wild...

De truc bij Airbnb is dat er als huurder van je verwacht wordt dat je een review schrijft over je verblijf (ik lees overigens zelden of nooit een slechte review, dus of ’t helemaal eerlijk gaat weet ik niet) en dat de verhuurder een review schrijft over de huurders, zodat andere verhuurders een idee krijgen wat ze in huis halen. Ik ben blijkbaar een pietlut wat schoonmaken betreft en wordt daar door de verhuurders om geprezen; misschien de volgende keren toch maar wat minderen met de dweiltjes en de plumeau…..

De Bay of Fundy (tussen New Brunswick en Nova Scotia) staat bekend om z’n enorme getijdenverschillen. Afhankelijk van de stand van de maan kan dat tot 14 meter zijn! Bij Hopewell zijn - doordat er 2 keer per dag een enorme hoeveelheid water heen en weer gaat - wonderlijke rotsformaties ontstaan die je alleen kan bezoeken wanneer het eb is. Eigenlijk is onze hele reis zo gepland dat we daar op een goed moment eb aantroffen. Dat was gisteren; de enige dag tot nu toe dat er beestenweer werd voorspeld.
Maar terwijl we ’s ochtends over de zeebodem langs de bizarre rotsen wandelen en klauteren is er gelukkig nog niets aan de hand. De dag ervoor waren er 2500 bezoekers; nu – waarschijnlijk in verband met de weersvoorspellingen – moeten we alleen een bus vol Chinezen en ‘n schoolklas van ons afschudden  om een paar foto’s te maken…. Wanneer we in de auto stappen vallende eerste druppels en dan wordt het snel van kwaad tot erger. De rit naar Cape Breton was beslist geen pretje; leve onze zoab!

Met enige moeite vinden we onze volgende bestemming en nog geen 5 minuten later staat de (gas)openhaard te snorren en warmen we weer lekker op! En nog wat later gaat zelfs de(gas)BBQ op de veranda aan om de drumsticks te garen…. (bij gebrek aan braadpan!) Een dag later is het plotsklaps weer stralend en zitten we te puffen voor onze cabin in Pleasant Bay. Ook nu blijft er wat te klagen, want nu zijn het de uiterst hinderlijk “blackflies” die roet in het eten gooien. (hebben wel ’n goeie insectenspray getipt gekregen door de Duijzen!) Niet teveel zeuren want morgen blijft ’t mooi, maar dan zakt de temperatuur met zo'n 15°C…

‘Zijn nu een paar dagen in het Cape Breton National Park en rijden de Cabot Trail (allebei hoog aangeschreven door de lonely planet: “One of Canada’s most dramatic parks and its lively surrounds are accessible via the famous Cabot Trail. The drive is at its best along the northwestern shore of Cape Breton and then down to Pleasant Bay”) Hier geen Airbnb's of ketenhotels dus reizen we van de ene oubollige cabin naar de andere; wel steeds een perfecte locatie!

Wanneer  je bij het begin van een wandeling een dergelijk bord ziet staan beneemt dat je toch wel een beetje de lust om te wandelen… Zelfs de elanden blijken niet geheel ongevaarlijk en kunnen je ’n flinke lel geven met hun hoeven en geweien. Naar verluid is het aantal elanden in Canada – na een rupsenplaag –  geëxplodeerd en dat kan je zien aan de kapot gevreten bossen. Maar ja, wij hebben er ondertussen nog steeds geen één gezien…. Ook de berenteller staats nog steeds op nul!

Je begrijpt dat het water ons in de mond loopt bij de aanblik van deze lentefrisse varens …!  ;-) Deze stonden in een National Park, en hebben we dus maar niet geplukt. Bovendien wisten we niet of dit wellicht de giftige soort was....