"in mei leggen alle mieren 'n ei...!"

Tja, wanneer je dol bent op zand en zee, bungy-jumpen of wild water raften en niet graag zelf rijdt in Thailand of bereid bent om vaak met handen en voeten iets uit te leggen, dan is de Isaan niet je ideale reisbestemming…. Er zijn weliswaar een paar stranden langs de rivier, maar de Mekong stroomt als een wilde en begint in China (en je weet maar nooit wat die Chinezen allemaal lozen in het rivierwater…), dus zwemmen lijkt me niet zo’n pretje. En er zijn inderdaad weinig toeristen, dus nog geen malle dingen als van bruggen af springen en degelijke. Het openbaar vervoer schijnt minimaal te zijn, maar buiten de steden is het verkeer erg rustig en makkelijk zelf te rijden. En dat soms moeizame communiceren lijdt vaak tot leuke “gesprekjes”. Wij vonden het in ieder geval een hele bijzondere en leuke rondreis!

Bovendien heeft de Isaan een hele aparte keuken. Zo had ik thuis m’n zinnen al gezet op iets met miereneitjes, dus toen ik in Kong Chiam op een menukaart “omelet met miereneieren” zag staan was de keus gauw gemaakt! Eenmaal op tafel heb ik lang gezocht naar de eitjes en bij navraag bleek dat er alleen rond mei miereneitjes leverbaar zijn (“in mei leggen alle mieren ’n ei…?”) en ze hadden me voor het gemak maar een gewoon omelet gegeven. Culy-teleurstelling nummer 1….

Later in Bueng Kan was ik zwaar teleurgesteld in ’n dikke Duitse dame. Terwijl ik m’n noedelsoep – zoals dat hoort –  met stokjes en Chinese soeplepel probeer te verorberen (’t is altijd even inkomen in het begin…) staat de dame van het tafeltje naast ons op en haalt een vork, legt die naast mijn kom met soep en zegt “so, daβ ist besser!” Ik heb de trut en de vork volledig genegeerd, en de kom is tot de bodem leeg gekomen!

Maar afijn, inmiddels zijn we al weer ’n week in Hua Hin en genieten als vanouds. En Hua Hin is Hua Hin, ’n stuk drukker dan we gewend waren de afgelopen weken. Maar Summerland blijft ’n oase van rust. Ware het niet dat er op de berg waar we tegenaan kijken een week lang  ‘n boeddhistische bijeenkomst is en er soms onophoudelijk geprevel (al vanaf half zeven ’s ochtends) via de luidsprekerboxen het dal in stroomt. We hebben ’t even overwogen, maar uiteindelijk toch maar niet de stekker uit het stopcontact getrokken. Dat is die knaap uit Friesland in Myanmar niet goed bekomen; ik ben benieuwd of-ie nog steeds vast zit…?

Trouwens al meteen één van de eerste dagen staat er een olifant achter onze schutting! Helaas één met een enorme ketting aan één van z’n poten; het is weer ’n logé van de “Elephant Village”, hier niet ver vandaan. Ze mogen soms een nachtje de “wildernis” in en moeten daarna weer met toeristen op hun rug rondjes lopen. Ons niet gezien! (maar wel 'n leuk gezicht zo achter je huis...)

Het afgelopen jaar toch ’n paar veranderingen hier. De weg die langs Summerland loopt zat al jaren vol gaten en was na zonsondergang niet verlicht en dus pikkedonker. Nu ligt er een prachtige nieuwe laag asfalt over en is de weg bijna overvloedig verlicht. Het enige probleem blijft de tientallen zwerfhonden nog; ze blijven midden op de weg liggen als ’n soort heilige koeien in India… Maar desalniettemin ’n hele verbetering!

Ook sinds kort 2 nieuwe shoppingcentra in de stad. De ene – BluPort – was al jaren in aanbouw en nu eindelijk klaar. Het is ’n project van Bangkokianen die in Bangkok ’n paar super-de-luxe malls bezitten en die hier net zo’n schitterend complex hebben neergezet. En met name de “Gourmet Market”, ’n extravagante supermarkt, is voor mij een goede reden om er heen te gaan! Dat doen nog niet heel veel mensen; het is erover het algemeen erg rustig, want is volgens veel klanten veel te duur (nu ja, ’n kilo kersen uit Chili voor €35 en voor de feestdagen ’n oesterplateau voor €250 is inderdaad niet voor alle Thai weggelegd…). We komen er nu net vandaan en op zaterdag – met alle weekendgasten uit Bangkok – was het al ’n stuk drukker; ben wel benieuwd of ze het lang vol zullen houden…

Dat geldt zeker voor Seenspace, ook al een filiaal van een winkelcentrum in Bangkok. Hippe bouw (veel beton), hippe muziek, hippe restaurants en idem winkeltjes (vinyl platen, “vintage” kleding), maar verhipte weinig klanten… Groot pluspunt is dat het direct aan zee gebouwd is en dus ‘n lekker zeewindje als je in de hippe zitzakken zit te ‘chillen’….. Gaat in december pas officieel open, dus dan misschien opeens veel drukker. Wel ’n leuk initiatief!

We laten voor ’n habbekrats de iPhones repareren, kopen "net-echte-nep-hoezen" voor de iPads en ook de driver van Paul heeft inmiddels ’n nieuwe shaft. En dat is maar goed ook, want morgen mogen we weer meedoen aan de Pineapple Pairs op Banyan, onze favorite golfbaan in de omgeving. De vorige keer werden we warempel derde met z'n tweeën (het is ’n teamwedstrijd), maar of dat weer gaat lukken…?!