olifanten getrompetter.....

Villa Chan maakt deel uit van “Summerland Village”, ’n project van een Nederlandse projectontwikkelaar die hier zes jaar geleden  op 10 minuten rijden van Hua Hin (over ’n abominabele weg!)  zo’n 25 huizen heeft neergezet. Inmiddels is hij met de noorderzon vertrokken maar het project lijkt – in tegenstelling tot veel andere initiatieven in de omgeving – redelijk succesvol. Er staat hier en daar wat te koop, maar er zijn redelijk wat huizen permanent bewoond en er wordt ook veel verhuurd. Bovendien wordt één en ander prima onderhouden; er zijn constant tuinlieden aan het werk en ook de zwembadboys lopen af en aan (de zwembaden hebben geen vaste reinigingspomp; er gaat ’n kolossale pomp van huis naar huis, die als een soort kunstnier het water prachtig helder houdt!). De abominabele weg is niet alleen bezaaid met enorme kuilen, maar ook met tientallen zwerfhonden (http://www.streetdogshuahin.com/eng/) die als een soort heilige koeien midden op de weg blijven liggen en op die manier het ritje nog inspannender maken.

Rondom het park is ’n fikse muur opgebouwd en bij de poort zitten een paar ‘guards’ die elke keer bij het passeren keurig salueren en hun slechte gebitten bloot lachen…. Onze ramen staan dan ook dag en nacht open, ook als we niet thuis zijn (volgens Cees geen enkel probleem); blijft ’n beetje vreemd voelen na onze ervaring met de nachtelijk inbraak en het wegjagen van de inbrekers van afgelopen voorjaar in Spanje…. De ‘waardevolle spullen’ liggen vanzelfsprekend in de kluis! Volgens Cees mag je bovendien zonder probleem elke Thai die na zonsondergang op je terrein komt neerschieten; met z’n “9 millimeter” onder z’n bed ’n echte cowboy dus….. Maar – in combinatie met Blackie –  wel een geruststellende gedachte!

Het huis voelde vanaf het eerste moment prima. ’t Is prettig ingericht; goed bed, mooie badkamer, airco’s op de juiste plekken, echter niet van alle (gebruikelijke) gemakken voorzien (geen oven, vaatwasser en wasmachine; dus geen pizza’s (!), weer gezellig samen afwassen en de was ligt na afleveren voor een paar Bath binnen 24 uur gestreken en wel op de veranda) De tuin met de veranda, de sala, de kokosnoten en het heerlijke zwembad, maken het tropengevoel kompleet.

Bedenk daarbij het getrompetter van olifanten, die zo nu en dan na hun werkzaamheden in het naburige “Elephant Village” (rondjes lopen met toeristen op de rug!) in het bos achter ons huis overnachten. Hoe mooi kan je het krijgen…. Overigens is de warmte – nu het regenseizoen definitief achter de rug lijkt te zijn – ’n stuk draaglijker dan de eerste paar dagen. Het blijft 33°C, maar ’t is ’n stuk minder vochtig!

Uit de Bangkok Post en inmiddels ook het NOS Journaal begrijpen we dat het steeds onrustiger wordt in Bangkok en dat er zelfs verwacht wordt dat de rellen uit de hand gaan lopen. De planning is dat we daar  over 2 weken 4 dagen bivakkeren…. De Nederlandse ambassade in Bangkok adviseert reizigers inmiddels om “waakzaamheid te betrachten”, dat zullen we dus maar doen.  We houden het allemaal goed in de peiling!

(nog ’n klein culinair hoogtepuntje: Al jaren zien we op de markten in Azië de stoommandjes met kleine visjes, bezaaid met vliegen en ik ben al net zo lang nieuwsgierig naar wat het precies is. Het blijken makreeltjes te zijn. Ze schijnen voornamelijk gegeten te worden in het gebied waar we waren tijdens ons weekend-uitje; ’n uitgelezen moment om toe te slaan dus! ’n Lekker gefrituurd makreeltje bij de lunch; er zat gelukkig zoveel chilipaste op dat  alles wat de vliegen er op achtergelaten hadden zonder problemen “gedesinfecteerd” was…….)