Met maar zo’n 50 medepassagiers in een grote 757 de oceaan oversteken is een stuk minder erg dan met een vol toestel. Ruim 11 uur uur vliegen blijft saai, maar wel iets komfortabeler wanneer je met z’n tweeën 5 stoelen tot je beschikking hebt en zo nu en dan dus even languit kan. Al met al van deur tot deur wel weer zo’n 15 uur onderweg geweest, het laatste stukje van Houston naar Austin duurt nog geen half uur maar is door de weersomstandigheden wel tamelijk turbulent.
’t Is heerlijk om 's ochtends vroeg weggebracht (door Trees) en aan het eind van de middag opgehaald te worden en ’t voelt weer als “thuiskomen” bij André en Chris.
Al vroeg de volgende ochtend slaan we in onze favoriete winkel – de Golfsmith – onze slag! Een utility-club, golfschoenen en handschoenen en voor 30 euro krijgt m’n gebroken pitchingwedge een nieuwe shaft. De dollar is dan welliswaar wat duurder dan vorig jaar, het blijft heerlijk shopppen hier!
(Gevalletje toevallig: tijdens de vlucht lezen we in de Volkskrant een bijna paginagroot artikel over Austin en Obama (zie bij de ‘links’) en de volgende dag zit ik op de achterbank van Andre’s auto naast de schrijfster van het artikel. Het is een Turks/Nederlandse journaliste die een half jaar in Austin woont en les geeft op de Universiteit van Texas en die door André en Chris op sleeptouw wordt genomen om haar wegwijs te maken in Austin en de USA.)
1 comment:
Ja hoor hier is ze weer.
Wil ik naar de dia voorstelling kijken is er nog maar 1 foto.
Ik wacht rustig af wat er komen gaat. Wel een leuke foto.
Ga maar weer lekker genieten.
Lieve groet Loes.
Post a Comment