Hier is-t-ie dan, de tempel met een Nederlands tintje. Het
is de “Temple of a Million Bottles” en alle groene flessen zijn van Heineken (de
bruine van het lokale “Chang”-bier). De monniken hebben jarenlang flessen
verzameld (inmiddels zijn het er veel meer dan ’n miljoen!) en zijn nu alle
tempelgebouwen aan het opbouwen met de flessen.
Zelfs het crematorium bestaat
geheel en al uit glas. En dan te bedenken dat een ware boeddhist geen druppel
alcohol drinkt….. Dacht ook nog even een
muur van Bokma flessen te ontdekken, maar dat bleek ’n fata morgana te zijn. De
wat is blijkbaar ook een bestemming voor schoolreisjes; er waren 2 bussen vol
jolige pubers, en die wilden maar wat graag met de 2 oude falangs op de foto…
We bulderen verder over de 24 en hebben alweer snel de
Thaise rijstijl te pakken. De Toyota Vios is een pittig autootje met voldoende
power om truck na truck - met gevaar voor eigen leven – in te halen. Ook een
beetje oppassen voor de drogende rijst. Aan beide kanten van de 24 bijna alleen
maar rijstvelden en er wordt op het ogenblik druk geoogst. Vervolgens wordt
de rijst op grote blauwe zijlen - bij voorkeur midden op de binnenwegen en op
de vluchtstroken van de snelwegen - gedroogd (want lekker vlak om het heen en
weer te kunnen harken). Werkelijk overal ligt rijst, de rijstteelt is dan ook
belangrijker dan het toerisme. En hoewel het van rijkswege flink gesubsidieerd
wordt is het geen vetpot voor de boeren geloof ik….
Vlak voordat we onze bestemming bereiken slaan we af om aan
het stuwmeer in Pattaya Noi op een drijvend restaurant te lunchen. Pattaya Noi
betekent Klein Pattaya, maar behalve dan dat beide Pattaya’s aan het water
liggen is er verder geen enkele
overeenkomst. Hier is het uitgestorven buiten de weekends en we zitten dan ook
met z’n 2-en op de boot. Bovendien verwachten ze hier geen falangs en is de
menukaart niet te lezen en spreken ze beiden geen woord Engels. Gelukkig had ik
voor dit soort gevalletjes een populair Isaan-gerecht achter de hand; “Gai Yang” (gegrilde kip) – ook nog makkelijk
uit te spreken - en ja, dat hadden ze!
Nu maar hopen dat de kip ’n beetje vers was en dat we niet 2 weken Gai Yang moeten
eten…..
lekker warm jasje aan.... |
room with a view.... |
’n Week voor vertrek zie ik op internet een video van m’n favoriete ‘vlogger’ Pai met ‘n onuitspreekbare achternaam (http://hot-thai-kitchen.com/ ) over “Kai Grata”; ’n Isaans ontbijtgerecht… En warempel, er staat een dame kai grata te maken bij het ontbijtbuffet. Geweldig, hoewel ze niet dezelfde ingrediënten gebruikte als Pai. Dat zien we door de vingers….. Alleen al dat ontbijt maakt het verblijf perfect; verder zijn de muren zo dun als papier en is de wifi is zeer onbetrouwbaar…. (Pai heeft trouwens ook onlangs een leuk kookboek uitgegeven)
kai grata |
We rijden verder langs de Mekong naar het noorden en bij het Plaifah Resort logeren we in een koddig Thais huisje
(godzijdank met airconditioning; hoewel de winter is begonnen en we al heel wat
wollen wintermutsen hebben geconstateerd (!), vinden wij het nog steeds bloedheet….
Even wennen, en bovendien gaat de temperatuur en de luchtvochtigheid binnenkort hopelijk flink dalen) De jonge eigenaresse komt als welkom een grote schaal met longans (lijkt een beetje op een lychee) uit eigen
tuin brengen en vraagt – terwijl ik druk bezig ben met het pellen van de
vruchten – tussen neus en lippen door of we van plan zij om straks alcohol te
gaan drinken. Dat gaat blijkbaar niet goed samen met de longans. Ik weet niet
hoe gauw ik moet stoppen met pellen…. Inmiddels zitten we te borrelen en wordt
er aan de overkant hard gewerkt aan het avondmaal!
Vlak voor de borrel rijden we even door het dorp en zien we
hoe het gras daar gemaaid wordt; echt monnikenwerk met een ingenieuze zelfgemaakte grasmaaier!
1 comment:
Geweldig wat jullie zoal mee maken.
Lekker kip eten, toch wel goed dat je een paar woorden kent, en met handen en voeten kom je ook
een eind.
Dat rijden door het verkeer lijkt me dood eng, maar ja jullie zijn wel wat gewend.
Wat de driver betreft die onthoofd is, is niet leuk. Dan maar afslaan met een kleiner houtje.
Komt allemaal wel goed.
Lieve groetjes Loes.
Post a Comment