Tijdens ons ‘golfuitje’ logeren we in het Ratchaburi in het
gloednieuwe hotel “Space 59”. Erg hip en
‘industrial design’, wat volgens mij wil zeggen; veel beton, grijstinten en
hout! En weer staan we versteld, want voor een overnachting inclusief de hele
mikmak (ontbijt, wifi, parkeren en gebruik van 2 fietsen) betalen we hier in de
provincie € 19 ……. Aangezien het ook nog 'ns het enige prima hotel in de stad is, is het bom- en bomvol. Dan blijkt dat
er ook nadelen zitten aan al dat beton; de akoestiek is dramatisch en slapen
zonder oordopjes is dan ook niet mogelijk.
We maken met plezier gebruik van de fietsen en toeren wat
rond in de stad en langs de rivier; we komen welgeteld 3 andere westerlingen
tegen, dus het is niet vreemd dat er soms vreemd wordt opgekeken naar de
bleekneuzen op de fiets! Iedereen blijft glimlachen, Thailand wordt dan ook
niet voor niets “het land van de glimlach” genoemd. Ratchaburi – hoewel best
wel een gezellige stad – zal nooit een echte toeristentrekker worden, zo denken
wij….
’s Avonds hebben we wat moeite om een geschikt restaurant te
vinden, onder andere omdat we niet graag (ongemakkelijk) op de grond willen
zitten…. Wanneer we iets verderop een drukbezocht - dus blijkbaar goed -
buurtrestaurant zien zoeken we dan ook maar een tafeltje. Niemand spreekt er
Engels, wij geen Thais en er is geen menukaart; op de stoep staan in 5 grote
pannen 5 onduidelijke gerechten te pruttelen. We wijzen maar wat aan! Op een
reisblog heb ik gelezen dat Ratchaburi bekend staat om “hoi tod”, een omelet met mosselen of oesters.
Ik spreek ’t maar uit
zoals ’t er stond en jawel; de mevrouw glimlacht en begrijpt me. Binnen 2 minuten staat er echter een schaaltje met
een dozijn rauwe oesters in een pittige zure saus op tafel….. Toch niet
helemaal goed over gekomen blijkbaar! (desondanks wel lekker!) Uiteindelijk staan er 2 borden met dampende rijst en 4 gerechten midden op de tafel. Wanneer we
aangeven te willen betalen komt de mevrouw met een fikse rekenmachine, ratelt
er even flink op los en laat het eindbedrag zien; alles bij elkaar toch wel weer zo’n € 2,75…..
't Wordt weer eens tijd voor een pizza, geloof ik!
Het hoofddoel van het tripje zijn de 2 schitterende golfbanen
in de omgeving. Ondanks dat ze nogal afgelegen en midden in de jungle liggen
zijn ze over het algemeen prima onderhouden en is het er zelfs redelijk druk!
Maar wel ver weg (nou ja, 2 uur rijden…) van het toeristische Hua Hin; de aanwijzingen
van de caddies zijn er nog lastiger te begrijpen dan aan de kust. En de
ontwerper van de scorekaart had blijkbaar ook wat moeite met het Romeinse
schrift…..
Dat omelet met oesters heb ik inmiddels in een visrestaurant
hier in Hua Hin gegeten; aroy! Ondertussen proberen we thuis zo nu en dan een
recept uit “Pok Pok” uit, maar met al die ananassen in de buurt ook weer ‘ns
een toprecept uit de studietijd boven tafel gehaald: kippenlevertjes met
ananas, maar dan wel met een Thaise twist.
Daar was Blackie ook wel van
gediend, en zeg nu zelf; die mooie reebruine bietsende ogen zijn toch niet
te weerstaan….? Zoals eerder gezegd; vanavond maar weer ‘ns een pizza in het dorp!
1 comment:
Het is goed dat jullie hebben gespaard voor deze vakantie als ik zie wat jullie moeten betalen voor het hotel en het eten in restaurantjes. Maar toch wel heel erg leuk om in de lokale dingen te eten, al verstaan ze je niet.
En dan ja een piza, is ook niet te versmaden.
Wat een lievie is Blackie.
Nog een goede week te gaan dan zit alles er weer op.
Maar genieten doen jullie nog steeds.
Liefs loes.
Post a Comment