kerstmis?

Op zaterdag rijden we naar het Kaeng Krachang National Park, het grootste NP van Thailand. En ondanks dat het zo groot is wordt het weer een aardige speurtocht, want op cruciale momenten staan er alleen borden in het Thaise schrift en wanneer we langs de kant van de weg vragen worden we – waarschijnlijk niet met opzet – de verkeerde kant opgestuurd. Daarbij komt dat de kaart in ons (van huis meegenomen) navigatiesysteem zo’n 7 jaar oud is en dat houdt in dat de 3301 – onze geplande route – abrupt stopt en sinds een poosje op de bodem van een stuwmeer ligt….

Het park ligt tegen de grens met Myanmar aan en gaat aan de andere kant door onder een andere naam. Er leeft volgens de website veel wild, waaronder tijgers, luipaarden, tapirs en olifanten. Maar het is vooral de hemel op aarde voor vogelaars. Onze oogst van de dag was een grote groep apen en een paar vlinders…. 

Zelfs de olifanten hebben we niet gezien (behalve dan een paar enorme drollen), maar dat is misschien maar goed ook. Nog geen 4 dagen geleden is net buiten het park (het is niet omheind!) een Thaise dame door een boze (wilde) olifant van haar brommer geduwd en doodgetrapt. Tja, je moet toch altijd op je qui vive zijn!  

Bovendien kan je er lekker eten! In het eerste kamp is een klein restaurant met ’n kleine keuken; we komen gelijk binnen met een groep van zo’n 50 jongelingen maar zijn net iets later met bestellen… Pas na 40 minuten is één van de 2 woks vrij voor onze maaltijd. Zeker het wachten waard!

Nog maar nauwelijks thuis roept Paul: “olifanten achter de schutting!” En jawel hoor, 2 olifanten in de bossen achter ons huis! Maar deze worden de volgende ochtend weer opgehaald; het zijn 2 beesten uit het “Elephant Village”, die blijkbaar zo nu en dan een nachtje mogen genieten van hun vrijheid en in die tijd flink wat bomen verruïneren. Het is een wonder dat ze de volgende dag nog steeds ongeveer op de zelfde plek staan, ik zou hard zijn weggerend als je weet hoe ze in dat Village behandeld worden…. Een van de twee trompettert nog even op bevel wanneer de fotograaf wordt opgemerkt. Overigens wel fijn dat Summerland ommuurd is, met die oude Thaise dame in het achterhoofd!

Alle koks van de “street food stalls” gebruiken ‘m en hij is in elke thaise keuken te vinden: een snijplank van tamarinde hout. Ik begrijp dat dat het summum onder de snijplanken is; gaat jaren mee en is zo keihard (en loodzwaar!) dat je messen vlijmscherp blijven. Ik heb m’n zinnen dan ook al een poosje gezet op zo’n plank, maar vorig jaar vlogen we terug via Abu Dhabi en daar mag je bijna niets invoeren, dus ook geen hout. Nu stond er een paar weken geleden elke dag bij het station een mannetje met een vrachtwagen vol met dit soort planken. Net wanneer we van plan zijn om er één aan te schaffen is hij verdwenen; waarschijnlijk op reis naar het noorden van het land om een nieuwe voorraad op te halen (?) Elke dag weer een diepe zucht als we ‘m niet treffen bij het station…  Maar gelukkig – vlak voordat we naar Bangkok vertrekken – is hij weer terug! En na “hard onderhandelen” dan toch uiteindelijk voor zo’n € 5 ’n mooie plank gescoord. Nu maar hopen dat ze op Schiphol niet gaan zeiken over het invoeren van hardhout….! (en nu nog even op zoek naar “mineral oil” (= aardolie (??) volgens de vertaalsites) om ‘m mee te behandelen, de scheurtjes op te vullen en bacteriën te bestrijden)

We lopen ons laatste (10^e) rondje op "Imperial Lakeview". Wanneer we aankomen blijkt dat er de 4 volgende dagen een of ander nationaal Thais jeugdkampioenschap zal plaatsvinden en dat betekent dat we tussen alle oefenrondjes van de deelnemers zijn geplakt. Da’s geen genoegen aangezien de jongelui meestal 2 of 3 ballen spelen en wij dus wachten, wachten, wachten. En wanneer we ’n keer worden doorgelaten en Paul een geweldige afslag heeft geslagen zegt één van de beloftes van Thailand “nice try”…. We denken maar dat-ie het niet zo lullig bedoelt als ‘t z’n strot uit komt, maar toch… Bij hole 18 komt de stoom uit onze oren!

Wanneer we ’s avonds nog wat zitten af te koelen op de veranda proberen we ons te realiseren dat het over ruim een week Kerstmis is. Met Sky Radio’s kerstmuziek op de achtergrond en de extra kerstlampjes van Panjit in de tuin lukt dat maar moeilijk; zelfs de Kersteditie van de Allerhande (we moeten volgende week donderdag een voorgerecht voor het Somers-kerstdiner meebrengen) helpt niet echt. De bijna bloeiende waaierpalmboom in de tuin heeft nog ’t meeste weg van een kerstboom...