het vorstenhuis en andere perikelen...

We zijn nog maar nauwelijks ingecheckt bij @Rice Resort als het ons opvalt dat er een grote groep  jongelui rondloopt op het terrein. Al snel blijkt dat – naast ons tweeën - het voltallige personeel van SeniorSoft , een software bedrijf uit Bangkok, de rest van de kamers vult. Die avond hebben ze een personeelsfeestje onder onze kamer… Het is vooral de afterparty in de kamers rondom ons die me ongerust maakt; puntje bij paaltje valt het reuze mee (oftewel: nergens last van gehad…)  En dat terwijl de muren van de gloednieuwe en strakke kamers “paper-thin” zijn! ‘t Zwembad is heerlijk en ontbijt is prima; geen reden tot klagen, zou je denken….

Overigens hebben we - onderweg van Pattaya naar Nakhon Nayok – twee bijzondere tempel-complexen bezocht. De eerste was een enorme Chinese tempel, die in het weekend erg druk bezocht werd. De tweede was werkelijk een soort Efteling, compleet met de bussen vol met bezoekers. Nieuw dit jaar (althans het is ons de afgelopen jaren nooit eerder opgevallen) is dat veel tempels een spannende grot hebben aangelegd, de één nog mooier dan de ander! Deze was echt ongelofelijk mooi en druk…

Ook zien we in de meeste tempels een “gebedsplek” voor de kroonprinses. Bha (44), de oudste dochter van de koning heeft half december tijdens het joggen een hartinfarct gekregen en wordt sindsdien kunstmatig in leven gehouden.  Als ze sterft, zou dat de monarchie in Thailand in een diepe crisis storten, want een waardig plan B voor de opvolging is er niet. Er circuleren geruchten dat de jongste - en momenteel enige)  zoon van de koning (4 oudere zonen en hun moeder zijn na de scheiding uit de koninklijke familie verbannen) autistisch zou zijn. (overigens is zijn moeder ook uit de familie verbannen en heeft hij haar sindsdien niet meer gezien) Mocht Bha overlijden dan zal het hele land in diepe rouw dompelen en zullen er waarschijnlijk allerlei beperkende maatregelen worden genomen. We hopen maar dat ze het nog een paar weekjes volhoudt… Overigens zien ze de koning niet heel vaak hier; hij bivakkeert meestentijds met een harem van 20 vrouwen in Beieren. Hij is niet lang geleden getrouwd met z'n vierde vrouw en waarschijnlijk zal hij bij haar - op z'n zeventigste - geen extra spruiten verwekken.

Verder houd ik m’n mond, want op het beledigen van het koningshuis staan zware (gevangenis-) straffen!

Khao Ka Moo

Tussen de 2 tempels door hebben we een heerlijk “eet-momentje”. Bij een familierestaurantje langs de kant van de weg  staat mams voortdurend vlees te hakken (ze hebben één gerecht op het menu staan) en paps rommelt wat met de vaat. De zoon des huizes is een manusje van alles en wordt  snel opgetrommeld als er 2 farangs uit de auto stappen. Niet dat hij veel Engels spreekt, maar met handen en voeten komen we erachter dat ze Khao Ka Moo serveren: Khao is rijst en Moo betekent varken, zover rijkt mijn kennis. En als hij op zijn heup wijst voor Ka zal het dus wel varkensschenkel zijn!

Als je het gerecht googelt kom je direct terecht bij een recept van Pailin Chongchitnant; naast Mark Wiens m’n favoriete YouTuber met eenvoudige Thaise recepten: https://hot-thai-kitchen.com/kao-ka-moo-braised-pork-leg/ . Binnenkort komt haar tweede boek uit (“Sabai: 100 Simple Thai Recipes for Any Day of the Week”), ik heb ‘m alvast besteld en het boek ligt als het goed is bij thuiskomst op de mat… Bij de “Leuke Links” (onder de fotoalbums) staat een link naar haar website.

Vanuit Nederland hebben we via de website een afslagtijd geboekt op de Royal Hills Golf Club; helaas blijkt bij aankomst dat ook deze boeking niet in de startlijst is verschenen. We worden er weer tussen geperst en er wordt inventief gevarieerd met de vast route van de 18 holes… We scheuren heel wat heen en weer om maar een beetje op te kunnen schieten. De baan is schitterend, m’n spel nog steeds niet optimaal; het hoogtepunt van de dag is bij hole 19: een koele Singha en een prachtig bord met lekkernijen uit de Isaan (de regio in het noordoosten van Thailand, waar we momenteel zijn). https://royalhillsgolfcourse.com/

Als we terugkomen bij @Rice Resort treffen we nu een enorme groep – ’s middags reeds half bezopen – mannen die druk bezig zijn met de opbouw van een feest! Ietwat verontrust maar weer naar de mevrouw van de receptie en dit keer is ze zelf ook wel een beetje bang dat we er last van zullen krijgen. We moeten verkassen naar een plek waar we er zeker geen last van zullen krijgen. Alles inpakken en hup naar een schattig huisje. Maar als ras blijkt dat niet alleen wij, maar het hele dorp last heeft de luide bassen en het karaoke gezang van de heren. De TV maar een beetje harder gezet…

Gelukkig gaan Thai graag vroeg naar bed: om stipt 22.00 uur stopt de muziek en hadden we toch nog een rustige nacht.