Jan Rap en z’n maat; ’t één nog exotischer dan het andere. We houden het voorlopig alleen maar bij groente en fruit…. (later misschien maar ‘ns een schildpad of kikker proberen J) Paul heeft na ‘n paar dagen al voorzichtig aangegeven niet 5 weken thais te willen eten, dus dat wordt vanavond weer gewoon pasta koken. (lekker, met ’n beetje red curry paste en citroengras…  J)

Op weg naar het dorp rijden we elke dag langs een gigantisch boeddhistische tempel (Wat). We trekken nu de stoute schoenen aan en parkeren de auto voor de deur en lopen naar binnen. Veel pracht en praal (en kitsch..) Alle thaise mannen moeten minimaal één dag - maar meestal een paar maanden - als monnik door het leven; er zijn dus heel wat Wats (of is het Watten..?) in Thailand!


Saturday, November 9

tyfoon.....

Alle golfbanen in de omgeving zullen vandaag (vrijdag 8 november) wel gesloten zijn vanwege de tyfoon. Wij hebben gelukkig gisteren ons eerste rondje gelopen (Palm Hills); wel weer even wennen aan de – verplichte – caddies (in Thailand  altijd jonge dames, wiens Engels niet altijd even goed verstaanbaar is, maar die wel perfekt de lijn op de green kunnen aanwijzen) en het spelen in de drukkende warmte. Lek, één van onze caddies, had snel door dat we wel in waren voor ’n grapje en stelde op een par 3 hole (waar we allebei met onze afslag op de green lagen) voor om bij een birdieputt de caddie te belonen met 100 bath (= € 2,50 ) en warempel m’n putt rolde via een onvoorstelbare boog de hole in. Meteen boter bij de vis! Daarna geen birdieputts meer gemaakt…..
Op de weg terug naar huis stond er om de 100 meter ’n agent langs de weg; in eerste instantie dachten we dat het een grote verkeerscontrole betrof. Toen we vlakbij het koninklijk zomerpaleis (midden in het dorp) drommen mensen en rijen militairen zagen staan begrepen we dat de koning in aantocht was. De 85-jarige vorst is niet zo lang geleden - na 4 jaar  verpleging in verband met longontsteking - ontslagen uit het ziekenhuis en komt blijkbaar aansterken aan de kust. Maar hopen voor hem (en voor ons…) dat het weer snel opknapt en de tyfoon in kracht afneemt.


Bij thuiskomst troffen we een bevestiging voor deelname aan de Pineapple Pairs Competition in de inbox! Een paar weken geleden zagen we op Facebook ’n aankondiging van de wedstrijd (4 ball better ball) , die aanstaande zondag op één van de mooiste banen (Banyan Golfclub) in de omgeving gespeeld gaat worden. Aangezien er maar 24 koppels aan deel kunnen nemen (en er hier honderden golfers uit Noord Europa bivakkeren) hadden we bij aanmelding weinig hoop dat we mee zouden kunnen doen. Des te meer omdat de greenfee normaal gesproken zo’n 3000 bath (€75) per persoon bedraagt en we nu per koppel maar 4400 bath betalen, inclusief “koffie met gebak” en buffet na afloop…. Maar dus toch!


Na 4 mooie en bloedhete dagen trekt ’n dag later het restant (?) van ‘n tropische tyfoon vanuit China met veel geraas en héél veel neerslag voorbij. Tuin blank, waterschade aan het huis en uren zonder stroom. Wanneer we later die ochtend naar het dorp rijden zien we de werkelijke schade; veel doorgaande wegen staan blank, soms tot kniehoogte (daar kunnen wij met ons kleine autootje (Honda Brio) niet doorheen…) en enorme bomen ontworteld of afgebroken. ’t Is ’n ravage! We hopen maar dat de net gevulde koel- en diepvrieskast goed geïsoleerd zijn en we de inhoud niet hoeven weg te gooien….
Aan het einde van de middag (10 uur na het uitvallen van de stroom) zitten we  heel romantisch met ‘n kaarsje op de veranda te borrelen; nog geen stroom dus! Godzijdank zijn de drankjes nog net op de juiste temperatuur… Plotseling zien we “kleine puntvormige halogeenlampjes” door de tuin wandelen (en dat komt niet door de wodka); het zijn rupsachtige insecten met een fel lichtje op het uiteinde van de staart. Toch ’n beetje feest dus.  Op het citronellakaarsje na is het overigens pikdonker dus maar vroeg naar bed.


Wanneer we de volgende ochtend wakker worden is er ruim 24 uur geen stroom; nu wordt het echt vervelend (geen airco, geen warm water, geen koffie…) en gaan we de inhoud van de koelkast toch  maar weggooien. Pas later in de ochtend schijnt de zon volop en slaat alles weer aan.  Op het internet lezen we over Tyfoon Haiyan; blijkbaar ’n super-tyfoon  (de zwaarste ooit!) die via de Filipijnen en Vietnam later dit weekend onze kant opkomt….

Wednesday, November 6

paul's favoriete gerecht....

Voor de liefhebbers het recept voor de maaltijd van vanavond. Je zou het eigenlijk moeten kunnen ruiken......


De veranda is 'n prachtig plekje voor internet, ontbijt, borrel en avondmaaltijd. Na de Pad Thai en de papaya breekt er 'n tropische bui los; past mooi in het plaatje..!  We vluchten naar binnen voor "Borgen" en "Dexter".


Tuesday, November 5

dwars door Bangkok...

Wat was Paul blij met de gedownloade kaarten van Thailand voor de Garmin-routeplanner. Het apparaat zou ons zonder mankeren van het vliegveld (ten zuidoosten van Bangkok) naar Hua Hin (ten zuidwesten van de stad) brengen. En dan wel via een uitgebreid net aan snelwegen dat we thuis op alle kaarten hadden gevonden. Miep uit het kastje had echter andere plannen en voordat we er erg in hadden stonden we muurvast in de haast eeuwig durende file midden in de binnenstad van de wereldstad…. De honderden scooters en het feit dat er geen belijning op de meeste wegen is (en wanneer die er wel is worden de lijnen volledig genegeerd) maakten het ’n spannende rit. Terwijl het buiten al broeierig heet was, was de sfeer in de auto ijs- en ijskoud! Pas nadat we via een schitterende brug de rivier over waren werd het weer gezellig…


Halverwege de rit zien we ’n druk bezocht restaurant langs de weg en schieten de vluchtstrook op. Bij het zien van al de lekkere gerechten achter het glas loopt het water ons de mond in. De vriendelijk glimlachende mevrouw die een en ander opschept waarschuwt dat wat we hebben uitgekozen “very spicy” is; we lachen en zeggen dat we wel wat kunnen hebben. Ze heeft gelijk… En ondanks dat we de pepertjes opzij schuiven protesteren de darmen later ’n beetje. Toch weer even wennen aan het heerlijke thaise eten.
Later dan gepland komen we aan bij Villa Chan en worden hartelijk ontvangen door sleutelbeheerder Cees en zijn thaise echtgenote Panjit. Op tafel staat een schitterend welkomst boeket met bloemen uit de tropische tuin. Het huis is groter dan gedacht en stijlvol ingericht, de tuin dus tropisch en in het zwembad kan je zelfs baantjes trekken… Hier kunnen we het wel 5 weken uithouden, zo denken we.


Een kastje vol thaise kruiden en sauzen, ’n wok en een grote bbq staan te wachten om gebruikt te worden. ‘Mag zelfs de grote wok met brander van Panjit lenen als ik zou willen. Dat wordt 5 weken kokerellen aan de hand van m’n meegebrachte boek “De origineel Thaise keuken”! Een dag later op de lokale markt slaan we currypaste, groente en fruit in; voor vlees en vis gaan we liever naar de schitterende supermarkten. Ik vrees dat er nog veel foto’s van eten voorbij zullen komen…!

Zoals deze zeebaars met vissaus, gestoomde rijst en morning glory; die aten we ook 13 jaar geleden in hetzelfde restaurant op palen in de zee. ’n Fiks briesje waait langs de tafeltjes en maakt de temperatuur dragelijk. Mooie lunch!

Thaan hoi aroy !