monnikenwerk

Hier is-t-ie dan, de tempel met een Nederlands tintje. Het is de “Temple of a Million Bottles” en alle groene flessen zijn van Heineken (de bruine van het lokale “Chang”-bier). De monniken hebben jarenlang flessen verzameld (inmiddels zijn het er veel meer dan ’n miljoen!) en zijn nu alle tempelgebouwen aan het opbouwen met de flessen.

Zelfs het crematorium bestaat geheel en al uit glas. En dan te bedenken dat een ware boeddhist geen druppel alcohol drinkt…..  Dacht ook nog even een muur van Bokma flessen te ontdekken, maar dat bleek ’n fata morgana te zijn. De wat is blijkbaar ook een bestemming voor schoolreisjes; er waren 2 bussen vol jolige pubers, en die wilden maar wat graag met de 2 oude falangs op de foto…

We bulderen verder over de 24 en hebben alweer snel de Thaise rijstijl te pakken. De Toyota Vios is een pittig autootje met voldoende power om truck na truck - met gevaar voor eigen leven – in te halen. Ook een beetje oppassen voor de drogende rijst. Aan beide kanten van de 24 bijna alleen maar rijstvelden en er wordt op het ogenblik druk geoogst. Vervolgens wordt de rijst op grote blauwe zijlen - bij voorkeur midden op de binnenwegen en op de vluchtstroken van de snelwegen - gedroogd (want lekker vlak om het heen en weer te kunnen harken). Werkelijk overal ligt rijst, de rijstteelt is dan ook belangrijker dan het toerisme. En hoewel het van rijkswege flink gesubsidieerd wordt is het geen vetpot voor de boeren geloof ik….

lekker warm jasje aan....

Vlak voordat we onze bestemming bereiken slaan we af om aan het stuwmeer in Pattaya Noi op een drijvend restaurant te lunchen. Pattaya Noi betekent Klein Pattaya, maar behalve dan dat beide Pattaya’s aan het water liggen is er verder geen enkele overeenkomst. Hier is het uitgestorven buiten de weekends en we zitten dan ook met z’n 2-en op de boot. Bovendien verwachten ze hier geen falangs en is de menukaart niet te lezen en spreken ze beiden geen woord Engels. Gelukkig had ik voor dit soort gevalletjes een populair Isaan-gerecht achter de hand;  “Gai Yang” (gegrilde kip) – ook nog makkelijk uit te spreken -  en ja, dat hadden ze! Nu maar hopen dat de kip ’n beetje vers was en dat we niet 2 weken Gai Yang moeten eten…..

room with a view....

In Khong Chiam - aan de Mekong River - logeren we in het heerlijke Tongsah Resort en hebben een kamer met balkon aan de rivierkant; uitzicht op Laos! We lummelen wat bij het zwembad, eten ’s avonds bij kaarslicht aan de Mekong en genieten 2 ochtenden van een geweldig Thais ontbijt.

’n Week voor vertrek zie ik op internet een video van m’n favoriete ‘vlogger’ Pai met ‘n onuitspreekbare achternaam (http://hot-thai-kitchen.com/ ) over “Kai Grata”; ’n Isaans ontbijtgerecht… En warempel, er staat een dame kai grata te maken bij het ontbijtbuffet. Geweldig, hoewel ze niet dezelfde ingrediënten gebruikte als Pai. Dat zien we door de vingers….. Alleen al dat ontbijt maakt het verblijf perfect; verder zijn de muren zo dun als papier en is de wifi is zeer onbetrouwbaar…. (Pai heeft trouwens ook onlangs een leuk kookboek uitgegeven)

kai grata

De volgende ochtend rijden we weer naar het stuwmeer en halen voor het eerst de golfclubs uit de achterbak (helaas is de driver van Paul tussen Amsterdam en Bangkok onthoofd…) We hebben geboekt op een 9-holes baan, die plotsklaps een 18 holes baan blijkt zijn. Althans, wanneer-ie echt af is dan… De conditie van de baan is niet best, de caddies spreken geen woord Engels (gelukkig kan ik tot 100 tellen in het Thais; da’s handig voor de afstanden!) en m’n vorm is abominabel, maar desondanks toch een leuk rondje! Ach ja, wat verwacht je voor €17,50 inclusief caddie….

We rijden verder langs de Mekong naar het noorden en bij het Plaifah Resort logeren we in een koddig Thais huisje (godzijdank met airconditioning; hoewel de winter is begonnen en we al heel wat wollen wintermutsen hebben geconstateerd (!), vinden wij het nog steeds bloedheet…. Even wennen, en bovendien gaat de temperatuur en de luchtvochtigheid binnenkort hopelijk flink dalen) De jonge eigenaresse komt als welkom een grote  schaal met longans  (lijkt een beetje op een lychee) uit eigen tuin brengen en vraagt – terwijl ik druk bezig ben met het pellen van de vruchten – tussen neus en lippen door of we van plan zij om straks alcohol te gaan drinken. Dat gaat blijkbaar niet goed samen met de longans. Ik weet niet hoe gauw ik moet stoppen met pellen…. Inmiddels zitten we te borrelen en wordt er aan de overkant hard gewerkt aan het avondmaal!

Vlak voor de borrel rijden we even door het dorp en zien we hoe het gras daar gemaaid wordt; echt monnikenwerk met een ingenieuze zelfgemaakte grasmaaier!