Morre morre!

Tijdens de eerste 3 uur van onze tocht van Wolwedans naar Aus  - tot aan Helmringhausen – zijn we welgeteld 2 tegenliggers tegen gekomen en hebben we één ezelwagen ingehaald. Niet bepaald ’n weg waar je wilt komen vast te zitten…. Het moet overigens gezegd zijn dat de gravelroads tijdens deze etappe ’n stuk beter zijn dan wat we eerder hebben meegemaakt (de iPod, aangesloten op de radio, slaat nu niet eens over!); eigenlijk zoals we ze allemaal verwacht hadden. Je mag 100 km/uur rijden op deze wegen, maar aangeraden wordt om niet harder dan 80 km/uur te rijden aangezien er toch met enige regelmaat toeristen over de op slaan.

Het autoverhuurbedrijf vindt  dat we (verzekeringstechnisch) niet harder dan 80 km/uur mogen rijden, maar ze adviseren 60 km/uur; al hun auto’s zijn uitgerust met ‘n “black box”, zodat ze precies kunnen zien hoe hard er gereden werd op ’t moment van ’n ongeluk. (ook zijn we via GPS precies te traceren; Big Brother is watching you!) Normaal gesproken kan je echt niet sneller dan 60, maar nu zoeven we (stiekem) met meer dan 80 door de woestijn.

De eindbestemming vandaag is Aus; weer ’n dorp van niets aan de rand van de het “ Sperrgebiet” ; ’n enorm gebied ten zuiden van de Namib woestijn waar diamanten gedolven worden. Het is streng verboden om het gebied in te gaan en de ‘diamond police’  is volgens de Lonely Planet gids onverbiddelijk. Later tijdens ’n wandeling zien we ‘n – met kogels doorzeefde – auto waarmee in de dertiger jaren diamantdieven, zonder veel succes, probeerden te vluchten.  Tijdens de wandeling wel veel mooie glinsterende stenen gezien, maar diamanten ho maar…. Aus en omgeving staan ook bekend om de grote kudde wilde woestijnpaarden; waarschijnlijk nakomelingen van  door de Duitsers achtergelaten cavalerie-paarden  na de inval van Zuid Afrika in 1915 en inmiddels aangepast aan de omstandigheden van de woestijn. We logeren bij Klein Aus Vista, opgezet door een van oorsprong Nederlands/Duitse boerenfamilie, die na de onafhankelijkheid in 1990 de schapen de deur uit heeft gedaan en inmiddels ’n mooi accommodatie heeft opgebouwd. Piet, één van de zonen, geeft ons de volgende ochtend advies over de ‘Mountain Hike’ die we willen maken; leuk taaltje dat Afrikaans! (Morre morre = goedemorgen) Mooie wandeling trouwens ook, ondanks de fikse bergrug die we over moeten.

Daarna zoeven we over het asfalt van de B4 en 100 km gravel richting Fish River Canyon, na de Grand Canyon in de Verenigde Staten de één na  grootste canyon ter wereld.  We logeren er in de Canyon Roadhouse, ’n unieke locatie met veel oude auto’s: de receptie is in ’n oude vrachtwagen, de bar is ’n tankstation en de openhaard is in de grill van ’n oude Buick.

 

Het restaurant staat ook vol met auto’s en roept de sfeer op van de Route 66 in Amerika. ( we hopen één en ander mee te krijgen van de verkiezingen daar, maar tot op heden hebben we alleen in Windhoek en Swakopmund ’n beeldbuis gezien. En dan natuurlijk die prachtige flatscreen in Wolwedans…..) Hier in de Roadhouse ontmoeten we de eerste Namibische nicht; ’t lijkt ons onmogelijk dat hij hier in de woestijn zo heeft leren lopen, dus ’t moet toch in de genen zitten J!

De canyon kan je alleen vanaf de rand bekijken; wandelen in de canyon is in verband met de hitte verboden van oktober tot en met maart, maar ook langs de rand kan je prima wandelen. Er is een zestal uitzichtspunten, daar rijden we vanzelfsprekend naar toe. Eén van de viewpoints heet “the Edge”; vorig jaar november bezochten we in Melbourne ook “the Edge” (de glazen constructie die uit één van de wolkenkrabbers van Melbourne schuift….). Even hoog en  spectaculair uitzicht, maar anders…..

’s Middags rijden we in het Gondwana Cañyon Park de Wildebeest Drive; volgens de beschrijving ‘n “moderately easy self-drive”, wij zitten echter regelmatig met het zweet in onze handjes en Paul kan nu eindelijk 45 kilometer laten zien dat hij ’t echte 4x4 rijden (door mul zand en over rotsachtige afdalingen) onder de knie heeft. We hebben weinig oog voor het wild, maar gelukkig nog wel voor het schitterende landschap! Spannend ritje…..