prikkeldraad

Het gebied rondom Stellenbosch, Franschhoek en Paarl is veel mooier dan ik me kan herinneren van onze rondreis die we in 1997 door Zuid Afrika hebben gemaakt. Toen reisden we overigens in 3 weken van Johannesburg naar Kaapstad en hadden we waarschijnlijk maar 1 dag voor het wijngebied, nu kunnen we 5 heerlijke en zonnige dagen rondtoeren. Stellenbosch – ons uitvalspunt – is een gezellig studentenstadje en de tweede Nederlandse nederzetting  (1679), dus veel huizen in de Kaaps-Hollandse stijl. Noem het ‘schilderachtig’; de grote oude eikenbomen zorgen voor verkoeling en ’n gezellig sfeertje.

Eén van de hoogtepunten van het stadje is de beeldentuin van Dylan Lewis – bij toeval ontdekt via het internet – dat pas sinds een paar jaar open is. 10 Jaar geleden huurde de kunstenaar een graafmachine en heeft daarmee in 2 jaar tijd een 7 hectare groot vlak stuk land “gebeeldhouwd” tot een prachtige heuvelachtig park. In combinatie met de schitterende achtergrond en een enorme hoeveelheid beelden is een “wow!” werkelijk op z’n plaats. 

De tuin is alleen toegankelijk op afspraak en dan nog moet je door 2 elektrische hekken, die pas open gaan als blijkt dat je echt ’n afspraak hebt… ’t Is dus ook nog ‘ns heerlijk rustig in de tuin. Na afloop van onze wandeling komen we – rondom de grote glazen karaf met ijskoud water, komkommer en munt - in gesprek met een meneer die de zwager van de beeldhouwer blijkt te zijn. Hij is daar flink trots op, zo blijkt, en vertelt dat Dylan (55) nog steeds zeer productief is. Wanneer we later in één van de vele gallerietjes een aantal van z’n kleinere beelden te koop zien staan begrijpen wij wel waarom!

Andere hoogtepunten zijn natuurlijk de wijnhuizen; het zijn er zoveel  dat ze erg veel moeite moeten doen om zich te onderscheiden. De één heeft een automuseum, d’ander veel moderne kunst, een opvangplek voor cheeta’s of een schitterende tuin. En dan de restaurants, daar steken ze elkaar de loef mee af. En steeds erg lekker.  Hoewel, de tonijn in deze salade – hoe mooi ziet-ie er uit! – bezorgt me een kortdurende buikloop…. En dat terwijl we 'm aten vanwege de verjaardag van neef Patrick.

We golfen op “de Kleine Zalze”, ’n schitterende baan tussen de druivenstruiken. Wanneer we later in het proeflokaal komen, zien we dat de Pinotage (die we dus altijd bij de Sligro kopen) ‘n stuk duurder is dan thuis. “Aah, from Holland? You buy at the Sligro!” zegt de olijke meneer achter de bar. En dat doen we dus maar!

Op Groot Constantia, één van de mooiste huizen in de streek, en door onze landgenoot Simon van der Stel  (ja, die van Stellenbosch) in 1679 gesticht, lopen we braaf mee met de toer om daarna heerlijke wijnen te kunnen proeven.

We zijn de enigen van het groepje die de “chocolate-pairing” hebben bedacht te doen; de rest kijkt wat jaloers naar onze verschillende chocolaatjes bij de 5 wijnen, terwijl zij  genoegen moeten nemen met de droge toastjes…. De kristallen glazen waarmee we proeven krijgen we mee als souvenir; ’t zal een hele toer worden om die heel in Leiden te krijgen.

Bij de “Fat Butcher” kunnen we met enige moeite en hulp van Lettie een tafeltje reserveren; ’n populair restaurant dus! En het moet gezegd worden, het vlees is zo mals als boter en zo ‘rare’ als maar zijn kan. Helaas vergeet de jongedame ons voorgerecht, terwijl ik me zo verheugd had op één van ‘s lands lekkernijen: mergpijpjes van de braai! Ze verschiet van kleur en maakt het volledig goed door bij het hoofdgerecht een enorme stapel mergpijpjes op onze tafel te zetten. Mooie tip gegarandeerd! 

Overigens, de T-bone steak die we een dag later op de BBQ van het guesthouse grillen is bijna net zo lekker. De kletsmajoor had een ‘n prachtig stapeltje hout voor ons klaargelegd, we hoefden er alleen de fik in te steken. En de tafel was heel schattig gedekt door z’n vrouw; leuke mensen.

Lettie, de eigenaresse van het guesthouse zegt maar steeds dat alles volledig veilig is. En het is waar ik loop zonder problemen ’s ochtends vroeg naar de Spar voor verse broodjes en ook na zonsondergang niets aan het handje. Maar waarom staat er dan in vredesnaam een 2 meter hoge muur met schrikdraad om het huis..? De meeste huizen, restaurants en winkels hebben rollen prikkeldraad en schrikdraad; erg vriendelijk ziet het er niet uit.

Overigens horen we jammer genoeg steeds meer slechte verhalen over de criminaliteit in Kaapstad. De mevrouw van de boerderij met pannic-button heeft een aantal gasten gehad die - door een groep jongeren omcirkeld – hun hele hebben en houwen moesten inleveren. Ook Mieke (die in dezelfde periode als wij met een groep op reis was door Zuid Afrika) voegt via de WhatsApp ‘n paar smeuïge verhalen toe; ’n stel groepsgenoten ook omcirkeld en een purser van de KLM met het pistool tegen het hoofd.  Het schijnt dat de politie niets tegen deze ‘gangs’ doet omdat ze zelf bang zijn! Raar land….

Wij hebben besloten om ons geboekte Airbnb appartement te annuleren en een kamer in een hotel met flink wat sterren te reserveren. ’t Zal wel flauwekul zijn, maar het geeft een prettiger gevoel.

De komende 7 nachten verblijven we in en om Kaapstad; eerst 5 nachten in een knus ‘tiny house’ met idem dito tuintje in Kalkbay en de laatste 2 nachten in de Radisson Blu in de binnenstad. We blijven op onze qui vive! (vrijdag de dertiende zijn we in ieder geval goed doorgekomen...)