We verlaten PEI via de 13 km lange brug (met behulp van
Nederlandse expertise gebouwd) terug naar het vaste land. Ons laatste
onderkomen op het (schier-)eiland is een eenvoudige cabin direct aan zee. Het
huisje is alleen te bereiken via een zogenaamde “mud-road” en aangezien de
aarde op het eiland donkerrood is en de regen van de afgelopen dagen heeft
gezorgd voor een “blubber-road” is de auto vanaf nu niet meer zwart maar
donkerrood… Maar ‘ns kijken wat Hertz daarvan zal vinden!
De grootte van de watervallen die we bezoeken tijdens deze
rondreis bouwen we langzaam maar zeker op, met als grote apotheose op de
laatste dag de Niagara Falls bij Toronto! Na de – laten we maar zeggen –
pietluttige watervalletjes in het Fundy National Park rijden we op weg naar
Quebec langs de Grand Falls in Grand Falls. Midden in het dorp en dus niet echt
een natuurlijke setting, maar dat is naar verluid in Niagara met alle casino’s
nog veel erger…
De goedlachse madame van de toeristeninformatie vertelt
trots dat er hier nu (in het voorjaar) 90% van de hoeveelheid water in Niagara
naar beneden dondert. (en dan hebben we ‘t over 6.000.000 liter per seconde…!)
“So, why go to Niagara?” zegt ze nog met haar heerlijke Franse accent. Nou
mevrouw, we gaan lekker toch!
Ook de Airbnb in Quebec is weer met veel beleid uitgezocht (er
was heel veel keus!) en blijkt ’n prima keus qua locatie om de stad – in 2
dagen – te ontdekken. Het is de benedenverdieping van het ouderlijk huis (uit
1845) van Jean-François, die zelf op de derde woont. Hij heeft het pand onlangs
zelf helemaal gerenoveerd en ziet er geweldig uit. (we hebben geluk en kunnen
de auto voor de deur parkeren!) Prima keuken; we doen boodschappen in de
buurtwinkel en fabriceren 2 keer een lekkere maaltijd. ’n Salade Niçoise is wel
op z’n plaats hier… (met – voor het eerst – heerlijk brood)
Het huis staat in de trendy St-Jean-Baptiste wijk en J-F
heeft dan ook even tijd nodig om allerlei winkeltjes, restaurants en kroegen aan
te prijzen. ’t Is haast niet te geloven hoe Frans de stad aanvoelt met z’n
cafeetjes, boulangeries en Intermarché’s. Nog nergens eerder gezien op dit
continent! Zelfs jongelui blijken moeite te hebben met de Engelse taal en de
sfeer komt er al goed in als we onderweg zijn met louter Franstalige zenders en
Franse chansons op de autoradio… Er is veel gerestaureerd ondertussen; de stad
is gesticht in 1608 (of zoiets) en er is nadien veel gestreden tegen de Britten
en Amerikanen. Hier hebben de Fransen standgehouden.
Met een grote citadel,
ommuurde oude stad en veel culturele
activiteiten geen verkeerde stad om te wonen, zo denken we. Hoewel, het is –
net zoals in Amsterdam – wel erg druk met toeristen. Terwijl de foto’s die indruk niet zullen wekken;
die zijn dan ook zondagochtendvroeg gemaakt… Maar na alle rust in de Marititmes
wel even een overgang!
We bezoeken het Musée
de la Civilisation; in de oude stad, maar in een schitterend modern gebouw.
Er is onder andere een tentoonstelling over 25 revolutionaire gebeurtenissen
van de afgelopen jaren. Daar zien we plots Job Cohen (en de betreffende echtparen) in z'n steenkolen Engels
uitleggen hoe trots hij erop is dat hij in 2001 de eerste homohuwelijken ter wereld
heeft voltrokken. Zeker iets om trots op te zijn! Canada was het tweede land
waar dat mogelijk was en is – zoals eerder gememoreerd – een zeer
homovriendelijk land. Tja, en dan gebeurt er zoiets gruwelijks als in Orlando.
Jezus mina, wat gebeurt er allemaal in de wereld..?! Hoezo civilisatie?
Zoals de kaasverkopers in Amsterdam - voor veel geld - de
kleine kaasjes (in allerlei smaken) aan de man proberen te brengen, zo zijn er
hier veel “maple syrup winkeltjes” die het spul in verschillende vormen
verkopen.
De siroop wordt in het vroege voorjaar uit de bomen getapt
en ‘n ouderwetse lekkernij is dan ook de “snow candy”; warme siroop uitsmeren
over de sneeuw en op een stokje rollen. Lekker, maar pas op voor je glazuur…..
Vandaag gaan we op pad naar de Thousands Islands; een archipel in de Saint Lawrencerivier tussen Amerika en Canada in. En jawel, hier komt inderdaad de wereldberoemde dressing vandaan!
2 comments:
Wat hebben we weer lekker gegeten, het ziet er heerlijk uit.
Vooral dat "ijsje" waar haal je zo gauw de "sneeuw" vandaan?
Wat een mooie plaats, met al die mooie huisjes en de muur schilderingen.
Het likt net of Paul zo die straat in loopt en de meneer een hand wil geven, schitterend.
Ja, wat er in Orlando is gebeurt, vreselijk, zag vanmorgen nog een soort herdenking die er was in een park in Orlando.
Het was heel emotioneel, ik zat met tranen in mijn ogen te kijken, vreselijk.
Geniet nog maar even lekker van al het moois, en probeer Orlando even te vergeten.
Veel liefs Loes 💋😘🙋
Wat een schitterende foto's, en lekker nat geworden bij de waterval?
We hopen dat jullie een goede vlucht hebben gehad, zonder een dikke dame met een
k.......hondje. Doe iedereen bij Wilma en Jo de hartelijke groeten, en een gezellige avond.
Wij zien elkaar weer gauw.
Liefs Loes.
Post a Comment