brrrrrrr..!

Oh oh oh, wat is het koud... Met maxima van slechts 24 C! Maar wat is het heerlijk rondlopen in Bangkok onder deze omstandigheden. Dat het echt bijzonder is blijkt uit 'n artikeltje in "the Nation" , waarin bewoners van de stad (en de rest van het noorden van Thailand) gewaarschuwd worden om maatregelen te treffen; code oranje zullen we maar zeggen... Gelukkig zien we veel dikke jassen in het straatbeeld, en - eerlijk is eerlijk - wanneer we 's avonds over de Patpong Nightmarket en het 'redlight district' wandelen rol ik m'n mouwen snel naar beneden! Later lees ik dat mensen zelfs thuis blijven vanwege de ijzige kou (?!). En ook dat het op de Doi Ithanon - de hoogste berg van Thailand waar we eerder deze reis waren - afgelopen nacht -2 C was...

De koude weerhoudt de Thai er niet van om afscheid te nemen van hun vorig jaar overleden koning. Per dag bezoeken zo'n 80.000 mensen het crematorium dat het afgelopen jaar speciaal voor de ceremonie was opgebouwd. (nu, na anderhalve maand al ruim 3.500.000!) Het gaat trouwens niet alleen om het crematorium, maar ook allerlei bijgebouwen (met tentoonstellingen over de bouw van het complex) en een enorm museum over het leven van de koning. En dat zal na de 31ste allemaal weer worden afgebroken.

De organisatie om die 80.000 bezoekers elke dag van noord naar zuid over het grote terrein te krijgen verloopt erg gestroomlijnd en is haast nog beter georganiseerd dan de wachtrijen bij Disneyland... Bij binnenkomst krijgt iedereen 'n flesje water en 2 muffins in de handen gedrukt en wacht je groepsgewijs een poosje; de kleur van je badge geeft aan wanneer je weer van het terrein af moet zijn (je mag 'n uurtje blijven, maar dat is aan de korte kant en aangezien de kleuren alleen in het Thais worden omgeroepen zijn we stiekem iets langer gebleven...) Bij het vertrek krijgt iedereen een 'souvenir postcard' met een wuivende Buhmibol; 'n mooie geste! Vlak na de uitgang hangt een kolossaal portret van z'n zoon; die moet nog flink gepromoot worden en zal binnenkort gekroond worden.

Na bijna 7 weken speelt er dan toch nog een beestje me parten in m'n darmen; lastig verder niets. Wanneer we de laatste dag na het ontbijt op pad gaan voor 'n lange wandeling door de stad staat er een promotieteam Coca Cola uit te delen. Dokter Somers vertelt me dat dat 'n goede remedie is voor mijn probleem, dus neem ik - al kokhalzend, na het heerlijke ontbijt - zijn medicijn in. Tot op heden nog weinig resultaat, misschien nog maar 'n paar glazen...?!

We doen de laatste inkopen bij de 7Eleven (die keten bestaat in Cambodja niet, maar er is wel een namaak keten: de 7-Elephant...), op de geweldige Klong Toey markt en bij de Villa Market supermarkt. Bij die laatste koop ik, bijna standaard, op de laatste dag verse kruiden, die thuis onmiddellijk in de diepvries belanden en precies voor een jaar voldoende zijn.

Maar ja, of dat deze keer genoeg zal zijn is nog niet helemaal duidelijk. De junta heeft beloofd dat er in november volgend jaar verkiezingen zullen zijn en dat gaat hier vaak gepaard met ongeregeldheden.... Misschien niet een slimme tijd om hier te zijn? Aan de andere kant, ze hebben het al een paar keer eerder beloofd en dat werd steeds uitgesteld. Het wordt wel tijd na 4 jaar; de staatsgreep was in 2014!

We logeren weer eens 3 nachten gratis met de IHG-punten in een Holiday Inn Express; we mogen dan loyale klanten zijn, we krijgen een kamer met uitzicht op 'n balkonnetje met  drogend wasgoed op nog geen 5 meter afstand... Deze keer in Sathorn, het zakencentrum van de stad. Schitterende wolkenkrabbers, maar daar tussendoor oude houten huisje en stinkende kanalen. En op nog geen 5 minuten lopen van het Chong Nonsi skytrainstation! In april in Amerika maar weer puntjes gaan sparen voor de volgende keer....

Het hotel hangt vol met schitterende schilderijen van een Spaanse schilder die zich hier in de stad gevestigd heeft. Ze geven allemaal geweldig de sfeer van de stad weer! 't Is en 't blijft een bijzondere stad...

Rond 13.00 uur vliegen we met EVA Air (voor een paar honderd euro meer extra beenruimte en 'n stuk of wat andere geneugten in de "Premium Economy Class") in bijna 13 uur terug naar Amsterdam, de winter en de Kerstdagen... 't Was best wel een heftig reisje, zo 7 weken toeren, zonder rustpauze in Hua Hin. Maar wat 'n herinneringen, ervaringen en ontmoetingen! (en kneuzingen...)