load shedding...?!?

In Langebaan draait het maar om één ding: kite-surfen! En na een paar windstille dagen is het op de dag dat wij aankomen groot feest met een straffe windkracht 6. Zoals gezegd hebben we een lunchafspraak bij “die Strandloper”, een rustiek (openlucht) braai restaurant op het strand. In 4 uur tijd wordt er een 10-gangen lunch op de eenvoudige tafeltjes geserveerd. De houten bankjes bevorderen het zitgenot niet, maar het sfeertje is perfect! Vers gebakken brood, mosselen allerlei soorten vis van de BBQ, roosterkoeken (broodjes op de BBQ gebakken), viscurry en rundvleesstoofpot – allebei in een ”potjie” (gietijzeren pan op 3 pootjes) op het vuur gemaakt -  en als klap op de vuurpijl halve kreeften, rijkelijk ingesmeerd met gesmolten boter, knoflook en citroensap. De gitarist, die er al 20 jaar lang tijdens  lunch en diner dezelfde liedjes zingt, heeft geen geweldige stem en – laten we wel wezen - de maaltijd is niet super (mosselen ’n tikkeltje zanderig, vis een beetje droog), maar toch een leuke middag! Na de koffie met “koeksisters” (gefrituurde koekjes met mierzoete sieroop) door naar  het Windtown Lagoon Hotel.

 

crayfish on the braai...

Na 28 nachten “selfcatering” accommodaties nu 3 nachten hotels en restaurants – ’n prettige afwisseling na al dat gebraai! Het hotel zit vol met …. kitesurfers; we zijn de enige – ietwat bedaagde – golfers van het gezelschap en niet, zoals veel surfers, bedekt met tatoeages van top tot teen.

Een dag later – een mooie windstille dag, zo lijk ‘t - hebben we een afslagtijd geboekt op de Langebaan Golfclub. En, geloof het of niet, op het moment dat we onze tas naast de eerste afslagplaats neerzetten begint de wind aan te trekken en de uiteindelijke windkracht 5 maakt het spelen weer knap lastig. Halverwege de baan treffen we een paar bontebokken, die in Swellendam in het Bontebok NP met veel moeite van de ondergang zijn gered. Mooi te zien dat ze het hier ook naar hun zin hebben.

Volgende stop is Bloubergstrand waar we een kamer hebben geboekt in het Blaauwberg Beach Hotel, met een geweldig uitzicht op de Tafelberg. En daar was ’t om te doen; gelukkig treffen we een zonnige avond en stralende zonsopkomst. Verder niet veel te beleven daar, behalve dan dat de “Haarlem” een boot van de VOC in 1647 vlak voor het strand is vergaan. ’n Nederlandse duiker heeft plannen om de boot boven water te halen, maar we zien nog geen werkzaamheden…

Ook de Milnerton Links Golfbaan belooft vanaf bijna alle holes zicht op de Tafelberg. Als we afslaan op hole 1 kunnen we nauwelijks de bal volgen in verband met een dikke mist die net vanaf de baai het land op is komen drijven. Geen Tafelberg ook dus! Gelukkig klaart het na hole 4 weer op en worden we toch nog getrakteerd op mooie uitzichten. We spelen met 2 aardige dames – leden van de club – en hebben leuke gesprekken, over van alles en nog wat. Ook de politiek en de corruptie komen ter sprake. Daar gaat het land nog ‘ns aan ten onder, zo lijkt het. (South African Airlines staat al op het punt om failliet te gaan…)

Een ander hot item deze dagen is  “load shedding”. De dames leggen het ons uit. In verband met een te grote vraag naar elektriciteit (anderen zeggen vanwege slecht onderhoud van de centrales) wordt er afwisselend  in alle wijken voor periodes van 2 ½ uur de stroom uitgeschakeld. Zo wordt geprobeerd een volledige black-out in het hele land te voorkomen. En vanzelfsprekend is er een App om te zien wanneer je de klos bent; wij komen vandaag – we zijn inmiddels in Stellenbosch  – twee keer aan de beurt (van acht tot half elf en van vier tot half zeven) Lastig! Veel winkels gaan dicht, de Checkers supermarkt heeft blijkbaar een generator voor wat lampjes en de kassa’s, maar je moet soms een beetje op de tast op zoek naar je boodschappen… Er wordt trouwens veel gemopperd, onder andere over het feit dat de straatverlichting overdag wel blijft branden. Dit schijnt nodig te zijn om te voorkomen dat de elektriciteitsleidingen worden gestolen. Tja…

Checkers in het donker

In Stellenbosch logeren we in het 7 Ackerman Place Guesthouse; een onlangs gerenoveerd pand met 8 mooie kamers, ‘n gezamenlijke keuken en een heerlijke tuin met allerlei braaimogelijkheden plus ‘n zwembad! ’t Wordt gerund door een ouder echtpaar van Duitse en Nederlandse afkomst; zij is weinig mobiel na een operatie aan haar voet, hij zit erg verlegen om een praatje… Zo weet ik inmiddels dat-ie 2 liter Coca Cola per dag drinkt en na een val van een trapje tijdens tuinwerkzaamheden nu al 7 maanden niet meer kan golfen. De stakker… Hun guesthouse zou ik in een review zeker een 10 geven; alles is perfect! (misschien ook wel omdat we tot op heden de enige gasten zijn...)

Bij Hudson aan de Dorpstraat eten we een hamburgertje; een dame aan een belendende tafel vindt mijn Trump Tower hamburger hilariouuuus! Ze komt namelijk uit Los Angeles en is blijkbaar geen Trump-fan. Ze wil een foto maken en zo begint het gesprek. Al snel blijkt dat ze oorspronkelijk uit Maasbracht komt en nog accentloos Nederlands spreekt. Haar Zuid Afrikaanse vrienden proberen haar ervan te overtuigen dat ze naar Stellenbosch moet gaan verhuizen. Nadat ik die toren (bijna helemaal) heb verorberd en na de “Amerikaanse hugs” vertel ik haar dat ze beter naar Maasbracht kan verhuizen. Bij ons geen load shedding, drought and wildfires…..! Haar vrienden worden pissig en vertellen dat het in Nederland ‘freezing’ is. Nou en? Heerlijk toch… zo nu en dan.

Trump Tower