eindelijk spelen op Augusta..!

De overgang van noord naar zuid is enorm; ten zuiden van Perth is het plotsklaps razend druk en toeristisch en – maar dat zal toeval zijn – het weer is drastisch veranderd. ’t Is ruim 10°C koeler en voor ’t eerst sinds lang regent het weer eens. (we hebben pech met golf dit jaar: regen op de mooiste baan van Tasmanië, regen tijdens de Presidents Cup in Melbourne en nu regen op de mooiste baan van WA… En ’t maffe is; alle andere dagen hebben we stralend weer gehad!)

Tijdens een korte lunchpauze in Freemantle (’t Scheveningen van Perth), oftewel ‘Freo’ (de Australiers hebben de wonderlijke gewoonte om woorden af te korten; zo wordt bijvoorbeeld ‘breakfast’ verkort tot ‘brekkie’ en ‘barbecue’ wordt ‘barbie’) maken we 2 races van de wereldkampioenschappen zeilen mee. Het schijnt dat hier 32 Nederlanders in verschillende disciplines strijden voor een ticket voor London 2012. We hebben geen idee hoe de resultaten zijn; lezen er niets over in de Telegraaf, dus ’t zal wel niet geweldig zijn… De koala’s in het Yanchep NP liggen er in ieder geval niet wakker van.


Ook bij “the Cut” is dinsdag damesdag; we starten om 9 uur na een dames ‘comp’ . Helaas hebben de dames hier niet de gewoonte om een wedstrijd te annuleren als ’t een beetje regent. Sterker nog; wanneer wij na hole 17 als een razende naar het clubhuis vluchten, omdat dan de donder wel heel erg dichtbij door de duinen rolt spelen ze onverdroten door en vinden ons maar 2 watjes! Eigenlijk hadden we niet eens zoveel last van de regen, maar meer van de vliegen. Vliegen overal! En dan de snelle greens; daar is de naam van de club (maar dan met ’n andere beginletter…) zeer frequent gevallen.

Margaret River is het (wijn-)gebied tussen Cape Naturaliste en Cape Leeuwin; het plaatselijke ‘Pieterpad ’heet hier ‘Cape to Cape Walk’, loopt langs de kust en duurt 7 dagen. Wij doen rondom de highlights een paar kleine stukje van die wandeling en bezoeken één van de grotten. De (hippe)wijnhuizen laten we aan ons voorbij gaan; wijn is hier niet te betalen.


De volgende dag spelen we op Augusta! ’n Iets minder chique versie van de Amerikaanse naamgenoot; we zien de sandgreens dan ook maar door de vingers. Zelf noemen ze de baan “sand-sational”…
(hier geen rhodondendrons, maar veel pre-historisch aandoende 'grasstrees' (ook wel 'blackboys'genoemd ) en ,tja, die staan ook wel 'ns in de weg!)