5555!

De afgelopen jaren (dit is de negende keer dat we in Thailand zijn) hebben we heel veel tempels bezocht, in allerlei soorten en maten. De gouden tempel, de zilveren, houten, glazen, witte, “delfts blauwe”; alleen de roze tempel ontbrak nog op ons lijstje. Tijdens de trip van Nakhon Nayok naar Moo Si hebben we ‘m kunnen afvinken! Het thema werd goed doorgevoerd; werkelijk alles was roze! Alleen de gewaden van de monniken blijven oranje (of saffraan-)kleurig…

grootste liggende boeddha van 219 meter lang

Even verderop stonden we plotsklaps oog in oog met de in aanbouw zijnde (ongetwijfeld grootste ter wereld!) liggende boeddha. Voor elke dag van de week is er een andere beeltenis met een andere houding van boeddha; voor de dinsdag is dat de liggende. Ben je op dinsdag geboren dan ben je serieus, moedig en actief, je geluksdag is donderdag, je pechdag is donderdag.  Maar afijn, bij de Wat Pa Sawang Bun zijn ze dus nog druk aan het bouwen van de voeten van dit Boeddhabeeld. Het goud voor het gewaad was blijkbaar opeens op (financieel probleempje? op het bord bij het beeld stond een banknummer; of we maar even wilden storten… 55555!), terwijl de helft van het 219 (!!) meter lange beeld nog geverfd moet worden. (zie voor de verhoudingen de foto hierboven met Paul bij het hoofd...)

De eindbestemming op dinsdag is “The Hiddén Village” (geen idee waarom dat accent grave op de e staat, waarschijnlijk omdat het meest overeenkomt met de typische Thaise uitspraak…).  Nog geen 2 jaar geleden was op Google Maps een kaal stuk land te zien op 5 minuten rijden van de noordelijke ingang van het Khao Yai NP. Nu - sinds een jaar - staan er 11 schitterende en comfortabele villa’s rondom een heerlijk zwembad in een ongelofelijk mooi tropisch bos met allerlei volgroeide bomen en kleurrijke bloemen. Werkelijk idyllisch en knap gedaan! 

Bovendien erg rustig, ook omdat er maar één andere villa bezet was terwijl wij er waren. De dagen begonnen met een overdadig ontbijt (naar keuze) dat op je gewenste tijd op je terras geserveerd werd; het was zoveel dat het niet allemaal op de tafel paste en het één en ander in de koelkast en golftas verdween….

En alle calorieën er af wandelen in het National Park was helaas niet mogelijk. Ten eerste omdat het inmiddels weer erg warm was geworden (nu zo rond de 35°C) en ten tweede omdat er niet erg veel wandelmogelijkheden zijn. Daarnaast bleek er de tweede dag dat wij er waren stukken van het park gecontroleerd verbrand werden. Niet ideaal zo tussen de kleine brandjes door die door de stevige wind oplaaiden. Ook de dieren trokken zich diep in het bos terug, alleen het onrustige gegil van de apen was in de verte te horen. Ook  geen overstekende olifanten gezien; de kans daarop is ook erg klein. De kans is misschien groter ze in het dorp of op de golfbaan tegen te komen. Omdat begin november de droge tijd is begonnen waren de watervallen ook niet op hun mooist. De foodcourt was echter top! 😉

20 jaar geleden hebben we – tijdens onze eerste rondreis – ook al eens gespeeld op de golfbaan van Moo Si. Toen heette de baan (een ontwerp van golflegende Jack Nicklaus) Mission Hills, nu blijkbaar een andere eigenaar en een andere naam: Khao Yai Country Club. Golfsavers adviseert er niet te gaan spelen in verband met slecht onderhoud, wij vinden dat onzin. Wellicht is de baan niet zo gelikt als de meeste andere banen, maar de omgeving en het uitzicht op de omringende bergen is spectaculair! Bovendien had ik juist hier de beste (en gezelligste, goed Engels sprekende) caddie ooit… Maar ook hier lopen we vast op de 6-ballen (dus 6 buggies, 6 spelers en 6 caddies; een hele stoet zo voor je!) van de arrogante Koreanen, een 2-bal doorlaten is blijkbaar geen optie…. En jawel, we scheuren wederom van hot naar her de hele baan over om een rustig plekje te vinden. De fooi (standaard 400 THB = €11) wordt met plezier verhoogd!

Paul vindt ook nog even tijd om naar de kapper te gaan; echt veel tijd is niet nodig. Met de tondeuse is de “barber” in 10 minuten klaar en voor 100 TBH  heeft-ie weer ’n fris koppie voor de rest van de reis!

Volgende etappeplaats is Nakhon Ratchasima, oftewel kortgezegd Khorat (en dat wordt dus door een Thai uitgesproken als Koolat) Goed opletten dus… Onderweg maar 2 stops; de leukste was een sprookjesachtige wat, die vol hing met foto’s van – naar later blijkt – ene Sorapong Chatree. Ook hier gebruiken we Google Translate en begrijpen dat hij een beroemde filmster was, vorig jaar is overleden en een eigen altaartje ter plekke heeft, omdat hij de grootste sponsor van de tempel was.

Leuk om tussendoor even een stad te bezoeken (het is de vijfde stad van Thailand qua grootte), met een aardig oud centrum en grote nachtmarkten. Ook is er een vestiging van de landelijke shoppingmalls “Terminal 21” in de stad. Het thema van de malls is vliegreizen; zo staan er bij Pattaya 2 vliegtuigen voor de deur en hier in Khorat hebben ze een verkeerstoren naast de mall gebouwd. Ook het Centre Point Hotel – waar we 2 nachten logeren – maakt deel uit van de keten. Da’s makkelijk, je stapt zo de mall – met allerlei restaurants en een spotgoedkope foodcourt – in.

We installeren hier de Grab-App (in Thailand geen Über); ’n prima systeem! Je stelt je bestemming in, krijgt een prijs voor de rit en model en kenteken van de betreffende auto. Geen gezeik met met onderhandelen of ruzie over de meter. We laten ons op vrijdagavond naar de kolossale en razenddrukke SaveOne nightmarket brengen. Terwijl we langs de eerste kraampjes lopen begint het al te druppelen en later breekt de bui los; de enige regen in 3 weken tot op heden! Maar weer snel een 'Grab' besteld en terug naar het hotel door de drukke vrijdagavondspits. Hebben wij weer… 5555!

(voor de nieuwkomers: 5 in Thai is ‘ha’, dus in plaats van een emoticon schrijven ze hier 5555…)