We doorkruisen de stad met de oude trammetjes en te voet; ‘maken een lange wandeling door de ‘Garden District’ met z’n prachtige oude houten huizen, het opgepimpte ‘Wharehouse District ’en lopen via de ‘River Walk’ weer terug naar de French Quarter. Eten met uitzicht op de enorme Mississipi River een “po-boy”(= heerlijk stuk stokbrood met bv oesters, garnalen of worst = ‘poor boys food”). Op de French Market zien we in ’n kraam stronttoevallig live de laatste ronde van Sven’s 10 km rit. Juichen wanneer we zien dat hij eerste is geworden, maar langzaam maar zeker wordt door de ondertitels duidelijk dat er iets mis is gegaan. De dame van de kraam is zeer met ons begaan…. De fransozen hebben een grote stempel gedrukt op het leven in Louisiana; ’s avonds eten we in ’n prima franse bistro, maar ja dan wel krokodillenvlees en cray-fish!(hier prima cajun food)
De trip van woensdag – van New Orleans naar Vicksburg – staat bol van de historie. Eerst rijden we door de wijken die 5 jaar geleden (!) het ergst zijn getroffen door Katrina; bij enkele huizen staan weer auto’s, maar de meesten staan nog leeg en zijn waarschijnlijk net zo beschadigd als toen. Op advies van de tourist information stappen we tijdens deze rit niet uit; de wijk heeft de hoogste ‘crime-rate’ van het land…. Iets verderop langs de rivier bezoeken we een oude suikerplantage; in en rondom het prachtig gerestaureerde huis krijgen we ’n rondleiding met het volledige familieverhaal en ’n goeie indruk van het leven in die tijd. In Natchez – ’n stuk stroomopwaarts – staan we even stil bij de “Forks of the Road” ; op deze plaats werd tot 1863 de op een na grootste slavenmarkt van Amerika gehouden. De teksten op de plaquettes doen ons huiveren. De tocht van morgen belooft nog veel meer geschiedenis met burgeroorlog en civil rights movement; één van de hoogtepunten van de geschiedenis vond plaats in Tupelo, de eindbestemming van de trip; de geboorte van Elvis… ;-)
In Vicksburg logeren we in één van de vele casino’s (in de vorm van een oude radarboot op de rivier); in een overmoedige bui belooft André ons ⅔ van z’n winst. Die blijkt helaas nihil te zijn….. Wanneer we de volgende ochtend voor achten naar het uitgebreide ontbijtbuffet wandelen zitten de diehards nog/alweer aan de automaten te trekken!
No comments:
Post a Comment