jarige job

“The Cozy Beach Cottage with private garden” is inderdaad erg knus en de tuin – met braai – ook! ’t Is een ‘tiny house’ zoals we veel zien in de Netflix serie “Tiny House Nation”; het lijkt een verbouwde garage, maar alles past precies. Ze hebben er zelfs een grote oven en ‘n wasmachine in weten te wurmen! Prima plek voor 5 nachten Kalkbay / St James.

Lindsey, de vrouw des huizes, praat ons het idee om de Tafelberg op te klimmen met enige moeite uit ons hoofd. Op de dag zelf zijn we haar heel dankbaar! We zien andere wandelaars gebroken boven komen; bovendien heeft ze ons een plattegrond van de berg meegegeven met een pittige wandeling op  het plateau van de berg. De wandeling – met als bestemming Maclear’s Beacon – is vrij vlak en biedt prachtige vergezichten. We hebben dan ook een stralende en windstille dag uitgekozen voor ons dagje Tafelberg; beiden zijn vrij bijzondere weersomstandigheden voor de berg! Bij teveel wind gaan de cable cars niet omhoog en wanneer het Tafelkleed over de berg hangt zie je dus geen steek…

Wanneer we een paar dagen later in de Kirstenbosch Botanical Garden - één van de mooiste botanische tuinen ter wereld – rondlopen zien we de top van de berg niet; bad luck voor de bezoekers van de top van Table Mountain…. Wij zien een grote verzameling protea’s/suikerbossies.

Onderweg naar het Cape Point NP rijden we langs Boulders, waar één van de kolonies Zuid Afrikaanse pinguïns bivakkeert. Er zijn bijna evenveel Chinezen als pinguins… Het wordt plotseling even spannend, wanneer we bijna onze eerste “kill” meemaken (één van de hoogtepunten voor safari-gangers). De pinguins staan gezellig pootje te baden in de branding wanneer er plotseling een zeeleeuw uit de golven het strand op duikt; de vogels waggelen rap het strand op en de zeeleeuw doet alsof z’n neus bloed en gaat zich lekker liggen krabben. Helaas is z’n missie mislukt, maar de Chinezen zijn in extase!

’t Is razend druk in Kalkbay – normaal gesproken een rustig vissersdorpje met hippe cafeetjes en galerieën  - en er wordt veel gezwommen in de “tidal pools” . Hoewel Lindsey ons verschillende keren aanraadt om daar te gaan zwemmen en daarna een croissant te eten in één van de café’s (dat doen veel locals), vinden wij het nog steeds een tikkeltje frips… Er zullen geen haaien zijn (er is er één op vrijdag de 13^e gespot bij het strand van Vishoek), want de tidal pools zijn door een muurtje afgescheiden van de baai. In de haven liggen de zeeleeuwen op de kade te wachten op de restje van de visafslag en de dolfijnen zwemmen langs in de baai.

Omdat maandag (16 december) een nationale feestdag is, is het extra druk in het dorp. Tot 1994 werd op deze dag de overwinning van de Afrikaners op de Zulu’s (de slag om Bloedrivier met het bloed van 3000 Zulu-slachtoffers) gevierd. Nadat Mandela in 1994 aan de macht kwam en de apartheid was afgeschaft was het duidelijk dat dat niet meer gevierd kon worden en werd het de Dag van de Verzoening. De “Rainbow Nation” bestaat uit veel bevolkingsgroepen; ze spreken met z’n allen 11 talen…! 

Het onlangs behaalde wereldkampioenschap rugby  door de “springboks” moet de eenheid verbeteren…

Wij rijden - na 5090 km toeren - maandag naar Kaapstad en leveren de auto in bij het stadskantoor van Bidvest (op 5 minuten lopen van het hotel!); voor het eerst met een flinke kras op de 2 linker portieren… Na ruim 40 jaar schadevrij rijden (zelfs in het hectische Thaise verkeer) nu gewoon tegen een plantenpot aangereden. ’t Eigen risico is nul-komma-nul, dus het loopt met een sisser af!

Terwijl we ‘s middags door de wijk Bo Kaap (die bekend staat om z’n felgekleurde huizen) slenteren belanden we in een waar volksfeest. Een tergend langzaam voortschrijdende optocht met opslepende muziek trekt door de straten. De bijna hypnotiserende – en vrij eentonige – muziek zorgt er voor dat iedereen langs de kant van de weg staat mee te schommelen. ’n Kippenvelmomentje! Bij het ontbijt lezen we in de krant dat er later die dag geschoten is tijdens de festiviteiten; we waren op tijd weg…

(overigens moesten de ‘Maleiers’ tijdens de Nederlandse overheersing hun huisjes wit schilderen; toen de Engelsen het bewind overnamen zijn ze zich te buiten gegaan aan de meest felle kleuren!)

Ook kan ik op de laatste dagen 2 Zuid Afrikaanse gerechten afvinken. Bij Mariam’s Kitchen proberen we een Gatsby weg te werken; stokbrood met biefstuk, gestoofde uien en frites. Een hele is voor 4 personen voldoende zo vertelt de dame achter de toonbank, wij hadden aan een kwart voldoende gehad met ons tweeën… Ook de Bunny Chow (’n uitgehold half casino witbrood gevuld met lamscurry) staat nog op m’n lijstje. De Indiërs wonen voornamelijk rondom Durban – daar komen we deze keer niet langs – en hier in Kaapstad. Toeslaan dus! Ook weer een hele hap en wederom bepaald niet koolhydraat arm; vanaf morgen maar weer voorzichtig aan doen!

Bunny Chow lambcurry

Zo komt er een einde aan een schitterende en afwisselende reis. Veel hoogtepunten en leuke ontmoetingen (zoals de consul van Namibië, die tijdens de borrel in de executive lounge in de Radisson Blu haar rode wijn voortdurend aanlengde met een blikje Coca Cola, en in het shuttlebusje de hotemetoot uit Amerika die maandag mee vloog met de eerste directe lijnverbinding van New York naar Kaapstad en morgen weer terugvliegt (16 uur vliegen!))  

Alleen het “ongemakkelijke gevoel” was soms een dompertje… Uiteindelijk hebben we maar één keer graaiende handen van een straatschoffie in onze rugzak gehad. (alles van waarde lag in het kluisje in de kamer!)

Overigens zagen we op een spandoek op de kerk op de Green Market Square dat de jarige job van volgende week woensdag niet veel op heeft met de golfsport… Vliegen zal ook wel niet mogen en dan vooral niet in de business class. (want dat maakt 12 uur vliegen veel te leuk!)

Allemaal toch maar fijne kerstdagen gewenst en het allerbeste voor 2020!