Op woensdag wordt de Honda CRV van André volgestouwd met
alle bagage en fouragering en begint de roadtrip van 2 weken door “the southwest”. De eerste 700 km door
Texas (tja, Texas is big….!) van
Austin naar Lubbock is niet de meest interessante etappe van de reis.
Eenmaal
de grens met New Mexico over logeren we in Clovis. Ook weer een tijdgrens
gepasseerd (verkeren nu in Mountain Standard Time), dus nog een uur
tijdverschil om tegen te ‘vechten’. In Clovis zal de volgende dag de rodeo
plaatsvinden, dus het is razend druk en aan de tafeltjes naast ons in de “the
Rib Crib” zitten ruige cowboys met enorme cowboyhoeden op. We zullen weten dat
we in het Wilde Westen zijn!
New Mexico is de plek waar de Hispanics de Indianen
probeerden te bekeren en bevochten en later de Engelsen uit het oosten de
Indianen hun land afpikten. Er zijn hier heel wat strijden gestreden en daar
zullen we tijdens deze trip wel iets van gaan meekrijgen.
Day 2: 4 uurtjes rijden naar Santa Fé, de hoofdstad van NM met maar 67.000 inwoners (terwijl
Leiden er al zo’n 120.00 telt!). Een hoofdstad zonder hoogbouw(!) en
voornamelijk ‘adobe’ huizen (gebouwd van leem) en de straten zijn pas in de
zeventiger jaren van de vorige eeuw verhard… Vriendelijke stad, maar wel erg
toeristisch. Wel veel leuke café's en restaurantjes; we eten een heerlijk broodje ros met blauwe kaas! (Amerikaans formaat...)
Begin 1600 gesticht toen de Anglo-Saxons met hun huifkarren
arriveerden en nu de oudste hoofdstad van de USA. Uiteindelijk hebben de
Indianen grond in de vorm van reservaten teruggekregen, waar ze zelfrecht
hebben en de staat gokken dus niet kan verbieden. In de meeste reservaten stikt
het dan ook van de casino’s; wij logeren in het Buffalo Thunder Resort & Casino. Wandelen wel even door het
enorme casino, maar meer dan $1 vergokken we niet. Vanuit onze kamer kijken we
uit over de schitterende bijbehorende
golfbaan en hebben bijna spijt dat we onze stokken niet hebben meegenomen
tijdens de roadtrip; we halen het wel in wanneer we weer in Austin zijn!
Day 3:
highroad scenic byway to Taos; via
de high road heen en de low road terug naar Santa Fé. We
treffen een korte periode van “severe weather”. Terwijl in de naburige staten
de tornado’s flink tekeer gaan hebben wij zo nu en dan wat regen en
temperaturen flink onder normaal. Taos
is een populair ski-stadje en de spookstadjes
(oude mijnstadjes) in de omgeving trekken allerlei alternatievelingen
aan.
We bezoeken – net voorbij de brug over de Rio Grande – een bijzonder project (www.earthsip.com ) waar duurzame
huizen (“Earthships”) worden gebouwd met voornamelijk afval als bouwmateriaal
(oude banden, lege flessen, blikjes etc). De huizen worden zodanig gebouwd dat de
water- en energierekening nihil zal zijn… Huizen zijn te koop vanaf $ 252.000
en kunnen overal ter wereld worden gebouwd.
Day 4: rit van Santa Fé naar Durango. André heeft warme herinneringen aan Durango, waar hij 23
jaar geleden met een ex-vriendje een zwoele zomeravond heeft doorgemaakt. Nu
bepaald niet zwoel, maar wel een heel leuk stadje in het zuiden van Colorado.
Day 5: San Juan
Skyway. Vanuit Durango maken we een tocht door de Rocky Mountains via Silverton en Telluride. Een dag eerder vertelt
“Sweetie” van de toeristeninformatie
dat vooral het gedeelte vanaf Silverton – de “million dollar highway – de
mooiste route van de USA is en bovendien gevaarlijk vanwege het ontbreken van
afzetting van het ravijn…
Voordat we aan het mooiste stuk beginnen drinken we in
– het volledig uitgestorven – Silverton een kop koffie naast een heerlijk
snorrend houtvuur. We treffen die dag een staartje van het “severe weather” met
sneeuw en regen als gevolg. Dus helaas weinig vergezichten, maar wel bij elk
bochtje ‘n angstschreeuw vanaf de achterbank…! Telluride is sinds kort een zeer
geliefd chique wintersportstadje met als gevolg dat er veel sterren een tweede
(derde of vierde…) huis hebben; we hopen dan ook naast Oprah of Tom Cruise te
zullen zitten wanneer we bij het hippe Brown
Dog Pizza een heerlijke pizza soldaat maken. Maar niks van dat al…. Door
een fikse sneeuwstorm rijden we dus maar door naar Cortez.
1 comment:
He, he, eindelijk een teken van leven.
En niet zo maar een teken, gelijk voor 5 dagen tegelijk een heel verhaal. Maar wel weer heel leuk om te lezen.
Nu maar hopen dat er wat sneller een verhaal komt.
Steeds maar kijken, maar nee hoor. En dan nu eindelijk wat te lezen. Ik kijk uit naar het volgende verhaal.
Post a Comment