อักษรไทย !

Haiyan is boven Vietnam naar het noorden afgezwaaid; het is hier nu dan ook zeer stabiel, windstil en dus bloedheet. Inmiddels zien we op BVN (Beste Van Nederland) het NOS journaal met beelden van de Filipijnen. En wij maar zeuren over elektriciteit en internet….

De golfwedstrijd op Banyan Golfclub is erg leuk, maar we zijn weinig succesvol, hoewel we meer punten hebben dan onze medespelers die  al jaren lid zijn van de de club. (allebei oudere Britten die hier met hun thaise vriendin samen wonen; het wemelt hier nog steeds van de westerse mannen met thaise vriendinnen) We hebben ons inmiddels ingeschreven voor een wedstrijd op 27 november; nieuwe ronde, nieuwe kansen! Tijdens het geweldige buffet en de prijsuitreiking krijgen we te horen dat Banyan vorige week is verkozen tot één na mooiste baan van Thailand en het clubhuis tot allermooiste van zuidoost Azië. En wij blijven maar dromen over het mooiste clubhuis van Warmond en omstreken….. (het is erg stil aan het clubhuisfront dus we gaan er vanuit dat de verbouwing weer niet doorgaat)

Boodschappen doen in Thailand is  geen sinecure aangezien de tekst op de meeste verpakkingen alleen in het Thais staat. Het is dus vaak flink zoeken naar de ingrediënten voor de recepten (en ook de gebruiksaanwijzing is meestal niet helemaal duidelijk). Gisteren bij de Big C  3 keer personeel gevraagd die vervolgens telkens opzoek moeten gaan naar collega’s die ’n klein beetje Engels spreken. Meestal komen we er met handen en voeten wel uit! De supermarkten zijn prachtig met ‘n mooie sortering, maar – vergeleken met 10 jaar geleden – wel wat aan de prijs. Met het kaartje van Cees hebben we zelfs de gloednieuwe Makro bezocht. 

onze vaste leverancier: 2 kg heerlijk zoete mango's voor € 2,50......

De overdekte markt in het dorp is natuurlijk veel leuker. Daar verkopen ze Jan Rap en z’n maat; ’t één nog exotischer dan het andere. We houden het voorlopig alleen maar bij groente en fruit…. (later misschien maar ‘ns een schildpad of kikker proberen J) Paul heeft na ‘n paar dagen al voorzichtig aangegeven niet 5 weken thais te willen eten, dus dat wordt vanavond weer gewoon pasta koken. (lekker, met ’n beetje red curry paste en citroengras…  J)

Op weg naar het dorp rijden we elke dag langs een gigantisch boeddhistische tempel (Wat). We trekken nu de stoute schoenen aan en parkeren de auto voor de deur en lopen naar binnen. Veel pracht en praal (en kitsch..) Alle thaise mannen moeten minimaal één dag - maar meestal een paar maanden - als monnik door het leven; er zijn dus heel wat Wats (of is het Watten..?) in Thailand!